บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 2018

เจ๋อหลานฟังเรื่องราวทั้งหมดแล้ว ก็พูดขึ้นว่า “ความจริงก็คือหวงเฉวียนมีความตั้งใจที่จะฆ่าคน และก็ได้ลงมือกระทำให้อู๋เหวินตาย นี่คือความจริงที่ข้ารู้ แต่ในเมื่อคดีนี้ได้ยกให้กรมการพระนครทำคดีใหม่ งั้นทางด้านกรมการพระนครก็ยังคงเคลื่อนไหวต่อไป”

นางก็ไม่ได้พูดว่าจะต้องทำอย่างไร แต่เมื่อมืดค่ำแล้วก็ออกเดินทางไป

วันที่สอง กรมการพระนครพบหวงเฉวียนตายอยู่ในคุกแล้ว เป็นการแกะสายรัดเอวฆ่าตัวตาย ก่อนฆ่าตัวตาย ได้ทิ้งหนังสือเลือดไว้บนกำแพง ยอมรับสารภาพว่าเขาเป็นคนฆ่าอู๋เหวิน แล้วเขาก็ฆ่าตัวตายชดใช้ความผิด

ในเมื่อเป็นการฆ่าตัวตายชดใช้ความผิด งั้นกรมการพระนครก็เพียงต้องเปิดเผยขั้นตอนการทำคดี ซึ่งในนี้ เฉินหวู่เพียงแค่ปรากฏตัวแล้วไปพบศพ จากนั้นก็แบบเอาศพกลับบ้าน

ความไม่ยุติธรรมในหลายสิบปีมานี้ สุดท้ายเฉินหวู่ก็ได้รับความยุติธรรม กรมการพระนครเชิญเขากับพ่อแม่ของอู๋เหวินมายังที่ทำการปกครอง

เมื่อหลังจากกรมการพระนครกับที่ทำการปกครองเล่าความจริงให้พ่อแม่อู๋เหวินฟัง พวกเขาต่างก็ร้องไห้ และก็เสียใจอย่างมาก บอกว่าเข้าใจเฉินหวู่ผิด ขอให้เฉินหวู่ให้อภัย

ตอนแรกเฉินหวู่ไม่พูดอะไรสักคำ ตอนที่เห็นพวกเขาพูดขอร้องให้อภัย สายตาเฉินหวู่ค่อยร้องไห้ออกมาอย่างเชื่องช้า ขยับคอหลายครั้ง พยายามยับยั้งตนเองแล้วก็พูดออกมาว่า “ขอตัวก่อน”

เขามีความทุกข์ มีความโกรธ หลายสิบปีมานี้ พ่อแม่อู๋เหวินก่นด่าว่าเขาเป็นฆาตกรคนร้ายมาตลอด ก่นด่าจนพ่อแม่ของเขาไม่มีหน้าสู้คน ก่นด่าจนต้องอับอายไปทั้งตระกูล

เขาเคยอธิบายแล้วเป็นร้อยพันครั้ง เขาไม่ได้ฆ่าอู๋เหวินจริงๆ แต่สิ่งที่ได้กลับมากลับเป็นคำก่นด่าที่ยิ่งอยู่ก็ยิ่งรุนแรงครั้งแล้วครั้งเล่า

หลายสิบปีมานี้ เดือนหนึ่งต้องมีสองถึงสามครั้ง พวกเขาจะจ้างคนเอาอุจจาระมาราดหน้าประตูบ้านของเขา เอาไก่หัวขาดมาโยนทิ้งไว้

หลายปีมานี้เขาไม่มีภรรยา ไม่ใช่เพราะรักษาเนื้อรักษาตัวเพื่ออู๋เหวิน แต่เพราะไม่มีผู้หญิงคนไหนยอมแต่งงานกับเขา

อู๋เหวินเสียชีวิต แต่อนาคตของเขาก็หมดสิ้นแล้ว

แต่เขาคิดมาตลอดว่าตนเองไม่มีสิทธิ์ไปโทษใคร เพราะเขาไม่ยอมยกเลิกงานแต่งงาน และก็เพราะเหตุผลนี้ หลายสิบปีมานี้ เขาจึงทนรับคำก่นด่าของพวกเขามาตลอด

แต่ว่าตอนนี้ ความจริงปรากฏแล้ว เขาไม่สามารถพูดคำว่าให้อภัยออกมาได้ ทำได้เพียงว่าไม่เคยรู้จักกัน

อ๋องฉีมองดูเขาจากไปอย่างถอนหายใจ ชายหนุ่มที่เคยมีพรสวรรค์คนหนึ่ง ผ่านไปครึ่งชีวิตแล้ว ต้องทนทุกข์ทรมานมามากเท่าไหร่?

หยู่เหวินเห้าพอใจกับผลที่ออกมาเป็นเช่นนี้อย่างมาก อืม ยังไงคนร้ายก็ฆ่าตัวตายเพื่อชดใช้ความผิด

ลูกสาวสุดที่รักของนาง ต่อไปก็จะแต่งงานไปอยู่แคว้นต้าโจวแล้ว กลายเป็นลูกสะใภ้ของจิ่นหนิง ถึงแม้หรงเยว่จะเป็นนอกรีต แต่นางก็รู้ดีว่าลูกสาวอยู่ในยุคสมัยนี้ ยังไงก็ต้องดูสีหน้าแม่สามีในการดำรงชีวิต

ถึงแม้นางก็รู้ว่าจิ่นหนิงไม่มีทางสร้างความลำบากใจให้กับพี่หญิงหยวน แต่ใครจะสามารถวางใจได้ 100% ล่ะ? เพราะยังไงก็ไม่ได้อยู่ภายใต้สายตาของตนเอง

จิ่นหนิงก็เหมือนจะดูออก จึงพูดถึงเรื่องต่อไปในอนาคตอย่างยิ้มแย้มว่า

“ตอนนี้เราสองคนสามีภรรยา ก็ต้องแยกกันอยู่บ่อยครั้ง เขาเฝ้ากระบี่มังกร ข้าอยู่ในเมืองหลวงดูแลครอบครัวใหญ่ ต่อไปหลังจากหู่โถวกับพี่หญิงหยวนแต่งงานกันแล้ว ข้าก็คงจะไปอยู่เป็นเพื่อนจิ้งถิง ต่อให้ไม่อยู่ข้างกายจิ้งถิงตลอด แต่ก็ไปมาทั้งสองที่ ต่อไปทุกอย่างภายในบ้านก็ต้องยกให้กับพวกเขาสองสามีภรรยา ดังนั้นตอนนี้หรงเยว่ สอนพี่หญิงหยวนทำการค้า ต่อไปเมื่อข้าไม่อยู่ในเมืองหลวงนางก็สามารถดูแลได้”

แม่สามีไม่อยู่ กฎระเบียบก็แล้วแต่คนหนุ่มสาว พี่หญิงหยวนไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน คำพูดนี้หรงเยว่สามารถฟังเข้าใจ

และเมื่อหรงเยว่ฟังคำพูดเช่นนี้แล้ว ก็ดีใจพร้อมพูดขึ้นว่า “ใช่ ตามหลักแล้วพวกเจ้าสองสามีภรรยาไม่ควรที่จะแยกกันอยู่บ่อยครั้ง หากสามีไม่อยู่ข้างกายแค่วันเดียวก็วางใจไม่ได้แล้ว ถึงแม้แม่ทัพใหญ่จิ้งถิงจะแขนขาดไปข้างหนึ่ง ถือว่าเป็นคนพิการคนหนึ่ง แต่ใครจะไปรู้ว่าเผื่อมีสาวงามที่ชอบแบบนี้ล่ะ? ยังไงก็ต้องเฝ้าให้ดี ผู้ชายไม่มีใครดีสักคน”

จิ่นหนิงใช้เท้าเตะไปหนึ่งที ยิ้มหัวเราะพร้อมพูดขึ้นว่า “ห้ามว่าจิ้งถิงของข้า บอกว่าอ๋องหวยของเจ้าไม่ใช่คนดีก็พอ”

“วันไม่ใช่คนดี” หรงเยว่ยิ้มหัวเราะพร้อมพูดขึ้น