บันทึกเส้นทางจักรพรรดิเซียน [符皇] นิยาย บท 1595

บทที่ 1595 หนอนดาวเรืองแสง

…………….

บทที่ 1595 หนอนดาวเรืองแสง

กลุ่มคนประมาณสิบกว่าคน พวกเขามาถึงที่นี่ภายใต้การนำของชายชราที่ดูเหมือนปราชญ์ในชุดคลุมสีเหลืองอย่างรวดเร็ว

เมื่อพวกเขาเห็นซากปรักหักพังที่เกิดจากการต่อสู้ในรัศมีกว่าแสนลี้ สีหน้าพลันเต็มไปด้วยความประหลาดใจและจริงจัง

“มีเพียงผู้เยี่ยมยุทธ์ขอบเขตบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลเท่านั้น ที่สามารถสร้างพลังทำลายล้างที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ได้!” ชายชราที่เป็นผู้นำกล่าวอย่างเคร่งเครียด

“อาจารย์ลุง ไม่ใช่ท่านบอกว่ามหาเทวาวิญญาณจะกำเนิดขึ้นมาวันนี้หรอกหรือ? ทำไมมันถึงไปเกี่ยวข้องกับขอบเขตบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลได้ล่ะ?” คนอื่น ๆ ต่างสับสนอย่างมาก

ชายชราเสื้อคลุมเหลืองชะงัก จากนั้นเขาก็ส่ายหัวและหัวเราะอย่างขมขื่น “ข้าจะไปสรุปเรื่องทั้งหมดนี้ได้อย่างไรกัน? ทว่าจากร่องรอยที่เหลืออยู่ในสนามรบนี้ ย่อมต้องเป็นขอบเขตบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลอย่างแน่นอน ส่วนเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับมหาเทวาวิญญาณที่เพิ่งกำเนิดอย่างไร ข้าเองก็ไม่อาจระบุได้”

ทุกคนล้วนขมวดคิ้ว พวกเขาเองก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ค่อนข้างแปลก

“มาเถิด เราไปรายงานทุกสิ่งที่เห็นให้นิกายทราบ ไม่ว่าจะเป็นการต่อสู้ระหว่างขอบเขตบรรพเทวารู้แจ้งจักรวาลหรือมหาเทวาวิญญาณ ทั้งสองต่างก็เป็นเรื่องใหญ่เกินกว่าที่เราจะเข้าไปแทรกแซงได้ทั้งนั้น” ชายชราเสื้อคลุมเหลืองหายใจเข้าลึก ๆ และตัดสินใจ

สิ้นคำ มิติก็ผันผวน จากนั้นชายชราเสื้อคลุมเหลืองก็พาทุกคนจากไปในทันที

โดยไม่มีใครสังเกตเห็นเลยว่า มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นอย่างเงียบ ๆ และเดินตามหลังพวกเขามาด้วย

…

ในเวลาเดียวกัน

เอกภพจักรวรรดิ

ที่ด้านหน้าของแท่นบูชาโบราณที่เต็มไปด้วยปราณโกลาหล บุคคลผู้ยิ่งใหญ่ในยุคบรรพกาลจำนวนมากนั่งขัดสมาธิอยู่ แต่ละคนต่างครองรัศมีที่เลือนราง ลึกลับ และนิ่งสงบ ราวกับประติมากรรมที่ตั้งตระหง่านอยู่ชั่วนิรันดร์ แม้ผ่านช่วงเวลามานับไม่ถ้วน รัศมีศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้นไม่อาจอธิบายได้

เหนือแท่นบูชาโบราณที่เต็มไปด้วยความโกลาหลนั้น ราวกับว่าหนทางแห่งสวรรค์ได้เปิดออก เป็นเส้นทางที่แยกความสับสนวุ่นวายออกจากกัน เต็มไปด้วยกลิ่นอายของยุคบรรพกาล แผนภูมิที่ดูงดงาม พร่างพราว ยิ่งใหญ่ และอลังการลอยอยู่ท่ามกลางความสับสนวุ่นวายนั้น

เทียบอันดับเทวา!

หากเฉินซีอยู่ที่นี่ เขาคงจะสามารถจดจำแผนภูมินี้ได้ในทันที มันปรากฏอยู่บนท้องฟ้าที่สับสนวุ่นวาย ผิวของมันถูกสลักด้วยถ้วยคำโบราณที่มีกลิ่นอายธรรมชาติของเต๋าแฝงไว้

ทันใดนั้น แสงสว่างจ้าก็กระจายไปทั่วเทียบอันดับเทวาที่นิ่งสงบ และในตำแหน่งที่เก้าสิบเก้าของ เทียบอันดับรู้แจ้งวิญญาณก็ปรากฏชื่อขึ้น

แต่เพียงชั่วพริบตาชื่อนั้นก็หายไป ราวกับว่ามีใครบางคนตัดมันออกจากแผนภูมิด้วยใบมีด

โอม!

หลังจากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น เทียบอันดับเทวาที่เดิมลอยอยู่อย่างเงียบ ๆ ก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และปลดปล่อยรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งออกมา

“หืม?”

“นี่คือ?”

“ผ่านมาตั้งนานหลายปี ทำไมจู่ ๆ เทียบอันดับเทวาถึงได้มีท่าทีผิดปกติไป?” ทันใดนั้น ร่างที่นั่งนิ่งขัดสมาธิอยู่หน้าแท่นบูชาโบราณก็ตื่นตระหนก และลืมตาขึ้น

ทันทีที่ดวงตาเหล่านั้นเปิด โลกทั้งใบก็สว่างไสว ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบ ๆ ตกอยู่ในสภาวะสั่นเทา ราวกับว่าผู้ปกครองสวรรค์และโลกจำนวนมากได้ตื่นขึ้นจากการหลับใหล!

อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า และเฝ้าดูเทียบอันดับเทวาที่ปรากฏอยู่ท่ามกลางความสับสนวุ่นวาย ทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน

แต่ร่างทั้งหมดที่เป็นราวผู้ปกครองแห่งสวรรค์และโลกนั้นล้วนเป็นตัวตนพิเศษ พวกเขาคุ้นเคยกับพายุการเปลี่ยนแปลงดี และยังมีประสบการณ์ในสถานการณ์ต่าง ๆ มานับไม่ถ้วน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่คิดว่าเหตุการณ์เมื่อครู่นี้เป็นเพียงภาพลวงตา

“เมื่อมันมีท่าทีที่ผิดปกติเช่นนี้ ก็คงหมายความว่ามีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน” เสียงที่หนักแน่นเหมือนระฆังดังก้อง

“หรือจะมีสมบัติลับปรากฏขึ้นในเอกภพจักรวรรดิ และถูกเทียบอันดับเทวาตรวจพบเข้า?”

“เป็นไปไม่ได้ หากมีสมบัติลับแห่งยุคปรากฏขึ้นจริง การเคลื่อนไหวของเทียบอันดับเทวาคงไม่เรียบง่ายเช่นนี้ จากการคาดเดาของข้า มันเป็นเพราะการปรากฏตัวของตัวตนที่ทรงพลังเกินกว่า พลังของบัญชาเต๋าสวรรค์ในแดนเทพเป็นแน่”

“ช่างยากเกินจะกล่าวจริง ๆ ”

“ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ก็ออกคำสั่งให้ส่งคนไปตรวจสอบเสีย และไม่ใช่แค่เอกภพจักรวรรดิเท่านั้น เอกภพอื่น ๆ เองก็จำเป็นต้องตรวจสอบเช่นกัน เพื่อที่เราจะได้สามารถยืนยันได้ว่า มีการเปลี่ยนแปลงที่น่าตกใจใดเกิดขึ้นหรือไม่”

“นั่นก็ดีเหมือนกัน ถ้าเช่นนั้นปล่อยให้เหล่าศิษย์ของนิกายอำนาจเทวะจัดการกับเรื่องนี้เถิด”

“นิกายอำนาจเทวะ?”

“มีปัญหาอะไรหรือ?”

“ช่างมันเถอะ ให้พวกเขาทำ”

บุคคลเหล่านี้สื่อสารกันผ่านกระแสปราณและตัดสินใจอย่างรวดเร็ว จากนั้นพวกเขาก็หลับตาลงทีละคน กลับสู่สภาพที่ดูเงียบงันราวกับประติมากรรม

การเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ ยังไม่มากเพียงพอที่จะทำให้เกิดทำให้เกิดความวุ่นวายในจิตใจของพวกเขา

…

ในเวลาเดียวกัน บนดาวดวงหนึ่งของดาราจักรกานซู่ ภายในเอกภพจักรวรรดิ

จู่ ๆ พื้นดินก็แตกกระจายออก ก่อนที่ชายร่างสูงจะกระโดดออกมาจากด้านใต้ ผมยาวหนาแผ่สยายคลุมไหล่ ดวงตาราวกับสายฟ้า ส่งรัศมีดุร้ายและเป็นเอกเทศ

“แปลก ทำไมชื่อของข้าที่หายไปจากเทียบอันดับรู้แจ้งวิญญาณ ถึงกลับมาปรากฏขึ้นอีกครั้ง? ไม่ผิดปกติไปหน่อยหรือนั่น…” ชายคนนั้นเกาหัวและรู้สึกงุนงงเล็กน้อย ในทะเลแห่งจิตสำนึก มีแผนภูมิที่งดงามและตื่นตาตื่นใจลอยอยู่ที่นั่น และมีคำว่า ‘เฉินซวน อันดับที่เก้าสิบเก้า’ เขียนไว้อย่างชัดเจน

ช่างน่ากลัวยิ่ง ดาวเคราะห์ดวงนี้มีขนาดใหญ่มาก แม้แต่การโจมตีเต็มกำลังของเทวารู้แจ้งโลกาทั่วไป ก็ไม่สามารถทำลายดาวดวงหนึ่งได้ในคราวเดียวเช่นนี้ นี้จึงแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าฝูงหนอนเหล่านี้น่ากลัวเพียงใด

สิ่งมีชึวิตเหล่านี้คือ หนอนดาวเรืองแสง พวกมันแหวกว่ายอยู่บนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว และอาศัยอยู่โดยการกลืนกินดาวเคราะห์ แม้ว่าพวกมันจะมีขนาดเล็ก แต่พลังทำลายล้างกลับน่าทึ่งอย่างยิ่ง นอกจากนี้สิ่งที่ทำให้การจัดการหนอนดาวเรืองแสงยากเป็นพิเศษคือความสามารถในการต้านทานน้ำและไฟ และพลังชีวิตของมันก็อึดมาก เว้นเสียแต่ว่าจะสามารถทำลายวิญญาณของพวกมันได้ ไม่เช่นนั้น มันก็ยากมากที่จะจบทุกสิ่ง ด้วยการทำลายแค่ร่างกายเพียงอย่างเดียว

แน่นอนว่าสิ่งที่น่ากลัวที่สุดเกี่ยวกับหนอนเหล่านี้ก็คือ พวกมันเคลื่อนไหวเป็นกลุ่มใหญ่ ทันทีที่พวกมันปรากฏตัว มันจะเป็นราวกับคลื่นแมลงมืดมิดดุจกองทัพตั๊กแตนที่น่าสะพรึงกลัวยิ่ง

ตอนนี้เมื่อพวกเขาเห็นฝูงหนอนหลากสีที่ส่งเสียงหวีดร้อง กลุ่มชายชราชุดเหลืองก็หยุดอยู่กับที่ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดอย่างมาก

การปรากฏตัวของหนอนดาวเรืองแสงนั้น แม้แต่ระดับเทวารู้แจ้งวิญญาณเองก็ยังรู้สึกว่ามันยากที่จะรับมือ และหยานฉีซิงเป็นเทวารู้แจ้งวิญญาณเพียงคนเดียวในกลุ่ม ส่วนคนอื่น ๆ นั้นเป็นเพียงเทวารู้แจ้งโลกาเท่านั้น หากพวกเขาต้องเผชิญหน้ากับฝูงหนอนเหล่านั้น ผลลัพธ์ที่ตามมาจะร้ายแรงเพียงใดก็คงเดาได้ไม่ยาก

“ตัวบัดซบพวกนั้นเห็นพวกเราแล้ว เราไม่สามารถเดินหน้าไปต่อได้อีกแล้ว!” หยานฉีซิงกัดฟันและโบกมือ “ล่าถอย!”

คนทั้งกลุ่มต่างหวาดกลัวจนตื่นตระหนก พวกเขาจึงไม่ลังเลที่จะเห็นด้วยทันทีที่ได้ยินคำสั่งนี้

กี๊ซ!

ทว่าเมื่อพวกเขาหันหลังกลับและตั้งใจจะหนี ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวด้านหลังก็เกิดมิติผันผวนขึ้น จากนั้นหนอนดาวเรืองแสงฝูงใหญ่ก็พุ่งออกมาจากที่นั่น!

ล้อมโจมตีทั้งหน้าและหลัง!

เมื่อเห็นเหตุการณ์นี้ การแสดงออกของหยานฉีซิงก็เปลี่ยนไป ในที่สุดเขาก็ตระหนักได้ว่า พวกเขานั้นได้ตกหลุมพรางที่หนอนดาวเรืองแสงเตรียมไว้นานแล้ว!

ทันใดนั้น สีหน้าของทั้งหมดพลันมืดลง พวกเขาทั้งตกใจ หวาดกลัว และโกรธแค้นอย่างยิ่ง ใบหน้าถึงกับซีดเผือดด้วยความกลัวและตื่นตระหนก

ภายใต้การล้อมเช่นนี้ พวกเขาจะหลบหนีด้วยกำลังของตัวเองได้อย่างไร?

วันนี้พวกเขาจะต้องตายอยู่ที่นี่จริง ๆ หรือ?

อย่างไรก็ตาม ในยามนี้ไม่มีเวลาเหลือให้พวกเขาได้คิดมากนัก เพราะฝูงหนอนดาวเรืองแสงเริ่มพุ่งเข้ามาจากทุกทิศทุกทางแล้ว!

“เหล่าศิษย์จงฟังคำสั่ง! ตามข้ามา! แม้ว่าข้าจะต้องเสี่ยงชีวิต ข้าก็จะสังหารเปิดทางให้พวกเจ้า!” หยานฉีซิงดึงหอกสีดำออกมา ในขณะที่เขาตะโกนเสียงดังด้วยสีหน้าเด็ดขาด

“อาจารย์ลุง!” เหล่าศิษย์คนอื่น ๆ รู้สึกสะเทือนใจอย่างมาก พวกเขาเต็มไปด้วยความฮึดสู้ ความหวาดกลัวในใจถูกกวาดล้างไปสิ้น ศิษย์เทวารู้แจ้งโลกาโห่ร้องออกมาด้วยความตั้งใจที่จะสู้และตายไปพร้อมกับหยานฉีซิง

“ฆ่า!” เมื่อเห็นสิ่งนี้หยานฉีซิงก็เต็มไปด้วยความฮึกเหิม ชายชราคำรามเสียงดังก่อนที่จะพุ่งเข้าหาฝูงหนอน

ฟุ่บ!

ทว่า ในทันทีที่เขาลงมือ แสงที่เยือกเย็นราวกับแสงดาวก็ส่องสว่างขึ้นคั้นระหว่างท้องฟ้าและพื้นโลก กลายร่างเป็นตาข่ายหมอกขนาดใหญ่ พุ่งลงไปยังฝูงหนอนดาวเรืองแสง ก่อนที่พวกเขาจะทันได้ปลดปล่อยการโจมตีออกมา…

…………….