วันเวลาหมุนเปลี่ยน เจ็ดวันผ่านไปแล้ว
สิ่งของที่ซ่งฉงปิงต้องการ ด้วยความพยายามของเยโม่กับฉีเทียนเห้า ในที่สุดก็หามาชดเชยจนครบ
และในช่วงเจ็ดวันนี้ เนื่องจากซ่งฉงปิงเปลี่ยนยุทธวิธีในการเปลี่ยนถ่ายเลือด จึงรับประกันได้ว่าจะไม่เกิดอันตรายใดๆ ต่อร่างกายของเยโม่ อย่างมากที่สุดก็แค่ทำให้เยโม่อ่อนเพลียไปสองวันเท่านั้น และเยหลินก็จะไม่ปฏิเสธต่อการเปลี่ยนถ่ายเลือดอีกต่อไป
สำหรับ ซ่งฉงปิงใช้ยุทธวิธีในการเปลี่ยนถ่ายอย่างไร?
ในตอนแรก ซ่งฉงปิงคิดว่าทั้งสองคนเป็นฝาแฝดกัน และยังเป็นไข่ใบเดียวกัน เลือดในร่างกายจะเข้ากันได้มากยิ่งขึ้น จะสามารถลดความเสี่ยงลงได้
ฉะนั้น แผนแรกเริ่มของซ่งฉงปิงก็คือ ทั้งสองคนจะเปลี่ยนถ่ายเลือดครึ่งหนึ่งให้กันและกัน
หลังจากยืนยันแผนการนี้ ซ่งฉงปิงยังทำการทดลองหลายชุด
เลือดของเยหลิน จะปฏิเสธเลือดกรุ๊ปเดียวกัน แต่ว่า จะไม่ปฏิเสธเลือดของเยโม่อย่างแน่นอน
ฉะนั้น จึงทำให้ซ่งฉงปิงยืนยันความคิดที่จะนำเลือดของเยโม่เข้าไปในร่างกายของเยหลิน
เพียงแต่ว่า หลังจากที่ได้ทำการทดลองแล้ว ซ่งฉงปิงก็พบว่า เลือดของเยโม่ ถึงแม้ว่าจะปฏิเสธเลือดกรุ๊ปเดียวกัน แต่สำหรับญาติสนิทที่มีความสำคัญทางสายเลือด เลือดของเยโม่กลับไม่ปฏิเสธ
อย่างไรก็ตามเยโม่มีคนสนิทที่เป็นสายเลือดเดียวกันอีกสองสามคน และมันไม่มีอะไรง่ายดายไปกว่านี้แล้ว
หลังจากยืนยันจัดนี้แล้ว ซ่งฉงปิงก็ตัดสินใจ ปล่อยเลือดครึ่งหนึ่งของเยหลิน และนำเลือดครึ่งหนึ่งของเยโม่เข้าไปบำรุงให้เยหลิน ในเวลาเดียวกัน ก็ค่อยนำเลือดของคนสนิทในสายเลือดเดียวกันกับเยโม่มาเสริมให้เยโม่อีกทีหนึ่ง
ด้วยวิธีการนี้ ในร่างกายของเยหลินก็จะเป็นเลือดพิษครึ่งหนึ่ง และเลือดของเยโม่ครึ่งหนึ่ง ส่วนเลือดของเยโม่ก็ยังคงปกติดี ไม่ได้รับผลกระทบใดๆ
เพียงแต่ว่า หลักการง่ายดายอย่างมาก แต่ภายใต้เงื่อนไขที่สมบูรณ์ เมื่อถึงขั้นตอนการทำ กลับไม่ง่ายเลย
ท้ายที่สุดแล้วสถานที่ในการผ่าตัด ก็ถูกจัดขึ้นที่สวนเพลิน
วันนี้ ที่สวนเพลินมีการเฝ้ายามทั้งด้านนอกและด้านใน แม้แต่ยุงก็ยากที่จะบินเข้ามา
ทางด้านพระราชวังนั้น เนื่องจากจัดเตรียมเอาไว้แล้ว นอกเสียจากคนสนิทของเยโม่แล้ว คนอื่นๆ ก็ไม่ทราบว่าเยโม่ออกจากพระราชวังไปแล้ว
เพื่อไม่ให้ซ่งฉงปิงเกิดการเหนื่อยล้า ฉีเทียนเห้ายังเป็นผู้ช่วยให้ซ่งฉงปิงด้วยตนเอง
การผ่าตัดครั้งนี้ เริ่มต้นขึ้นในบรรยากาศที่ตึงเครียด
หลังจากการผ่าตัดเริ่มต้นขึ้นได้ไม่นาน ในพระราชวังหนานเจียง กลับมีคนเปิดประตูพระราชวังโดยพลการ
ไม่นานนัก องครักษ์สวมชุดเกราะสีขาวกลุ่มหนึ่ง ก็บุกเข้าไปในพระราชวังหนานเจียงทันที
หลังจากคนเหล่านี้บุกเข้ามาที่พระราชวังหนานเจียง ก็เกิดการสังหารขึ้น
และคนที่เป็นผู้นำ ก็คือเหมียวยู่
"ไป ทำลายสวนเพลินให้สิ้นซาก!" เหมียวยู่นั่งอยู่บนที่นั่งกษัตริย์ของกษัตริย์แห่งหนานเจียง ด้วยท่าทางเหิมเกริมอย่างมาก
หลังจากที่รอมานาน ในที่สุดเขาก็มาถึงวันนี้
ผู้ใต้บังคับบัญชารู้สึกพึงพอใจเหมือนกันกับเหมียวยู่ จึงพาคนกลุ่มนั้นมุ่งไปที่ประตูพระราชวัง เตรียมที่จะไปยังสวนเพลิน
แต่ในเวลานี้ พวกเขากลับพบว่า พวกเขาออกไปไม่ได้
พระราชวังหนานเจียงถูกโอบล้อมไว้หมดแล้ว
เหมียวยู่ได้ยินข่าวคราว ก็รีบไปที่ประตูพระราชวังทันที
เห็นกองกำลังทหารของพระราชวังโอบล้อมเอาไว้ เหมียวยู่ก็ตกตะลึง
"นี่มัน......เป็นไปได้อย่างไร?" เหมียวยู่กล่าวอย่างไม่อยากจะเชื่อ
เหล่าทหารในชุดเกราะสีขาวที่โอบล้อมพระราชวังเอาไว้ คนเหล่านี้ ก็คือผู้พิทักษ์ของหนานเจียง แล้วก็เป็นกองกำลังของกษัตริย์แห่งหนานเจียงอีกด้วย
แต่ว่า คนเหล่านี้ไม่ใช่ว่าถูกกลอุบายของเขาหลอกล่อไปแล้วหรือ?
รอให้พวกเขามีปฏิกิริยาตอบกลับ ทั่วทั้งหนานเจียงก็ตกอยู่ในมือของเขาเสียแล้ว
"หัวหน้าเผ่าเหมียวคิดว่าคนของข้าจะถูกเจ้าหลอกล่อไปแล้วอย่างแน่นอน อีกทั้งข้าไม่อยู่ในพระราชวัง เจ้าจึงไม่เป็นกังวลใช่หรือไม่?"
ในเวลานี้ มีเสียงดังทอดเข้ามา
เหมียวยู่ได้ยินเช่นนั้น ก็มีสีหน้าตื่นตกใจ "เจ้า——ทำไมเจ้าถึง——"
"ทำไมข้าถึงได้มาอยู่ที่นี่นะหรือ?" เยโม่หัวเราะเยาะ จากนั้นก็หยิบถุงเงินออกจากในอ้อมแขนทันที "สิ่งนี้ หัวหน้าเผ่าน่าจะคุ้นเคยกับมันดีใช่หรือไม่?"
เหมียวยู่ตกตะลึงเล็กน้อย "เจ้าอยากจะฆ่าข้า แล้วจะจับข้าทำไม?"
เขาไม่กลัวตาย
ถึงแม้วันนี้เขารู้อยู่แก่ใจว่าไม่ชนะ แต่เขาก็จะทิ้งทางหนีทีไล่เอาไว้ให้
ตราบใดที่เขาตาย คนในตระกูลของเขาก็จะต้องช่วยเขาลบล้างความผิดอย่างแน่นอน
เมื่อถึงเวลานั้น ถึงแม้ว่าเขาจะตาย เขาก็จะตายไปอย่างบริสุทธิ์
อย่างไรก็ตาม ความคิดของเหมียวยู่ ก็ถูกเยโม่มองออกมาก่อนแล้ว
"ข้าไม่สนหรอกว่าเจ้าจะจัดวางอะไรเอาไว้ แต่ข้าขอพูดไว้วันนี้เลย หากเจ้าคิดจะตายไปอย่างบริสุทธิ์ มันเป็นไปไม่ได้เป็นอันขาด"
เยโม่พูดจบ ดวงตาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา "เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้จริงๆ หรือ เจ้าสมรู้ร่วมคิดกับผู้อาวุโสชนเผ่าอูเพื่อฆ่าพ่อข้าใช่หรือไม่"
"หรือว่า เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้ เจ้า แท้จริงแล้วก็ไม่ใช่เหมียวยู่!"
ตอนที่เยโม่พูดประโยคก่อนหน้า เหมียวยู่ก็ยังไม่รู้สึกอะไร
แต่ทว่า เมื่อเยโม่พูดว่าเขาไม่ใช่เหมียวยู่ ในแววตาของเหมียวยู่ ก็ดูตื่นตระหนกเป็นอย่างยิ่ง
และคนเหล่านั้นที่นำตัวเหมียวยู่มา ได้ยินคำพูดต่อมาของเยโม่ ก็มองเยโม่ด้วยใบหน้าไม่อยากจะเชื่อ
หัวหน้าเผ่าของพวกเขา ไม่ใช่เหมียวยู่หรอกหรือ?
นี่จะเป็นไปได้อย่างไร?
เห็นได้ชัดว่าเหมียวซื่อเหล่านี้ ไม่เชื่อคำพูดของเยโม่
แต่เยโม่ไม่ได้คิดว่าจะพูดให้จบในวันนี้ ดังนั้นจึงกล่าวเพียงว่า "วันนี้ของเขา เป็นวันที่ดี ข้าไม่อยากพูดอะไรไปมากกว่านี้แล้ว แต่ว่า การกระทำความผิดของเจ้า วันพรุ่งนี้ ข้าจะประกาศให้โลกรู้เอง"
เมื่อกล่าวจบ เยโม่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ก็สั่งให้คนนำตัวเหมียวยู่และผู้ใต้บังคับบัญชาเหล่านั้นคุมตัวออกไป
หลังจากนั้น เยโม่ก็นำเรื่องที่ต้องจัดการต่อจากนั้นส่งมอบให้คนสนิทของตนเองเป็นคนจัดการ และรีบไปที่สวนเพลินทันที
เขาอยากจะทราบว่า น้องชายฝาแฝดของเขา มีโอกาสที่จะได้รับชีวิตใหม่หรือไม่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง
สนุกแต่ทำไมคุยกับคนอายุเยอะกว่า เรียกเจ้า ๆ ข้า กับเจ้า ทำไม่ใช่ ท่าน เหมือนอันอัน อานอาน คุยกับพ่อ กับผู้ใหญ่ เรียกเจ้าอยู่เลย...
เนื่องนี้สนุกดี..ถึงแม้จะมีบางตอนที่เขียนเนือยไปหน่อย แต่ก็ตบกลับมาได้ 👍👍👍 คือ โอเคดีเลย...
ตอนที่ 19 - 20 หาย...
เรื่องนี้เคยลงจนจบแล้วหายไปไหนหมด เคยลงในreaderaz...