บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 338

เย่จายซิงรับรู้ได้ถึงความไม่สงบภายในเตากลั่นโอสถ เมื่อนั้นได้ดึงผู้อาวุโสสามหลบไป

ทว่าเตากลั่นระเบิดเร็วกว่านั้น นางยังไม่ทันรักษาผลเอาไว้ ก็พลันระเบิดขึ้น

ระเบิดจนถึงพื้นเป็นหลุมดำ

พื้นหลุมด้านล่างถึงกับแตกแยกออก

“จายซิง เจ้าไม่ได้รับเจ็บใช่ไหม?”

ผู้อาวุโสสามรีบเอ่ยถาม

นางส่ายหน้า “ข้าไม่เป็นอะไร ข้าใช้เพลิงพิลึกบังพลังส่วนใหญ่เอาไว้ เพียงแต่เสียดายเตากลั่นโอสถนี้แล้ว”

“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว เตากลั่นโอสถซื้อใหม่ได้ ในห้องยังมีเตรียมไว้อยู่ แต่หากเจ้าบาดเจ็บคงแย่ อย่าได้ลืมว่าบนตัวเจ้ายังมีพลังต้องคำสาปอยู่”

ผู้อาโสสามเอ่ยอย่างโล่งใจ

ร่างกายนางในตอนนี้นับว่าปรกติอยู่ แต่หากได้รับบาดเจ็บหนัก ก็ยังคาดเดาได้ยาก

เย่จายซิงคาดไม่ถึงว่าผู้อาวุโสสามจะยังคิดถึงเรื่องที่นางได้รับคำสาป ใจรู้สึกอบอุ่นขึ้น “ข้ารู้แล้ว ผู้อาวุโสสาม ครั้งหน้าข้าจะระวังมากขึ้น”

ผู้อาวุโสสามพยักหน้า และไปดูหลุมระเบิดนั้น เตรียมนำดินมาถม

“ช้าก่อน ผู้อาวุโสสาม ด้านล่างมีรอยแตกอยู่ ดูแล้วเหมือนด้านล่างมีพื้นที่ว่าง!”

เย่จายซิงพลันเอ่ยขึ้น

นางเห็นรอยแตกนั้นก็ส่งพลังจิตออกไปสำรวจ พบว่ารอยแตกร้าวนี้ลึกนัก และดูเหมือนจุดต่ำสุดของรอยร้าวนี้เป็นพื้นที่ว่าง

นางพลันคิดไปถึงหินก้อนมหึมาก้อนใหญ่ด้านล่างของท้องนา ใต้ก้อนหินนั้นต้องมีอะไรเป็นแน่ อย่างนั้นแล้ว ภายใต้รอยร้าวนี้ จะมีเส้นทางที่สามารถเดินไปถึงตรงนั้นได้หรือไม่?”

“เจ้าอยากลองขุดดู?”

ผู้อาวุโสสามมองนางออก

เย่จายซิงพยักหน้าไม่ปิดบัง

ผู้อาวุโสสามเห็นด้วย จึงกระโดดลงไปและใช้พลังจิตขุดลงไปตามรอยแยก

เย่จายซิงลงตามไปช่วยเหลือ

ทั้งสองคนรวดเร็วนัก เพียงครึ่งชั่วยาม ก็ขุดลงจนถึงก้นหลุม เป็นหลุมดำมืดมิด ยื่นมือออกไปไม่เห็นเลยทั้งห้านิ้ว

เย่จายซิงจุดไฟขึ้นปลายนิ้ว ส่องสว่างทั่วทิศทาง

ด้านล่างไม่มีอะไรเลย มีเพียงที่ร้างว่างเล่า รอบด้านเต็มไปด้วยก้อนหินแข็งแรง แต่มีทางเล็กๆ นำเดินไปที่อื่น

เย่จายซิงตัดสินใจเดินไปทิศหนึ่ง พบว่าเป็นทางเดินไปใต้ท้องนา

นางใจเต้นแรงขึ้น รู้สึกราวกับจะได้รู้ถึงสาเหตุที่กดแรงคำสาปในตัวนางได้ในเร็วๆ นี้

“พลังจิตข้างใต้นี้รุนแรงมาก เหมือนกับถูกขังไว้ข้างใต้นี้ตลอดมา ไม่เคยออกไป”

เย่จายซิงสัมผัสได้ถึงความรุนแรงของพลังจิตพลางเอ่ยออกไป

ผู้อาวุโสใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เขามายังตระกูลหลายปี ยังไม่เคยรู้ว่าใต้ตระกูลยังมีที่ว่างเช่นนี้ และไม่รู้เลยว่าที่นี่มีพลังจิตที่รุนแรงขนาดนี้

พลังเหล่านี้ เทียบกับที่ฝึกฝนของเซียนเหอ แล้ว นับมาเทียบเคียงได้เลย

ยิ่งเดินเข้าไป พลังจิตยิ่งเข้มแข็ง ผู้อาวุโสสามไม่เคยสัมผัสถึงพลังจิตที่เข้มแข็งเช่นนี้มาก่อนเลย ชี่ทิพย์เหล่านี้ราวกับพุ่งตัวมาหาเขาและหมุนวนเวียนอยู่โดยรอบ

เดินไปอีกครู่ ผู้อาวุโสสามเดินต่อไปไม่ได้เสียแล้ว

“จายซิง เจ้าเดินไปเองเถอะ พลังชี่ทิพย์แทรกร่างข้ามากเกินไป ร่างกายข้าแทบฉีกขาดแล้ว”

เย่จายซิงยังพอไหว อาจเป็นเพราะนางยังมีพลังจิตเข้มแข็งในร่างกาย

เมื่อเห็นผู้อาวุโสสามหลับตาเริ่มนั่งปรับพลัง นางจึงเดินต่อไปเองลำพัง

เดินต่อไปได้ไม่นาน นางเงยหน้าขึ้น หรี่ตาลง ตัดสินใจอ้าปากออก

ไฟที่อยู่ปลายนิ้วเนื่องเพราะจิตในไม่นิ่ง เลยสั่นไหวไปมา

นางรู้สึกยืนไม่มั่นคง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะนางทำให้ไข่แตกออกหรือไม่ ไม่รู้ว่าจะมีผลกระทบอะไรหรือไม่

เวลานั้น นางได้ยินเสียง “จีจี” สองครั้ง หัวของนกตัวหนึ่งโผล่ออกมาจากเปลือก

???

ไม่ใช่มังกร!

นี่เป็นเพียงนกตัวน้อยสีแดงเพลิง ตัวเท่าฝ่ามือเท่านั้น บนหัวมีขนเป็นพู่ สีขนสดแสบตา มันกระพือปีก เปลือกไข่ทั้งหมดก็แตกออก จากนั้นมันก็กินเปลือกไข่ไปจนหมด

เย่จายซิงถอยหลังหนึ่งก้าว นางไม่รู้จักนกชนิดนี้ ทว่าขนาดเปลือกไข่อันแข็งแรงก็ยังกินไปได้ จะกินคนหรือเปล่า?

นกตัวนั้นเงยหน้าข้น บินเข้าหานางอย่างโกรธแค้น จะงอยปากอันแข็งแกร่งครู่เดียวก็พุ่งไปยังหว่างคิ้วของนาง หยาดเลือดถูกมันสูบเข้าไป

เวลานั้น นกน้อยกับนางพลันเชื่อมความสัมพันธ์พิเศษต่อกัน!

เย่จายซิงจดจ้องด้วยดวงตากลมโต “อา?” ส่งเสียงออกมา “เจ้าคือนกฟีนิกซ์? เจ้ากับข้าเชื่อมสัญญากันแล้ว?”

มังกรกำเนิดฟีนิกซ์?

ต้องขออภัย ความช่างสังเกตของนางพิเศษจริงๆ

ทว่าขณะที่นางและฟีนิกซ์เชื่อมสัญญากัน ในหัวของนางพลันมีภาพหลายภาพขึ้นเป็นภวังค์ นางเคยสัญญากับสัตว์อื่นๆ ก่อนหน้านี้

นกฟีนิกซ์ส่งเสียงร้องจีจีจี และเสียงที่ส่งไปในภวังค์ของนางคือ:

“ท่านเป็นนายของข้าอย่างไรเล่า ท่านไม่ได้ตั้งใจมาหาข้าหรอกหรือ? ข้ารอท่านมานานมากๆ แล้ว?”

เย่จายซิงมึนงง: “หมายความว่าอย่างไร? เจ้าจำคนผิดหรือเปล่า?”

“ข้าจะจำนายผิดได้อย่างไร! ในที่สุดข้าก็ได้รอนายท่าน! ดีมากเลยจริงๆ”

ฟีนิกซ์น้อยส่งเสียงจีจีไปมา เสียงเหมือนเด็กน้อย ดูบอบบาง และให้ความรู้สึกน่ารัก น่าทนุถนอม

แต่พูดไปพูดมา ก็ยังคงเป็นคำเดิม เหมือนพูดไม่เข้าใจเลย