จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1446

“รายการดับแล้ว ตระกูลจ้าวว่ายังไงบ้าง?”

ถานกั๋วต้งตอบ"ผมส่งคนไปสอบถามมาแล้ว จ้าวไห่เหรินโกรธจนทุบคอมพิวเตอร์ในสำนักงานพังจนหมด ตลกจริงๆ"

“จวินเซียนล่ะ?”

“เจียงชื่อจัดเธอไว้ที่ร้านขายยาหงหุ้ย เหมือนว่ากำลังวางแผนที่จะรักษาเธอ ปัญหาคือ รอยแผลบนใบหน้าของจวินเซียนตั้งกี่ปีแล้ว รักษาบ้าอะไร?

ผมเคยถามหมอมาแล้วหลายคน ต่างก็บอกว่าไม่มีทางรักษาได้เลย”

ถานหย่งเซิ่งถามอีกครั้ง“เจียงชื่ออยู่ที่ไหน?เขาคิดยังไง?”

“เอิ่ม…”ถานกั๋วต้งขมวดคิ้ว“อันนี้ผมไม่รู้ สองสามวันที่ผ่านมา ไอ้เด็กคนนั้นหายตัวไปเลย ไม่รู้ว่าไปไหน

ที่แน่ๆคือ ไม่อยู่ในบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อแน่นอน”

ถานหย่งเซิ่งหรี่ตาลง เคาะแก้วไวน์แดงด้วยนิ้วของเขา หลังจากนั้นไม่นาน เขาพูดช้าๆ“เจียงชื่อจะต้องไปหาวิธีรักษารอยแผลบนใบหน้าของจวินเซียนแน่ๆ”

“ไม่หรอกมั้ง?”ถานกั๋วต้งพูด“รอยแผลนั่นมีมาหลายปีแล้ว รักษาไม่หายหรอก!”

ถานหย่งเซิ่งกล่าว"สู้กับเจียงชื่อ เราไม่สามารถใช้หลักการทั่วไป เราเคยพ่ายแพ้มากี่ครั้งละ? ลองคิดหาวิธีดู ใช้โอกาสในช่วงที่เจียงชื่อไม่อยู่ ทำลายใบหน้าของจวินเซียนซะ!"

"จำเป็นไหม?"

"จำเป็น"

ถานกั๋วต้งสูบบุหรี่ พยักหน้าและพูดว่า“ได้ ผมจะฟังคุณปู่ คืนนี้ผมจะส่งคนไปร้านขายยาหงหุ้ย ใช้มีดกรีดใบหน้าจวินเซียน โรยกรดซัลฟิวริกสักหน่อย ให้หน้าของเธอพังอย่างสมบูรณ์！ไม่ใช่แค่ใบหน้าด้านขวาถูกทำลายเท่านั้น แต่ผมจะทำให้ใบหน้าด้านซ้ายถูกทำลายด้วย

ถานหย่งเซิ่งกล่าวเสริม“จำไว้ เป็นการทำให้เสียโฉม ไม่ใช่การฆาตกรรม จุดประสงค์ของเราคือให้จวินเซียน รักษาภาพลักษณ์ของ 'สาวน่าเกลียด' ไว้ตลอด ซึ่งเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพในการต่อสู้กับรายการ'The voice China' ของตระกูลจ้าว หากจวินเซียนตาย เราต่างหากที่เสียหาย"

ถานกั๋วต้งกล่าว"ผมรู้แล้ว คุณปู่ ท่านวางใจได้ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำอันตรายต่อจวินเซียนแน่นอน"

“ผมไม่ได้โกหกคุณ!” โม่หยวนยืนยัน “พี่ไม่รู้หรอกว่าอาจารย์ของผมเก่งขนาดไหน ถ้าแกบอกว่ามีทางรักษา ก็ต้องมีวิธีรักษา ได้โปรดเชื่อเขาเถอะ”

หลังจากหยุดชั่วคราว โม่หยวนก็พูดเสริมว่า"อีกอย่าง ผมดูออกว่า เมษมีความรักที่ลึกซึ้งต่อคุณ ผมเชื่อว่า แม้ต้องแลกด้วยชีวิต เขาก็จะรักษาใบหน้าคุณให้กลับมาเป็นเหมือนปกติให้ได้"

เอิ่ม……

จวินเซียนก้มศีรษะลงแล้วมุ่ยปาก“เป็นเด็กเป็นเล็ก พูดไปเรื่อย?อีกอย่าง ฉันหน้าตาแบบนี้ เมษจะชอบฉันได้อย่างไร?”

โม่หยวนยิ้ม“ไม่นิ พี่จวินเซียนใบหน้าด้านซ้ายของพี่สวยมาก เมื่อพี่หายดีแล้ว พี่จะสวยมากแน่นอน เกรงว่าถึงตอนนั้นพี่เมษอาจไม่คู่ควรกับพี่ด้วยซ้ำนะ”

จวินเซียนหัวเราะ และเมื่อเขากล่าวเช่นนั้น อารมณ์ของเธอก็รู้สึกดีขึ้นมาก

เธอมองดูใบหน้าด้านขวาที่ถูกไฟไหม้ของเธอในกระจก และพึมพำกับตัวเองว่า“จริงเหรอ ฟื้นคืนได้จริงๆเหรอ?”