แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 677

"เจ้าพูดมั่วซั่วอะไรกัน?ถ้าเจ้าพูดมั่วซั่วอีก ข้าจะจับเจ้าแล้วนะ!"หลินเวยทำหน้าตาบิดเบี้ยว

คนนั้นกลับโมโหขึ้น ไม่กลัวหลินเวยแล้ว เอียงคอขึ้นมา"เจ้ามาสิทธิ์อะไรมาพูดว่าข้าพูดมั่ว หากเจ้าไม่เชื่อ ก็ไปดูที่ซ่องโสเภณีสิ"

หลินเวยเห็นเช่นนี้ อดไม่ได้ที่จะกระตุกใจทีหนึ่ง

แต่ก็สั่งลูกน้องโดยจิตสำนึก"ไปจับคนนี้ทีสิ"

หลินเวยสั่งเสร็จ ก็มีทหารขยับตัว

แต่อยู่ๆซ่งฉงปิงก็พูดในเวลานี้"หาหลักฐานมามั่วซั่วก็คิดจะจับข้า ตอนนี้แยกแยะความจริงไม่ได้เลยก็จะจับคนอื่นอีก แม่ทัพคนนี้มีความสามารถจริงๆ ห้ามให้คนอื่นพูดความจริงด้วย"

พูดจบ ซ่งฉงปิงก็มองไปทางฝูงชนที่อยู่ที่ไกล พูดอย่างราบเรียบ"พวกเจ้าแยกแยะกันเถอะ ถ้าดูอยู่ที่นี่ เดี๋ยวอาจจะโดนจับด้วยนะ"

เสียงของซ่งฉงปิงราบเรียบมาก แต่ปลุกปั่นได้ดีเลย

เห็นได้ชัดว่า ประชาชนเหล่านั้นเกิดความกังวลในสายตา

แต่หลังจากเกิดความกังวลแล้ว ก็เป็นความโกรธ

"เป็นขุนนางก็สุดยอดมากหรือ เป็นขุนนางก็มาจับคนซี้ซั้วได้หรือ?"

"ใช่แล้ว หากเจ้าจะจับคนโดยไร้เหตุผล พวกข้าก็จะไปร้องทุกข์ที่ที่ว่าการอำเภอ"

"เจ้ามายุ่งทุกอย่าง ยังจะมายุ่งเรื่องส่วนตัวของพวกข้าด้วย ไม่มีอะไรทำหรือไง?พวกข้าก็แค่ดูมันผิดหรือ?แค่ดูเท่านั้นเจ้าก็จะมาจับพวกข้า ไร้เหตุผลชัดๆ"

หลินเวย"......"

เขาจะจับพวกเขาตรงไหน?พูดเหมือนกับว่าจะจับพวกเขาจริงๆ

ยิ่งพูดยิ่งเกินจริง

ระหว่างที่หลินเวยพูด ก็มองไปทางซ่งฉงปิงที่เป็นตัวการที่ก่อเหตุ มีความโกรธแค้นเล็กน้อย

ในที่สุด หลินเวยไม่สนใจอะไรเลย ลงคำสั่งโดยตรง"จับตัวจวิ้นจู่!"

หลินเวยพูดเช่นนี้ ทหารเหล่านั้นก็จับไปที่ซ่งฉงปิง

แต่ยังไม่ทันรอให้ทหารเหล่านั้นรู้สึกตัว พวกเขาก็รู้สึกตัวเบา

ตามด้วยเสียง"ปัง" ทหารหลายคนที่ยื่นมือไปจับซ่งฉงปิงก็กระเด็นออกไปและทุบลงไปพื้นอย่างแรง กระแทกลงกับพื้น

และก็คือเวลานี้ ทุกคนถึงได้สังเกตเห็นผู้ชายที่ใส่หน้ากากข้างๆซ่งฉงปิง

ตอนที่หลินเวยสบตากับฉีเทียนเห้า รู้สึกแต่ว่าตัวสั่น ความหวาดกลัวบางอย่างเกิดขึ้นในใจ

แต่หลินเวยคิดว่ายังไงก็ต้องพยายามเต็มที่ จึงตวาดใส่"เจียเล่อจวิ้นจู่ เจ้าคือจะเป็นศัตรูกับฮ่องเต้หรือ?"

หลินเวยคิดได้แล้ว

ยังไงฮ่องเต้ก็สั่งไว้ว่า ขอให้จวนอ๋องอวี้กล้าต่อต้าน พวกเขาก็สามารถใช้กำลังทหาร

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เขายังมีอะไรต้องกลัวอีกล่ะ?

อย่างมากก็แค่โจมตีกัน

เขามีทหารตั้งหลายพันนาย ยังจะล้อมรอบจวนอ๋องอวี้ไม่ได้หรือ?

หลินเวยนึกถึงที่นี่ สายตาก็โหดร้ายมาก สายตาที่มองซ่งฉงปิงมีความคิดร้ายบางอย่าง

ซ่งฉงปิงมองหลินเวย หัวเราะเย็นชา"พวกเจ้าอยากจะให้ข้าไปแต่งงานผูกสัมพันธ์ไมตรี ก็โยนความผิดมาที่ข้า อ๋องคังยังมีชีวิตอยู่เลน พวกเจ้าก็รีบจับตัวข้า ขอถามแม่ทัพคนนี้หน่อย เจ้าจับข้าด้วยข้อหาอะไร?"

ทุกคำพูดของซ่งฉงปิง ล้วนมีข้อมูลซ่อนอยู่

เหล่าชาวบ้านได้ยิน ก็ต่างพูดคุยกัน

วินาทีนี้ หลินเวยรู้สึกว่ากดดันมาก

แต่หลินเวยตัดสินใจแล้ว เพียงแค่พูดว่า"ข้าไม่รู้ว่าจวิ้นจู่พูดอะไร"

พูดจบ หลินเวยก็ให้คนลงมือโดยตรง

ซ่งฉงปิงส่งสายตาสะกิดพ่อบ้าน

แม้พ่อบ้านเป็นห่วงเล็กน้อย แต่ก็ยังถอยเข้าไปในจวนอ๋อง ปิดประตูจวนอ๋องอย่างแรง

มีเพียงซ่งฉงปิงและฉีเทียนเห้าสองคนอยู่หน้าประตูเท่านั้น

ทหารที่คิดจะเข้าใกล้ล้วนถูกฉีเทียนเห้าจัดการโดยไม่ลังเล ไม่ต้องให้ซ่งฉงปิงลงมือเลย

ในเวลานี้ ผลจากการเปิดเหรินยี่ถังของซ่งฉงปิงก็แสดงให้เห็น

ไม่นานทุกคนก็อยู่ฝ่ายของซ่งฉงปิงแล้ว

และไม่นานเรื่องฝั่งนี้ก็เข้าหูของฮ่องเต้ซ่งหยุนจาง

สีหน้าของซ่งหยุนจางแย่มาก

แต่ไม่ได้คิดจะออกจากวังเลย

ฮ่องเต้เพียงลงคำสั่งหนึ่ง

"ไป แจ้งมู่กุ้ยเหริน ให้เขาพาคนไปจับคนของจวนอ๋องอวี้ บอกเขาว่า......"ซ่งหยุนจางเหล่ตาเล็กน้อย น้ำเสียงเย็นชา"ข้อหา จวนอ๋องอวี้ คิดจะก่อกบฏ"

องครักษ์ที่รับคำสั่งนั้นสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย แต่ไม่นานก็ตอบกลับ"พ่ะย่ะค่ะ"

และในขณะเดียวกัน ฝั่งฮองเฮาก็ได้ยินข่าวสาร

ฮองเฮาตื่นเต้นมาก"อะไรนะ?อ๋องคังอยู่ซ่องโสเภณี?"

ฮองเฮารู้สึกตื่นเต้นยิ่งนัก เสียงยังสั่นเล็กน้อย"รีบ รีบไป......ไปรับอ๋องคังกลับวัง......"

ฮองเฮาสนใจแต่ว่าหาเจออ๋องคังแล้ว ไม่สนเลยว่าการกระทำของตัวเองจะส่งผลกระทบอะไร

แต่ฮองเฮาช้าไปก้าวหนึ่ง

ตอนที่คนของฮองเฮาไปถึงซ่องโสเภณี ก็ถูกแจ้งว่าอ๋องคังถูกคนพาไปแล้ว

พอถามดูแล้ว ฮองเฮาถึงรู้ว่าอ๋องคังถูกพาไปที่จวนอ๋องอวี้

พอดีในเวลานี้ ฮองเฮารู้ว่าฮ่องเต้จะใช้ข้อหาก่อกบฏลงมือต่อคนของจวนอ๋องอวี้

นึกถึงว่าเวลานี้อ๋องคังอาจจะอยู่ในมือของจวนอ๋องอวี้ ฮองเฮาก็รู้สึกใจสั่น

ขอแต่นึกถึงว่าลูกชายคนเดียวของตัวเองอาจจะมีอันตราย ฮองเฮาก็ไม่สนทั้งสิ้น เดินสะเปะสะปะไปที่ห้องหนังสือของฮ่องเต้

เวลานี้ฮองเฮาเสียใจภายหลังแล้ว เสียใจภายหลังที่ก่อเรื่องแบบนี้ในเวลาแบบนี้

ยังเดินไม่ถึงหน้าประตูห้องหนังสือ ฮองเฮาก็เริ่มตะโกน"ฝ่าบาท ไม่ได้เพคะ ซีเอ๋อร์ยังอยู่ในมือของอ๋องอวี้เพคะ......"