“ใช่ค่ะ คุณลุงวินส์ตัน บางทีเมเดลีนอาจไร้เดียงสาจริง ๆ มันคงแย่แน่ ถ้าเรากล่าวหาเธออย่างผิด ๆ” อีวอนเสแสร้งเข้าข้างเมเดลีน
เมเดลีนเองรู้ดีว่าสองคนนี้แค่เล่นละครตบตา พวกเขาทำอย่างนี้เพราะมีเจเรมี่อยู่ด้วย
วินส์ตันลุกขึ้นด้วยสีหน้าตึงเครียด “ฉันกินอาหารไม่ลงแล้ว”
“วินคะ วิน!” คาเลนไล่ตามเขาโดยแสร้งทำเป็นกังวล
อีวอนเองก็หาข้ออ้างที่จะออกจากตรงนี้ไปเช่นกัน
หลังจากที่ทั้งสามคนจากไปแล้ว เจเรมี่ก็รู้สึกดีขึ้นมาก เขามองไปที่เมเดลีนอย่างสงสารขณะที่เธอยังคงป้อนอาหารท่านปู่อยู่ “ลินนี่ คุณควรไปกินข้าวก่อน ปล่อยให้ฉันทำต่อนะ”
“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ ฉันไม่หิว”
“ลินนี่ อย่าไปสนใจคำพูดเมื่อกี้เลย ผมจะเชื่อคุณ ไม่สำคัญอะไรหรอก” เจเรมี่มองเธออย่างอ่อนโยน “ช่วงนี้คุณปู่กินอิ่มนอนหลับสบาย ผมมั่นใจว่าคุณไม่ใช่คนร้ายแน่นอน”
เมเดลีนมองเข้าไปที่สายตาอันอ่อนโยนของเขา “คุณพูดแค่นี้มันก็เพียงพอสำหรับฉันแล้วค่ะ”
“มันไม่พอ ผมจะหาทางพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของคุณเอง” เขาประกาศอย่างเคร่งขรึม เขาจะไม่มีวันปล่อยให้เธอต้องเสียชื่อเสียงกับเรื่องนี้อีก
…
เที่ยงคืน
อีวอนเปิดประตูห้องของเธออย่างเงียบ ๆ จากนั้นเธอก็ย่องเข้าไปในห้องของท่านปู่
เธอกำลังถือไม้เท้า หลังจากที่เธอเปิดไฟแล้ว เธอก็เดินไปที่ด้านข้างของเตียงและเลิกผ้าห่มขึ้น
“หึ ไม่รู้เรื่องงั้นเหรอ? ฉันจะทำให้แกเป็นคนไร้เดียงสาไม่รู้เรื่องรู้ราวอย่างที่แกต้องการ!” อีวอนพึมพำอย่างโกรธเคือง เธอกัดฟันและฟาดไม้เท้าลงไปบนตัวท่านปู่
เช้าวันรุ่งขึ้น เมเดลีนตื่นแต่เช้าเพื่อจะทำอาหารเช้าให้แจ็คสัน จากนั้นเธอก็เห็นอีวอนตื่นเช้าเป็นครั้งแรก และกำลังวาดรูปอยู่ในห้องนั่งเล่น
หลังจากที่เธอเตรียมอาหารเช้าให้เจ้าตัวเล็กเสร็จแล้ว เธอก็ไปเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ท่านปู่
เมื่อเธอเดินเข้าไปในห้องเธอก็เห็นว่าตาของคุณปู่เบิกกว้าง เธอเดินเข้าไปใกล้เขา และได้ยินเขาร้องครวญครางอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเองก็เป็นสีแดงเช่นกัน
เมเดลีนเกิดความสงสัย เธอจึงยกผ้าห่มขึ้น เธอเห็นว่าคุณปู่เปียกโชกราวกับเขาเพิ่งฉี่บนที่นอน
บวกกับเสื้อผ้าของเขาที่ยุ่งเหยิงเหมือนมีใครดึงทึ้งเขาอย่างแรง
จากนั้นเธอจึงคว้าแขนของท่านปู่ด้วยความสงสัย เมื่อเธอพับแขนเสื้อขึ้น เธอก็เห็นบาดแผลและรอยฟกช้ำของเขาอย่างน่าสยดสยอง
“โอ้ พระเจ้า!” อีวอนเดินเข้าไปในห้อง ราวกับว่าเธอไม่รู้ไม่เห็นกับเรื่องของเมเดลีน เธอกรีดร้อง “คุณลุงวินส์ตัน ป้าคาเลน เจเรมี่ มาดูนี่ทีค่ะ! คุณปู่กำลังถูกทำร้าย!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...