Bad Love มาเฟีย นิยาย บท 48

@เวลาต่อมา

#ห้างสรรพสินค้า

"อยากได้อะไรก็เลือกเอานะลูก"

"ครับ//ค่ะแม่"

ทุกสิ้นเดือนที่เงินเดือนออกฉันจะพาพวกแกมาซื้อของที่พวกแกอยากได้ แต่ส่วนใหญ่พวกแกก็ไม่ค่อยชอบซื้อของเล่นกันหรอก น้องสกายชอบวาดรูปชอบระบายสีก็ชอบมาซื้อสีและสมุดวาดรูปไป ส่วนน้องสโนว์ก็ชอบซื้อของที่เป็นของผู้หญิง

นานๆ ครั้งฉันถึงจะพาพวกแกออกมาทีนึง ก็เลยไม่ได้ห้ามอะไรถ้าพวกแกอยากได้ของพวกนี้

"สโนว์! สกาย!"

"...." ฉันกับลูกๆ หันไปตามเสียงที่ดังขึ้นจากทางด้านหลัง ก่อนจะพบว่าคุณเวคินยืนอยู่กับผู้ชายคนนึง

"พ่อ!!" ทั้งสองคนอุทานออกมาพร้อมๆ กันด้วยความดีใจ แต่ฉันเนี่ยสิตกใจมากไม่คิดว่าจะได้เจอกันที่นี่ แล้วถ้าพวกแกรู้ว่าฉันโกหกว่าคุณคินไปต่างประเทศพวกแกจะทำยังไง จะโกรธฉันหรือเปล่าล่ะ

"มาเที่ยวกันเหรอ?"

"พ่อกลับมาจากต่างประเทศนานแล้วเหรอครับ?"

"...." คุณคินเงยหน้าขึ้นมามองฉันเล็กน้อย แต่ฉันก็ไม่ได้แสดงสีหน้าท่าทางอะไรออกไป

"ใช่ครับ พ่อเพิ่งกลับมา"

"หนูคิดถึงพ่อมากเลยค่ะ แม่บอกว่าพ่อไปต่างประเทศติดต่อพ่อไม่ได้เลยเพราะไม่มีเบอร์ของพ่อ"

"พ่อขอโทษนะ คิดถึงจังเลย วันนี้อยากได้อะไรไหมเดี๋ยวพ่อพาไปซื้อ"

"...." พวกแกหันหลังกลับมามองฉัน เหมือนถามว่าฉันจะอนุญาตหรือเปล่าถ้าพวกแกจะไปซื้อของกับพ่อ

"นานๆ ผมได้เจอพวกแกทั้งที คุณจะไม่อนุญาตให้ผมพาพวกแกไปซื้อของจริงๆ เหรอ?"

"อ่าๆ จะไปก็ไป"

"เย้ๆ"

ถึงเวลานี้แล้วฉันก็คงจะปฏิเสธอะไรไม่ได้หรอกถ้าพวกแกอยากจะไปฉันก็คงทำได้แค่ยอมให้พวกแกไปโดยที่ไม่ปฏิเสธอะไรเลย

#เวลาต่อมา

ฉันยืนมองเด็กๆ ยืนเล่นเครื่องเล่นอยู่ห่างๆ และคุณคินก็ยืนอยู่ข้างๆ ฉัน

"คุณบอกพวกแกเหรอว่าผมไปต่างประเทศ?"

"อืม แล้วคุณจะให้ฉันบอกกับลูกยังไง"

"ไม่รู้สิ"

"ฉันไม่อยากให้ลูกๆ ต้องเสียความรู้สึก พวกแกยังเด็กเกินที่จะต้องมารับรู้เรื่องพวกนี้"

"ก็จริงอย่างที่คุณพูด"

"คุณสบายดีนะ"

"ก็ดีค่ะ"

"ผมไม่ได้มีลูกแล้วนะพิณเธอ..."

"ฉันรู้แล้วค่ะ"

"คุณรู้ได้ยังไง!?"

"ภรรยาของคุณมาเจอกับฉันเมื่ออาทิตย์ก่อน เธอบอกว่าแท้งลูกเพราะร่างกายไม่แข็งแรง"

"แล้วพิณ..."

"เธอมาขอร้องให้ฉันพูดกับคุณให้ยอมมีลูกกับเธออีกฉันเคยบอกคุณไปครั้งนึงแล้วนะว่าฉันไม่ได้อยากรับรู้เรื่องในครอบครัวของคุณ ถ้ามันมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นจริงๆ พวกคุณควรจัดการกันเอง"

"ผมขอโทษ ไม่คิดว่าพิณจะมายุ่งกับคุณอีก"

"...."

"เธอแท้งไปตั้งนานแล้วแต่เธอไม่ยอมบอกกับใคร ปล่อยให้คนในบ้านเข้าใจผิดว่าตัวเองกำลังท้องอยู่ ไม่บอกใครเลยสักคนเพราะทุกคนมารู้เรื่องนี้ก็เลยผิดหวัง"

"รู้จักหาข้ออ้างนะ"

"ไปเถอะค่ะแม่"

ฉันถูกสองแฝดลากมาที่ร้านอาหาร ไม่อยากกินยังไงก็คงต้องกินสินะโดนลากมาขนาดนี้แล้ว

"อยากกินอะไรกันก็สั่งเลยนะเดี๋ยวพ่อจ่ายให้เอง"

"แม่กินอะไรดีคะ?"

"เราสองคนสั่งกินกันเองเลยแม่ไม่ค่อยหิว"

"แม่ชอบพูดแบบนี้ประจำเลย แล้วแม่ก็ชอบบ่นว่าปวดท้อง แม่ไม่ค่อยกินอะไรแบบนี้ไง"

"....." ฉันจ้องเขม็งไปที่ลูกสาว รู้ดีนักนะเรื่องแบบนี้ ช่างจำซะด้วยเวลาฉันเป็นอะไรเนี่ย

"คุณไม่ค่อยสบายเหรอ ถ้าเป็นอะไรมากหรือเปล่า?"

"ฉันไม่ได้เป็นอะไร พวกแกก็พูดไปเรื่อยตามประสาเด็กนั่นแหละ"

"หนูพูดจริง หนูไม่ได้พูดไปเรื่อยสักหน่อย"

"จะสั่งกันได้หรือยังคะ ถ้าไม่สั่งแม่จะให้กลับบ้านกันนะ"

"....." พอฉันใช้เสียงสองเท่านั้นแหละไม่มีใครกล้าพูดอะไรอีกเลย ยิ่งโตขึ้นก็ยิ่งรู้จักต่อล้อต่อเถียง จริงๆ เลยสองฝาแฝดคู่นี้

"คุณทำงานหนักเลยเหรอ ถึงไม่ค่อยได้กินอะไร"

"เปล่าค่ะ"

"ผมมีหมอที่รู้จักอยู่นะ เขาน่าจะให้คำปรึกษากับคุณได้ อย่าปล่อยทิ้งเอาไว้นานร่างกายของเรามันไม่ใช่วัตถุสิ่งของ มันเสียหายได้"

"คุณจะมาสนใจฉันทำไม?"

"ก็คุณ...ต้องดูแลลูกหนิ ถ้าคุณเป็นอะไรไปพวกแกจะอยู่ยังไง"

"...."