แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 423

ลั่วเสี่ยวปิงคิดสักว่ามองไม่เห็น เดินหน้าต่อไป

แต่ทว่าเพิ่งเดินไปไม่กี่ก้าว ทางข้างหน้าก็ถูกมือคู่หนึ่งขวางไว้ “ข้าให้เจ้าไปแล้วหรือ? ไอ้คนจนเหม็นสาบ”

ลั่วเสี่ยวปิงไม่ชอบเรื่องวุ่นวาย แต่ว่าความวุ่นวายเข้ามาหา เธอก็ไม่กลัวเหมือนกัน

เงยหน้า มองดูหญิงสาวที่เพิ่งแต่งงานที่ขวางตัวเองอย่างเย็นชา “คนจนเหม็นสาบว่าใครหรือ?”

เจียงหรูหลานถูกสายตาอันเย็นชาของลั่วเสี่ยวปิงมองจนรู้สึกหวาดผวา จนทำให้ในเวลาสั้นๆหัวสมองก็หมุนไม่ทัน ก็ตอบรับคำโดยสัญชาตญาณ “คนจนเหม็นสาบก็ว่าเจ้าไง”

เจียงหรูหลานคำพูดเพิ่งออกจากปาก คนรอบข้างก็หัวเราะออกมา ส่วนเจียงหรูหลานตอนที่คำพูดออกไปแล้วก็คิดได้แล้ว ท่ามกลางความโมโหนั้น ก็ตะโกนออกไป “นางแพศยา” จากนั้นก็สะบัดมือตบไปที่ลั่วเสี่ยวปิง

“เพี๊ยะ——” เสียงดังขึ้น ทันใดนั้นในเหตุการณ์ก็เงียบจนแทบได้ยินเสียงเข็มตกพื้น

“อ้าก——นางแพศยาที่ควรตาย เจ้ากล้าตบข้า!” เจียงหรูหลานโมโหโกทา

นางไม่สามารถตบลั่วเสี่ยวปิงได้ แต่กลับถูกลั่วเสี่ยวปิงตบแล้ว

ลั่วเสี่ยวปิงแค่มองเจียงหรูหลานอย่างเย็นชา “กระทำต่อคนอื่นอย่างไร ก็ถูกกระทำเช่นนั้น”

เจียงหรูหลานมือข้างหนึ่งจับหน้าไว้ อีกข้างชี้หน้าลั่วเสี่ยวปิง โมโหอย่างมาก “เจ้า เจ้า เจ้ารู้ไหมว่าข้าเป็นใคร?”

ลั่วเสี่ยวปิง “เจ้าเป็นใครข้าก็ตบแล้ว ทำไม?”

เหอะ นางตบคนอื่นได้เท่านั้น ยังห้ามไม่ให้คนอื่นตบนาง? ไม่มีเหตุผลแบบนี้

แล้วก็ทำไมนางถึงพบคนที่อยู่ดีๆก็มาถามตัวเองว่ารู้จักนางหรือไม่?

เป็นใครสำคัญหรือ?

เกี่ยวข้องกับเธอ?

ก็หมดความอดทนที่จะฟังคำถามไร้สมองแบบนี้เหลือเกิน

ทุกคนต่างก็มองดูภาพนี้ แค่มองดูเหตุการณ์ ไม่ได้มีคนเข้าไปช่วย

ทำเป็นล้อเล่น งานวันเกิดนายท่านหราว ยกเว้นคนไม่มีสมอง มิเช่นนั้นใครจะไปกล้าหาเรื่อง?

มิหนำซ้ำ แม่นางคนนั้นถึงจะดูธรรมดา แต่การต้อนรับของเขาไม่ธรรมดา ใครจะไปกล้าประมาท

สำหรับเจียงหรูหลาน คนในเหตุการณ์ก็ไม่น้อยที่รู้จักอยู่บ้าง

นี่คือหลานสาวของหู่ปู้ซ่างซูเจียงผู่——อืม ลูกสาวที่เกิดจากลูกนอกสมรส

ถึงแม้ว่าฐานะในเมืองหลวงก็ไม่ถือว่ามีอะไร แต่อยู่ในเมืองซีเหอก็ยังสามารถข่มขู่คนได้ อย่างน้อยก็ต้องไว้หน้าของหู่ปู้ซ่างซูอยู่บ้าง

สำหรับแม่นางคนนั้น ก็ต้องแล้วแต่ชะตานางแล้ว อีกอย่างพวกเขาก็สงสัยไม่มากก็น้อยว่าแม่นางคนนั้นจะสามารถจัดการเรื่องในครั้งนี้ได้หรือไม่

ยามเฝ้าประตูเห็นภาพนี้ เวลาเดียวกันทั้งรีบร้อน ทั้งหวาดผวา สุดท้ายก็มองลั่วเสี่ยวปิง แล้วมองเจียงหรูหลาน หมุนตัววิ่งเข้าไปข้างใน

เขาเป็นแค่ยามเฝ้าประตู เรื่องแบบนี้ไม่ใช่ยามตัวน้อยๆอย่างเขาจะสามารถจัดการได้ ต้องให้พวกเจ้านายมาถึงจะจัดการ

เจียงหรูหลานถูกลั่วเสี่ยวปิงยั่วโมโหแล้ว

อันธพาล ก็คืออันธพาลยากจนเหม็นสาบจริง

“ข้าเป็นถึง.......” เจียงหรูหลานอยากยกฐานะตัวเองออกมา

“หรูหลาน เจ้ามาได้อย่างไร?” น้ำเสียงที่ไม่พอใจดังขึ้นจากด้านใน

คนที่ออกมาเป็นชายหนุ่มสีหน้าสง่างาม อายุประมาณยี่สิบ

เจียงหรูหลานได้ยินเสียง ทันใดก็ทำตัวน่าสงสารขึ้นมา “ท่านพี่ นางตบข้า”

พูดไป น้ำตาของเจียงหรูหลานก็ไหลลงมา “นางกล้าตบข้า!” เจียงหรูหลานทั้งโกรธทั้งเกลียด

ตอนอยู่เมืองหลวง นางถูกตบก็แล้วไป ทำไมมาถึงพื้นที่ห่างไกลแบบนี้ กลับยังมีคนกล้าตบนาง?

ล้วนต้องโทษป้าใหญ่ ถ้าไม่ใช่นาง นางจะแต่งงานมาไกลขนาดนี้ได้อย่างไร

แต่งมาไกลขนาดนี้ก็แล้วไป ยังดีที่สามีหน้าตาใช้ได้

ยิ่งคิดยิ่งโมโห กระทั่งสายของที่เจียงหรูหลานมองหยินเหลียงอานกับลั่วเสี่ยวปิงก็เต็มไปด้วยความไม่พอใจ

โดยเฉพาะตอนที่มองลั่วเสี่ยวปิง สายตาเจียงหรูหลานมีแววความโหดร้าย

ตบนางอีก ก็เสียโอกาสที่ดีไปแล้ว

ไม่ตบ ก็ยากที่จะระบายความโกรธในใจนางได้

ขณะที่เจียงหรูหลานกำลังคิดอยู่ในใจว่าจะทำให้ลั่วเสี่ยวปิงซวยได้อย่างไร ก็มีเสียงรถม้าดังขึ้นที่หน้าประตู

จากนั้น ก็มีคนปรากฏตัวซึ่งเป็นคนที่ลั่วเสี่ยวปิงและเจียงหรูหลานคุ้นเคยอย่างที่สุด

ลั่วเสี่ยวปิงสีหน้าเรียบเฉย แต่เจียงหรูหลานกลับสีหน้าดีใจ เพียงครู่เดียวก็มาถึงตรงหน้าผู้มาเยือน สีหน้าท่าทางเหมือนที่พึ่งมาแล้ว พูดว่า “พี่สะใภ้ รีบช่วยข้าจับนางผู้หญิงคนนั้นไว้ เมื่อครู่นางตบข้า ข้าต้องสั่งสอนนางแน่นอน”

คนที่มาคือหยางหลิน หยินฮูหยิน สามีของนางหยินเหลียงไฉเป็นพี่ชายของหยินเหลียงอาน แน่นอนเป็นลูกพ่อเดียวกันคนละแม่ เพราะว่าหยินเหลียงอานเป็นลูกเมียน้อยที่พ่อสามีนางแต่งเข้ามาภายหลัง เพราะฉะนั้นอายุจึงห่างกันสิบกว่าปี

เมื่อหยินฮูหยินได้ยินคำพูดของเจียงหรูหลานแล้ว ไม่ได้สนใจ แต่เดินตรงไปหาลั่วเสี่ยวปิงโดยตรง

ขณะที่ทุกคนคิดว่าหยินฮูหยินจะช่วยเหลือเจียงหรูหลานจัดการลั่วเสี่ยวปิง หยินฮูหยินกลับยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับลั่วเสี่ยวปิง “หมอเทวดาลั่ว ไม่พบกันนาน”

หากไม่ใช่หมอเทวดาลั่ว น้องชายของนางหยางซีก็ไม่มีร่างกายที่ดีอย่างตอนนี้ ภรรยาสนมของครอบครัวน้องชายก็ไม่มีทางมีข่าวดี

ใช่แล้ว หยางฮูหยินตั้งครรภ์แล้ว

อีกอย่างจากที่หยางฮูหยินตั้งครรภ์ไม่นาน ในจวนยังมีสนมอยู่หลายคนก็ถูกตรวจว่าตั้งครรภ์แล้ว

นี่ทำให้หยินฮูหยินซาบซึ้งต่อลั่วเสี่ยวปิงอย่างมาก แล้วจะไปจัดการต่อลั่วเสี่ยวปิงได้อย่างไร?

เจียงหรูหลานคิดไม่ถึง พี่สะใภ้ของสามีไม่เพียงไม่ช่วยตัวเอง แต่ยังสุภาพอ่อนโยนต่อผู้หญิงคนนั้นขนาดนี้

ความอ่อนโยนที่ไม่เคยมีต่อนาง

“พี่สะใภ้!”