โรสและจอห์นถึงกับต้องชะงักด้วยสายตาที่จ้องมาอย่างเฉียบคมของมาเดลีน ก่อนที่ทั้งสองจะพากันเยาะเย้ย
“วีล่า ยังจะมีหน้ามาพูดอะไรอีก? เธอคิดว่าทุกคนที่อยู่ที่นี่งี่เง่า ไม่มีสมองและถูกหลอกด้วยคำพูดไม่กี่คำที่เธอกำลังจะพูดออกมางั้นเหรอ?”
เมื่อมาเดลีนได้ยินแบบนั้น เธอยิ้มออกมาอย่างเรียบเฉย “ทุกคนในที่นี้ไม่ใช่คนงี่เง่า พวกคุณคิดว่าสามารถที่จะพลิกคดีอาชญากรรมเหล่านั้นให้มันลงที่ฉันได้โดยอาศัยคำพูดข้างเดียวของพวกคุณงั้นเหรอ?”
โรสถึงกับอึ้ง ทันใดนั้น เธอรู้สึกเหมือนกับว่าสิ่งที่เธอพูดออกไปกำลังย้อนศรกลับมาเล่นงานเธอแทน
“วีล่า เธอ…”
“หุบปาก!” มาเดลีนเพิกเฉยด้วยน้ำเสียงเย็นชา
โรสตัวสั่น เมื่อพบกับสายตาที่สะท้อนความเยือกเย็นที่มาเดลีนแสดงออกมา เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียขวัญเล็กน้อย
“เธอเก็บคำพูดที่ต้องการแสวงหาความยุติธรรมให้เมเรดิธลูกสาวสุดที่รักของคุณไว้เถอะ แต่ลองถามตัวเองดูอีกครั้งสิว่าเมเรดิธยังมีสิทธิ์พูดถึงความยุติธรรมไหม?”
“แก…”
“และที่สำคัญเธอเอาแต่พูดว่าฉันใส่ร้ายและทำร้ายเมเรดิธ หรือแม้กระทั่งทำให้เมเรดิธมัวหมองจากกลุ่มอันธพาล ไหนล่ะหลักฐาน? ไม่มีมันล่ะสิ แต่ฉันมีหลักฐานพวกนั้น!”
“...” โรสหน้าถอดสี จากนั้นเธอก็หลบสายตาที่รู้อยู่เต็มอก
ทั้งสองคนรู้ความจริงอย่างชัดเจน ผู้คนในงานเลี้ยงวันเกิดของอาวุโสวิทแมนก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน
“คุณต้องการให้ฉันเปิดวีดีโอน่ารังเกียจที่คุณคุกเข่าต่อหน้าฉันและขอร้องไม่ให้เรียกตำรวจให้ทุกคนดูไหม?
โรสได้ฟังเช่นนี้ สีหน้าของเธอเปลี่ยนจากโกรธเป็นความรู้สึกอับอายทันที
มาเดลีนยังคงเย้ยต่อไป “ทั้งคุณและเมเรดิธร่วมมือกันเพื่อลักพาตัวฉัน และในตอนจบของเรื่อง เมเรดิธปฏิเสธที่จะจ่ายเงินให้อันธพาลพวกนั้น ไม่แปลกที่จะทำให้พวกมันโกรธเคือง เธอก็ได้รับผลกรรมจากการกระทำของเธอเองในขณะที่คุณเป็นผู้ร่วมสมคบคิด แล้วคุณไปเอาความกล้ามาจากไหนกันที่มายืนอยู่ตรงนี้เพื่อบิดเบือนความเป็นจริงเพื่อใส่ร้ายฉัน? คุณเชื่อไหมว่าฉันสามารถโทรแจ้งตำรวจได้ทุกเมื่อเพื่อแจ้งถึงเรื่องที่เกิดขึ้น?”
ว่าไงนะ?
มุมปากของโรสกระตุก สีหน้าและท่าทางเธอเริ่มเปลี่ยนไปในขณะที่เธอกำลังกังวล
“อันที่จริงฉันเกลียดเมเรดิธมานานแล้ว เรื่องราวต่าง ๆ บนทวิตเตอร์ของเธอดูย้อนแย้งอย่างกับหน้าซื่อใจคดและไร้ประโยชน์ เธออวดดี! ขอบคุณพระเจ้าที่คนที่ควรเอาเป็นแบบอย่างของฉันไม่ใช่เธอ!”
“ฉันรู้สึกสะอิดสะเอียนกับเธอมากที่เข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องกับการแต่งงานของมาเดลีนกับเจเรมี่ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนประเภทนี้มีผู้ติดตามมากมายได้ไงกัน”
“ที่สำคัญนะ เธอเป็นทายาทของตระกูลมอนต์โกเมอรีด้วยซ้ำ เสียเปล่า! คุณนายและนายท่านมอนต์โกเมอรีของเธอได้ทำสิ่งที่ดีมากมายเพื่อการกุศล และตอนนี้ชื่อเสียงของพวกเขาก็พังทลายลงเพราะมีลูกสาวที่ชื่อเมเรดิธ”
ในขณะที่โรสได้ยินคำพูดที่โกรธจัดจากฝูงชน เธอตระหนักว่าคนเหล่านี้กำลังวิพากษ์วิจารณ์เธอไม่ใช่วีล่า
คราวนี้เธอกำลังแย่แล้วรู้สึกอับอาย!
โรสหน้าแดงอย่างโกรธเคือง เธอได้วิ่งหนีท่ามกลางฝูงชนออกไป
จอห์นเป็นคนขี้ขลาดและคอยหลบอยู่หลังภรรยาของตัวเองเท่านั้น เขาจะรังแกคนที่เขารู้ว่าไม่มีทางสู้และอ่อนแอเท่านั้น เมื่อสถานการณ์ในปัจจุบันเปลี่ยนไปเช่นนี้ เขาก็รีบวิ่งหนีออกไปเช่นกัน
หลังจากที่ทั้งสองคนจากไป มาเดลีนรู้สึกว่าอากาศในตอนนี้ช่างสดชื่นยิ่งกว่าวันไหน ๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...