บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1386

บทที่ 1386 ทางเดินดาวหาง

บทที่ 1386 ทางเดินดาวหาง

หลิงชิงอู๋เหม่อมองไปยังแท่นบวงสรวงเต๋าที่อยู่เบื้องหน้า และได้สติขึ้นเพียงชั่วครู่หนึ่ง พลันกล่าวด้วยความประหลาดใจ “มันได้ผลจริง ๆ หรือ?”

ก่อนหน้านี้นางได้มุ่งความสนใจไปกับการทำลายข้อจำกัด ทว่าตอนนี้นางตระหนักได้ว่า คำแนะนำของเฉินซีนั้นบ่งชี้ไปที่จุดอ่อนของมัน ทำให้นางสามารถทำลายข้อจำกัดนี้ได้อย่างง่ายดาย

เมื่อหวนนึกถึงความพยายามที่ใช้ไป แต่ก็มิอาจสั่นคลอนข้อจำกัดนี้ได้ หากเปรียบเทียบกับสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้า นางก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจเป็นอย่างมาก

เยี่ยถังก็ชำเลืองมองเฉินซีด้วยสายตาประหลาดเช่นกัน

เฉินซีเพียงเผยยิ้มแต่ไม่ได้กล่าวอะไร

ก่อนหน้านี้ ชายหนุ่มสังเกตเห็นว่า ข้อจำกัดรอบ ๆ แท่นบวงสรวงเต๋า เป็นจริงดั่งที่หลิงชิงอู๋ได้กล่าวไว้ มันเปี่ยมล้นไปด้วยกลิ่นอายอันศักดิ์สิทธิ์ ทว่าแทบไม่มีทางทะลวงผ่านไปได้

ไม่ต้องกล่าวถึงการอาศัยเนตรเทวะแห่งความจริง เพียงอาศัยการอนุมานในฐานะปราชญ์ค่ายกลยันต์อักขระสูงสุด ก็เพียงพอที่จะค้นหาแกนหลักของข้อจำกัดนี้ได้อย่างแม่นยำ

แม้ว่าข้อจำกัดนี้จะน่ากลัวเพียงใด หากเปรียบเทียบกับข้อจำกัดของเหล่าทวยเทพที่เคยพบในภูมิภาคบรรลุเทพเห็นได้ชัดว่ามันด้อยกว่ามาก

“ไยถึงไม่บอกแต่แรก? เจ้าตั้งใจจะทำให้ข้าขายหน้าหรือ?” หลิงชิงอู๋เหลือบมองเฉินซีอย่างไม่พอใจ

“ย่อมไม่ใช่อย่างแน่นอน ข้าคิดว่าข้อจำกัดง่าย ๆ เช่นนี้ ศิษย์พี่หลิงคงจะจัดการกับมันได้อย่างง่ายดาย ทว่าใครจะไปรู้ว่า…” เฉินซีเผยสีหน้าสิ้นหวังขณะที่กล่าวใกล้จบ แต่เขาก็หุบปากทันที เพราะท่าทางของหลิงชิงอู๋เริ่มอับอายมากขึ้นเรื่อย ๆ และเต็มไปด้วยความโกรธราวกับว่าเป็นนางแมวที่กำลังจะอาละวาด

“เอาละ รีบตรวจสอบดูว่ามีทางออกจากแท่นบวงสรวงเต๋านี้หรือไม่” เยี่ยถังรีบคลี่คลายสถานการณ์ และเบี่ยงความสนใจไปที่แท่นบวงสรวงเต๋าแทน

“ควรจะเป็นเช่นนั้น มาเริ่มค้นหากันเถอะ หากข้าเดาไม่ผิด แท่นบวงสรวงเต๋านี้น่าจะเป็นค่ายกลเคลื่อนย้ายมิติโบราณ” แน่นอนว่าความสนใจของหลิงชิงอู๋ก็ถูกหันเหไปทันที และนางก็มองไปที่แท่นบวงสรวงเต๋า ก่อนที่จะเดินขึ้นไป

โอม!

ทันทีที่หญิงสาวก้าวเท้าขึ้นไปบนแท่นบวงสรวงเต๋า คลื่นพลังผันผวนก็แผ่กระจายออกไป

เฉินซีและเยี่ยถังรีบเดินตามนางขึ้นไปทันที

ฉับพลันนั้น ทั้งสามต่างรู้สึกว่าร่างกายเบาหวิว ก่อนที่ทุกคนจะหายไปจากแท่นบวงสรวงเต๋า

…

นี่คือท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวพร่างพราย

ดวงดาวนับพันนับหมื่นล้านลุกโชนเดือดพล่าน ทั้งยังสว่างไสวไปทั่วท้องฟ้า

เหตุการณ์นี้พิสดารอย่างยิ่ง ราวกับภูเขาไฟจำนวนมากคุกรุ่นใกล้ปะทุ ซึ่งเปลี่ยนจักรวาลให้กลายเป็นทะเลเพลิงที่โชติช่วงและพร่างพราย อีกทั้งคลื่นเปลวเพลิงก็พัดโหม

ณ ใจกลางท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวแห่งนี้ กลับพบว่ามีทางเดินที่คดเคี้ยวอยู่เส้นหนึ่ง

ทางเดินนี้ก่อตัวจากอุกกาบาตที่ล่องลอยอย่างอิสระจำนวนมหาศาล อุกกาบาตทุกดวงต่างล่องลอยไปรอบ ๆ และหมุนรอบตัวของมัน ซึ่งรวมตัวกันเป็นทางเดินที่ไม่มีความมั่นคง ทั้งมองไม่เห็นจุดสิ้นสุดของมัน ราวกับเป็นเส้นทางสู่สวรรค์

ฟิ่ว! ฟิ่ว! ฟิ่ว!

เหล่าดาวหางที่ลุกไหม้ได้พุ่งมาจากส่วนลึกของท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว บังเกิดเป็นส่วนโค้งที่วิจิตรตระการตา และขณะที่มันเสียดสีกับอวกาศก็เกิดเสียงดังกัมปนาท

พวกมันกระแทกลงบนทางเดินอย่างไม่หยุดยั้ง ทำให้เกิดแสงส่องสว่างไปทั่วท้องฟ้า และเป็นภาพที่อัศจรรย์ใจอย่างยิ่ง

ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวอันกว้างใหญ่นี้เรียกว่า แดนธารเปลวเพลิง

และทางเดินที่พาดผ่านเรียกว่า ทางเดินดาวหาง

อุกกาบาตแต่ละลูกที่ก่อตัวเป็นทางเดินดาวหางนั้นถูกปกคลุมไปด้วยชั้นของข้อจำกัดต่าง ๆ และมีทั้งหมดสามพันลูก พวกมันจึงเรียกว่าข้อจำกัดสามพันประการ

นี่เป็นการทดสอบครั้งที่สองในแดนเซียนยมโลก ศิษย์ที่เข้าร่วมการทดสอบนี้จำเป็นต้องผ่านทางเดินดาวหางอย่างปลอดภัยเท่านั้น จึงจะสามารถเข้าสู่สถานที่ที่เก็บโลงศพของเซียนยมโลกได้

ตู้ม ตู้ม ตู้ม!

ณ บัดนี้ ทั้งสามกำลังมุ่งเข้าไปในส่วนลึกของทางเดินดาวหางไปทีละก้าว ทว่าทุกย่างก้าวกลับไม่ง่ายเลย และถึงขั้นถูกบีบให้ล่าถอยอยู่บ่อยครั้ง

เนื่องจากมีดาวหางจำนวนมากที่พุ่งเข้ามาจากรอบตัวอย่างหนาแน่น อานุภาพของดาวหางแต่ละดวงเทียบได้กับการโจมตีที่ทรงพลังที่สุดเท่าที่เซียนปราชญ์จะสามารถทำได้ ทำให้มันน่าสะพรึงกลัวถึงขีดสุด

ยิ่งไปกว่านั้น อุกกาบาตที่ลอยอยู่ข้างใต้ก็เปลี่ยนตำแหน่งไปเรื่อย ๆ ทั้งยังถูกห่อหุ้มด้วยข้อจำกัดอันทรงพลัง ด้วยเหตุนี้ การจะมุ่งไปข้างหน้าก็มีแต่ต้องฝ่าข้อจำกัดนี้ไปเท่านั้น

กล่าวอีกนัยหนึ่ง มีอันตรายอย่างน้อยสามประการบนทางเดินดาวหางนี้ ประการแรกคือการโจมตีของดาวหางที่ตกลงมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ประการที่สองคืออุกกาบาตที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าซึ่งเปลี่ยนตำแหน่งอย่างไม่หยุดยั้ง และประการที่สามคือข้อจำกัดอันทรงพลังที่ปกคลุมอุกกาบาตไว้

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าการจะผ่านทางเดินดาวหางนี้ยากเพียงใด

ถ้าหากอยู่ที่นี่เพียงลำพัง ก็คงไม่มีทางผ่านมันไปได้เลย เนื่องจากไม่เพียงแต่ต้องคอยหลบเลี่ยงต่อการโจมตีของดาวหางเท่านั้น แต่ยังต้องจดจ่อกับตำแหน่งของอุกกาบาตที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าตลอดเวลา ในขณะเดียวกันก็ต้องจัดการกับข้อจำกัดของอุกกาบาตลูกถัดไป

ดังนั้นในการเข้าร่วมบททดสอบภายในแดนโบราณจักรพรรดิเต๋า อาจไม่มีศิษย์สักคนที่สามารถทำสำเร็จได้

เมื่อเขาเห็นท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวที่ลุกโชน และทางเดินที่พาดผ่านใจกลางท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว ราวกับเป็นทางเดินที่นำไปสู่สวรรค์ เฉินซีก็อดไม่ได้ที่จะอุทานด้วยความประหลาดใจ

เหตุการณ์ที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ถือได้ว่าเป็นผลงานชิ้นเอก!

“ดูนั่น! เนี่ยซิงเจินและคนอื่น ๆ ได้ผ่านทางเดินดาวหางไปครึ่งทางแล้ว เราต้องรีบแล้ว เพื่อประโยชน์ในการสืบทอดมรดกของจักรพรรดิเต๋า” เยี่ยถังเพ่งมองไกลออกไป พลางกล่าวด้วยเสียงที่แผ่วเบา

เมื่อเปรียบเทียบกับเนี่ยซิงเจินและคนอื่นๆ เยี่ยถังก็เหมือนกับศิษย์ใหม่ และมันก็เหมือนกับความสัมพันธ์ของเขากับเฉินซีในขณะนี้ เพราะเมื่อตอนที่เยี่ยถังเพิ่งเข้าสู่สำนัก เนี่ยซิงเจินและคนอื่น ๆ ได้กลายเป็นศิษย์ที่มีชื่อเสียงของฝ่ายในไปแล้ว

เมื่อเผชิญกับคู่แข่งดังกล่าว เยี่ยถังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความกดดันในใจ

อย่างไรก็ตาม หลิงชิงอู๋หาได้สนใจไม่ และนางก็กล่าวอย่างสบาย ๆ “ไปกันเถอะ ข้าจะทะลวงข้อจำกัดต่าง ๆ ออกไป เจ้าสองคนคอยคุ้มกันข้า”

ขณะที่กล่าวนางก็กำลังจะลงมือทันที

“ช้าก่อน!” เฉินซีรีบหยุดนาง “ศิษย์พี่หลิง ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของข้าเถอะ”

เขารู้ว่ามีอุกกาบาตจำนวนสามพันดวงบนทางเดินดาวหาง และพวกมันถูกปกคลุมไปด้วยข้อจำกัดต่าง ๆ มากมายที่เรียกว่าข้อจำกัดสามพันประการ ซึ่งเป็นเรื่องยากมากที่จะผ่านพวกมันไปได้

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เขาไม่กล้าปล่อยให้หลิงชิงอู๋จัดการกับข้อจำกัดต่าง ๆ เพราะการแสดงฝีมือของนางในแดนโลหิตเซียนยมโลกก่อนหน้านี้ ทำให้เฉินซีไม่อาจคลายความกังวลได้อย่างแท้จริง

หลิงชิงอู๋เหลือบมองที่เฉินซี “เจ้าคิดว่าข้าทำไม่ได้หรือ?”

“ศิษย์พี่ ท่านเข้าใจผิดแล้ว ข้าได้ศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับข้อจำกัดมาบ้าง และข้าคิดว่าสามารถแบ่งเบาหน้าที่ของศิษย์พี่ได้” เฉินซีอธิบายด้วยท่าทีจริงจัง หลิงชิงอู๋เป็นคนที่กล่าวตรงไปตรงมา และกล่าวทุกอย่างที่อยู่ในใจ ซึ่งเฉินซีก็ทราบเรื่องนี้ดี ดังนั้นเขาจึงไม่รู้สึกไม่พอใจกับท่าทีเช่นนี้

“ใช่แล้ว ให้ศิษย์น้องเฉินซีจัดการเถอะ” เยี่ยถังเคยได้ยินมาว่า แม้แต่หม้อสมบัติเก้าลึกล้ำของฝ่ายสงวนโอสถก็ได้รับการซ่อมแซมโดยเฉินซี ยิ่งไปกว่านั้น ผู้อาวุโสหลายคนของฝ่ายสงวนโอสถต่างยกย่องความสำเร็จในเต๋าแห่งยันต์อักขระของเฉินซีด้วยความเคารพอย่างสูง ดังนั้นการปล่อยให้เฉินซีจัดการกับข้อจำกัดในตอนนี้ จึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย

สำหรับหลิงชิงอู๋… หากนางเป็นคนจัดการกับข้อจำกัด เมื่อกล่าวตามตรงแล้ว เยี่ยถังก็กังวลเล็กน้อยเช่นกัน เพราะเขากังวลว่านางจะควักผนึกบรรลัยสวรรค์ออกมาทุบทำลายข้อจำกัดอย่างดุเดือด

หลิงชิงอู๋ไม่ใช่คนที่กระทำตามอำเภอใจ นางจึงพยักหน้าทันที “ตกลง”

เฉินซีและเยี่ยถังสบตากัน จากนั้นทั้งคู่ก็เริ่มยิ้ม

หลิงชิงอู๋เหลือบมองที่เฉินซีและกล่าว “แต่หากเจ้าทำให้ข้าไม่สามารถเอาชนะเนี่ยซิงเจิน และคนอื่น ๆ …”

ก่อนที่จะสิ้นคำ เฉินซีก็ทุบหน้าอกเพื่อรับประกัน “อย่าได้กังวลศิษย์พี่ ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่”

หลิงชิงอู๋จ้องมองอย่างขุ่นเคืองเล็กน้อย เพราะถูกอีกฝ่ายขัดจังหวะ “ข้าหวังว่าเจ้าจะทำได้ เพราะข้าไม่อยากแพ้กู่เยวหรู!”