บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 350

เธอรู้ดีว่าไม่สามารถตอบแทนความรู้สึที่เฟลิเป้ต้องการได้แม้ว่าเขาจะเป็นสุภาพบุรุษที่ดี หลังจากหาทางแก้แค้นได้สำเร็จ สิ่งเดียวที่เธอสามารถมอบให้เขาได้คงมีเพียงการเคารพและนับถือกันและกันและสัญญาว่าจะติดตามเขาไปทุกที่

ในเช้าวันรุ่งขึ้น เฟลิเป้ได้รับโทรศัพท์จากทางสำนักงานทำให้เขาต้องรีบออกไปแต่เช้า

หลังจากที่มาเดลีนอาบน้ำแต่งตัวให้ลิเลียนเสร็จแล้ว กริ่งที่หน้าประตูได้ดังขึ้น

เธอแปลกใจมาก ที่เห็นเจเรมี่ยืนอยู่ข้างหน้าดูเหมือนว่าเขากำลังใส่ชุดที่พร้อมเดินทางเมื่อเธอเปิดประตูออก

ในขณะที่เขาเห็นสีหน้าแปลกใจบนใบหน้าเธอ เจเรมี่เดินไปหยุดตรงหน้าเธอ ดวงตาของเขาเคร่งขึมในขณะที่เขาเอื้อมมือดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอดของตัวเอง

มาเดลีนตกใจมากยิ่งขึ้น “เจเรมี่?”

“ผมคิดถึงคุณเหลือเกิน”

เขาตอบเธอและกอดเธอแน่นยิ่งขึ้น มันคล้ายกับว่าเธอจะหายไปจากโลกตลอดกาลหากเขาปล่อยมือจากเธอเพียงแค่เสี้ยววินาที

เขาไม่มีทางยอมให้เธอหายไป

มาเดลีนมีรอยยิ้มอันแสนประชดประชันอยู่บนใบหน้า

‘เจเรมี่ ทั้งฉันและคนที่นายเกลียด มีใบหน้าที่เหมือนกันอย่างแท้จริง ตอนนั้นนายดูถูกเหยียดหยามฉันมา แต่ตอนนี้นายกลับมาคิดถึงมันมากอย่างนั้นเลยเหรอ?

‘ฮึ่ม

‘ผิดปกติขนาดไหน

‘ฉันจะไปลืมได้ยังไงว่านายเคยทิ้งรอยแผลไว้บนร่างกายของฉันอย่างไร้ความเมตตาได้ยังไง?’

มาเดลีนกอดเจเรมี่ในขณะที่เธอแกล้งทำเป็นเข้าใจเขาอย่างดี “เจเรมี่ ฉันคิดถึงคุณมากเลยรู้ไหม…”

ทันทีที่เขาได้ยินเธอตอบสนองกลับแบบนั้น เขาเปิดตาระยิบระยับของเขาจับจ้องไปที่ดวงตาเธออย่างตั้งใจ

เธอไม่ต้องการให้เจเรมี่เข้ามาในบ้านเลย แต่ในเวลาเดียวกันนั้น ลิเลียนได้เดินมาที่ประตู

ในขณะที่เธอเห็นเจเรมี่ยืนอยู่ข้างนอก เธอรู้สึกดีใจมาก

“สวัสดีค่ะ คนใจดี คุณเป็นพ่อของแจ็คกี้ หนูจำคุณได้!"

เมื่อเจเรมี่เห็นเด็กตัวเล็ก ๆ อยู่ข้างหน้าเขา เขารู้สึกอบอุ่นในหัวใจอย่างแปลกประหลาด เขาย่อตัวลงไปใกล้เธอและลูบแก้มของลิเลียนอย่างแผ่วเบา

“ฉันก็จำเธอได้ คุณหนูลิเลียน”

มาเดลีนตัวแข็งทื่อเมื่อเธอเดินไปลินน้ำใส่แก้วอยู่นั้น

เอโลอิสรู้ว่าเมเรดิธรู้สึกแย่ในช่วงสองสามวันนี้ เจ้าบ่าวของเธอหนีหายไปกับผู้หญิงอีกคนในระหว่างพิธีแต่งงาน

เธอต้องการเชิญชวนเมเรดิธมากับเธอเพื่อที่จะทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น แต่แล้ว เมเรดิธบอกว่าเธอไม่มีอารมณ์ ในฐานะคนเป็นแม่ เอโลอิสเข้าใจดี ดังนั้น เธอจึงออกมาคนเดียวเพื่อซื้อเครื่องประดับกลับไปเซอร์ไพรส์ลูก

ตราบใดที่ลูกสาวเพียงคนเดียวของเธอมีความสุข เธอไม่สนใจบาดแผลที่อยู่บนนิ้วของตัวเองเลยสักนิด

ทว่า ในขณะที่เธอกำลังจะโทรหาคนขับรถเพื่อกลับบ้านของเธอ เธอเห็นเมเรดิธและโรสเดินจับมือกันไปที่ลิฟท์

เธออยากจะเรียกเมเรดิธ แต่การตะโกนในที่สาธารณะมันอาจดูไม่ดี เธอจึงตัดสินใจโทรหาหล่อนแทน

หลังจากที่โทรออก และเธอเห็นเมเรดิธหยิบโทรศัพท์ออกมา

เธอคิดว่าเมเรดิธจะรับสาย แต่เธอกลับเห็นลูกสาวเพียงแค่มองดูชื่อคนโทรมากับการแสดงสีหน้าที่รังเกียจออกมา จากนั้น เมเรดิธได้โยนโทรศัพท์กลับเข้าไปในกระเป๋าและเดินเข้าไปในลิฟท์กับโรส พวกเขาทั้งคู่กำลังคุยกันอย่างมีความสุขในขณะนี้

เอโลอิสตกตะลึงเมื่อเห็นอย่างนั้น เธอไม่สามารถที่จะพูดอะไรได้อีกแล้วาแม้ว่าเธอจะถือโทรศัพท์อยู่ก็ตาม

ในขณะที่ความคิดของเธอกำลังฟุ้งซ่านนั้น เธอกลับหาเหตุผลแก้ตัวให้เหมาะสมเสำหรับเมเรดิธได้อย่างรวดเร็ว มันคงเป็นเพราะเธออารมณ์ไม่ดีนัก และนั่นมันคงเป็นเพราะว่าเมเรดิธได้รับการเลี้ยงดูจากโรส นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงสนิทสนมกันมาก

แต่ถึงอย่างนั้น เอโลอิสเองก็ยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่ดี เธอเห็นลิฟท์หยุดอยู่ที่ชั้นสาม เธอเดินตามพวกเขาไปที่ชั้นสามเช่นกัน จนสุดท้ายเธอมองไม่เห็นพวกเขาว่าเดินไปทางไหนแล้ว

เธอมองหาพวกเขาในทุกร้าน จนในที่สุด เมื่อเธอเดินผ่านร้านสัก เธอได้ยินเสียงของโรสดังออกมา