บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 60

เมเรดิธแสร้งกระพริบตาอย่างบริสุธิ์ดูไม่มีพิษไม่มีภัยใดๆ น้ำเสียงของเธอฟังดูนุ่มนวลและหมดแรง

แย่างไรก็ตาม ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนจะตาบอดกับการแสดงที่ชัดเจนขนาดนี้แต่ไม่สามารถดูออกได้ การแสดงงี่เง่าเช่นนี้มีผลสำหรับผู้ชายโดยเฉพาะ

ไม่ต้องบอกมาเดลีนรู้ดีว่าเจเรมี่จะเห็นด้วยโดยแทบไม่มีคำถามใดๆกับเรื่องนี้ ไม่นานนัก เป็นดั่งเช่นมาเดลีนคิดไว้ไม่มีผิดเขาพยักหน้า "ถ้างั้นก็อยู่”

นั่นไง!

มาเดลีนรู้ว่าเจเรมี่จะทำแบบนี้โดยแทบไม่ต้องคาดเดากับเรื่องนี้ได้เลย และเธอรู้สึกได้ว่าเมเรดิธ มองมาที่เธอด้วยหางตาอย่างยั่วโมโห

กระทั้ง เมเรดิธที่ดูภาคภูมิใจได้เพียงไม่กี่วินาทีก่อนจะถูก​เจเรมี่​ทำลายวิมานแห่งชัยชนะของเธอ​ เขาหันไปทางแม่บ้าน​ฮิวจ์​ เขาพูดเพียงไม่กี่คำ​ "ไปเตรียมห้องรับรองสำหรับคุณ​ครอว์ฟอร์ด”

มาเดลีนที่กำลังดื่มซุป​แทบสำลักเมื่อเธอได้ยินสิ่งนี้กับหู​

สีหน้าแห่งชัยชนะบนใบหน้าของเมเรดิธที่เคยมีแทบเลือนหายไปในพริบตา

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?

เมเรดิธรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่มีทางเป็นจริง ‘ฉันคือ​คุณ​ครอว์ฟอร์ดที่เขาพูดถึงหรือเปล่า?’

มาเดลีน​ตระหนักคิดเรื่องนี้อย่างดี​ เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ​

เจเรมี่จะละเลยความรักที่เป็นทั้งชีวิตของเขาทั้งหมดได้อย่างไร?

อย่างไรก็ตาม ​ความจริงก็คือเขาหมายถึงเมเรดิธจริง​ๆ

เมื่อเห็นเมเรดิธพยายามรักษาภาพลักษณ์ที่อ่อนโยนและใจกว้างในขณะที่เส้นเลือดบนหน้าผากของเธอแทบจะแตก มาเดลีนเองกลับรู้สึก​ดีใจอยู่ลึกๆอย่างมาก

แม้ว่า มาเดลีน​รู้ดี​ว่าเจเรมี่ไม่มีเจตนา​ในการหักหน้าเมเรดิธ​จริงๆ แต่คงเป็นเพราะเขาคงรู้สึกอายเกินไปที่ต้องมาจัดการเรื่องรักๆใคร่ๆกับเมเรดิธในขณะที่​แม่บ้านอยู่ที่นี่และต้องมารับรู้เรื่องราวนี้

ในตอนนั้น ไม่นานนักมาเดลีน​เดินกลับมาที่ห้อง เจเรมี่​เดินเข้ามา​ยังห้องที่เธออยู่

มาเดลีนส่ายหัวและยิ้มอย่างเศร้าๆ "เขาจะมาสนใจเรื่องแบบนั้น​ได้ยังไง? เขาไม่มีทางเลือกเขาต้องตามคำสั่งคุณปู่ คนที่เขารักคือเมเรดิธ ”

ใช่

เขาบอกเธอว่านับตั้งแต่วันที่เขาได้พบกับเมเรดิธ เขาอยากจะรับเธอมาเป็นภรรยาของเขา

เขารักเมเรดิธ และเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะปล่อยให้ผู้หญิงที่รักของเขารู้สึกเสียใจเพียงเพราะเขารู้สึกผิดกับสิ่งที่เขาทำกับเธอ

ยิ่งไปกว่านั้น เขาสามารถเพิกเฉยต่อลูกสาวที่เป็นเลือดเนื้อของตัวเองได้ ดังนั้นเขาจะมาใส่ใจชีวิตหรือแม้กระทั่ง​ความตายของเธออย่างไร?

เธอรู้สึกเจ็บปวดอย่างกะทันหันในหัวใจและบริเวณที่มีเนื้องอกเริ่มสั่น​ไปพร้อมกับหัวใจที่สั่นวูบ​เช่นกัน มาเดลีนรีบกินยาที่อดัมมอบให้เธอ

เหงื่อเม็ดเล็กๆปกคลุมทั่วทั้งหน้าผากของเธอโดยใช้เพียงเวลาแค่ไม่นาน ริมฝีปากถูกกัดอย่างแรง​ในขณะที่เธอรนึกถึงความเจ็บปวดที่แสนสาหัสในขณะที่มีสติสัมปชัญญะหลงเหลืออยู่ เธอนึกถึงเด็กทารกที่จากโลกนี้ไปก่อนที่เธอจะได้มองหน้าเธอด้วยซ้ำ น้ำตาที่ล่วงหล่นทำให้การมองเห็นของเธอพร่ามัวในทันที

เธอจำเป็นต้องยืนหยัด!