Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 38

@บ้านมาย

น้องสโนว์แคะกระปุกออมสินของตัวเองออกมานั่งนับเงินเพื่อที่จะเอาเงินตรงนี้ไปซื้อแจกันใบใหม่ที่ตัวเองทำหล่นแตกไป

อย่างน้อยเด็กอย่างแกก็มีความรับผิดชอบ รู้ว่าตัวเองเป็นคนทำเสียไปก็ต้องหามาใช้คืน ไม่ได้ให้ใครมาเดือดร้อนไปด้วย

"ทำอะไรอยู่ลูกน้องสโนว์" ฉันเดินเข้ามาในห้องนอนของลูก ซึ่งน้องสกายกำลังนั่งวาดภาพเขียนการ์ตูนของแกอยู่ แต่น้องสโนว์กลับนั่งนับเงินในกระปุกออมสินของตัวเอง ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องปกติของแกเลย

"หนูกำลังนับเงินค่ะแม่เอาไปซื้อของ"

"เอาไปซื้ออะไรลูก ทำไมถึงไม่บอกแม่ หนูอยากได้อะไรไหนบอกแม่ซิ?"

"หนูจะเอาไปซื้อของค่ะ"

"ซื้อของอะไร?"

"คือว่า...วันนี้หนูไปทำแจกันของคุณตาอัศวินหล่นค่ะ หนูก็เลยบอกกับพ่อว่าหนูจะเอาเงินเก็บซื้อให้คุณตาของอัศวินใหม่"

"อ้าว เอาเงินที่แม่ก็ได้นี่ลูก"

"ไม่ได้ค่ะไม่ได้ หนูเป็นคนทำหล่นเองหนูจะเอาเงินเก็บของหนูไปซื้อใหม่เองค่ะ"

"เหรอคะ แล้วมีใครว่าอะไรหรือเปล่าลูก"

"ไม่มีค่ะ พ่อบอกว่าก็แค่แจกันแตกเอง หนูไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว"

"คราวหน้าก็ระวังหน่อยนะลูก ถ้าไปเล่นของอะไรหล่นแตกบ่อยมันอาจจะไม่ดี"

"ค่ะแม่ แต่วันนี้หนูไม่ได้ตั้งใจจริงๆ"

"ไม่เป็นอะไรนะลูก"

"ค่ะ"

"แล้วต้องซื้อเท่าไหร่ล่ะ พ่อได้บอกหรือเปล่า?"

"ไม่ค่ะ แต่หนูจะนับเงินไปทั้งหมดนี่เลย แล้วก็ค่อยเก็บไว้ใหม่ค่ะ"

"เก่งมากเลยค่ะน้องสโนว์"

ฉันเป็นคนบอกให้พวกแกหยอดกระปุกออมสินถ้ามีเงินเหลือกลับจากโรงเรียน จะได้มีเงินเก็บในบัญชีตั้งแต่เด็ก มันอาจจะไม่มากแต่อย่างน้อยก็ทำให้พวกแกได้เรียนรู้การประหยัดอดออม

"กระปุกออมสินของเรา สโนว์เอาออกไปนับด้วย"

"ทำไมล่ะลูก?"

"เพราะพวกเราเล่นด้วยกันครับ ก็ต้องรับผิดชอบร่วมกัน"

"เก่งมากเลยครับ รู้จักมีความรับผิดชอบร่วมกันแบบนี้"

"ครับแม่"

เอาไว้พรุ่งนี้แม่เลิกงานแล้วจะพาไปซื้อตกลงไหม เสาร์อาทิตย์หน้าจะได้เอาไปให้คุณตาของอัศวิน

"ครับ//ค่ะ"

"แต่พ่อบอกว่าเราจะเรียกคุณตาเหมือนกับอัศวินไม่ได้ครับต้องเรียกว่าคุณปู่ถึงจะถูก"

"อ้าวเหรอ แม่ไม่รู้"

"ใช่ค่ะแม่"

"เอาละนอนกันได้แล้วนะลูกพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนกัน เป็นเด็กห้ามนอนดึกสมองจะได้ปลอดโปร่งนะ"

"ค่ะ แม่ก็นอนได้แล้วนะคะห้ามทำงานต่อ แม่ก็ต้องพักผ่อนเหมือนกัน"

"โอเคจ้ะ ฝันดีนะ"

"ฝันดีค่ะแม่"

"ฝันดีครับแม่"

ฉันเดินไปปิดไฟในห้องของพวกแกก่อนจะเดินออกจากห้องไป

"อ้าวพี่หมอก ยังไม่นอนอีกเหรอคะ?"

"พี่ว่าจะเคลียร์งานอีกสักหน่อยน่ะถึงจะนอน เราเถอะไปคุยอะไรกับเด็กๆ มา"

"เปล่าค่ะ แค่ไปส่งแกนอนเหมือนเดิม"

"อ่อ งั้นก็ไปนอนเถอะฝันดี"

"ฝันดีค่ะ"

มันอาจจะดูแปลกที่ฉันกับพี่หมอกอายุปูนนี้แล้วแต่ยังบอกฝันดีกันก่อนนอนเหมือนกับตอนเด็กๆ แต่พี่หมอกก็ยังเป็นพี่ชายที่เสมอต้นเสมอปลายตั้งแต่ต้น เขาเคยทำแบบไหนเขาก็จะทำแบบนั้นกับฉันมาตลอด

คลิ๊ก ( คุณได้รับข้อความใหม่ )

ติ๊ด~

ฉันกดวางสายก่อนจะวางโทรศัพท์ไว้ตรงหัวเตียงแล้วล้มตัวลงนอน แล้วก็หลับไป

@เช้าวันต่อมา

"มาแล้วคร้าบ"

"มาแล้วค่า"

"นั่งกันก่อนเลยนะคะเด็กๆ เดี๋ยวแม่ยกอาหารมาให้"

"ครับ//ค่ะ"

ถึงจะย้ายมาอยู่ที่บ้านหลังใหม่ใหญ่กว่าบ้านหลังเก่าอยู่พอสมควร แต่ฉันก็ยังต้องเป็นแม่บ้านคอยทำอาหารทุกเช้าเย็นอยู่เหมือนเดิม บ้านหลังใหญ่แบบนี้ไม่ค่อยมีเวลาได้ดูแลความจริงมันก็ต้องจ้างแม่บ้านแหละแต่ฉันไม่อยากเปลืองเงินตรงนั้น งานแบบนี้ฉันทำเองได้อยู่แล้วมันไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย แค่หาเวลาว่างมาทำแค่นั้นถึงมันจะไม่ค่อยมีก็เถอะ

"คุณลุงคะ ตอนเย็นช่วยแวะร้านขายของให้หนูหน่อยนะคะ"

"หนูจะไปซื้ออะไรลูก?"

"หนูจะไปซื้อแจกันใบใหม่ค่ะ"

"ห๊ะ?"

"อ้าว ไม่ไปกับแม่เหรอ ไหนเราคุยกันไว้ว่าจะไปซื้อกันตอนเย็นหลังจากที่แม่กลับบ้านมาแล้วไง"

"แม่กลับบ้านมาก็ต้องเหนื่อย คุณลุงไปรับหนูมาจากโรงเรียนให้คุณลุงแวะให้ก็ได้ค่ะ"

"เดี๋ยวๆ นะ ก่อนจะให้ลุงแวะซื้อบอกก่อนว่าหนูจะซื้อแจกันมาทำไม ที่บ้านของเราก็มี"

"คือว่าหนูไปทำแจกันที่บ้านของพ่อหล่นแตกค่ะ หนูก็เลยต้องซื้อไปให้ใหม่"

"อ้าวเหรอ"

"ค่ะ คุณลุงแวะให้หนูหน่อยนะคะ"

"ได้สิครับ"

ฉันอยากจะรู้จริงๆ ว่าน้องสโนว์จะเลือกซื้อแจกันแบบไหนไปให้พ่อของเขาทดแทนที่ทำหล่นแตกไป ฉันรู้แต่ว่าน้องสโนว์ชอบดอกไม้ชอบของสวยงาม ก็คงจะเลือกแจกันแบบสวยงามไปนั่นแหละนะ ตามประสาเด็กผู้หญิงชอบการ์ตูนชอบดอกไม้

ไม่ต่างอะไรจากฉันตอนเด็กๆ เลยล่ะ