บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 183

องค์หญิงหลิงหยุนและเย่เจียหยูนั้นไม่ได้กลับไปที่สมาคม หลังจากที่ใช้เวลาในการหารือกันสักพัก ทั้งสองนั้นคิดแผนชั่วขึ้นมาได้

ตอนที่พวกนางจะออกจากหอไป๋เป่า เย่จายซิงพูดกับเหยียนเฟิงว่า:

“เจ้าพระยาเซี่ยมาถึงเฉินตูแล้วใช่ไหม เอาที่อยู่ของพี่สะใภ้รองให้เขา และเจ้าหาทางล่อให้ซุนหยวนชิ่งเข้าไป”

“ขอรับ ข้าน้อยจะรีบไปจัดการเดี๋ยวนี้”

เหยียนเฟิงหายตัวไปทันที

เย่จายซิงบี้ปากไปมา พวกเจ้ามาหาเรื่องข้าถึงที่ ข้าก็จะไม่ไว้หน้าพวกเจ้าเหมือนกัน

เย่เจียหยูที่เข้าสมาคมมาสักพัก นางทำให้ซุนหยวนชิงนั้นหลงนางอย่างหัวปักหัวปำ จนเปลี่ยนใจจากคนอื่นมารักนางอย่างสุดหัวใจ

ในสายตาซุนหยวนชิ่ง เย่เจียหยูนั้นคนที่อ่อนโยน มีจิตใจเมตตา บริสุทธิ์ไร้เดียงสาดั่งดอกไม้ขาวบริสุทธิ์ และยังซื้อของขวัญให้นางไม่น้อยทีเดียว

เมื่อเขารู้ว่าบ้านที่อยู่อาศัยของครอบครัวนางนั้นไม่ค่อยดี ยังให้ครอบครัวนางย้ายมาอยู่บ้านหลังใหญ่อีกหลังของเขา หาสารพัดวิธีเพื่อเอาใจนาง

แต่องค์หญิงหลิงหยุนไม่ทราบเรื่องนี้ เพราะยังรู้สึกอับอายเรื่องที่ผ่านมาเลยไม่ค่อยได้ออกมาพบปะผู้คน

นางยังคงคิดว่าซุนหยวนชิ่งนั้นยังหลงรักนางอยู่

ถึงแม้นางจะไม่สนใจซุนหยวนชิง แต่นางก็ไม่สามารถรับได้ถ้าเย่เจียหยูจะมาแย่งตัวสำรองของนางไป

โอย ถ้าไม่เป็นเพราะเย่จายซิงนั้นปลีกตัวออกไปไม่ได้ นางอยากไปดูละครฉากใหญ่นี้ ให้เห็นกับตา ตอนนี้นางทำได้เพียงรอเหยียนเฟิงกลับมารายงาน ดูท่าน่าสนใจและออกรสไม่เบา

เหยียนเฟิงใช้เวลาสั้นๆก็หาเจ้าพระยาเซี่ยและผู้ติดตามเจอ ที่จริงแล้วเจ้าพระยาเซี่ยมาถึงเฉินตูช่วงเวลาหนึ่งแล้ว แต่ระหว่างทางนั้นมีอุบัติเหตุบางอย่างเกิดขึ้น ทำให้ทรัพย์สมบัติของตระกูลนั้นอันตรธานหายไป อีกทั้งท่านพ่อของพระยาเซี่ยได้รับบาดเจ็บจากการจู่โจม จนไม่สามารถลุกขึ้นมาได้ เป็นอัมพาตติดเตียงตลอดชีวิต

เจ้าพระยาเซี่ยในขณะนี้ หน้าตาไม่ได้หล่อเหลาเหมือนก่อน ใบหน้าเหมือนจะแก่ขึ้นเป็นสิบปี สายตาดูมัวหมองไป มองๆแล้วเขาดูเหมือนคนเก็บเนื้อเก็บตัวไป

มือที่ขาดไปของเขาถูกต่อด้วยมือเหล็กอินทรีย์ มันส่องแสงสลัว

เหยียนเฟิงแปลงร่างเป็นวัยกลางคน เอาที่อยู่ที่เขียนเสร็จแล้วนั้นโยนไปให้เซี่ยซือห้าว

เซี่ยซือห้าวนั้นเตรียมจะออกกระบวนท่าป้องกันตัว เขาเปิดกระดาษออกเห็นที่อยู่บนกระดาษนั้น และยังเขียนที่อยู่สมาชิกทั้งสามของครอบครัว

เย่เจียหยู

เขาก็ยังไม่ได้คิดถึงว่าเหตุใดจึงมีคนมาช่วยเขา เขารีบพาพรรคพวกมุ่งตรงไปตามที่อยู่นั้น

ถนนที่เจริญหูเจริญตาเส้นนี้ บ้านที่ครอบครัวนางอาศัยอยู่ก็ไม่เล็ก ราคาต้องแพงหูฉี่เป็นแน่ สีหน้าของเซี่ยซือห้าวนั้นดูเยือกเย็นและสบถคำด่าออกมา เขาสั่งให้จู่โจมประตูเข้าไป

“ใครที่ไหนใจกล้าถึงเพียงนี้ กล้าพังประตูบ้านของพวกข้า! พวกข้ามีตระกูลซุนคอยปกป้องอยู่ ซุนหยวนชิ่งผู้เป็นอาจารย์ระดับห้าของสมาคมนักกลั่นยา ที่อาจจะเป็นลูกเขยรองของบ้านข้า ข้าขอดูหน่อยสิว่าใครหน้าไหนกันที่มันใจกล้าถึงเพียงนี้!”

นางเสิ่นตะโกนด่าออกมาจากในบ้าน เปิดประตูอย่างท่าทีดุดัน

ตั้งแต่ย้ายออกมาจากบ้านเก่าที่ผุพังมาอยู่บ้านใหญ่โอ่โถงหลังนี้ ก็ไม่เคยมีผู้ใดกล้าที่จะดูถูกครอบครัวนางอีก

ทันทีที่ประตูเปิดออก นางตกตะลึงสีหน้าเปลี่ยนเป็นซีดขาว นาทีที่รู้ตัวนางก็รีบปิดประตู แต่นางก็ช้าเกินกว่าพวกจอมยุทธ์ ประตูนั้นถูกพังเข้ามาและนางเสิ่นก็ล้มลงไปบนพื้น

เวลานั้นมีชาวบ้านมากมายต่างมามุงดู

“ฮูหยินรอง เจ้าจะหลบไว้ทำไมกัน ข้าคือคู่หมั้นของลูกสาวเจ้า พวกข้าเป็นคนครอบครัวกันแล้ว เจ้าจะตกใจไปทำไมกัน”

เซี่ยซือห้าวนั้นจ้อมมองนางเสิ่นอย่างถมึงทึง

ชาวบ้านที่ได้ยินเช่นนั้นแล้วต่างพากันประหลาดใจ ลูกสาวทั้งสองของนางนั้นไม่ใช่ว่ายังไม่แต่งงานรึ? แล้วมีชายหนุ่มมาหาถึงบ้านได้อย่างไรกัน?

“เซี่ยซือหาว นี่คือเมืองเฉินตูไม่ใช่แคว้นหงส์แดง เจ้าอย่าเหิมเกริมนัก! ภายใต้การปกครองของฮ่องเต้ บ้านเมืองนี้มีคื่อมีแป! เจ้ายังทำให้ลูกสาวข้าอับอาย ข้าจะส่งเจ้าเข้าคุกเอง! ”

เย่เจ๋อหย่งพูดอย่างน้ำเสียงเลือดเย็น

ลูกสาวคนโตนางส่งข่าวกลับมาบอกให้เขานั้นอย่าบุ่มบ่ามไป อย่าให้เซี่ยซือหาวพูดจาไปเรื่อย มิฉะนั้นอาจจะทำลายชื่อเสียงของนางและน้องหยูได้

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ห้ามยอมรับเรื่องที่เซี่ยซือหาวพูดอย่างเด็ดขาด เพราะคงไม่มีใครจะไปหาความจริงที่แคว้นหงส์แดงอันไกลโพ้น

“ข้าทำให้นางอับอาย?”

เซี่ยซือหยวนยิ้มอย่างน่าเกรงขาม “พวกเจ้ามันไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ยังจะเอาความผิดโยนกลับมาให้ข้า พวกเจ้าไม่ยอมรับใช่ไหม ข้าจะทรมานจนพวกเจ้ายอมรับ!”

ความอัปยศอดสูที่เขาต้องเผชิญมานานทำให้เขาเคียดแค้นจนจะฆ่าพวกเขายกครัว

“ผู้ใดกำลังก่อเรื่อง!”

เวลานี้ องครักษ์ยามเมืองแหวกฝูงชนเข้ามาพร้อมขบวนยามเมือง

ด้านหลังยังมีซุนหยวนชิ่งที่วิ่งตาตื่นเข้ามาด้วย

“เจ้าหลานรัก เจ้ามาได้ทันการพอดี! ชายผู้นี้เคยหลงรักลูกหยู แต่ลูกหยูไม่ตอบรักมันเลยเคียดแค้นและตามพวกข้ามาถึงเฉินตู และยังแต่งเรื่องใส่ร้ายป้ายสี เจ้ารีบจับมันไปเร็ว!”

เย่เจ๋อหย่งรีบฟ้องอย่างเสียงดัง

เขารีบพูดเพื่อให้ซุนหยวนชิ่งนั้นเชื่อว่าเซี่ยซือหยวนกำลังพูดเท็จ ไม่ให้เขาเชื่อคำพูดของเซี่ยซือหยวน เพราะตอนนี้บ้านที่อยู่ก็เป็นของซุนหยวนชิ่ง

ซึ่งลูกสาวเป็นที่รักของซุนหยวนชิ่ง เขาไม่อยากให้ซุนหยวนชิ่งรู้ว่าลูกหยูนั้นเคยแปดเปื้อนมาก่อน