บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 324

โม่เสิ่นยวนและเย่ยู่หยาง เดินทางมาจากแผ่นดินเทียนเหย้า จนมาที่นี่เหนือสุดของแผ่นดินหลิงเซียว

แผ่นดินหลิงเซียว มีขนาดใหญ่เป็นสามเท่าของแผ่นดินเทียนหล้า แม้ว่าจะนั่งวาร์ปมา แต่ก็ใช้เวลาไม่น้อยเลยทีเดียว ประกอบกับบางทีไม่เคยวาร์ปมาก่อน เลยต้องนั่งเรือเหาะมาที่วาร์ปนี้แทน

ดังนั้นพวกเขาเลยมาถึงที่เซียนเหอในช่วงบ่ายของวันที่สอง

“พี่เขย ตอนนี้พี่สาวข้าร่างกายเป็นอย่างไรบ้าง?”

เย่ยู่หยางถามด้วยความกังวล

ตั้งแต่ที่รู้ว่าแหวนของโม่เสิ่นยวนกับแหวนของพี่สาวผูกโยงกันไว้ มันสามารถเหนี่ยวนำรับรู้ถึงสถานการณ์ร่างกายของพี่สาวได้ นางก็จะคอยถามแบบนี้เป็นระยะ

โม่เสิ่นยวนไม่เคยรู้สึกรำคาญเลยสักนำ เขาตอบว่า “ตอนนี้นางสบายดี”

เขาเองก็คอยใช้แหวนนี้ดูสถานการณ์ร่างกายของนางอยู่ตลอด ตอนนี้นางสบายดีจริงๆ ระดับพลังชีวิตอ่อนแอลงไปมาก ช่วงบ่ายของวันนี้ เขายังสัมผัสได้ถึงความคิดการต่อสู้ของนางได้อยู่เลย

นางฟื้นขึ้นมายังต่อสู้กับคนอื่นๆ แต่สิ่งที่เขารู้สึกภูมิใจก็คือ นางดูแลตัวเองได้เป็นอย่างดี ไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ สักนิด

นอกจากจะไม่รู้ว่านางอยู่ที่ไหนแล้ว ก็ยังไม่สามารถเชื่อมโยงจิตใจของนางได้อีก แถมยังติดต่อกับป้ายหยกนางไม่ได้อีกด้วย สถานการณ์โดยรวม ก็ถือว่ายังดีอยู่

พลังคำสาปในตัวของนางก็ถูกควบคุมไว้อยู่ ทำให้เขามีเวลามากขึ้นในการคิดหาวิธีแก้คำสาปของนางได้

“งั้นก็ดี ถ้าเหยียนเฟิงหาพี่สาวเขาเจอได้เร็วๆ ก็ดีสิ”

เย่ยู่หยางพูดอย่างโล่งใจ

ทำไมโม่เสิ่นยวนจะไม่อยากเจอนางเร็วๆ หล่ะ

“จัดการเรื่องคำสาปให้เสร็จ แล้วพวกเราค่อยไปตามหานาง”

เขากล่าว

โม่เสิ่นยวนพยักหน้า

“พวกเรารีบไปเผ่าหงส์กันเถอะ”

เผ่าหงส์เป็นตระกูลเก่าแก่ที่ใหญ่ที่สุดในเซียนเหอ สายเลือดที่แท้จริงของหงส์สืบทอดมาหลายยุคหลายสมัย มีบรรพบุรุษจำนวนไม่น้อยที่ขึ้นไปอยู่บนสรวงสวรรค์แล้ว

พื้นที่ของเผ่าหงส์ คิดเป็นหนึ่งในสิบของเซียนเหอ จะเห็นได้ว่าชนเผ่านี้สามารถมีพื้นที่กว้างใหญ่ได้ถึงขนาดนี้เลยทีเดียว

ถ้ามองลงมาจากบนฟ้า จะมองเป็นใจกลางของเซียนเหอ สิ่งก่อสร้างที่เชื่อมโยงติดต่อกันนั้นก็คือ คฤหาสน์ของเผ่าหงส์

เมื่อทั้งสองมาถึงก็หารือกันถึงวิธีเข้าไปในเผ่าหงส์ก่อน แล้วค่อยหาคนที่ลงคำสาปใส่เย่จายซิง

นี้เป็นวิธีที่เร็วที่สุด

ก่อนที่ทั้งสองจะถึงเขตของเผ่าหงส์ พวกเขาก็ได้ยินเสียงฆ้องและเสียงกลอง ส่งเสียงลอยมาอย่างมีความสุข

“มีใครแต่งงานอย่างนั้นหรือ?”

เย่ยู่หยางพูดอย่างสงสัย

“ไม่ใช่หรอก เป็นงานหมั้นต่างหากล่ะ”

โม่เสิ่นยวนดึงเย่ยู่หยางถอยลงมา ให้ขบวนงานหมั้นผ่านไปก่อน

เย่ยู่หยางไม่ได้ใส่ใจอะไร ก็แค่งานหมั้นของใครสักคน ที่ผ่านมาทางนี้ แต่คาดไม่ถึงว่า ชายหนุ่มรูปงามผู้หนึ่งก็พลิกตัวลงจากท้า ไปหยุดยืนอยู่หน้าประตูใหญ่ของเผ่าหงส์

“นั้นคือเจ้าบ้านป๋ายหลี่ นี่!เจ้าบ้านป๋ายหลี่ จะหมั้นกับองค์หญิงของเผ่าหงส์งั้นรึ!”

“ว้าว!ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ!เจ้าบ้านป๋ายหลี่ ตามจีบองค์หญิงเผ่าหงส์มานานสิบกว่าปี ในที่สุดก็ได้นางมาครอบครองแล้ว!”

“ในที่สุดก็เกี่ยวดองเป็นเครือญาติกันแล้ว!”

คนรอบๆ พูดจากันอย่างคึกคัก

เลือดฝาดบนใบหน้าของเย่ยู่หยาง ค่อยๆ จางหายไป

องค์หญิงเผ่าหงส์ คงไม่ใช่ท่านแม่ของเขาหรอกนะ?

แม่ของเขา จะหมั้นกับคนอื่นอย่างงั้นหรือ?

เขาเดินตามขบวนไปอย่างไม่รู้ตัว แต่โดนโม่เสิ่นยวนดึงเอาไว้ก่อน

“อย่าพึ่งบุ่มบ่าม ตอนนี้ยืนยันให้ได้ก่อนว่าเจ้ากับน้องซิงเป็นลูกของนางแล้วค่อยว่ากัน”

โม่เสิ่นยวนพูดเสียงต่ำกับเขา

“นาง” หมายถึงองค์หญิงหงส์นั่นเอง

“บางทีในใจของท่านแม่เจ้าอาจจะไม่มีเจ้าบ้านป๋ายหลี่ คนนั้นก็ได้นะ ไม่งั้นคงไม่ยื้อเวลามานานขนาดนี้ ตอนนี้พวกเขาแค่หมั้นเฉยๆ ยังไม่ได้แต่ง เจ้าพักผ่อนก่อนเถอะ ข้าจะออกไปสืบข่าวสักหน่อย เจ้าบ้านป๋ายหลี่ คนนี้ ข้ารู้สึกว่าเขาคงไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป”

เจ้าบ้านป๋ายหลี่ คนนั้น ดูช่างสง่างาม แต่ว่า มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ หรือ?

ส่วนการสูญเสียความทรงจำขององค์หญิงหงส์ จะว่าไปก็แปลกๆ อยู่เหมือนกันนะ

รากทิพย์ของนางโดนขุดไป จากนั้นพอกลับมาที่อาณาจักรเวหาทิพย์ก็สูญเสียความทรงจำ เป็นไปได้ไหมว่ามีคนทำให้เป็นเช่นนั้น?

สถานการณ์ในตอนนี้ มันซ้ำซ้อนมากกว่าที่คิดไว้ซะอีก

เย่ยู่หยางกัดริมฝีมือและพยักหน้า ถ้าท่านแม่ไม่ได้มีใจให้คนเผ่าป๋ายหลี่คนนั้นก็ดีสิ

หลังจากที่โม่เสิ่นยวนออกไป เพื่อเป็นการไม่เสียเวลา เขาก็ทำเป็นคนปกติทั่วไป แล้วตามคนรับใช้ของเผ่าหงส์ไป แล้วหาจังหวะตีเขาจนสลบและลากเข้ามุมที่ไม่มีคน จากนั้นก็ทำการค้นวิญญาณ

ค้นวิญญาณเสร็จ เขาพบว่าคนรับใช้คนนี้เป็นผู้ดูแลน้อยอยู่ที่เผ่าหงส์ เป็นนักพนันคนหนึ่ง พอดีขโมยของได้เลยเอามาขายที่นี่

เขาไม่ได้ฆ่าคนนั้น ไม่งั้นจะกลายเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นเปล่าๆ

ผู้ดูแลน้อยคนนี้ ก็จะไม่นำเรื่องที่ตนเองถูกตีจนสลบไปเล่าต่อแน่นอน

ทักษะการค้นวิญญาณของเขาทำได้ระดับสุดยอด ไม่เสียแรงที่มีความรู้มาก วิทยายุทธของคนนี้ไม่ได้สูงอะไร ไม่มีทางรู้แน่ว่าเคยโดนค้นวิญญาณมาก่อน

เอาคนปล่อยทิ้งไว้ที่พื้น ส่วนโม่เสิ่นยวนก็เดินจากไป

กระบวนการทั้งหมดใช้เวลาเพียงครึ่งถ้วยชาเท่านั้น

พอคืนรูป เขาก็กลับไปที่ห้องพัก และรวบรวมข้อมูลที่ตนได้มาจากการค้นวิญญาณนั้น

เรื่องแรกคือ องค์หญิงหงส์สูญเสียความทรงจำจริงๆ ตอนที่นางสูญเสียความทรงจำไปเป็นช่วงที่นางน่าจะอยู่ในแคว้นหงส์แดง

เรื่องต่อมา นางพยายามตามหาความทรงจำของตัวเองมาโดยตลอด ไม่เคยยอมแพ้แต่นิด

ส่วนเรื่องการหมั้นเป็นทางการกับเจ้าบ้านป๋ายหลี่ นั้น เป็นเพราะท่านพ่อนาง นั้นก็คือหัวหน้าตระกูลเฒ่าแห่งเผ่าหงส์บีบบังคับ หวังจะได้เห็นลูกที่เกิดจากการแต่งงานของเขาในเร็วๆ นี้

หัวหน้าตระกูลเฒ่ามีลูกเพียงคนเดียวก็คือนาง และเขาไม่มีลูกคนอื่นๆ อีก

และสิ่งสำคัญที่สุดก็คือ

ทั้งชนเผ่านั้น ไม่มีใครรู้ว่าองค์หญิงหงส์เคยแต่งงานและมีลูกมาก่อน