เมื่อเห็นเจเรมี่มองมาที่ตัวเองแบบนั้นและไม่ยอมปล่อยเธอไป เมเดลีนจึงยกมือขึ้นมาและผลักเขาอย่างแรง
ทันทีที่เธอสัมผัสแขนของเขา เจเรมี่ก็ร้องคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด
เมเดลีนเพิ่งนึกออกว่า แขนของเขาได้รับบาดเจ็บ
เธอชะงักด้วยความตกใจ และไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร
ในขณะเดียวกัน แจ็คสันเดินเข้ามา คนตัวเล็กกะพริบตาโต และขมวดคิ้วอย่างงุนงงเมื่อมองไปยังบุคคลสองคนที่อยู่ข้างหน้าเขา
“พ่อกับแม่ ทำอะไรอยู่ครับ?”
“…” เมเดลีนเหลือบมองเจเรมี่เล็กน้อย แล้วยกยิ้ม “แจ็ค แม่ขอไปนอนกับหนูได้ไหม?”
เธอคิดว่าแจ็คสันจะยอม แต่คนตัวเล็กกลับส่ายหัว “พ่อคือคนที่ต้องการการอยู่กับแม่มากที่สุดในวันนี้ แจ็คนอนคนเดียวได้”
“…” เมเดลีนพูดไม่ออก
เจเรมี่ก้มลงลูบหัวของเด็กน้อย “แจ็คใจดีจริง ๆ ไม่ต้องห่วง แม่ของลูกจะอยู่กับพ่อ และแม่จะไม่ไปไหน”
เมเดลีนรู้สึกไม่พอใจ “เจเรมี่”
เจเรมี่ส่งยิ้มที่ไม่เคยมีมาก่อนให้เธอ “ที่รัก อาบน้ำแล้วเข้านอนเร็ว อย่าให้ลูกของเราต้องเป็นห่วงสิ”
“...”
เมเดลีนอยู่ดูแลแจ็คสันต่อ ในขณะที่เจเรมี่สละเตียงให้เธอ และเขาก็ย้ายไปนอนบนโซฟาแทน
กลางดึกที่เงียบสงัด เมเดลีนเอนตัวนอนลงบนเตียง เพียงศีรษะของเธอสัมผัสเข้ากับหมอน ดวงตาของเธอก็ปิดลงอย่างง่ายดาย ฉากชีวิตหลังแต่งงานของเธอกับเจเรมี่ปรากฏขึ้นในจิตใจเธอ รวมถึงฉากที่เขาทรมานเธออย่างทารุณบนเตียงนี้...
หลังจากผ่านค่ำคืนอันแสนยาวนาน เมเดลีนตื่นแต่เช้าขึ้นมาเพื่อทำอาหารเช้าให้แจ็คสัน
อันที่จริง เมเดลีนยังคงไม่เข้าใจพฤติกรรมของเจเรมี่ ในวันนั้นเขาเมินเฉยต่อเมเรดิธที่ทำตัวเหมือนเด็ก และตั้งใจส่งเธอไปทำงานอย่างขยันขันแข็ง
แต่เมเดลีนไม่ต้องการคาดเดาอารมณ์ของเจเรมี่อีกต่อไป
เมื่อนึกถึงเรื่องที่ตัวเองต้องทำต่อ เธอจึงวางอาหารเช้าไว้บนโต๊ะ แล้วหันหลังกลับไปหาแจ็คสันที่ชั้นบน แต่เจเรมี่กลับกอดเธอไว้จากด้านหลัง
เมเดลีนพยายามดิ้นออกจากอ้อมกอด แต่เจเรมี่กลับยิ่งกอดเธอไว้แน่นขึ้น
“ลินนี่ เธอคงไม่เชื่อว่าฉันรักเธอ และเธอยังคงคิดว่าเมเรดิธคือคนที่ฉันรักมาตลอด”
“ทุกคนคิดว่าเมเรดิธเป็นคนโปรดของฉัน มันเป็นเรื่องน่าตลกที่ฉันแสร้งทำเป็นไม่เห็นตอนที่หล่อนกำลังฆ่า ฉันปล่อยให้หล่อนทำตามใจมาตลอดหลายปีที่ผ่านมาราวกับว่าฉันรักหล่อน แต่มันไม่ใช่อย่างนั้น”
น้ำเสียงของเขานุ่มนวลขึ้น เขากอดเมเดลีนแน่นขณะที่หลุบขนตาลง “เหตุผลที่ฉันปล่อยให้หล่อนทำตามใจก็เพราะ ฉันรักเธอ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...