แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 627

เมื่อนึกถึงที่นี่ ซ่งฉงปิงอดไม่ได้ที่จะยื่นมือ เคาะหน้าผากของจีเหวินจุนโดยตรง

"โอ๊ย"จีเหวินจุนรู้สึกเจ็บปวด

"รู้ว่าเจ็บทีหลังก็อย่าคิดความคิดโง่ๆแบบนี้ หากข้ารู้ว่าเจ้ามีการกระทำที่ทำร้ายตัวเอง ทีหลังก็อย่าเรียกข้าว่าพี่สาวอีกเลย"ซ่งฉงปิงทำหน้าจริงจัง

จีเหวินจุนได้ยินเช่นนี้ กลับรู้สึกไม่เข้าใจ"แต่พี่เสี่ยวปิง......ข้ารู้แล้ว"

ถึงแม้จีเหวินจุนสงสัยว่าเหตุใดซ่งฉงปิงถึงจงใจมีพฤติกรรมแบบนั้น แต่ตัวเองกลับไม่ได้ แต่ภายใต้สายตาที่เคร่งขรึมของซ่งฉงปิง จีเหวินจุนก็พยักหน้ายอมรับ

เมื่อเห็นจีเหวินจุนยอมรับ ซ่งฉงปิงถึงนั่งลง พูดว่า"เรื่องนี้อาจเกิดขึ้นเพราะข้า"

ระหว่างพูด ซ่งฉงปิงก็เล่าเรื่องที่ฮองเฮาขู่ตัวเองออกมารอบหนึ่ง

แน่นอนว่า ซ่งฉงปิงไม่ได้ระบุอย่างชัดเจนว่าเหตุใดฮองเฮาถึงขู่ตัวเอง แค่บอกว่าให้ตัวเองช่วยรักษาโรคให้แต่ตัวเองปฏิเสธ

เรื่องของอ๋องคัง ยิ่งคนรู้น้อยลงคนหนึ่ง ก็ยิ่งปลอดภัย นางไม่อยากให้จีเหวินจุนยุ่งเข้ามาในเรื่องนี้

จีเหวินจุนได้ยินเช่นนี้ รู้สึกโกรธขรึมมาก

ในเวลานี้ ซ่งฉงปิงได้เสนอสองวิธี

"เจ้าป่วย หรือมู่ต้าฮ่าวป่วย เลือกมาอย่างหนึ่ง"ซ่งฉงปิงมองจีเหวินจุน สีหน้าจริงจังมาก

เวลาเร่งรีบไป หนึ่งเดือนสั้นไป ก็ต้องใช้วิธีที่พิเศษหน่อย

จีเหวินจุนยังไม่ทันได้คิด พูดตรงๆว่า"แน่นอนว่าต้องเลือกมู่ต้าฮ่าวป่วยสิ"

ตัวเองป่วยหรือมู่ต้าฮ่าวป่วย ยังต้องเลือกอีกหรือ?

ได้ยินเช่นนี้ ในสายตาของซ่งฉงปิงมีความเห็นด้วย

ก็ไม่ได้โง่ รู้ว่าต้องคำนึงถึงตัวเองก่อน แต่

"หากมู่ต้าฮ่าวป่วย ก็อาจจะเลื่อนงานแต่งให้เร็วขึ้นอีกครั้ง"สิ่งนี้ สำคัญมาก

จีเหวินจุนได้ยินเช่นนี้ก็อึ้งไปเลย"เพราะเหตุใด?"

"ขจัดเสนียดจัญไร"ซ่งฉงปิงพูดสั้นๆได้ใจความ

จีเหวินจุนได้ยินเช่นนี้ก็ทำสีหน้าจริงจัง

สิ่งนี้อาจเป็นไปได้จริงๆ

ฝ่ายชายป่วย อาจจะจัดงานมงคลเพื่อขจัดเสนียดจัญไรจริงๆ

"แล้ว......ถ้าข้าป่วยล่ะ?"จีเหวินจุนมองซ่งฉงปิง มือกำเป็นหมัดโดยจิตสำนึก สายตาเต็มไปด้วยความคาดหวัง หวังอยากจะได้ยินคำตอบที่นางอยากได้จากปากของซ่งฉงปิง

นางไม่อยากแต่งงานกับมู่ต้าฮ่าวจริงๆ

"ยาที่ข้าให้เจ้าในครั้งก่อนล่ะ?"ซ่งฉงปิงไม่ตอบกลับถาม

จีเหวินจุนได้ยินเช่ยนี้ รีบดึงเชือกเส้นหนึ่งออกจากคอทันที ข้างบนมีถุงหอมอันหนึ่งห้อยอยู่

แกะถุงหอมออก จีเหวินจุนหยิบยาออกมา"ข้าเก็บรักษาไว้อย่างดี"

"กินมันลงไป ถึงแม้เป็นหมอหลวงก็ตรวจโรคของเจ้าไม่ได้"ซ่งฉงปิงพูด

จีเหวินจุนได้ยินเช่นนี้ ตาสว่างทันที ยังไม่ทันได้คิดก็เตรียมจะเอายายัดเข้าไปในปาก

ดีที่ซ่งฉงปิงมือไวตาเร็ว ห้ามไว้

ซ่งฉงปิงทำหน้าบึ้งตึง"ข้ายังพูดไม่จบเลย"

ถ้ากินลงไปแบบนี้ นางจะไปคุยกับใครล่ะ?

แถมถ้ากินลงไปตอนนี้ ก็กลัวจะไม่ได้ประสิทธิผลแบบนั้น อาจจะเกิดความสงสัย

จีเหวินจุนมีความเก้อเขิน วางเม็ดยาลง

เพื่อป้องกันตัวเองทนรอไม่ไหว กินเม็ดยาลงไปเสียก่อน จีเหวินจุนก็ยังคงยัดเม็ดยาเข้าไปในถุงหอมของตัวเอง

เห็นเช่นนี้ ซ่งฉงปิงพูดว่า"ตอนนี้งานแต่งของพวกเจ้าก็ได้กำหนดลงแล้ว สองครอบครัวจะต้องมีการติดต่อกันแน่นอน ถึงเวลานั้นเจ้าอย่าคัดค้านมากนัก ต้องยอมรับทีละนิด......"

หลังจากซ่งฉงปิงออกมาจากตระกูลจี ก็เข้าไปในหอปิงอวี้พร้อมกับผู้ดูแล

หลังจากเปลี่ยนเป็นชุดของตัวเองในหอปิงอวี้แล้ว ซ่งฉงปิงไม่ได้ไปจวนอ๋องอวี้ กลับไปที่ตระกูลเว่ยโดยตรง

หลังจากซ่งฉงปิงรู้จากปากของจีเหวินจุนว่า ตั้งแต่ที่ถูกจับคู่แต่งงาน เว่ยเจ๋อฉีก็ไม่เคยได้ไปหานางเลย เรื่องนี้นางยังต้องไปพิสูจน์หน่อย

ซ่งฉงปิงเห็นลักษณะที่เร่งรีบของเว่ยเจ๋อฉี กลับเป็นลักษณะที่ใจเย็น ถามว่า"เพราะเหตุใด?"

"มู่ต้าฮ่าวมีเมียน้อยตั้งแปดคนแล้ว นิสัยอย่างเหวินจุนถ้าไปที่นั่นจะต้องเสียเปรียบแน่ๆ"เว่ยเจ๋อฉีพูด

สำหรับคำตอบนี้ซ่งฉงปิงไม่พอใจ ดังนั้นสายตาจับจ้องไปที่เว่ยเจ๋อฉี"อะไรอีก?"

ไม่ทราบว่าเพราะเหตุใด เว่ยเจ๋อฉีมักจะรู้สึกว่าสายตาของซ่งฉงปิงมีพลังในการมองทะลุทุกอย่าง เลยไม่กล้าสบตากับซ่งฉงปิง

"แล้วก็......จริงๆแล้วมู่ต้าฮ่าว......เขาชอบผู้ชาย......"

ชาที่เพิ่งเข้าปากของซ่งฉงปิงก็ได้พ่นออกมา หากไม่ใช่ว่าเว่ยเจ๋อฉีหลบได้ไว ต้องโดนแน่ๆ

"ขอโทษ"

นางคิดไม่ถึงจริงๆว่าเว่ยเจ๋อฉีจะพูดข่าวแบบนี้ นางให้คนตรวจยังตรวจไม่ได้เลย

ดังนั้น หลังจากสงบลง ซ่งฉงปิงก็มองเว่ยเจ๋อฉีอย่างสงสัย"เจ้ารู้ได้อย่างไร?"

อย่าบอกนะว่าเป็นคำโกหกที่แต่งขึ้นมาเพราะไม่ได้นางมาหรือเปล่า?

เว่ยเจ๋อฉีเหมือนมองออกความคิดของซ่งฉงปิง ดังนั้นเลยพูดว่า"เรื่องนี้ข้าไม่ได้พูดมั่ว เจ้าต้องเชื่อข้า ที่ข้าพูดนั้นเป็นความจริงหมด"

ซ่งฉงปิงสบตาเว่ยเจ๋อฉี เห็นว่าเว่ยเจ๋อฉีไม่ได้คิดจะหลบหลีกสายตา เลยเชื่อถือมากขึ้น

ไม่เหมือนพูดโกหกจริง แต่ข้อมูลที่ตัวเองยังตรวจสอบไม่ได้ ฉีเอ๋อร์ตรวจสอบได้อย่างไร?

มีความสงสัยในใจ ก็เลยถามออกมา

นึกว่าไม่นานก็จะได้รับคำตอบ แต่คิดไม่ถึงว่าสีหน้าของเว่ยเจ๋อฉีมีความเก้อเขินเกิดขึ้น แถมยังทำเป็นมองไปรอบๆ มีลักษณะร้อนตัว

ลักษณะเช่นนี้ ทำให้ซ่งฉงปิงแปลกใจมากขึ้น

"มีอะไรไม่สามารถบอกกับข้าหรือ?"

นางรู้สึกว่า ลักษณะของฉีเอ๋อร์ เหมือนตั้งใจปกปิดอะไรอยู่

แต่......ซ่งฉงปิงไม่ได้คิดไปทางลึก นางกลัวว่าถ้าคิดไปก็จะหยุดคิดไม่ได้แล้ว