แต่งกับขุนนาง นิยาย บท 3

แม้ว่าลู่เหิงจือจะถูกบันทึกว่าเป็นบุตรชายคนโตของบ้านใหญ่ แต่ส่วนมากแล้วเขามักจะอาศัยอยู่ที่เรือนหลังเล็กในตรอกปาเถียว ที่นั่นอยู่ใกล้กับราชสำนัแถมยังเงียบสงบ แต่ละเดือนเขาจะกลับมาพักที่บ้านตระกูลลู่ในวันหยุดเพียงไม่กี่วันเท่านั้น

เพราะเขามีความเข้มงวดเป็นพิเศษ ดังนั้นทุกครั้งที่เขากลับมา บ่าวรับใช้ในบ้านต่างก็ตื่นตัวราวกับมีข้าศึกมาเยือน

เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว ฐานะของซูชิงลั่วในบ้านนี้แทบจะไม่มีค่าอะไรเลย

ซูชิงลั่วสั่งให้คนต้มน้ำร้อนมาล้างหน้า แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าที่สะอาด

แม้ว่าร่มกระดาษน้ำมันจะเป็นสีขาวที่ไม่โดดเด่น แต่นางก็ไม่กล้านำมันออกมาวางข้างนอก จึงให้จื๋อหยวนตากข้างในห้องแทน

จากนั้นก็เก็บชุดคลุมกันลมไว้เองอย่างดี รอวันที่อากาศดีๆ แล้วค่อยแอบเอามาซักและตากแห้ง จากนั้นค่อยเอาไปคืนเขาพร้อมกับร่ม

แม้ว่านางจะรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ทำผิดอะไร แต่ของพวกนี้นางก็ไม่กล้าให้ใครเห็น เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดปัญหาจากคนที่มีใจอิจฉา

วุ่นวายมาครึ่งวัน ข้าวกลางวันก็ไม่ได้กิน ซูชิงลั่วทั้งเหนื่อยทั้งหิว และไม่มีแรงจะคิดเสียใจเรื่องลู่เหยียนอีกแล้ว

แต่เนื่องจากตอนนี้ผ่านเวลามื้ออาหารไปแล้ว นางก็ไม่อยากรบกวนคนอื่นอีก จึงได้แต่ทานขนมง่ายรองท้องไปเล็กน้อยเท่านั้น

เนื่องจากขนมมีรสหวานมาก นางทานได้เพียงชิ้นเดียวก็ทานต่อไม่ไหว

ชุดแต่งงานก็ไม่มีอารมณ์ที่จะปักต่อ นางคิดว่าจะปักกระเป๋าใบเล็กๆ เพื่อฆ่าเวลา แต่ไม่นานก็ได้ยินเสียงเด็กรับใช้หนุ่มที่ไม่คุ้นเคยเรียกหาพี่จื๋อหยวนจากด้านนอก

จื๋อหยวนออกไปแล้วก็กลับมาอย่างรวดเร็ว วางกล่องอาหารกล่องหนึ่งลงบนโต๊ะ "ซ่งเหวินบ่าวรับใช้ของคุณชายเหิงที่สามเป็นคนเอามาส่งเองเจ้าค่ะ"

ซูชิงลั่วพูดอย่างประหลาดใจ: "คุณชายเหิงที่สาม? เขาจะส่งของมาให้ข้าทำไม?"

"ซ่งเหวินบอกว่าคุณชายเหิงที่สามกำชับไว้โดยเฉพาะ บอกว่าคุณหนูตัวเปียกฝนมา ถ้าได้ดื่มน้ำขิงสักถ้วย กินซาลาเปาน้ำแกงไก่สักจานก็คงจะดีมาก"

"ซาลาเปาน้ำแกงไก่?" ซูชิงลั่วรีบเปิดกล่องอาหารออก ชั้นบนสุดเป็นน้ำแกงไก่ร้อนๆ ด้านล่างเป็นซาลาเปาจานหนึ่ง กลิ่นหอมอันคุ้นเคยลอยมากระทบจมูก

นี่เป็นอาหารขึ้นชื่อของจินหลิงที่นางชอบมากที่สุด แต่ตั้งแต่มาถึงเมืองหลวงก็ไม่ได้กินอีกเลย คิดไม่ถึงว่าลู่เหิงจือจะส่งสิ่งนี้มาให้นาง

เขาดูออกได้อย่างไรว่านางยังไม่ได้กินข้าวกลางวัน?

แล้วยังมีน้ำขิงอีก...

ซูชิงลั่วหิวมาก อีกทั้งของตรงหน้าก็เป็นของที่นางชอบ ไม่ได้กินซาลาเปาน้ำแกงไก่มานานแล้ว คิดว่าลู่เหิงจือคงแค่ความหวังดี อีกทั้งบังเอิญเห็นว่านางเปียกฝนก็เลยไม่ได้คิดมากจึง ยัดซาลาเปาลงท้องไปด้วยกันกับจื๋อหยวน

หลังจากกินจนอิ่มแล้ว นางก็มีแรงขึ้นมา ตัดสินใจไปหานางหลิ่วน้าหญิงของนางเพื่อขอถอนหมั้น

นางคิดว่าบ่ายวันนี้เป็นเวลาที่เหมาะสมอย่างยิ่ง เพราะลู่เหิงจือเพิ่งจะกลับมา ทุกคนให้ความสนใจไปที่เขา ดังนั้นการพูดเรื่องถอนหมั้นตอนนี้คงไม่ทำให้คนอื่นตกใจมากเกินไป

ฝนยังไม่หยุดตก บรรยากาศด้านนอกมืดครึ้ม

ซูชิงลั่วกางร่ม จื๋อหยวนถือโคมแก้ว ไปที่ห้องของนางหลิ่วเป็นเพื่อนนาง

นางหลิ่วกำลังคำนวณบัญชีกับอิงเยว่บ่าวรับใช้คนสนิทอยู่ เมื่อเห็นนางเข้ามา ก็รีบกวักมือเรียกนาง "ชิงลั่วมานี่ พอดีเลยน้าจะได้สอนการจัดการบ้านให้กับเจ้า เมื่อเจ้าเข้ามาเป็นสะใภ้ ข้าจะได้วางมือจากเรื่องพวกนี้สักที"

นางหลิ่วเป็นคนหน้าเนื้อใจเสือ ชอบพูดจาประจบสอพลอ

นางหลิ่วเป็นคนรักอำนาจและเงินทองมาก จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะยอมให้นางเป็นคนดูแลบ้านในเวลารวดเร็วแบบนี้

ซูชิงลั่วยิ้มให้เล็กน้อยและพยักหน้า จากนั้นก็ยืนรออย่างอดทนจนนางหลิ่วตรวจสอบบัญชีเสร็จ จึงพูดออกมาเบาๆ ว่า "ข้ามีเรื่องจะพูดกับท่านน้าเจ้าค่ะ"

เมื่อนางหลิ่วได้ยินดังนั้น ก็มองนางด้วยรอยยิ้ม "ทำไมถึงพูดจาเกรงใจกันเช่นนี้ล่ะ"

จากนั้นก็สั่งให้คนในห้องออกไปให้หมด

ซูชิงลั่วพูดตรงๆ ว่า "ท่านน้า ข้าต้องการถอนหมั้นกับลู่เหยียนเจ้าค่ะ"

นางหลิ่วชะงักไปเล็กน้อย แต่ใบหน้าก็ยังคงยิ้มอยู่ นางจับมือซูชิงลั่วแล้วพูดว่า "ทำไมจู่ๆ ถึงอยากถอนหมั้นล่ะ? ลู่เหยียนทำให้เจ้าโกรธหรือ? ไม่ต้องห่วง น้าจะสั่งสอนเขาแทนเจ้าเอง"

ถึงนางหลิ่วจะมักพูดจาเข้าข้างซูชิงลั่วเสมอ แต่ในใจนั้นกลับเข้าข้างลูกชายของตัวเอง

ยิ่งไปกว่านั้นหลิ่วเยียนหรานก็เป็นหลานสาวของนาง บ้านของหลิ่วเยียนหรานก็อยู่ห่างจากจวนลู่เพียงถนนเส้นเดียวเท่านั้น ถ้าไม่ได้รับความยินยอมจากนาง หลิ่วเยียนหรานจะมีโอกาสพัวพันกับลู่เหยียนได้อย่างไร

ซูชิงลั่วส่ายหัว "ท่านน้า วันนี้ข้าไปดูเครื่องประดับที่ร้านเครื่องประดับจินจี้และได้เห็นลู่เหยียนกับหลิ่วเยียนหรานที่โรงน้ำชาโดยบังเอิญ พวกเขามีท่าทีสนิทสนมกัน ชัดเจนว่าคงจะคบหากันมาระยะหนึ่งแล้ว ในเมื่อลู่เหยียนชอบหลิ่วเยียนหราน ข้าก็ยินดีจะช่วยให้พวกเขาได้อยู่ด้วยกัน"

สีหน้าของนางหลิ่วเปลี่ยนไป "เจ้าวางใจเถอะ น้าจะจัดการให้เอง การถอนหมั้นไม่ใช่เรื่องเล่นๆ น้าขอไปถามไถ่เรื่องราวก่อน แล้วพรุ่งนี้จะให้คำตอบเจ้า"

ซูชิงลั่วพยักหน้า และก็ไม่คิดว่าวันนี้จะสามารถถอนหมั้นได้สำเร็จ จึงยอมออกจากห้องไปก่อน

ตอนที่ออกมา ก็ได้ยินนางหลิ่วออกคำสั่งกับสาวใช้ด้วยความโกรธว่า "ไม่ว่าคุณชายจะทำอะไรอยู่ เรียกเขามาพบข้าทันที!"

ราวกับจงใจแสดงให้เธอดู

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน