ไม่รักได้มั้ย…หัวใจของป๊ะป๋าCEO นิยาย บท 246

“ฟิโอน่า!” เพเนโลเป้ตะโกนด้วยความตกใจ ทันใดนั้น เพเนโลเป้พยายามเอามือปิดตาชายชราเพื่อป้องกันไม่ให้เขาเห็นฉากรุนแรงตรงหน้า แต่ทว่า มันก็เกินไปเสียแล้ว

"แม่ครับ!" โฮเวิร์ดรีบพุ่งเข้าไปคว้ามีด

ทันทีที่เห็นเลือดสีแดงไหลออกมาจากข้อมือ โฮเวิร์ดพลันตื่นตระหนกและรีบตะโกน “รถพยาบาล! เรียกรถพยาบาลที!"

ทุกคนตื่นตระหนกในระหว่างที่ชารอนเป็นเพียงคนเดียวที่ยืนนิ่งและเงียบอยู่คนเดียว ชารอนมองดูพวกเขาอย่างสงบ ใบหน้าของชารอนเย็นชาและไร้ความปรานีไม่น้อย

ไม่สิ ไม่ใช่แค่เธอคนเดียว ไซม่อนเองก็สงบนิ่งกว่าเคยเช่นกัน ดวงตาที่ล้ำลึกของไซม่อนพลันจับจ้องมาที่ชารอน

ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้ากลับกลายเป็นคนที่ไซม่อนไม่คุ้นเคยเลยแม้แต่น้อย เธอไม่เหมือนชารอนที่เขารู้จักเลยสักนิด ด้วยเหตุนั้น ความหงุดหงิดจึงผุดขึ้นมาในหัวใจของไซม่อน แม้จะผ่านไปนาน แต่ดูเหมือนว่าเขาแทบจะไม่รู้จักเธอเลย!

โฮเวิร์ดอุ้มฟิโอน่าขึ้นและเดินจากไปด้วยความตื่นตระหนก เขารีบพาเธอไปที่รถพยาบาล

ทันทีที่ทั้งสองจากไป ดักลาสก็พลันจับหน้าอกของตัวเองแน่น หลังจากนั้น ดักลาสก็เป็นลมและหมดสติไป

"คุณพ่อ!" เพเนโลเป้ตกใจมาก เธอพุ่งตัวเข้าไปช่วยดักดาสที่หมดสติไปพร้อมกับตะโกนเรียกไซม่อน "ไปเอารถและรีบส่งพ่อไปโรงพยาบาลที"

ไซม่อนตอบกลับอย่างเย็นชา “ได้ เดี๋ยวผมจะรีบจัดการเดี๋ยวนี้แหละ” เขารีบหันหลังกลับเพื่อจะจากไป แต่ทว่า ไซม่อนพลันหยุดชะงักชั่วคราวและนึกถึงบางสิ่งได้ หลังจากนั้น ไซม่อนก็คว้าข้อมือของชารอนและพาเธอไปด้วย

ชารอนไม่คิดว่าดักลาสจะเป็นลมเพราะความตกใจ เธอเพียงต้องการเปิดเผยความลับของฟิโอน่าและทำให้เธอยอมรับในความผิดของตัวเองเท่านั้น แต่ทว่า เธอกลับหยิบมีดมากรีดข้อมือของตัวเองเสียได้!

หลังจากนั้น ชารอนก็ถูกไซม่อนลากเข้าไปในรถ เขาจ้องมองชารอนอย่างชั่วร้าย “ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับพ่อของผม ก็ช่วยอย่าหวังว่าคุณไม่รอดแน่!"

ทันใดนั้น ชารอนพลันตกใจอย่างมากกับท่าทางอันเย็นชาของชายตรงหน้า ชารอนรู้สึกได้ว่าหัวใจของตัวเองกำลังจมดิ่ง และทั้งร่างกายของเธอสั่นเทิ้ม เธอไม่ได้ตั้งใจให้ดักลาสตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ ทว่า ในตอนนี้ ชารอรทำได้เพียงหวังว่าเขาจะปลอดภัย

ณ โรงพยาบาล

ดักลาสถูกพาตัวเข้าไปในห้องฉุกเฉิน ทุกคนกำลังรอเขาอยู่ที่หน้าประตู

แต่ทว่า ชารอนปฏิเสธที่จะจากไป "รอก่อนสิ ฉันอยากรู้ว่าผู้อำนวยการดักลาสจะเป็นอะไรมากรึเปล่า..."

“เลิกแสร้งทำเป็นเป็นคนดีได้แล้ว” ไซม่อนตัดบทแล้วรีบดึงตัวชารอนออกไป

ระหว่างที่ทั้งสองเดินห่างออกไปจากห้องฉุกเฉิน ไซม่อนก็พลันสะบัดมือของชารอนทิ้ง เธอถึงกับเซไปมาสองสามก้าวก่อนที่จะทรงตัวได้

ชายร่างสูงจ้องมองมาที่ชารอน เขาดูเย็นชาและไร้ความรู้สึก ทันใดนั้น เขาจึงเอ่ยปากและกล่าวคำพูดออกมา "ทำไมถึงต้องทำแบบนั้นด้วยล่ะ?"

อันที่จริง ไซม่อนพยายามหยุดชารอนมากกว่าหนึ่งครั้ง เธอไม่รู้เลยเหรอว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจะทำให้ดักลาสสะเทือนใจอย่างหนักขนาดไหน!

ไซม่อนรู้ดีว่าพ่อของตัวเองไม่สามารถทนต่อเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้แน่ เขาอาจหัวใจวายได้เลยด้วย แต่ท้ายที่สุด สิ่งที่ไซม่อนกังวลก็เกิดขึ้นแล้ว คำเตือนของเขาพลันไร้ประโยชน์เพียงเพราะแค่ชารอนไม่ยอมเชื่อฟังเขา

ชารอนกัดริมฝีปาก เมื่อเรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว ก็บอกเขาไปตรง ๆ เลยดีกว่าไหม?