บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 339

ความรู้สึกของเย่จายซิงตอนนี้ เหมือนนั่งอยู่บนกระบี่บินหลิงเซียว

เมื่อเห็นมังกรดำครั้งแรกคิดว่าเป็นมังกรจริงที่นอนหลับอยู่ ตกใจแทบแย่ เกรงว่าจะรบกวนการนอนของมังกร สุดท้ายจึงพบว่าเจ้ามังกรได้ตายไปแสนนานแล้ว

ต่อมาก็ค้นพบด้วยความประหลาดใจใต้เจ้ามังกรมีไข่อยู่ฟองหนึ่ง ไม่ระวัง ไข่ก็แตกออก ไข่มังกรที่นางคิดไว้กลับฟักออกมาเป็นนกสีแดงตัวหนึ่ง

เจ้านกสีแดงข้ามาหานาง นางจึงพบว่าแท้จริงแล้วเป็นนกฟินิกซ์!

นางรู้สึกประหลาดใจเหลือเกิน

เจ้านกตัวใหญ่เท่าฝ่ามือ แต่กลับเป็นฟินิกซ์ที่ดูน่าเกรงขามเหลือเกิน ไม่เหมือนกับภาพที่นางเคยเห็นในสมุดภาพเลย

แท้จริงแล้วนกฟินิกซ์ตอนเยาว์วัยเป็นเช่นนี้นี่เอง ช่างดูเล็กจ้อยอย่างไม่น่าเชื่อ

นางคิดว่าหากนางนำเจ้านกเดินออกไป ต้องไม่มีใครดูออกว่าเป็นอสูรเทพฟินิกซ์ เพราะช่างแตกต่างมากเหลือเกิน

“นายท่านนายท่าน ท่านมาทางนี้ มาทางนี้!”

เจ้านกฟินิกซ์น้อยกระพือปีกเล็กๆ บินไปข้างหน้า บริเวณหัวของเจ้ามังกร

เย่จายซิงไม่รู้ว่าเจ้าฟินิกซ์น้อยจะทำอะไร แต่ก็เดินเข้าไป

นางกำลังเดินเข้าไป เจ้านกฟินิกซ์น้อยจิกลงบนหว่างคิ้วของมังกร ปากมังกรกลับขยับ และอ้าปากออก ไข่มุกใบหนึ่งลอยออกมา ลอยเคว้งกลางอากาศ

นางอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ แม้นางจะหูหนวกตาบอด แต่ก็รู้ว่าไข่มุกนี้คือมุกมังกรในเรื่องเล่าปรัมปรา

แต่ในหนังสือเขียนไว้ว่า มังกรต้องยังมีชีวิตอยู่เท่านั้นจึงจะมีไข่มุกมังกร หากตายไปไขมุกจะสูญหายไปด้วย แล้วทำไมไข่มุกมังกรดำตัวนี้ยังคงถูกเก็บรักษาไว้อย่างดี?

“นี่คือไข่มุกมังกรหรือไม่?”

นางยังคงถามออกไป

เจ้านกฟินิกซ์ส่งเสียงจอแจพยักหน้า “ใช่สิใช่สิ นายท่าน ร่างกายท่านต้องคำสาป รีบกลืนไข่มุกมังกรลงไป! นี่คือไข่มุกมังกรที่รักษาไว้เพื่อท่าน!”

เย่จายซิงเบลอไปแล้ว “เก็บไว้ให้ข้า? เพื่ออะไรกัน?”

“เพราะท่านเป็นนายของข่าอย่างไร!”

นางเหมือนจะเข้าใจแล้ว นั่นหมายถึง ใครเป็นนายของมัน ใครก็สามารถเป็นเจ้าของไข่มังกรได้? คงหมายความว่าอย่างนี้

แต่ในเวลานี้ นางกลับอยากรู้ว่าพลังไข่มุกมังกรจะสามารถกำจัดคำสาปในร่างกายนางได้หรือไม่ หากเป็นเช่นนั้น นางก็จะสามารถออกจากสำนักเพื่อไปตามหาความลับเกี่ยวกับตัวตนของนางได้แล้ว

นางยื่นมือออกไป ไข่มุกมังกรลอยมาทางนาง และตกลงบนมือของนาง

ไข่มุกมังกรนั้นมีน้ำหนักระดับหนึ่ง แต่ไม่มีความร้อนหรือเย็น ส่องแสงสีเงินจางๆ

“กลืนลงไปทั้งอย่างนี้เลยหรือ?”

นางถามเจ้านกฟินิกซ์น้อย

นกฟินิกซ์พยักหน้า มองนางอย่างรอคอย

นางลองเอาไว้บริเวณริมฝีปาก ขณะอ้าปาก ไข่มุกมังกรกลับไหลลงไปเอง รู้สึกไม่สบายตัว แต่ก็หายไปอย่างรวดเร็ว ไข่มุกไหลลงไปจนถึงบริเวณจุดตันเถียนแล้วก็จมลงไป

แต่ที่น่าประหลาดใจคือ คำสาปในร่างกายที่กลืนกินพลังชีวิตของนางค่อยๆ หายไป ราวกับจะไม่สามารถกลับมามีฤทธิ์ได้อีกครั้ง!

โม่เสิ่นยวนสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของร่างกายนางผ่านแหวนนิ้วก้อย พลางถอนหายใจยาว

น้องซิงมีเวลาให้กับเขามากขึ้นแล้ว เขามีเวลาที่จะไปสืบค้นหาความจริงเบื้องหลังแล้ว

“น้องซิง เจ้าอยู่ที่ไหน?”

...

อีกฟากฝั่งหนึ่ง ในห้องลึกลับแห่งหนึ่ง หญิงนางหนึ่งกระอักเลือดออกมา ใบหน้างดงามเต็มไปด้วยความเคียดแค้น

“นางกำจัดคำสาปได้! ไม่! นางกำลังจะขโมยพลังชีวิตที่ควรจะเป็นของข้าไป! ข้าจะให้นางตาย! ข้าจะออกไปตามหาและฆ่านางทิ้งด้วยมือข้าเอง!”

...

เย่จายซิงเรียกได้ว่าดีใจแทบแย่

ไข่มังกรเม็ดเดียว กำจัดคำสาปในร่างกายนางได้สิ้น

รอเจ้าสำนักสำเร็จแล้ว ผู้อาวุโสสามก็ลืมตาขึ้น เขารีบเหาะลอยไป ไปยังพื้นที่ว่างรับพลัง

เย่จายซิงก็เหาะตามไป

เมื่อออกไปแล้วก็ใช้พลังม่านอาคมปิดหลุมลึกเอาไว้ เพื่อไม่ให้พลังชี่ทิพย์และเส้นมังกรหลุดรอดออกมา ให้คนสงสัย

พลังจากฟ้าของท่านผู้อาวุโสสามช่างรุนแรงนัก บรรดาลูกศิษย์ที่ไม่ได้เก็บตัวฝึกต่างออกมาชื่นชม

ในสำนักมีสองท่านฝึกสำเร็จภายในวันเดียว สำหรับลูกศิษย์แล้ว นับว่าเป็นเรื่องน่ายินดียิ่ง

เหมือนกับว่าตั้งแต่เย่จายซิงมายังสำนักแห่งนี้ สำนักก็เริ่มลงสู่จุดตกต่ำ

เจ้าสำนักเหาะมาข้างกายเย่จายซิง เอ่ยอย่างประหลาดใจ “ผู้อาวุโสสามก็บรรลุแล้ว? เจ้าให้เขากินยาอะไรหรือไม่?”

อย่าว่าแต่เขาที่ประหลาดใจเลย เพราะผู้อาวุโสสามไม่ได้บรรลุนานแล้ว เขาลุ่มหลงกับการกลั่นยา แม้จะกลั่นยาได้ไม่มาก แต่เขาลุ่มหลงกับการกลั่นยามากเสียกว่าการฝึกฝนเสียแล้ว

แต่พลันผู้อาวุโสสามก็บรรลุ เจ้าสำนักไม่อาจไม่สงสัยว่าเย่จายซิงกลั่นยาอะไรให้ผู้อาวุโสสามหรือไม่

เย่จายซิงหัวเราะเบาๆ “ไม่มี เป็นผู้อาวุโสสามฝึกฝนเก็บรอมมา จึงได้บรรลุ”

บรรดาลูกศิษย์โดยรอบมากมาย นางไม่ได้อธิบายเรื่องพลังชี่ที่เข้มข้นใต้ผืนดิน

นางรู้สึกว่าไม่อาจให้บรรดาลูกศิษย์รู้เรื่องเส้นมังกรใต้ดินเร็วอย่างนี้ เกรงว่าใจจะไม่นิ่ง ล่องลอย จะเป็นผลเสียต่อการฝึกฝน

เจ้าสำนึกรับรู้ถึงการระเบิดข้างๆ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมากมาย จะรอให้ผู้อาวุโสสามบรรลุสำเร็จก่อน

“เจ้าสำนักถึงแดนมหาจักรพรรดิทิพย์แล้ว ขอแสดงความยินดีด้วย”

เย่จายซิงแสดงความยินดีกับเจ้าสำนัก

เจ้าสำนักบรรลุจากแดนราชาทิพย์ระดับกลาง จนบรรลุถึงแดนมหาจักรพรรดิทิพย์

นี่นับเป็นการสั่งสมมาหลายปี

และนับเป็นพรสวรรค์ของเจ้าสำนัก