บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 31

อีกฝ่ายเป็นสตรีชั้นสูงที่ดูมีภูมิฐานและเต็มไปด้วยเสน่ห์

หลังจากมีการโต้ตอบการสนทนากับเธอสองสามครั้ง มาเดลีนจึงทราบว่าผู้หญิงคนนี้มีชื่อว่า เอโลอิส แพททัล หรือที่รู้จักกันในนาม นายหญิงแห่งตระกูลมอนต์โกเมอรี​ เธอเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลที่ร่ำรวยและมีอิทธิพลสูงสุดของเกลนเดล

ด้วยเหตุผลบางอย่าง มาเดลีนรู้สึกใกล้ชิดและสนิทสนมกับเอโลอิสทุกครั้งที่คุยกับเธอ

ตระกูลมอนต์โกเมอรีมีทรัพย์สินมากมายภายใต้ชื่อเสียงของพวกเขา และเอโลอิสเป็นผู้รับผิดชอบดูแลเครื่องประดับทั้งหลาย และเธอพอใจกับผลงานการออกแบบชิ้นแรกของมาเดลีน​เป็น​อย่างมาก

ด้วยเหตุผลพิเศษบางประการ เอโลอิสจึงเชิญมาเดลีนมาที่บ้านของเธอในวันที่เธอจะส่งผลงานออกแบบชิ้นสุดท้ายของเธอ

เมื่อเธอไปถึงที่นั่น เธอพบว่าวันนี้เป็นวันครบรอบวันเกิดอายุ 24 ปี​ ของ​บริทนีย์​ มอนต์โกเมอรี​ ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของเอโลอิส และ ณอน มอนต์โกเมอรี

มาเดลีนนึกได้ทันทีว่าวันนี้เป็นวันเกิดครบรอบ​ 24 ปีของเธอเช่นกัน

เมื่อเธอมองไปที่บริตนีย์ที่ได้รับการปรนนิบัติราวกับเจ้าหญิงตั้งแต่เธอยังเด็ก มาเดลีนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉา

ตั้งแต่เล็กจนโต เธอไม่เคยได้รับสัมพัสความรักของพ่อและแม่มาก่อนเลย เมื่อแม่ของเธอมีโอกาสเป็นแม่คน พระเจ้าจึงตัดสินใจให้เธอมีช่วงชีวิตที่เหลืออยู่เพียงสั้นๆ​เท่านั้น

เธอรู้สึกเจ็บปวดข้างใน มาเดลีนหายใจเข้าลึกๆแล้วยิ้ม

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เธอก็ต้องหาเงิน 300,000 ดอลลาร์เพื่อการผ่าตัดของคุณปู่ของเธอ

เมื่อมาเดลีนเตรียมตัวกำลังจะไปกล่าวอวยพรวันเกิดให้บริทนีย์ ​แต่เวลานั้นเมเรดิธกลับเดินเข้าไปหาเธอ

เธอแต่งตัวและแต่งหน้าสวยงาม เธอจับแขนของบริตนีย์ขณะที่ถ่ายเซลฟี่ด้วยกัน

เมเรดิธและบริทนีย์เป็นเพื่อนสนิทกัน นั่นเป็นเรื่องที่มาเดลีนคิดไม่ถึง​มาก่อน

เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดปัญหา มาเดลีนต้องการที่จะหันหลังกลับและจากไป นั่นคือสิ่งที่เธอควรทำ แต่เมเรดิธกลับหยุดเธอไว้

“แมดดี้ นี่เธอจริงๆ​ด้วย! ฉันคิดว่าฉันกำลังตาฝาด" เมเรดิธทักทายด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและอ่อนโยน "ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่?"

“บริท ไม่เป็นไร เธอเป็นน้องสาวของฉัน ฉันไม่ได้เกิดมาเพื่ออยู่เคียงข้างกับเจเรมี่” เมเรดิธ ถอนหายใจด้วยความรู้สึกเศร้า จากนั้น เธอก็มองไปที่มาเดลีน “แมดดี้ เธอควรไปจากที่นี่ อย่าพยายามขโมยของใครเหมือนครั้งที่แล้ว”

“คนน่าขยะแขยงแบบนี้ถูกชิญมางานวันเกิดของฉันได้อย่างไร?” ดวงตาของบริทนีย์ต็มไปด้วยความดูถูก “เพื่อเห็นแก่เมอร์​ เธอควรไสหัวไปเดี๋ยวนี้! ถ้าไม่ฉันจะให้คนมาลากตัวเธอ!”

มาเดลีนถือผลงานการออกแบบไว้ในมือและยิ้มอย่างใจเย็น “นายหญิงแห่งมอนต์โกเมอรีแม่ของเธอเป็นคนเชิญคนน่ารังเกียจอย่างฉันมาที่นี่”

บริทนีย์​และเมเรดิธ พากันมองหน้าตกใจ

ในเวลานั้นเอโลอิสเดินออกจากบ้านและบริทนีย์รีบตรงดิ่งเข้าไปหาเธอทันที เธอชี้ไปที่มาเดลีน และกระซิบอะไรบางอย่างในหูของเอโลอิส ทันใดนั้นเอง มาเดลีนสังเกตุเห็นว่ามีนัยยะของการปฏิเสธและดูหมิ่นภายในสายตาของเอโลอิสเมื่อเธอมองมาที่มาเดลีน

มาเดลีนรู้ว่ามีบางกำลังแปลกไป ไม่ว่าอย่างไร เธอยังคงยิ้มและทักทาย “คุณหญิงมอนต์โกเมอรี ฉันนำแบบร่างที่ต้องการมาให้”

“กรุณาไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ คุณครอว์ฟอร์ด” เอโลอิส​กล่าวด้วยน้ำเสียงนิ่งอย่างแปลกประหลาด “ฉันจะไม่รับแบบร่างพวกนั้น ในส่วนเงินประกันของเธอ ทางเราจะไม่คืน ให้ถือว่าเป็นต้นทุนของแรงงานที่สูญเสียไป โปรดอย่ามาหาฉันอีกเลย ฉันจะไม่มีทางยอมให้การออกแบบเครื่องประดับของบริษัทมอนต์โกเมอรี​ถูกทำให้มัวหมองด้วยน้ำมือของผู้หญิงสกปรกฃอย่างเธอ"