บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 32

หลังจากที่เธอได้ยินแบบนั้น มาเดลีนเองรู้ดีว่าเธอคงจบสิ้นแล้วกับผลงานชิ้นนี้

เธอไม่ใส่ใจเลยสักนิดหากถูกทำให้อับอายหรือเข้าใจเธอผิด แต่สำหรับงานนี้มันสำคัญมากสำหรับเธอ

"แบบร่าง? แมดดี้ เธอเป็นนักออกแบบตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?” เมเรดิธ ดูตกใจมาก “นี่เธอคัดลอกงานออกแบบทางอินเทอร์เน็ตแล้วอ้างว่าเป็นของตัวเองเหมือนสมัยตอนเรียนจบหรือเปล่า? แมดดี้ ทำไมถึงปล่อยให้ตัวเองไปในทางที่ผิดได้ขนาดนี้?” เมเรดิธมองเธอด้วยความผิดหวัง

เมื่อ​เอโลอิสได้ยินแบบนี้ ใบหน้าของเธอก็ดูแย่ลงทันที เธอจ้องมองมาเดลีนด้วยความขุ่นเคืองใจและจากไปพร้อมกับลูกสาวของเธอ

มาเดลีนรู้สึกเจ็บปวดในใจหลังจากที่เอโลอิสมองเธอด้วยสีหน้ารังเกียจ

เธอต้องการที่จะตามหล่อนไปเพื่ออธิบายตัวเอง แต่มีใครบางคนดึงเธอกลับมา

เมเรดิธนั่นเองเมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่รอบๆตัว​ หล่อนก็ยิ้มเยาะเย้ยอย่างน่ากลัว “เธอเห็นใช่ไหมว่าเธอเป็นแค่คนต่ำต้อย อย่าได้คิดมาเทียบเคียงกับฉันเพื่อชิงตำแหน่งนายหญิงแห่งวิทแมน มาเดลีนเธอจะได้รับรู้ว่าผลของการต่อสู้เพื่อแย่งชิงผู้ชายของฉัน​มันจะจบลงในไม่ช้านี้”

มาเดลีนกำแบบร่างไว้ในมือของเธออย่างแน่นก่อนจะจ้องมองไปที่การยิ้มเยาะเย้ยอย่างพึงพอใจของเมเรดิธ เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ไม่นานเกินรอเธอยกมือขึ้นตบเมเรดิธอย่างแรงที่แก้ม

“มันยังไม่มีอะไรแน่ชัดว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน แต่ฉันเห็นได้ชัดว่าตอนนี้ใบหน้าเธอมีรอยนิ้วมือทั้งห้าของฉันที่แก้ม”

“มาเดลีน! เธอกล้าดียังไงมาตบฉัน นังสารเลว!” เมเรดิธ มีอาการโกรธลมออกหู

มาเดลีนยิ้มอย่างเย็นชา “ฉันจะตบเธอทุกครั้งที่ฉันต้องการ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อย เธอสามารถฟ้องเกี่ยวกับฉันกับเจเรมี่ได้เลยหลังจากที่เธอแต่งเรื่องขึ้นมา​ใหม่​ เขารักการแสดงแบบผู้หญิงสารเลวอย่างเธอมาก”

“ ... ”

เมเรดิธแตะแก้มและขบฟันด้วยความโกรธ

เมเรดิธเองต้องการที่จะตบมาเดลีนกลับ แต่เธอกลับหลบได้อย่างง่ายดาย จากนั้นเธอหันหลังและเดินจากไป

มาเดลีนรู้ว่าหญิงสารเลวคนนั้น จะฟ้องร้องเรื่องเธอกับเจเรมี่อย่างแน่นอน ถึงอย่างนั้น เธอไม่ได้คิดหวังว่าเจเรมี่จะโทรกลับหาเธอเร็วขนาดนี้

“กลับมาที่คฤหาสน์ครอว์ฟอร์ด​ เดี๋ยวนี้”

น้ำเสียงของชายคนนั้นฟังดูสงบ อย่างไรก็ตาม มาเดลีนรู้ว่ามันเป็นความสงบก่อนเกิดพายุ

นี่เป็นสิ่งยืนยัน​ว่ามีคนทำบางอย่างกับบาดแผลของผู้หญิงคนนี้หลังจากที่หล่อนจากไป

มาเดลีนเยาะเย้ยกลับโดยไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ “ถ้ารู้ตัวว่าเป็นฝ่ายผิดแล้วทำไมเธอยังตามตอแยสามีของฉัน เมเรดิธนี่เธอไม่รังเกียจตัวเองบ้างเลยเหรอ?”

“ ... ” ใบหน้าของเมเรดิธแข็งทื่อ มีความไม่พอใจในดวงตาของเธอ

มาเดลีนรู้สึกพอใจกับการตอกกลับของตัวเองเล็กน้อย​หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เธอได้ถูกตบเข้าหน้าอย่างแรงเป็นค่าตอบแทนที่เธอต้องจ่ายสำหรับประโยคก่อนหน้า

เพี้ยะ!

จอห์นตบอย่างเเรงเข้าที่ปากของเธอ​ มาเดลีนเริ่มเห็นดวงดาวยิบยับทันที เธอสามารถลิ้มรสกลิ่นของเลือดที่มุมริมฝีปากของเธอ ก่อนที่เธอจะจัดการเรียบเรียงความรู้สึกหลังโดนตบนี้ เธอโดนตบอีกครั้งที่ใบหน้าของเธออีกข้าง จากนั้นมีคนเตะเธอที่ข้อเท้าบังคับให้เธอคุกเข่า

มาเดลีนเซและล้มลงบนพื้นโดยไม่รู้เหตุการณ์มาก่อน เมื่อเธอกำลังจะยืนขึ้นจอห์นก้าวไปเหยียบมือขวาของเธอ

“นี่คือมือที่เธอใช้ตบเมอร์ใช่ไหม?”