แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 773

"ข้าพูดไม่ถูกหรือไง?"ซ่งฉงปิงมองไปที่หูหยานซืออวี่ด้วยรอยยิ้ม

หูหยานซืออวี่"......"

เหมือนก็ไม่มีอะไรไม่ถูก

แต่ยังไงก็รู้สึกโมโหจริงๆ

คนที่มาล้วนเป็นแขกไม่ใช่หรือ?

เถียงแขกเช่นนี้ได้อย่างไร?

"องค์หญิง เรา......"ขุนนางข้างๆสีหน้าไม่ค่อยดี อยากจะเสนอความคิดให้หูหยานซืออวี่

หูหยานซืออวี่ได้ยินเช่นนี้กลับโบกมือ"พวกเจ้าไม่ต้องพูดอะไรทั้งสิ้น เรื่องนี้มอบหมายให้ข้าก็พอ"

นี่เป็นการแข่งขันกันระหว่างผู้หญิง และเป็นการแข่งขันกันระหว่างองค์หญิงด้วย

แต่ซ่งฉงปิงก็พูดไม่ผิด ตอนนี้เป่ยอันเป็นฝ่ายที่ขอร้องต้าชิ่ง เป่ยอันเป็นฝ่ายที่ขอสันติสุข

ในสถานการณ์แบบนี้ นางแย่งสามีขององค์หญิงใหญ่ต้าชิ่ง เหมือนก็ทำไม่ค่อยถูกเท่าไหร่

แต่นั่นก็อย่างไรล่ะ?

ทุกคนในตำหนักนี้ นางอยากได้อ๋องเซ่อเจิ้งของต้าชิ่งเท่านั้น

นางชอบผู้ชายที่กล้าหาญมากที่สุด

ดังนั้นไม่ว่ายังไง นางล้วนจะแต่งงานกับอ๋องเซ่อเจิ้งของต้าชิ่ง

หูหยานซืออวี่หายใจเข้าลึกๆ แล้วถึงเผชิญหน้ากับซ่งฉงปิง"เจ้าพูดถูกต้อง แต่ข้ายอมร่วมสามีกับเจ้า"

ไม่ว่าอย่างไร การที่ตัวเองมาแต่งงานที่ต้าชิ่ง เป็นการเจริญหน้าของต้าชิ่ง

แย่งสามีไม่ได้ แต่ไม่ได้บอกว่าร่วมสามีไม่ได้เลย

หากคนนั้นเป็นอ๋องเซ่อเจิ้งของต้าชิ่ง นางจะยินยอม

แต่แม้หูหยานซืออวี่จะยอม แต่ซ่งฉงปิงก็ไม่มีวันยอมหรอก

เมื่อได้ยินคำว่าร่วมสามี ซ่งฉงปิงก็หันหน้าจ้องไปที่ฉีเทียนเห้า

ถึงแม้ซ่งฉงปิงรู้ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของฉีเทียนเห้า แต่ยังคงไม่สบายใจยิ่งนัก

ฉีเทียนเห้า"......"เขารู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิดเลย

เขาไม่ได้ทำอะไรเลย

"จะให้ข้าช่วยจัดการหรือเปล่า?"ฉีเทียนเห้าถามซ่งฉงปิง

ซ่งฉงปิงได้ยินเช่นนี้ จ้องไปที่ฉีเทียนเห้าทีหนึ่ง หลังจากพูดว่าไม่ต้องแล้ว ก็มองไปทางหูหยานซืออวี่

"แต่ข้าไม่ยอม"

หูหยานซืออวี่รู้สึกว่า ตัวเองยอมอ่อนข้อให้แล้ว ซ่งฉงปิงก็ควรที่จะยอมรับไม่ใช่หรือ?

แต่หูหยานซืออวี่คิดไม่ถึงว่า ซ่งฉงปิงจะปฏิเสธโดยตรง

คราวนี้ หูหยานซืออวี่ที่เป็นคนนิสัยดีมาตลอดนั้น ก็ไม่สามารถทนได้อีกแล้ว

"เหตุใดเจ้าถึงไม่ยอม!"หูหยานซืออวี่สอบถามซ่งฉงปิง

ซ่งฉงปิงหัวเราะอย่างเย็นชา"เหตุใดข้าถึงต้องยอมล่ะ?"

หูหยานซืออวี่จนคำพูดเลย

จากนั้นก็พูดต่อซ่งฉงปิงว่า"เจ้า เจ้าช่างเป็นหญิงขี้หึงเหลือเกิน"

ซ่งฉงปิง"ใช่ไง ข้าเป็น"

หูหยานซืออวี่"......"จะมีคนยอมรับว่าตัวเองเป็นหญิงขี้หึงได้อย่างไร?ทำให้นางไม่รู้จะทำอย่างไรดี

ซ่งฉงปิง"ข้าไม่ได้ใจกว้างขนาดนั้นยอมแบ่งปันผู้ชายของตัวเองให้คนอื่น แต่ว่า......"

"แต่อะไร?"หูหยานซืออวี่ถามตามคำพูดของซ่งฉงปิงด้วยจิตสำนึก

"ถ้าเจ้าอยากเข้าจวนอ๋องเซ่อเจิ้งจริงๆก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้"ซ่งฉงปิงพูดอย่างใจเย็น

ฉีเทียนเห้าได้ยินเช่นนี้ก็ขมวดคิ้ว

ฮ่องเต้และฮองเฮาสองคนได้ยินเช่นนี้ล้วนอดไม่ได้ที่จะมองไปทางซ่งฉงปิง มีความห่วงใยเล็กน้อย

คนของเป่ยอันได้ยินเช่นนี้ก็ดีใจมาก รู้สึกว่าเรื่องนี้อาจเป็นไปได้

ส่วนเหล่าขุนนางของต้าชิ่ง บางคนขมวดคิ้ว บางคนดีใจ บางคนมีความคิดบางอย่างเกิดขึ้น

สีหน้าของทูตแย่มาก กำลังคิดจะเถียง ก็ได้ยินซ่งฉงปิงพูดต่อ"แน่นอนแล้ว หากนายท่านทูตจะทะเลาะกับข้า ข้าก็สามารถทะเลาะด้วย"

ทูตเป่ยอัน"......"

นี่จะทำให้เขาพูดอย่างไรดีล่ะ?

ถ้าทะเลาะกับซ่งฉงปิงจริง งั้นตัวเองก็จะกลายเป็นคนที่ดีแต่ในการเถียงกับผู้หญิงแล้วสิ?

ทันใดนั้น ทูตเป่ยอันก็รู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย

แต่ซ่งฉงปิงยังคงทำตัวสบายๆ

ทูตอีกคนหนึ่งของเป่ยอันเห็นว่าทูตคนนี้อึดอัดใจเช่นนี้ รีบลุกขึ้นพูดกับซ่งหยุนดาโดยตรง โดยไม่สนใจซ่งฉงปิงเลย"ฮ่องเต้ต้าชิ่งพ่ะย่ะค่ะ เป่ยอันจริงใจที่จะมาแต่งงานผูกสัมพันธ์ไมตรีกับต้าชิ่ง เพื่อให้ทั้งสองประเทศได้มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน หากฮ่องเต้ต้าชิ่งไม่เต็มใจ ก็โปรดบอกมาตรงๆ เป่ยอันจะไม่บังคับพ่ะย่ะค่ะ"

ซ่งฉงปิงได้ยินเช่นนี้ ก็มองไปที่คนนั้นด้วยสายตาที่เย็นชา

คำพูดนี้ เป็นการยอมถอยเพื่อชนะ

เดิมที นางเจตนาที่จะกดให้เรื่องที่แต่งงานผูกสัมพันธ์ไมตรีนั้นเป็นเรื่องของผู้หญิงสองคน ส่วนทูตคนเมื่อกี้นี้ก็จนคำพูดเช่นกัน

ตอนนี้คำพูดนี้ของทูตคนนี้กลายเป็นว่า หากเสด็จพ่อไม่ยอมรับเรื่องแต่งงานผูกสัมพันธ์ไมตรี ก็จะเป็นความผิดของต้าชิ่ง

เห็นได้ชัดว่า ซ่งหยุนดาก็นึกถึงจุดนี้ได้

แต่เมื่อเผชิญกับการท้าทายของทูตคนนั้น ซ่งหยุนดาเพียงพูดว่า"ข้าไม่มีอะไรไม่ยอมหรอก เพียงแค่พวกเจ้าสามารถทำให้คนนั้นยอมรับได้ ข้าก็จะตัดสินให้พวกเจ้า ไม่อย่างงั้น ข้าว่าพวกเจ้าเลือกชายหนุ่มที่ยังไม่แต่งงานดีกว่า พวกเจ้าเห็นด้วยหรือไม่?"

ซ่งหยุนดาดูเหมือนคุยง่าย แต่ความทรงอำนาจในตัวฮ่องเต้นั้นไม่ได้อ่อนลงแม้แต่น้อย เหมือนเป็นคนหน้าเนื้อใจเสือ

และคำพูดนี้ก็ไม่ไว้หน้าเป่ยอันจริงๆเลย

ในมุมมองของซ่งหยุนดา ความสัมพันธ์ที่ดีของทั้งสองประเทศ ไม่ได้สำคัญกว่าความสุขของลูกสาวเลย

แน่นอนว่า ต้องมีเงื่อนไขว่า กำลังของต้าชิ่งต้องแข็งแกร่งกว่าเป่ยอัน ไม่อย่างงั้น เขาก็จะกลายเป็นทรราชที่ทอดทิ้งประชาชนแล้วสิ?

คำพูดของซ่งหยุนดา ทำให้สีหน้าของทูตไม่ค่อยดี

แต่เมื่อเผชิญกับสายตาของซ่งหยุนดา ทูตก็รู้ว่า เรื่องนี้ไม่สามารถต่อรองกันได้

ดังนั้นทูตมองไปทางหูหยานซืออวี่

หูหยานซืออวี่กัดฟัน มองไปทางฉีเทียนเห้าโดยตรง"อ๋องเซ่อเจิ้งต้าชิ่ง เจ้ายอมแต่งงานกับข้าหรือไม่?"