บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 201

แกร็บ!

ประตูสีแดงชาดปิดแล้ว!

กลุ่มผู้ชมต่างตกตะลึง!

เมื่อครู่นี้เกิดอะไรขึ้น?

พวกเรากำลังฝันอยู่หรือเปล่า?

ท่านไห่เทียนผู้มีชื่อเสียงไปทั่วหล้ากลับวิ่งเท้าเปล่า แล้วลากเด็กชายเข้าไปในจวน นอกจากนี้ยังสั่งให้ปิดประตูด้วย เกรงว่าเขาจะหลบหนี!

ยังเรียกเขาว่าคุณชายน้อยอีก นี่ถือเป็นการลดสถานะโดยตรง!

นี่มันเกิดอะไรขึ้น!

เขาเขียนอะไรลงไปกันแน่ ถึงสามารถทำให้วังถงจือและท่านไห่เทียนคลั่งไคล้เช่นนี้!

ทันใดนั้น!

ตัวอักษรสิบสองคำนั้นก็กลายเป็นเรื่องลึกลับอย่างยิ่ง!

หลี่ซานซือที่เพิ่งสรุปว่าหวังหยวนไม่สามารถทำให้ท่านไห่เทียนชายตามองได้เมื่อครู่นี้ บัดนี้ดูเหมือนว่าเขาจะถูกตบหน้า และใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีม่วงแดงช้ำ!

หูเมิ่งอิ๋งมองดูด้วยความประหลาดใจยิ่งนัก

ต้าหู่ยืดหน้าอกของเขาขึ้น ดูราวกับว่าเป็นเรื่องปกติ!

“เฮ้ย เป็นเจ้า!”

เมื่อมองไปที่ชายวัยกลางคนที่เท้าเปล่าพร้อมจับมือของเขา หวังหยวนก็รู้สึกว่าโลกนี้เล็กเกินไป

เห็นได้ชัดว่าเป็นคนขี้เมาที่เขาพบระหว่างทางตอนที่ไปเช่าบ้านตระกูลเว่ยเมื่อวานนี้

ในเวลานั้น คนขี้เมาผู้นี้ยังคงพูดจาเลอะเทอะไร้สาระ โดยบอกว่าเขากับหูเมิ่งอิ๋งมีความสัมพันธ์กัน

“เฮ้ย เป็นเจ้า!”

วังไห่เทียนก็ตกใจเช่นกัน เขาดึงหวังหยวนไปที่ลานบ้าน “ฮ่าฮ่าฮ่า คุณชายน้อย เมื่อวานนี้ทำให้ท่านหัวเราะแล้ว วันนี้เรามาหารือและดื่มให้เมามายกันเถอะ!”

หวังหยวนพูดอย่างรวดเร็ว “ไม่ได้ ยังมีคนที่รอข้าอยู่ข้างนอกที่ไม่ได้มากับข้าด้วย!”

“อ้อ ยังมีสตรีผู้นั้น!”

วังไห่เทียนขยิบตา หันกลับมาและพูดกับคนรับใช้ “รีบเปิดประตูเร็วเข้า ต้อนรับภรรยาของคุณชาย!”

หลี่ซานซือขมวดคิ้วพร้อมมองดูหวังหยวน หากว่า 'น้องเขย' ผู้นี้ขอให้เขาเข้าไปตอนนี้ เขาก็จะไว้หน้าและดูว่าหวังหยวนเขียนอะไรที่ทำให้ท่านไห่เทียนเป็นเช่นนี้!

เขาคิดไม่ถึงเลยว่า เมื่อหวังหยวนเชิญทั้งสองคนเข้าไป หวังหยวนไม่แม้แต่จะหยุดมองเขาด้วยซ้ำ!

“หลี่ซานซือจากเมืองฝู พ่อของข้าชื่อหลี่ปู้อี ข้ามาเข้าพบท่านลุงไห่เทียนขอรับ!”

หลี่ซานซือทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาเริ่มแนะนำตัวเอง

เดิมทีเขาต้องการเรียนรู้จากพรสวรรค์ที่แท้จริงของเขาเอง และเข้าพบสหายเก่าท่านนี้ของท่านพ่อ!

บัดนี้ตระกูลหวังได้ปิดประตูรับแขกแล้ว เขาจึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยชื่อของท่านพ่อออกมา!

ย้อนกลับไปตอนนั้นเพราะกองทัพเกราะดำ พ่อของเขา จ้าวเว่ยหมินและท่านไห่เทียนต่างเสี่ยงชีวิตเพื่อส่งจดหมายร่วมกัน และสร้างมิตรภาพซึ่งกันและกัน ซึ่งอาจกล่าวได้ว่าเป็นมิตรภาพที่ไม่อาจหวนกลับได้

ตอนนี้เขาออกจากความสัมพันธ์นี้และต้องการไปดูที่จวนวัง!

ตกลงว่า 'น้องเขย' ผู้นี้เขียนอะไรกัน ใยจึงสามารถทำให้ท่านไห่เทียนมีท่าทางเช่นนี้ได้

“แท้จริงแล้วเจ้าคือเสี่ยวซานซือ สหายหลี่ปู้อีหรือ เหตุใดเจ้าจึงไม่บอกข้าเร็วกว่านี้เล่า!”

หลังจากมองดูหลี่ซานซือแล้ว วังไห่เทียนก็ดูมีความสุขทันที