แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 776

"ข้านึกได้คนหนึ่ง"ซ่งหยุนดารู้สึกว่าหูหยานซืออวี่เป็นคนที่ฉลาด ดังนั้นท่าทีก็เลยอ่อนโยนลงมาหน่อย

ซ่งฉงปิงมองไปทางเสด็จพ่อของตัวเอง รู้สึกแปลกใจมากว่าเสด็จพ่อนึกถึงใคร

"ได้ข่าวว่าเซี่ยงสวินฝู่กลับเมืองหลวงแล้ว นั่นก็เป็นชายหนุ่มที่ดีเช่นกัน ข้าจะพระราชทานงานแต่งให้เจ้ากับเขา"ซ่งหยุนดาดูสบายตัว

หูหยานซืออวี่ได้ยินเช่นนี้ ไม่ทราบว่าเซี่ยงสวินฝู่ในปากของฮ่องเต้เป็นใคร กราบขอบพระคุณโดยตรง

เรื่องเกิดขึ้นอย่างกะทันหันมาก ซ่งฉงปิงอยากจะปฏิเสธก็ไม่ทัน เพียงแต่ต้องทำหน้าแข็งๆเข้าไว้

นางคิดไม่ถึงว่าเสด็จพ่อของตนเองจะนึกถึงเซี่ยงเซียวเซียน

เพราะนางนึกว่าถึงแม้เสด็จพ่อของตัวเองจะพระราชทานงานแต่งก็จะพระราชทานให้คนที่อยู่ในนี้ ส่วนพี่ชายหลายคนของตัวเอง นางไม่เป็นห่วงเลย เสด็จพ่อจะไม่มีทางเลือกพวกเขาหรอก

แต่ยังไงก็คิดไม่ถึงว่าเสด็จพ่อจะเลือกเซี่ยงเซียวเซียน

อย่าว่าแต่เซี่ยงเซียวเซียนมีคนในใจ เพียงดูจากที่เขากลายเป็นลักษณะแบบนี้เพื่อคนที่รัก ก็สามารถกล่าวได้ว่าพระราชทานครั้งนี้ของเสด็จพ่อไม่ใช่กิ่งทองใบหยก แต่เป็นคู่ที่ไม่คู่ควรกันเลย

ไม่แน่หูหยานซืออวี่อาจจะกลายเป็นหญิงหม้ายเลย

เพราะเซี่ยงเซียวเซียนจะมีชีวิตอยู่ต่อได้หรือเปล่านั้น ขึ้นอยู่ที่เขาเอง

ซ่งฉงปิงรีบร้อนในใจ แต่นางรู้ว่า นางไม่สามารถเสนอข้อคัดค้านในตอนนี้ได้

เพราะจะซ้ำกับสามรอบไม่ได้

ถ้าตัวเองเสนอข้อคัดค้านอีกครั้งหนึ่งในตอนนี้ กลัวว่าเป่ยอันจะรู้สึกหน้าแตก

ถึงเวลานั้น คงจัดการแย่กว่าอีก

แผนในตอนนี้ ต้องรอให้หูหยานซืออวี่เสนอความเห็นเองถึงได้

แต่หากหูหยานซืออวี่รู้สึกว่าเสด็จพ่อเอาคนป่วยคนหนึ่งมาดูถูกนางต้องทำอย่างไรดีล่ะ?

เมื่อนึกถึงที่นี่ ซ่งฉงปิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกปวดหัว มองไปที่เสด็จพ่อด้วยความโกรธ

ซ่งหยุนดาเพิ่งจัดการปัญหาหนึ่งเสร็จ ก็เห็นสายตาที่โกรธขรึมจากลูกสาวตัวเอง

ซ่งหยุนดา"......"

อยู่ๆก็เกิดความรู้สึกที่ไม่ค่อยดีขึ้นมา

หรือว่า ตัวเองจับคู่ผิดหรือ?

เนื่องจากซ่งหยุนดารักใคร่ลูกสาวมาก จึงคิดลึกไปตามสายตาของลูกสาว

จากนั้น เก็บอารมณ์ต่างๆ แล้วมองไปทางหูหยานซืออวี่ด้วยความทรงพลัง พร้อมพูดว่า"องค์หญิงหูหยานยังไม่ต้องขอบคุณ แม้ข้าจะพระราชทานงานแต่ง แต่ก็ไม่รู้ว่าพวกเจ้าจะเข้ากันได้หรือเปล่า ดังนั้นข้าขอสัญญานับที่นี้ หากองค์หญิงหูหยานไม่เข้ากับเชี่ยงชิง แถมยังเจอคนที่รักกันจริงๆ ข้าจะลงพระราชโองการให้องค์หญิงหูหยานอีกครั้งหนึ่ง"

นี่หมายความว่า จะพระราชทานงานแต่งได้ตลอด แต่หากทั้งสองคนไม่เหมาะสมกัน แถมยังสามารถเจอคนที่รักจริงๆ สามารถลงพระราชโองการพระราชทานงานแต่ง

และครั้งนี้ ก็จะไม่ลงพระราชโองการ

ถึงแม้หูหยานซืออวี่ได้กราบของพระคุณ แต่กลับรู้สึกสิ้นหวัง

เพราะเซี่ยงสวินฝู่ในปากของฮ่องเต้นั้นก็ไม่ได้อยู่ที่นี่ และนางก็ไม่รู้ว่าเซี่ยงสวินฝู่เป็นคนยังไง

แต่หลังจากฮ่องเต้ต้าชิ่งได้พูดเช่นนี้แล้ว หูหยานซืออวี่ก็โล่งใจลงทันที

ครั้งนี้หูหยานซืออวี่ได้กราบขอบพระคุณอย่างจริงจังขึ้น

ส่วนซ่งฉงปิง ตอนนี้ก็นับถือเสด็จพ่อของตัวเองจริงๆ เพราะแค่สายตาเดียวของตัวเอง เขาก็สามารถเข้าใจความหมายของตัวเอง แถมยังคิดวิธีนี้ขึ้นมาได้ด้วย

ซ่งฉงปิงรู้สึกว่า เสด็จพ่อของตัวเองน่าจะเป็นฮ่องเต้มีน้ำใจที่สุดแล้ว

นางชอบ!

ซ่งหยุนดาเห็นว่าลูกสาวตัวเองยิ้มมุมปาก ถึงจะโล่งใจ

จากนั้น ซ่งหยุนดาก็ลุกขึ้น พูดว่า"ฮองเฮาไม่ค่อยสบาย ข้าจะพาฮองเฮาจากไปก่อน พวกเจ้าทำตามอำเภอใจ"

ระหว่างที่พูด ก็ประคองเว่ยหยุนซีจากไป การกระทำเช่นนี้ทำให้คนอื่นอิจฉาแต่ก็ทำอะไรไม่ได้

"เสด็จพ่อเพคะ เจ้าว่าใต้เท้าจ้ง จ้งฉางเป็นอย่างไรบ้าง?"ดวงตาของซ่งฉงปิงเต็มไปด้วยความคาดหวัง

นางมีความรู้สึกที่ดีต่อจ้งฉาง

ถึงแม้จ้งฉางเคยแต่งงานแล้ว แต่ภรรยาเสียชีวิตไปนานแล้ว สามารถกล่าวได้ว่าเป็นคนโสดที่อายุมากแล้ว

ซ่งหยุนดาได้ยินเช่นนี้ กลับอดไม่ได้ที่จะกระตุกปาก"เกรงว่าจ้งชิงคงแก่ไปหน่อย"

ซ่งฉงปิง"......"

อยู่ๆก็รู้สึกถึงความแตกต่างของยุคสมัย

เพราะถ้าอยู่ในสมัยปัจจุบัน จ้งฉางอายุสามสิบห้า หล่อด้วยแถมยังเป็นขุนนางใหญ่ ต้องเป็นคนที่ผู้หญิงแย่งชิงกันแน่เลย

แต่ถ้าอยู่สมัยนี้ อายุสามสิบห้า......เหมือนแก่ไปหน่อยจริงด้วย อายุนี้สามารถเป็นพ่อของหูหยานซืออวี่ได้แล้ว

ซ่งหยุนดาเห็นว่าซ่งฉงปิงไม่ได้พูดมานาน นึกว่าลูกสาวไม่สบายใจ คิดสักครู่หนึ่งถึงพูดว่า"จะได้หรือเปล่าก็ต้องลองดู ในเมื่อปิงเอ๋อร์รู้สึกว่าจ้งชิงใช้ได้ งั้นก็ให้เขาลองดูละกัน"

ตอนนี้จ้งฉางที่กำลังเตรียมจะออกจากงานเลี้ยงอยู่ๆก็จามออกมาอย่างหนัก

ขุนนางคนอื่นเห็นต่างมองมาทางจ้งฉาง

จ้งฉาง"......"

ในใจรู้สึกเก้อเขินมาก แต่ภายนอกยังคงดูใจเย็นอยู่ ยกมือขึ้นในระดับหน้าอก"ข้ายังต้องไปจัดการคดีความ ลาก่อนนะ"

ระหว่างที่พูด ก็เดินออกไปข้างนอกด้วยสีหน้าที่ใจเย็น

พอจ้งฉางไป เหล่าขุนนางก็เริ่มคุยเล่นกัน

"กลัวว่าจัดการคดีมากไป โดนนักโทษด่าหรือเปล่า?"

"เหตุใดข้าถึงรู้สึกว่ามีคนนึกถึงเขาล่ะ?ว่าแต่เขาก็โสดมาหลายปี สมควรที่จะหาภรรยาคนหนึ่งแล้ว"

"ไม่แน่เขาอาจจะมีผู้หญิงตั้งนานแล้วก็ได้นะ!ฮ่าๆๆ"