บัญชามังกรเดือด นิยาย บท 1030

อาหนูเห็นซูเหวินเฉิงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ จู่ ๆ ก็เผยรอยยิ้มประหลาด

เขาส่งเสียงผิวปากประหลาดที่ปากอีกครั้ง จากนั้นยกมือขวาขึ้น แล้วโบกลงข้างล่างอย่างฉับไว “ฆ่า !”

ตอนที่ฉินเทียนยังมองไม่ชัดเจนว่าอาหนูอยากเล่นกลอะไรนั้น ก็รู้สึกว่าท้ายทอยมีลมเย็น ๆ โจมตีเข้ามา ความคิดที่จะฆ่าพรุ่งพรวด !

เขาจึงก้มตัวลง หลบการโจมตีที่ถึงตายนี้

ร่างกายได้ถอยไปทางขวาสามก้าวอย่างง่ายดาย เหมือนปลาที่แหวกว่ายอย่างไรอย่างนั้น

ฉินเทียนเข่นฆ่าอยู่ในสนามรบมาหลายปี ไม่ต้องพูดถึงการจู่โจมกะทันหันพวกนี้หรอก ต่อให้หวาดเสียวกว่านี้ร้อยเท่า เขาก็สามารถพลิกร้ายให้กลายเป็นดีได้ !

“ตึ๊ก !”

เสียงอู้อี้ดังขึ้น

ฉินเทียนหันไปดู จึงพบว่าคนที่ซุ่มโจมตีตัวเองไม่ใช่ใครอื่น ก็เป็นซูเหวินเฉิงที่ก่อนหน้านี้หลบอยู่ข้างหลังเขา เนื่องจากกลัว !

ดวงตาสองข้างของซูเหวินเฉิงในตอนนี้แดงก่ำ กำลังจับไม้เท้าไม้จันทน์ด้วยหน้าตาอัปลักษณ์

การซุ่มโจมตีของเขาคว้าน้ำเหลว ไม้เท้าไม้จันทน์ชนที่พื้นเข้าอย่างจัง และหักเป็นสองท่อน

พละกำลังเช่นนี้ หากว่าชนเข้าที่หัวของฉินเทียน ต่อให้ไม่ตาย ก็จะได้รับบาดเจ็บสาหัสเลย !

ฉินเทียนขมวดคิ้วเล็กน้อย “ซูเหวินเฉิง นายกำลังทำบ้าอะไรอยู่ ?”

ซูเหวินเฉิงไม่สนใจฉินเทียน จับไม้เท้าไม้จันทน์ท่อนเล็ก ๆ ที่หักไปแล้วนั่น ยืนแข็งทื่ออยู่ที่เดิม เหมือนโดนร่ายคำสาปให้ยืนนิ่งอย่างไรอย่างนั้น

อาหนูเค้นเสียงหึ แล้วตะโกนอีกครั้ง “ฆ่า !”

พูดไม่ทันขาดคำ ซูเหวินเฉิงก็ยกไม้เท้าไม้จันทน์ขึ้นอย่างฉับไว แล้วทุบไปที่ฉินเทียนอีกครั้ง

ท่วงท่าของเขาเก้งก้างน่าเกลียด ไม่มีหลักเกณฑ์เลยสักนิด

กลับทรงพลังมาก เสียงลมที่นำมาแผดคำรามชวนให้หนาวสั่น

มองยังไง ก็ไม่เหมือนเป็นลูกท่านหลานเธอที่สุภาพเรียบร้อย ร่างกายบอบบางอย่างซูเหวินเฉิงพวกนี้ที่สามารถแสดงพลังออกมาได้อย่างเต็มที่

ไม่นานนักฉินเทียนก็มองต้นสายปลายเหตุออก หันหน้าไปถามอาหนู “นายวางกู่ใส่เขา ! คืนนั้นที่เมืองไพ่ ถูกต้องสินะ !”

มิน่าก่อนหน้านี้ซูเหวินเฉิงถึงได้เอะอะเอาแต่กระหายน้ำ เลยดื่มน้ำอย่างเอาเป็นเอาตายทุกวันเลย

ดูจากตอนนี้แล้ว เนื่องจากในร่างกายของเขา ได้ถูกอาหนูแอบวางหนอนพิษกู่เอาไว้นานแล้วอย่างแน่นอน เพียงแต่ไม่ได้ถูกกระตุ้นให้ออกอาการเท่านั้นเอง

ตอนนี้อาหนูมารุกรานกลางดึก ก็คืออยากจะใช้ประโยชน์จากซูเหวินเฉิง โจมตีฉินเทียนให้ถึงแก่ความตาย

ว่ากันตามหลักแล้ว การคำนวณของอาหนูไม่สามารถพูดได้ว่าไม่เฉียบขาดหรอก

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครจะระวังคนข้างกายหรอก

แต่อาหนูจะพลาดก็พลาดที่ เขาประเมินความสามารถของฉินเทียนต่ำไป !

ไม่ต้องบอกว่าซูเหวินเฉิงถูกคนควบคุมเอาไว้หรอก ต่อให้เปลี่ยนเป็นคนอื่นถูกควบคุมแบบนี้ ฉินเทียนก็ไม่กลัวอยู่ดี !

ที่การซุ่มโจมตีให้ความสำคัญก็คืออานุภาพที่เกิดขึ้นกะทันหันในตอนนั้น หากว่าถูกสังเกตเห็น ก็ยากที่จะแสดงอานุภาพอีกครั้ง

บวกกับก่อนหน้านี้ซูเหวินเฉิงก็เป็นลูกท่านหลานเธอ นอกเหนือจากกำลังกาย ก็ไม่เข้าใจหลักเกณฑ์ใด ๆ เลย

ต่อให้เขาพยายามอย่างสุดกำลังเช่นนี้ต่อ สำหรับฉินเทียนแล้ว ก็เป็นคนไม่สำคัญ แล้วเที่ยวเต้นแร้งเต้นกาที่ไม่มีค่าเลยด้วยซ้ำไป

“ใช่แล้ว !” อาหนูหัวเราะเสียงแหลม “น่าเสียดายที่นายรู้ช้าไป หนอนพิษกู่ที่หว่านไว้ในหูของเขาได้ถูกกระตุ้นให้ตื่นแล้ว”

“เขาในตอนนี้ ได้กลายเป็นหุ่นเชิดของฉันแล้ว ฟังเพียงแต่คำสั่งของฉันเท่านั้น”

“นอกเสียจากว่าคืนนี้สามารถฆ่านายได้ เขาจึงจะหยุดได้ ไม่อย่างนั้น ต่อให้เหนื่อยตาย ก็ต้องทำคำสั่งที่ฉันสั่งการไปให้สำเร็จ !”

อาหนูลำพองใจมาก มองซูเหวินเฉิงที่โจมตีฆ่าฉินเทียนด้วยสายตาเย็นชา

แม้ว่าซูเหวินเฉิงไม่เข้าใจหลักเกณฑ์เลยสักนิดเดียว แต่ว่าทุกครั้งที่ยกไม้เท้าขึ้น ก็พยายามใช้อย่างสุดกำลังเลย

ฉินเทียนย่อมไม่มีทางฆ่าซูเหวินเฉิงจริงหรอก หลังจากหลบอยู่หลายครั้ง เลยชกซูเหวินเฉิงให้กระเด็นออกไปอย่างหงุดหงิด

หมัดนี้ พละกำลังที่ฉินเทียนใช้นั้นชาญฉลาดมาก

ทั้งที่ให้ซูเหวินเฉิงกระเด็นห่างออกไปสามเมตร กลับสามารถล้มลงพื้นได้อย่างปลอดภัยไม่ได้รับบาดเจ็บ

แต่ว่าครั้งนี้ฉินเทียนคำนวณผิดแล้ว

แม้ว่าซูเหวินเฉิงถูกถีบให้กระเด็น ไม่นานนักก็คลานขึ้นมา แล้วกระโจนเข้าหาเขาอีกครั้ง เหมือนคนไม่เป็นอะไรอย่างไรอย่างนั้นเลย !

วิธีการต่อสู้ที่ดันทุรังแบบนี้ ทำให้ฉินเทียนไม่สบายใจมาก

เขาไม่ยอมถอยหลังอีก แต่คอยให้ซูเหวินเฉิงประชิดมาที่ข้างหน้า

จากนั้นจับซูเหวินเฉิงเอาไว้ มือขวาบีบจุดนอนหลับที่คอของซูเหวินเฉิง

บวกกับซูเหวินเฉิงที่สติวิปลาส อาหนูเชื่อว่า ต่อให้พวกเขาไม่สามารถชนะฉินเทียนได้ อย่างน้อยก็สามารถทำให้เขามีโอกาสได้หนีไปโดยรักษาชีวิตเอาไว้ได้ !

ขอเพียงสามารถกลับไปอย่างมีชีวิตอยู่ ความอัปยศที่ได้รับในวันนี้ เขาจะคืนให้เป็นพันเท่าในสักวันอย่างแน่นอน !

ฉินเทียนถูกฝูงตะขาบโอบล้อมเอาไว้ กลับเหมือนไม่เห็นอย่างไรอย่างนั้น

เขาไม่สนใจซูเหวินเฉิงที่ไล่ตามสังหารเขาอย่างสู้ตาย เมื่อยืนยันตัวอาหนูเอาไว้แล้ว ก็ไล่ตามอาหนูอย่างกระชั้นโดยไม่ปล่อย

“เผี๊ยะ !”

ฉินเทียนใช้ฝ่ามือตบที่หน้าอาหนู ตบจนฟันของเขากระเด็นหลุดไปสองซี่

ไม่รอให้อาหนูถ่มเลือดในปากออกมา ใบหน้าด้านขวาก็ถูกตบเข้าอย่างจังอีกฉาดหนึ่ง !

“เผี๊ยะ !”

สองฉาดนี้ ตบจนอาหนูเวียนหัวเสียหลักไปเลย ฟันในปากหลุดไปครึ่งหนึ่ง

เขารีบกุมหน้าที่บวมช้ำเอาไว้ แล้วถลึงตามองฉินเทียนด้วยความแค้น “การฆ่าคนก็เป็นเพียงการที่หัวโขกพื้น ตายแล้วก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร อยากจะฆ่าก็ฆ่าไป ทำไมต้องสบประมาทฉันแบบนี้ ?”

“สบประมาท ? ฮ่า ๆ คำนี้รุนแรงเกินไป” ฉินเทียนแสยะยิ้ม “สำหรับสวะอย่างนายนี้แล้ว ตบหน้าไม่กี่ฉาด ไม่เรียกว่าสบประมาทเลยด้วยซ้ำ !”

“รอให้ฉันตบจนฟันของนายกระเด็น หักมือเท้าทั้งสี่ของนายให้ขาด เหลือเพียงชีวิตอันต่ำต้อยของนายดิ้นทุรนทุราย นี่จึงจะเรียกว่าสบประมาทที่แท้จริง”

คำพูดของฉินเทียน เสียงที่พูดไม่ดังนัก กลับชัดเจนเป็นอย่างมากเลย

แต่ละคำ ล้วนเจือด้วยความคิดที่จะฆ่าที่ไม่ยอมให้ฝ่าฝืนและต่อต้าน แล้วบุกรุกรวดเร็วมากจนไม่สามารถต้านทานได้ !

อาหนูช็อกไปเลย ความหวาดกลัวในใจเกิดขึ้นตามธรรมชาติ

เขาไม่ลังเลเลยสักนิด ฉินเทียนพูดขนาดนี้ สามารถทำได้อย่างแน่นอน !

ความกระหายที่อยากจะร้องขอชีวิตทำให้อาหนูมองฉินเทียนเหมือนภัยพิบัติ แล้วถอยหลังทีละก้าว “นาย นายอย่าเข้ามานะ”

“ซูเหวินเฉิง ฆ่าเขาซะ ฉันสั่งให้นายฆ่าเขาซะ !”

อาหนูร้องอย่างคลุ้มคลั่ง จนถึงตอนนี้ยังคงไม่สามารถยอมรับได้ว่าตัวเองไม่มีกำลังโจมตี เมื่ออยู่ในเงื้อมมือของฉินเทียน !

เขาได้วางหมากไว้เรียบร้อยแล้วแท้ ๆ เขาได้ควบคุมให้ซูเหวินเฉิงเป็นหุ่นเชิดแล้วแท้ ๆ

คนที่ต้องตายน่าจะเป็นฉินเทียนถึงจะถูกสิ !