บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 515

เมื่อเจเรมี่เห็นท่าที่ของโรส เขารีบคว้าไหล่ของเมเดลีนแล้วเดินไปที่ประตู “เร็วเข้า”

เมเดลีนเพียงต้องการพาแจ็คสันไปยังที่ที่ปลอดภัยโดยเร็วที่สุด และพร้อมที่จะออกไปตามความต้องการของเจเรมี่

แต่ประตูไม้ที่ปิดไว้ไม่สามารถเปิดออกได้ มีบางอย่างติดอยู่ในแม่กุญแจ และประตูไม่สามารถเปิดออกได้ไม่ว่าพวกเขาจะทำอย่างไร

“ไปลงนรกกันทุกคน!” โรสตะโกนอย่างเย็นชา

เจเรมี่หันไปมองโรส และเห็นว่าเธอหยิบถังน้ำมันขึ้นมา เธอราดน้ำมันไปบริเวณรอบ ๆ เจเรมี่รีบปกป้องเมเดลีนและแจ็คสันไว้ในขณะที่เดินถอยไปด้านข้าง

น้ำมันเบนซินที่โรสสาดใส่พวกเขากระเซ็นไปถึงบานประตู

“ฮ่าฮ่าฮ่า...” โรสหัวเราะเสียงดังราวกับเป็นคนบ้า “เมเดลีน นังสารเลว คราวนี้มาดูว่าแกจะมีชีวิตรอดได้ยังไง!”

นัยน์ตาของเจเรมี่เย็นเฉียบมากขึ้น เขาต้องการบดขยี้โรสให้เป็นชิ้น ๆ

แต่ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดคือ การพาเมเดลีนกับแจ็คสันออกไปจากบ้านทรุดโทรมหลังนี้ให้เร็วที่สุด

โรสสาดน้ำมันเบนซินอย่างบ้าคลั่งขณะที่จอห์นทรุดตัวลงข้าง ๆ ท่าทีที่ขี้ขลาดของเขาแสดงให้เห็นว่าเขากำลังรู้สึกทำอะไรไม่ถูก

เจเรมี่จับไหล่ของเมเดลีน และพาเธอไปที่หน้าต่าง

“อย่ากังวลกับคนบ้าสองคนนั้น รีบออกไปจากที่นี่ก่อน” น้ำเสียงของเขาแน่วแน่และเขาก็เดินไปเปิดหน้าต่าง

อาจเป็นเพราะมันถูกปิดไว้มานาน สนิมจึงขึ้นเกาะกุมตัวล็อคตลอดหลายปีที่ผ่านมา ทำให้ยากที่จะเปิดตัวล็อคที่หน้าต่างออก

เจเรมี่ไม่มีท่าที่ลังเล เขากางกำปั้นออกและทุบกระจก

ทันทีที่บานหน้าต่างแตกออก มือขวาของเขาก็เต็มไปด้วยบาดแผลด้วยเช่นกัน เลือดไหลออกมาจากมือของเขาอย่างรวดเร็วจนทำให้มือของเขาในตอนนี้ถูกย้อมไปด้วยสีแดง

แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจ เขายังคงใช้กำปั้นทุบบานหน้าต่างต่อไปเพื่อให้แน่ใจว่าเมเดลีนจะไม่โดนเศษกระจบบาดเมื่อเธอกระโดดออกไปนอกหน้าต่าง

“ลินนี่ คุณควรออกไปก่อน ผมจะอุ้มแจ็คให้” เจเรมี่พูดอย่างเร่งรีบ ความกังวลปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่เย็นชาของเขา

ดวงตาที่เป็นกังวลของเขาแสดงออกชัดเจนว่าเขาไม่ได้เสแสร้ง

ทันใดนั้น แจ็คสันก็ตะโกนตามหลังเจเรมี่ “ระวังครับ พ่อ!”

เมเดลีนสังเกตเห็นใบหน้าที่ดุร้ายของโรสปรากฏขึ้นในกลุ่มควัน โรสถือมีดผลไม้และแทงเข้าไปที่แขนของเจเรมี่

เจเรมี่อุ้มแจ็คสันเอาไว้เพื่อส่งตัวเขาให้เมเดลีน ทำให้เขาไม่ทันได้ระวังตัวจากมีดของโรส

โรสดึงมีดผลไม้ออก เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากร่างกายของเจเรมี่ ไม่นานนักเสื้อคลุมของเขาก็ย้อมไปด้วยสีแดงของเลือด

เขาเพียงขมวดคิ้ว และยังคงส่งแจ็คสันให้กับเมเดลีนอย่างระมัดระวัง

เมื่อเมเดลีนคว้าตัวแจ็คสันได้ เธอก็ยื่นมือออกไปหาเจเรมี่ ดวงตาของเธอแสดงออกถึงความกังวลที่ไม่เคยมีมาก่อน “เร็วเข้า จับมือฉันไว้ รีบออกมา!”

รอยยิ้มของเจเรมี่ปรากฏขึ้นในขณะที่เขาจับมือของเมเดลีนไว้ ในตอนนั้นเอง เขารู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ก่อขึ้นในหัวใจของเขา