จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 135

“ข้ารู้ว่าซื่อจื่อเป็นห่วงข้า แต่ท่านโปรดเชื่อใจข้า ให้โอกาสข้าสักครั้ง ท่านรู้ได้อย่างไรว่าข้าจะไม่ชนะ” หยุนถิงยิ้มอย่างสดใส ส่งสัญญาณให้ซื่อจื่อสบายใจ

จวินหย่วนโยวอดที่จะโอบเอวของนางแน่นมากขึ้นไม่ได้“ไม่ได้ ถึงอย่างนั้นก็ห้ามเอาตัวเข้าไปเสี่ยง”

“ซื่อจื่อ ทำไมท่านถึงพิรี้พิไรเช่นนี้ ข้าอยากจะเดิมพัน อยากได้หนึ่งล้านตำลึง ยังต้องการให้ซวนอ๋องขอโทษท่านด้วย หากท่านไม่รับปากข้า ต่อไปห้ามมานอนกับข้าอีก!” จู่ๆหยุนถิงก็ไม่มีเหตุผลขึ้นมา

ทุกคนมองกันอย่างตะลึงงัน หยุนถิงผู้นี้โง่หรือเปล่า ดูไม่ออกว่าจวินซื่อจื่อกำลังเป็นห่วงนางอยู่หรือ นี่ไม่ใช่การรนหาที่ตายเองหรอกหรือ

สีหน้าของจวินหย่วนโยวสงบนิ่ง ไม่มีความกระอักกระอ่วนและความโกรธเลยแม้แต่น้อย“เจ้าต้องการจะเดิมพันจริงหรือ?”

หยุนถิงพยักหน้าอย่างแรง“ใช่”

“ตกลง เช่นนั้นข้าเคารพการตัดสินใจของเจ้า” จวินหย่วนโยวไม่พูดอะไรอีก

บางที หยุนถิงอาจจะสามารถชนะจริงๆ อย่างไรเสียนางก็ฉลาดขนาดนั้น เจ้าเล่ห์ขนาดนั้น ตัวเองควรจะเชื่อมั่นในตัวนาง

“ขอบคุณซื่อจื่อมาก ท่านรอนับเงินได้เลย” หยุนถิงกล่าวอย่างได้ใจ

โม่เหลิ่งเหยียนมองดูทั้งสองคนที่กำลังหวานเลี่ยนกันอยู่ ใบหน้าเต็มไปด้วยการดูถูก“นี่เป็นการตัดสินใจของพวกเจ้า เช่นนั้นก็ลงนามในหนังสือยินยอมความเป็นความตายเถอะ จะเป็นหรือตาย ร่ำรวยสูงศักดิ์หรือไม่ขึ้นอยู่กับชะตาฟ้าลิขิต หากว่าหยุนถิงตายที่นี่จริงๆ ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับข้า”

ผู้จัดการร้านรีบนำหนังสือยินยอมความเป็นความตายมาทันที ยื่นให้หยุนถิงหนึ่งชุด อีกหนึ่งชุดวางไว้บนโต๊ะหมายเลขเก้า

เงาร่างสีดำเดินออกมา รูปร่างอ้วนท้วนเล็กน้อย รูปร่างหน้าตาเหมือนคนอายุห้าสิบกว่า คนทั้งคนดูอัปลักษณ์น่าเกลียด แต่ความเฉียบคมในดวงตาคู่นั้นกลับทำให้คนไม่กล้ามองข้าม

“คิดไม่ถึงจริงๆว่า ข้าเล่นพนันมาทั้งชีวิตคนที่ได้พบข้าเป็นคนแรกก็คือสาวน้อยอย่างเจ้า น่าสนใจดี” คนผู้นั้นเอ่ยปาก

“ท่านก็คือเซียนพนัน?” หยุนถิงเลิกคิ้วมองมา

“ถูกต้อง ข้าก็คือเซียนพนัน เจ้าเป็นคนแรกที่ได้พบข้าในแคว้นต้าเยียน สาวน้อยเจ้าเสียใจภายหลังตอนนี้ยังทันนะ หากว่าลงนามในหนังสือยินยอมความเป็นความตายแล้ว จะไม่มีโอกาสเสียใจภายหลังแล้วจริงๆ” เซียนพนันกล่าวโน้มน้าว

“วันนี้ได้พบกับผู้อาวุโสเซียนพนัน ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งของข้า หากต้องตายไปเช่นนี้ ก็ไม่เสียใจเลย” หยุนถิงหยิบพู่กันมาเขียนชื่อของตัวเองลงไป

“ตกลง สาวน้อยอย่างเจ้าเด็ดขาดตรงไปตรงมาจริงๆ เช่นนั้นก็เริ่มกันเถอะ” เซียนพนันก็หยิบพู่กันขึ้นมาเขียนชื่อลงไปเช่นกัน

หยุนถิงมองดูมือที่จับพู่กันของเขา ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

“ในเมื่อทั้งสองท่านลงนามในหนังสือยินยอมความเป็นความตายแล้ว เช่นนั้นตอนนี้ข้าก็จะพูดถึงกฎของเกมนี้ โต๊ะนี้เป็นการเดิมพันด้วยชีวิต อีกสักครู่จะยกสุรามาสองกา รินสุราต่อหน้าทุกคนด้วยตัวเอง สุราถ้วยหนึ่งมีพิษร้ายแรง อีกถ้วยไม่มี ทั้งสองท่านต่างคนต่างเลือกหนึ่งถ้วย หากเลือกถ้วยเดียวกันเช่นนั้นทั้งสองคนก็ทอยลูกเต๋าแข่งขันกัน แต้มใครสูงที่สุดคนนั้นก็มีสิทธิ์เลือกก่อน” ผู้จัดการร้านกล่าวอธิบาย

“ถ้าหากแต้มเหมือนกันล่ะ?” หยุนถิงถาม

“หากแต้มเท่ากัน ถ้วยสุราที่เลือกก็เป็นถ้วยเดียวกัน ข้าก็จะให้คนรินถ้วยที่เหมือนกันให้อีกหนึ่งถ้วย หากทั้งสองท่านล้วนเลือกถ้วยที่มีพิษ เช่นนั้นก็ต้องยอมรับความโชคร้ายเองแล้ว” เสียงที่มืดมนทุ้มต่ำของโม่เหลิ่งเหยียนดังมา

“เข้าใจแล้ว เช่นนั้นก็ยกสุรามาเถอะ” หยุนถิงเลิกคิ้วพึมพำออกมา

โม่เหลิ่งเหยียนพยักหน้า ผู้จัดการร้านไปเตรียมด้วยตัวเอง ในตอนที่ขึ้นมาในมือก็ถือถาดเอาไว้หนึ่งอัน กาสุราสองกา ถ้วยสุราสองถ้วย

“รอเดี๋ยวก่อน ในเมื่อเซียนพนันเป็นคนของท่าน เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเขาโกงหรือไม่ หรือว่ารู้ล่วงหน้าว่าสุรากาไหนมีพิษอยู่?” หลงเอ้ออดที่จะเอ่ยปากขึ้นมาไม่ได้

โม่เหลิ่งเหยียนมองมา“เจ้าต้องการจะทำอย่างไร?”

หลงเอ้อรีบมองไปทางหยุนถิงทันที“ฮูหยิน ท่านคิดว่าอย่างไร?”

“ไม่เป็นไร ข้าคิดว่าซวนอ๋องผู้สง่างามคงจะไม่แอบทำอะไรเช่นนี้หรอก มิเช่นนั้นบ่อนพนันฟู่กุ้ยแห่งนี้ก็ไม่สามารถเปิดมาจนถึงตอนนี้ใช่ไหม ทุกคนที่อยู่ที่นี่ไม่ได้ตาบอดเสียหน่อย ต้องมองดูกันอยู่แน่นอน หากเซียนพนันโกงจริงๆ เกรงว่าวันหน้าบ่อนพนันฟู่กุ้ยแห่งนี้ก็ไม่มีคนมาอีกแล้ว” หยุนถิงฮึออกมาอย่างเย็นชา

ทุกคนที่อยู่ชั้นหนึ่งล้วนเห็นด้วยอย่างยิ่ง ถึงแม้จะติดอยู่ที่ความน่าเกรงขามของซวนอ๋องไม่กล้าพูดออกมา แต่ในใจกลับทอดถอนใจว่าหยุนถิงพูดความจริง

“สมกับที่เป็นผู้หญิงของจวินหย่วนโยว ข้ารินสุราให้เจ้าด้วยตัวเอง” ขณะที่โม่เหลิ่งเหยียนพูดไป ก็หยิบกาสุราขึ้นมา

“หลงเอ้อเจ้าไปเปิดสิ คนของบ่อนพนันข้าไม่เชื่อสักคน!” จวินหย่วนโยวฮึออกมาอย่างเย็นชา

หลงเอ้อพุ่งเข้าไปทันที โม่เหลิ่งเหยียนก็ไม่ได้ขัดขวาง ใครแพ้ใครชนะโม่เหลิ่งเหยียนไม่ได้สนใจ กลับเป็นความกล้าหาญของหยุนถิงคนนี้ที่ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ฝาของทั้งสองคนเปิดออกพร้อมกัน ทุกคนล้วนมองกันอย่างตะลึงงัน

ของเซียนพนันย่อมเป็นลูกเต๋าสามลูกล้วนเป็นหกแต้มอยู่ด้านบนสุดอยู่แล้ว ซึ่งก็คือแต้มที่สูงที่สุดเช่นกัน

แต่ว่าด้านในของหยุนถิง กลับเป็นลูกเต๋าสามลูกตั้งตรงเรียงกันหมด ฝีมือเช่นนี้แม้แต่โม่เหลิ่งเหยียนก็ยังอดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้

“ฮูหยิน ลูกเต๋าของท่านทำไมถึงตั้งตรงได้ เช่นนี้จะคำนวณอย่างไร?” ผู้จัดการร้านก็ไม่เคยเห็นวิธีเล่นแบบนี้มาก่อน

“ย่อมต้องคำนวณแต้มที่สูงที่สุดอยู่แล้ว ลูกเต๋าของข้าตั้งตรง ด้านหนึ่งหก ด้านหนึ่งห้า สองด้านรวมกันได้สิบเอ็ด เช่นนี้ลูกเต๋าสามลูกก็คือสามสิบสาม ดังนั้นข้าเป็นคนชนะ” หยุนถิงอธิบายอย่างใจเย็น

“จะคำนวณเช่นนี้ได้อย่างไร ยังมีสามกับสี่ด้านข้างด้วย?” ผู้จัดการร้านถาม

“ถึงแม้จะเป็นไปตามที่ผู้จัดการร้านกล่าว สามกับสี่รวมกันแล้วก็เป็นเจ็ด มากกว่าของเซียนพนัน” หยุนถิงเบะปาก

นาทีนี้ผู้จัดการร้านแทบอยากจะตบหน้าตัวเองจริงๆ ทำไมเขาถึงปากพล่อยเช่นนี้

“เอาล่ะ เกมนี้ถือว่าหยุนถิงชนะ เจ้าเลือกใหม่แล้วกัน” โม่เหลิ่งเหยียนเอ่ยปาก

“จู่ๆข้าก็เปลี่ยนใจแล้ว ข้ายังคงเลือกถ้วยที่อยู่ด้านซ้ายเหมือนเดิม”

ทันทีที่คำพูดของหยุนถิงออกมา ทำให้ทุกคนตกตะลึง นางสามารถเลือกใหม่ได้แท้ๆ เหตุใดยังจะยืนกรานเลือกถ้วยเมื่อครู่นี้อยู่อีก นี่โง่ใช่ไหมเนี่ย

“เพราะอะไร?” โม่เหลิ่งเหยียนก็ยังอดที่จะถามออกมาไม่ได้