บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 61

เธอต้องมีชีวิตอยู่รอดจนกว่าจะถึงวันที่เมเรดิธได้รับผลกรรมอย่างสาสม!

มาเดลีนไม่สามารถหลบหนีไปจาก​เกลนเดล​ได้สำเร็จ เจเรมี่มักพาเธอกลับไปที่คฤหาสน์วิทแมนเป็นครั้งคราว

ท่านปู่ วิทแมน ชื่นชอบมาเดลีนอย่างเหลือเชื่อ​อีกทั้งเขายังใจดีกับเธออย่างน่าประหลาดใจ ครั้งหนึ่งเขาเคยตบไหล่เธอแล้วพูดว่า 'เด็กคนนี้ช่างดูคุ้นเคยอะไรขนาดนี้ เธอคิดว่าเราเคยเป็นปู่และหลานสาวในชาติก่อนหรือไม่?'​

ความจริงแล้วไม่ใช่แค่คุณปู่ท่านนี้ที่มีความรู้สึกแบบนี้ แต่มาเดลีนเองก็รู้สึกเช่นเดียวกัน

ในขณะที่​เธอได้พบกับชายชรา​ผู้มั่งคั่ง​คนนี้ ​เธอรู้สึกเหมือนเคยเห็นเขาที่ไหนมาก่อน

เมื่อใดก็ตามที่มาเดลีนไปที่คฤหาสน์​วิทแมน​ นอกจากเธอต้องแสร้งทำเป็นใจดี​และอ่อนโยนต่อ​เจเรมี่่แล้ว ​ เธอยังได้เห็นปฏิกิริยา​ของทุกคนที่ปฏิบัติต่อเธอราวกับว่าเธอเป็นสิ่งที่อุจาดตาไม่หน้ามอง — โดยเฉพาะเมเรดิธ

ในตอนแรก หล่อนสามารถกำจัดมาเดลีนออกไปและได้รับตำแหน่งคุณนาย​วิทแมนได้สำเร็จ แต่ตอนนี้ คนพวกนี้ไม่สามารถข้ามหน้าข้ามตาเจ้าของ​ตระกูล​อย่าง​ผู้อาวุโส​วิทแมนได้ การที่จะได้รับตำแหน่งของ​นายหญิงวิทแมนตอนนี้ยากพอๆกับการบิน​ได้

ในช่วงบ่ายวันจันทร์ มาเดลีนกำลังเดินหางาน ทันใดนั้น เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์​ดังขึ้นเธอรับสายเจเรมี่ เขาเพียงแค่บอกว่าต้องการให้เธอไปที่คฤหาสน์วิทแมนกับเขาในคืนนี้

ก่อนที่เธอจะปฏิเสธ เขาพูดว่า "วันนี้ผมยุ่ง ดังนั้นผมเลยไม่มีเวลาไปรับเธอ เธอควรจะไปด้วยตัวเอง แต่ก่อนที่เธอจะไป อย่าลืมซื้อมัฟฟินที่คุณปู่ชื่นชอบมาด้วยนะ”

หลังจากพูดคุยเรื่องคุณปู่เสร็จ มาเดลีนจำได้ว่าเขาชอบมัฟฟินมาก โดยเฉพาะคนที่มาจากร้านบนถนนไซเปรส เจเรมี่จะซื้อทุกครั้งที่ผ่านร้านนั้น

มาเดลีนเก็บข้าวของของเธอเพื่อเตรียมตัวไปขึ้นรถไฟใต้ดินไปยังถนนไซเปรส

หลังจากที่เธอจ่ายเงินค่ามัฟฟินเสร็จ แต่แล้วสายตาของเธอกับบังเอิญสะดุดที่ร่างเล็กๆที่คุ้นตาด้วยความประหลาดใจ

นั่นมันลูกชายของเมเรดิธและเจเรมี่ แจ็คสัน วิทแมน

มาเดลีนพยายามมองไปรอบๆเธอไม่พบเมเรดิธ ในเวลาเดียวกัน แจ็คสันกำลังมองไปรอบๆราวกับว่าเขากำลังมองหาใครบางคน

‘เขาหลงทาง?’ มาเดลีนคิดแบบนั้น เธอเห็นคนเดินผ่านไปมาสองสามคนมองมาที่เด็กตัวเล็กอย่างสงสัย บางคนถึงกับเดินเข้าไปคุยกับเขา

มาเดลีนจับมือแจ็คสันและรอนานกว่าสิบนาที ยังคง ไม่มีใครมารับแจ็คสัน เธอโทรหาเจเรมี่ แต่ไม่มีใครรับโทรศัพท์ เธอจำได้ว่าเขาบอกเธอว่าเขาไม่ว่างเธอจึงหยุดโทรหาเขา

เธอนึกขึ้นได้ว่าคืนนี้เธอต้องไปที่คฤหาสน์วิทแมน ดังนั้นเธอคิดว่าเธอสามารถพาเด็กคนนี้กลับไปที่นั่นได้ ในขณะนั้น รถแท็กซี่ขับผ่านมาและเธอโบกรถคันนั้นก่อนนำแจ็คเข้าไปในรถ

ในขณะที่เธอมองเด็กน้อยที่อยู่ข้างๆเธอ มาเดลีนรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังสับสนแปลก ๆ

นี่คือลูกของเมเรดิธนะ ทำไมเธอถึงไม่ปฏิบัติต่อเด็กคนนี้อย่างไม่ใยดีเหมือนกับที่เมเรดิธทำกับลูกสาวเธอ? ทำไมเธอถึงไม่เพิกเฉยต่อเขาแล้วปล่อยให้เขาถูกลักพาตัวไปบนถนน?

ถูกต้อง เธอไม่สามารถทำได้ เธอไม่เพียงแค่ทำไม่ได้ แต่เธอยังรู้สึกว่าเด็กคนนี้น่ารักและเป็นมิตร

บางทีอาจเป็นเพราะความเหนื่อยสะสมที่เธอมี นั้นทำให้มาเดลีนพักสายตาของเธอเล็กน้อย หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ตื่นขึ้นมาโดยมีคนเขย่าตัวเธออย่างรุนแรง มาเดลีนลืมตาขึ้นด้วยความเหนื่อยล้าและเห็นเมเรดิธจับไหล่ของเธอขณะที่ร้องไห้อย่างลุกลี้ลุกลน

"แมดดี้ บอกฉันสิ! แจ็คของฉันอยู่ที่ไหน? ได้โปรดคืนลูกของฉัน! ขอร้องเถอะนะ!"