บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 22

หลังจากที่บังเอิญได้ยินเรื่องราวเกือบทั้งหมดท่าทีดั่งเดิมของเจเรมี่ก็เปลี่ยนไป

เขาย่างกายเข้าใกล้เพื่อไขข้อสงสัยสายตาอันเฉียบคมกำลังหยุดจ้องจากด้านหลังที่มองเห็นเมเรดิธกำลังเอาหลังพิงผู้ชายคนหนึ่ง เขาคือหมอรักษาอาการของมาเดลีน เมเรดิธกำลังคุยกับเขา

“มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง ฉันคิดไม่ถึวว่าแมดดี้ จะทำอะไรแบบนั้น…” ไม่นานหลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงเมเรดิธ ถอนหายใจ

เจเรมี่ ไม่เข้าใจเรื่องที่พวกเขากำลังพูดคุยกันอย่างเเจ่มแจ้ง เขาเดินไปข้างหน้าเพื่อจะถามถึงเรื่องราวทั้งหมด หมอก็ขมวดคิ้วและพูดอย่างเชื่องช้า “เฮ้อ! มันผิดจริยธรรมทางการแพทย์ของฉันที่จะโกหก แต่น้องสาวของคุณมีบางอย่าง จริง ๆ​ แล้ว เธอไม่ได้ท้อง แต่เธอยืนยันที่จะแสร้งทำเป็นท้อง แถมเธอยังใช้เลือดปลอมเพื่อหลอกว่าทารกได้รับผลกระทบ เมื่อเราตรวจพบเธอขู่ว่าจะฆ่าตัวตายและบังคับให้เราร่วมมือกับเธอ พวกเราไม่มีคำพูด ใด​ๆ​!”

ใบหน้าของเจเรมี่ถูกปกคลุมด้วยชั้นน้ำแข็งทันทีหลังจากที่เขาได้ยินเรื่องนี้

เธอแกล้ง?

มาเดลีน เสแสร้งว่าท้อง? เลือดของเธอยังเป็นของปลอม?

“ฉันเข้าใจดีทำไม แมดดี้ ถึงทำแบบนั้น แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะถึงขั้นขู่ฆ่าตัวตายและบังคับให้พวกคุณร่วมมือกันโกหกสามีของเธอ ทำไม่เป็นคนที่เอาแต่ใจแบบนี้กัน!”

“ฉันคิดว่าฉันจะไปคุยกับน้องสาวคุณ วันหนึ่งสามีของเธอจะต้องรับรู้ถึงการตั้งครรภ์ปลอมของเธอ” หมอหันกลับไปหลังจากคุยกับเธอ

เมเรดิธ​ รีบวิ่งไล่ขึ้นไปหาเขา “ หมออย่าบอกเรื่องนี้กับใครโดยเฉพาะสามีของน้องสาวฉัน ฉันกลัวว่าเขาอาจฆ่าเธอถ้าเขารู้”

หมอถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “คุณควรจัดการดูแลในส่วนนั้นด้วยตัวคุณเอง ในท้ายที่สุดแล้วไม่มีอะไรผิดปกติกับ มาเดลีน เธอสามารถออกจากโรงพยาบาลได้ตลอดเวลา”

“ขอบคุณมากค่ะ คุณหมอ! ขอบคุณมาก คุณหมอ!”

เมเรดิธ​ ขอบคุณหมอในขณะที่เขาเดินจากไป

เมื่อคุณหมอเดินจากไป เมเรดิธได้แต่ถอนหายใจพร้อมคิ้วที่ถูกขมวดลึกลง

“แมดดี้เธอทำมันเกินไปแล้ว ฉันให้อภัยเธอได้ที่แกล้งฉันและโกหกเจเรมี่ว่าคุณเป็นเพื่อนสมัยเด็กของเขา แต่ถึงอย่างนั้นเธอกล้าโกหกได้อย่างไรว่ากำลังตั้งครรภ์? เฮ้อ!”

เมเรดิธ ถอนหายใจและหันกลับมา เธอเงยหน้าขึ้นและเห็น เจเรมี่ ในระยะไกล ดังนั้นเธอจึงแสดงสีหน้าตกใจ

เธอมองไปที่ เจเรมี่ อย่างกล้า ๆ​ กลัว​ๆ “ เจ - เจเรมี่คุณมาที่นี่เมื่อไหร่”

เจเรมี่จ้องมองการกระทำของเมเรดิธ​ที่มีอาการประหม่าจนถูมือเข้าด้วยกัน เขาระงับความโกรธของเขา “คุณรู้ถึงแผนการนั้นตั้งแต่เเรกแต่คุณยังพยายามโกหกเพื่อเธอ งั้นหรอกเหรอ! ”

เมเรดิธ อ้ำอึ้งไปสองสามวินาที เมื่อได้ยินคำพูดของเจเรมี่ เธอมองเขาด้วยความงงงวยบนใบหน้าที่แสดงออกมาของเธอ "เจเรมี่​ คุณกำลังพูดถึงอะไร? ใคร? ฉันช่วยใคร คุณคงได้เข้าใจอะไรผิดแน่ ๆ ”

ดูท่าเมเรดิธ จะไม่ยอมบอกความจริงเมื่อเขาเห็นดังนั้น คิ้วคู่งามถูกขมวดอย่างขึงขัง “ฉันได้ยินทั้งหมดที่เธอพูดกับหมอ ยังอยากโกหกฉันอีกเหรอ”

เมเรดิธ​ส่ายหัวสายตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงระรื่อบ่งบอกถึงความเสียใจ “ เจเรมี่ฉันไม่ได้โกหกคุณ ฉันจะโกหกคุณทำไมกัน”

“ยังจะไม่ยอมบอกความจริงกับฉันอีกหรือ”

“เจเรมี่…”

มาเดลีน รู้สึกได้ถึงกลิ่นอายแห่งความตายที่มาจากเขา อย่างไรก็ตามในขณะที่เธอกำลังจะพูด เจเรมี่ ก็เอื้อมมือของเขาและจับที่คอของเธอ

“เจเรมี่…”

ในขณะนั้น มาเดลีน ไม่สามารถหายใจได้ ใบหน้าซีดของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง

“มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด เธอสมควรตาย” เจเรมี่ขยับริมฝีปากอย่างเยือกเย็น ดวงตาสีเข้มของเขาจ้องมองมาที่เธอราวกับว่าเขาต้องการมองเธอให้ทะลุ “คงจะดีไม่น้อยหากเธอแสร้งทำเป็นว่าท้อง แต่นี่กล้าแอบอ้างเป็นเมเรดิธ กล้าดียังไงฮะ? เธอคิดว่าเธอสามารถเป็นแบบนั้นได้จริง ๆ งั้นหรือ ”

อะไร…

ดวงตาของมาเดลีนเบิกกว้างด้วยความสับสน ในสถานการณ์นี้ เธอไม่สามารถพูดอะไรได้เนื่องจากเธอหายใจไม่ออก

เธอมองเห็นเพียงแค่ดวงตาของเจเรมี่เท่านั้น พวกเขาดูเหมือนกำลังจะฟันเธอด้วยมีดเป็นล้านครั้ง

“มาเดลีนที่ผ่านมาเธอไม่เคยโกหกฉันงั้นสินะ เธอควรรู้ว่าผลที่ตามมาที่จะได้รับคืออะไร!”

หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้นเขาก็ผลักมาเดลีนออกไป

เฉกเช่นเหมือนตุ๊กตาที่พังทลายที่ถูกโยนทิ้งไป เธอตกจากเตียงและศีรษะของเธอกระแทกเข้ากับมุมของกรอบ นอกจากนี้รอยเจาะน้ำเกลือที่หลังมือของเธอก็ถูกฉีกออกและเธอก็สั่นสะท้านจากความเจ็บปวดอย่างมาก

เธอวางมือลงบนท้องโดยไม่รู้ตัวและลุกขึ้นแม้จะเจ็บปวด จากนั้นเธอก็นั่งลงบนพื้นและคว้ากางเกงของเจเรมี “เจเรมีฉันไม่ได้โกหกคุณ ฉันท้องจริงๆ ฉันมีหลักฐานของแพทย์ คุณสามารถพาฉันไปตรวจอัลตร้าซาวด์ได้เลย เจเรมี่โปรดเชื่อใจฉันสักครั้ง แค่ครั้งเดียว เจเรมี่…”