บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 514

แจ็คสันพยักหน้า เขาถือแอปเปิ้ลและวิ่งไปหาพวกเขา

เมเดลีนยิ้ม เธอรู้สึกโล่งใจพร้อมกับยื่นแขนออกไปทางแจ็ค “แจ็ค มาหาแม่”

“แม่ครับ” แจ็คสันร้องเรียกเมเดลีนด้วยน้ำเสียงที่ไร้เดียงสาและวิ่งไปหาเธอ

แผนการพังพินาศเมื่อแจ็คกลับมาสู่อ้อมกอดของเมเดลีนเป็นที่เรียบร้อย โรสคาดว่าเจเรมี่จะไม่มีวันยอมปล่อยเธอไปแน่นอน สีหน้าของเธอแปรเปลี่ยนเป็นโหดเหี้ยม

โรสคว้ามีดผลไม้บนโต๊ะแล้วหันปลายมีดไปทางเมเดลีน ก่อนจะตะโกนว่า “เมเดลีน นังสารเลว! ไปลงนรกซะ!”

เธอสาปแช่งด้วยวาจาหยาบคายขณะถือมีดขู่

แต่ก่อนที่เธอจะเข้าใกล้เมเดลีน เธอกลับถูกเจเรมี่ถีบออกไปเสียก่อน

โรสล้มลงกับพื้นอย่างแรง มีดผลไม้ในมือเธอตกไปอยู่ข้างลำตัว เธอพลิกตัวกลับเพื่อจะคว้ามันไว้ แต่ด้วยความเร็วของเจเรมี่ เขาเดินไปหาเธอแล้วใช้เท้าเหยียบลงบนมืออ้วน ๆ ของเธอ ทำให้โรสกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดในทันที

ดวงตาที่เยือกเย็น และลึกลับของเจเรมี่มองดูเธออย่างเหยียดหยาม เขาเปรียบเสมือนกษัตริย์ที่ปฏิบัติต่อทุกคนดั่งเชลย

“ลินนี่ให้โอกาสเธอแล้ว แต่เธอยังรนหาที่ตายเอง เพราะงั้นฉันก็จะส่งเธอเข้าคุก เธอจะได้มีความสุขครั้งสุดท้ายกับลูกสาวตัวน้อยของเธอ”

เสียงเย็นชาราวกับสายน้ำเย็นที่ไหลลงมาราดโรสและจอห์น ตั้งแต่หัวจรดเท้า

โรสและจอห์นรับรู้ได้ถึงวันโลกาวินาศ ราวกับว่าเจเรมี่สั่งให้พวกเขาไปตายอย่างไร้ความเมตตา พวกเขารู้สึกถึงความเย็นยะเยือกที่แผ่ซ่านไปทั่วกระดูกสันหลัง

ทันใดนั้น เสียงรถตำรวจก็ดังขึ้นมาแต่ไกล

เจเรมี่โทรหาตำรวจก่อนที่เขาจะมาตามหาเมเดลีน

จอห์นและโรสได้ยินเสียงรถตำรวจ เสียงไซเรนบ่งบอกว่านี่คือจุดจบของพวกเขา

“หุบปาก!” ดวงตาของโรสแดงก่ำด้วยความอิจฉาริษยา ใบหน้าของเธอสั่นเทาด้วยความโกรธ “มันเป็นความผิดของแกทั้งหมด นังสารเลว! ถ้าไม่ใช่เพราะแก เมเรดิธจะได้เป็นนายหญิงของตระกูลวิทแมน และฉันจะได้เป็นแม่ยายของคุณชายผู้มั่งคั่งซึ่งฉันจะได้ใช้ชีวิตสุขสบายไปตลอดชีวิต!”

“แต่ฉันไม่นึกเลยว่าคนอนาถาอย่างแกจะแข็งแกร่งขนาดนี้ แกยังไม่ตาย! และคุณ!”

โรสตะโกนใส่เจเรมี่ด้วยแววตาโกรธจัด

“คุณมันไม่มีหัวใจ! เมเรดิธอยู่กับคุณมาตั้งหลายปีแล้ว แต่คุณกลับไม่เคยให้อะไรเธอเลย ในขณะที่เมเดลีนจากไปสามปี คุณกลับเอาแต่เป็นห่วงเธอทุกวัน และไม่เคยสนใจเมเรดิธ คุณเอาแต่บอกกับเมเรดิธว่าคุณชอบนังสารเลวนั้น!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของเมเดลีนก็ฉายแววเป็นประกายอย่างรวดเร็ว เธอมองไปที่เจเรมี่ซึ่งมีท่าทางเย็นชาขึ้นเรื่อย ๆ จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงขู่คำรามของโรสอีกครั้ง

“เมเรดิธมาถึงจุดนี้ได้ ต้องขอบคุณหล่อนนะ! อยากไปอยู่ด้วยกันไหมล่ะ? ฉันจะไม่ยอมให้แกได้ในสิ่งที่แกต้องการหรอก ฉันจะฝังแกอีกครั้งเพื่อลูกสาวของฉัน!”

ทันใดนั้น เธอก็รีบวิ่งไปยังทิศทางที่วางน้ำมันเบนซินสองถังไว้ด้วยความบ้าระห่ำ