แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 479

หลี่อิงคิดไม่ถึงว่าจะเจอลั่วเสี่ยวปิงที่นี่ เมื่อเห็นลักษณะที่งดงามของลั่วเสี่ยวปิง ความอิจฉาในสายตาของหลี่อิงก็ลึกขึ้นเรื่อยๆ

จนกว่าตอนที่ลั่วเสี่ยวปิงเห็นตัวเอง หลี่อิงก็ยังคงไม่ได้เก็บความอิจฉาในสายตากลับมา

แต่สิ่งที่หลี่อิงคิดไม่ถึงคือ ลั่วเสี่ยวปิงแค่มองตัวเองทีหนึ่งก็ย้ายสายตาออกไป

การดูถูกแบบนี้ ทำให้หลี่อิงรู้สึกโกรธขรึมมาก

ลั่วเสี่ยวปิงเป็นแค่หญิงชนบทเท่านั้น มีสิทธิ์อะไรดูถูกตัวเองเช่นนี้?

ดังนั้นหลี่อิงก็อดไม่ได้ที่จะเรียกชื่อลั่วเสี่ยวปิงออกมา

ลั่วเสี่ยวปิงหันหัวไป มองหลี่อิงอย่างใจเย็น"มีอะไรหรือ?"

หลี่อิงไม่ได้พูดอะไร เพียงใช้สายตาที่โกรธแค้นมองลั่วเสี่ยวปิง

ลั่วเสี่ยวปิงเห็นว่าหลี่อิงไม่ได้พูดอะไร เลยไม่อยากจะเสียเวลาในตัวหลี่อิง ย้ายสายตาออกแล้วเดินหน้าต่อ เข้าไปในห้องๆหนึ่ง

หลี่อิงเห็นเช่นนี้ สายตาเกิดความโกรธแค้นสุดๆ

"หมอเทวดาลั่วเป็นคนดีจริงๆเลย ยังหน้าตาสวยอีก ราวกับเป็นนางฟ้าลงโลกมนุษย์"ในเวลานี้ มีคนทอดถอนใจอยู่ข้างหลังของหลี่อิง

หลี่อิงได้ยินเช่นนี้ ก็หันมาอย่างเร็ว จ้องคนนั้น"นางฟ้าที่ไหนได้ เป็นแค่หญิงชนบทคนหนึ่งเท่านั้น"

คนนั้นขมวดคิ้ว"หญิงชนบทอะไรกัน?หมอเทวดาลั่วช่วยชีวิตคนมากขนาดไหนเจ้ารู้หรือเปล่า?ข้าว่าเจ้านั่นแหละที่เป็นหญิงชนบท"

ไม่นานการเคลื่อนไหวของฝั่งนี้ก็ดึงดูดหลายๆคน คนเหล่านี้ล้วนปกป้องลั่วเสี่ยวปิง และกล่าวตำหนิหลี่อิง ทำให้หลี่อิงโกรธจนบ้าคลั่ง"พวกเจ้ารู้อะไรบ้างเนี่ย?นางบอกว่าเป็นสูตรยาของนาง พวกเจ้าก็เชื่อหรือ?เมื่อก่อนนางเป็นแค่หญิงชนบทธรรมดาคนหนึ่ง มีฝีมือการแพทย์ที่ไหนได้?อย่าบอกนะว่านางไปขโมยสูตรจากคนอื่นมาเป็นของตัวเองแล้วพวกเจ้าก็หลงเชื่อด้วย"

ยิ่งพูดหลี่อิงก็ยิ่งรู้สึกมีความเป็นไปได้

นางไม่ใช่ว่าไม่เคยได้ยินลั่วเสี่ยวปิงเคยรักษาคนจนหาย แต่นางรู้สึกว่าพวกนั้นเป็นเรื่องบังเอิญเท่านั้น ฉีเทียนเห้าจ้างคนมาสร้างชื่อเสียงให้ลั่วเสี่ยวปิงเท่านั้น

หากนางสามารถกลายเป็นเมียน้อยของฉีเทียนเห้า งั้นตัวเองก็จะถูกคนอื่นเคารพนับถือแน่นอน

ลั่วเสี่ยวปิงเป็นแค่คนที่พึ่งผู้ชายเท่านั้น

แต่คำพูดของหลี่อิง กลับทำให้คนอื่นล้วนโกรธขึ้นมา

"ไอ้คนอกตัญญู ไสหัวออกไปเลย"

"ใช่แล้ว กินยาของหมอเทวดาถึงหายดี แต่กลับใส่ร้ายหมอเทวดาลั่วที่นี่ ไอ้คนอกตัญญูจริงๆ"

"ว่าแต่นางเป็นคนอกตัญญูจริงด้วย ก่อนหน้านี้นางได้ทำงานในบ้านหมอเทวดาลั่ว จากนั้นทำผิดถึงถูกไล่ออกมา ข้าเคยได้เห็นนาง"

จากนั้น สายตาที่ทุกคนมองหลี่อิงก็ยิ่งไม่เป็นมิตร ไม่นานหลี่อิงก็ถูกไล่ออกไป

ไม่มีใครเห็นว่า หลังจากหลี่อิงถูกไล่ออกไปแล้ว ปรากฏความโกรธแค้นในสายตา......

หลังจากลั่วเสี่ยวปิงรักษาผู้ป่วยหนักรายหนึ่งแล้ว ออกจากห้อง ก็เห็นไป๋เสารออยู่ที่นั่น

"เป็นยังไงบ้าง?"ลั่วเสี่ยวปิงถาม

ไป๋เสา"นายหญิงเจ้าคะ หลี่อิงจะลงมือต่อยาจริงด้วย นายหญิงจะจัดการนางยังไงเจ้าคะ?"

ที่แท้แล้ว ลั่วเสี่ยวปิงได้เห็นความโกรธแค้นที่ปรากฏในสายตาของนาง ก็รู้สึกว่าหลี่อิงจะหาเรื่องอีก

ตามสำนวนที่ว่าไม่ควรคิดร้ายใคร แต่พึงระวังคนคิดร้ายเรา  ลั่วเสี่ยวปิงก็ให้ไป๋เสาไปติดตามหลี่อิง ดูว่าหลี่อิงจะทำอะไร

อย่างที่คิด หลี่อิงที่ถูกไล่ออกไปนั้นได้บุกเข้ามาอีกครั้งในตอนที่คนอื่นไม่ได้สนใจ แถมยังวางยาพิษในยาด้วย

ถ้าผู้ป่วยได้กินยาที่โดนใส่ยาพิษ งั้นลั่วเสี่ยวปิงจะเป็นคนต้องรับผิดชอบความผิด

ลั่วเสี่ยวปิงเห็นว่าคำพูดของหลี่ต้าไม่เหมือนเป็นการโกหก ในที่สุดก็พยักหน้ารับปากกับเขา แล้วให้หลี่ต้ากลับไป

ไป๋เสาถามลั่วเสี่ยวปิง"นายหญิง ท่านเชื่อจริงหรือว่าเขาก็ไม่มีความไม่พอใจ?"

แต่ลั่วเสี่ยวปิงกลับมีสติอย่างชัดเจน"ถ้าบอกว่าไม่มีความไม่พอใจแม้แต่นิดมันเป็นไปไม่ได้หรอก ถึงแม้เขาจะเป็นคนรู้ผิดชอบชั่วดีขนาดไหนก็ตาม แต่หลี่อิงยังไงก็เป็นลูกสาวของเขา ก็ต้องดูพฤติกรรมในอนาคตของเขาแล้ว"

แน่นอนว่า ถ้าหลี่ต้าไม่มีความไม่พอใจแม้แต่นิดเลย งั้นคนแบบนั้นนางจะไม่ใช้หรอก

เพราะคนที่ไม่สนใจแม้กระทั่งความเป็นตายของลูกสาวตัวเอง คนแบบนั้นก็ไม่ควรให้อยู่นาน

หวังแต่ว่าหลี่ต้าสามารถผ่านการทดสอบของนางได้

พูดเสร็จ ลั่วเสี่ยวปิงก็คิดสักครู่หนึ่ง"ให้นางอยู่ในคุกไประยะหนึ่ง หลังจากยุ่งเรื่องเหล่านี้เสร็จแล้ว เจ้าช่วยหาบ้านให้นางแต่งเข้าไปด้วย"

ก็ไม่ใช่ว่าลั่วเสี่ยวปิงใจดี แต่ว่าหลี่อิงเป็นคนมีความทะเยอทะยาน อยากเป็นเมียน้อยของคนอื่นมากเลยไม่ใช่หรือ?

งั้นนางก็ใจดีให้นางไปเป็นเมียน้อยของคนอื่น

พอถึงเวลานั้นนางก็จะรู้ว่าเมียน้อยไม่ได้เป็นได้ง่ายๆเลย

แต่พอถึงเวลานั้นจริงๆ เสียใจภายหลังก็เปล่าประโยชน์

แน่นอนว่า ถ้าเสียใจภายหลังก็ยังไงล่ะ?นางเป็นคนเลือกทางเอง นางช่วยเหลือนางหน่อยหนึ่ง ก็ถือว่าเป็นความเมตตาของนางแล้ว

เมื่อเผชิญกับคนอย่างหลี่อิง นางไม่จำเป็นต้องเมตตาเลย

ไป๋เสารู้ความหมายของลั่วเสี่ยวปิง รับคำสั่งเอาไว้

แต่ลั่งเสี่ยวปิงไม่รู้ว่า อันตรายที่แท้จริงกำลังค่อยๆเข้าใกล้นาง......