บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 554

ค่ำคืนกำลังผ่านเลยไปและเขายังคงนอนไม่หลับ ดวงตาลึกรับกับจมูกของเขาปรากฏเป็นสีแดง และสามารถเห็นเส้นเลือดได้อย่างเห็นได้ชัด

ใบหน้าที่ดูละเอียดอ่อนของเขายังคงน่าทึ่ง แต่ก็ยังมีลักษณะบางอย่างที่ดูเหมือนคนเซื่องซึมแสดงออกบนใบหน้าของเขาด้วยเช่นกัน

ฝนยังคงตกอย่างต่อเนื่องในขณะที่ละอองฝนตกกระทบลงบนพื้น

เวลาประมาณ 9.00 น. รถแต่งงานของเฟลิเป้ก็เคลื่อนตัวมาถึง

ในไม่ช้า เขาก็เห็นเมเดลีนเดินออกจากบ้าน

เธออยู่ในชุดแต่งงานสีขาวสวยงาม ด้วยเครื่องสำอางที่ตกแต่งบนใบหน้า เธอดูราวกับงานศิลปะชิ้นหนึ่งขณะที่มือของเธอถือช่อดอกไม้สด

ทันใดนั้น เธอก็ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน ภาพท่าทางที่สง่างามของเธอฝังลึกเข้าไปในดวงตาคู่นั้นของเจเรมี่

เขาจับพวงมาลัยรถแน่นขึ้น ขณะที่ความรู้สึกหึงหวงเธอซึ่งแสดงออกมาอย่างแรงกล้า เกิดขึ้นในดวงตาของเขา

‘ลินนี่ เธอเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น นอกจากฉันแล้ว ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาครอบครองเธอได้อีก’

ริมฝีปากบางของเขาปิดแน่นขณะที่ขับตามหลังรถแต่งงานของเฟลิเป้ไป

เฟลิเป้ซึ่งนั่งอยู่บนรถแต่งงานกับเมเดลีน รับรู้มานานแล้วว่าเจเรมี่อยู่ในขบวนรถด้วย

เขายังคงสงบนิ่ง จับมือเมเดลีนไว้ด้วยมือข้างหนึ่งพร้อมด้วยรอยยิ้มแสนอบอุ่น สำหรับมืออีกข้างหนึ่งของเขาได้เอื้อมไปหยิบโทรศัพท์เพื่อส่งข้อความ หลังจากเขาได้รับคำตอบของข้อความ เขาก็หัวเราะและลบข้อความทิ้งไป

“วีล่า วันนี้คุณดูน่าทึ่งมาก” เฟลิเป้ชมเธออย่างจริงใจ ใบหน้าที่สวยงามราวกับงานศิลปะของเธอสะท้อนอยู่ในดวงตาของเขา

เมเดลีนตอบด้วยรอยยิ้มน้อย ๆ “เฟลิเป้ ในที่สุดเราก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว”

“ใช่” เฟลิเป้ตอบด้วยรอยยิ้ม “ในที่สุด”

ในที่สุด ช่วงเวลาที่เขารอคอยมานานก็มาถึง

เฟลิเป้ยิ้มขณะที่ความทรงจำผุดแวบเข้ามาในหัว มันพาเขาย้อนเวลากลับไปสู่ช่วงเวลาที่อยู่บนชายหาด เอพริล ฮิลล์

เขาไม่มีวันลืมใบหน้าที่ยิ้มแย้มและไร้เดียงสานั้นได้ ส่วนที่น่าจดจำที่สุดคือเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนั้นได้ให้ความกล้าหาญและความอบอุ่นแก่เขา ในช่วงเวลาที่เขารู้สึกตกต่ำในชีวิต

เฟลิเป้ยิ้มเยาะ เมื่อรู้ว่าเขาได้จัดการคนที่เขาควรจะรับมือได้แล้ว เขาเงยหน้ามองไปที่เมเดลีน ซึ่งดูเหม่อลอยไป และปลอบโยนเธออย่างอ่อนโยน “อาจมีอุบัติเหตุที่อยู่ใกล้ ๆ ตรงนี้ แต่คุณไม่ต้องตกใจกลัวนะ ผมจะปกป้องคุณเอง”

เมเดลีนปรายตามองไปที่เฟลิเป้แล้วพยักหน้า

ผ่านไปครู่หนึ่ง รถแต่งงานก็มาถึงโถงงานแต่งงาน

แทบไม่มีใครอยู่ในที่งานยกเว้น เอโลอิส ฌอน และเอวา

พวกเขาไม่สามารถเชิญเพื่อนและครอบครัวทุกคนได้ เนื่องจากงานแต่งงานมีการวางแผนให้เกิดขึ้นอย่างเร่งด่วน

ในที่สุด หลังจากพิธีแต่งงานเริ่มขึ้น เมเดลีนซึ่งได้เดินจับมือของฌอน และเดินช้า ๆ เข้ามาตรงหน้าเฟลิเป้ซึ่งยืนรออยู่หน้าโต๊ะสาบานแล้ว ขณะที่เอโลอิสและเอวากำลังร้องไห้ด้วยความดีใจ หลังจากส่งมือของเมเดลีนให้เฟลิเป้แล้ว นักบวชก็ถามว่าเฟลิเป้จะรับเมเดลีนเป็นภรรยาของเขาหรือไม่ เฟลิเป้จ้องไปที่เมเดลีนและตอบโดยไม่คิดเลยว่า “ผมรับครับ”

อย่างไรก็ตาม เมื่อถึงคราวของเมเดลีน เธอยังคงนิ่งเงียบขณะจ้องมองเฟลิเป้

“มีอะไรเหรอ วีล่า?” เฟลิเป้ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าคนตรงหน้าเขาไม่ใช่เป็นตัวของเธอเอง

เมเดลีนมองมาที่เฟลิเป้ และเมื่อเธอกำลังจะพูด เธอก็เห็นร่างที่คุ้นเคยกำลังพุ่งเข้ามาท่ามกลางฝูงชน จากนอกลานสายตาของเธอ “ลินนี่ อย่าแต่งงานกับเขานะ”