จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 95

บทที่ 95 กระดูกหมาป่า

หลายวันต่อมา เจียงชื่อใจจดจ่ออยู่กับการก่อสร้างวางฐานรากของอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ อีกไม่กี่วันการก่อสร้างก็จะเสร็จสมบูรณ์

กู่หลังเชื่อฟังคำพูดที่เจียงชื่อกำชับไว้ รอคอยอยู่ที่บ้านด้วยความอดทน

แต่ภรรยาเขาเดือดดาลยิ่งกว่า ลูกยังไม่มีที่เรียน เขายังมัวอยู่บ้านไม่ทำอะไร นั่งซึมกระทืออยู่บ้านรอให้คนมาหาเพื่อขอโทษ? สมองมีแต่ขี้เลื่อยหรือเปล่า?

ในใจกู่หลังก็เริ่มวิตก แต่ทว่า เชื่อมั่นในตัวเจียงชื่อ กู่หลังก็ยังคงรอคอยที่บ้านด้วยความอดทน

วันหนึ่งก็แล้ว

วันที่สองก็แล้ว

วันที่สามก็แล้ว

เมื่อรอถึงวันที่สี่ เรื่องราวทั้งหมดเปลี่ยนแปลงราวฟ้ากับดิน

กู่หลังกำลังทำความสะอาดบ้านของตน จู่ ๆ มีผู้หญิงคนหนึ่งมาที่หน้าประตู พูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มว่า “คุณกู่หลัง สวัสดีค่ะ”

กู่หลังตะลึงครู่หนึ่ง “คุณเป็นใคร?”

“ฉันเป็นแม่ของฮัวฮัว อ่า ฮัวฮัวของฉันเรียนอยู่ที่โรงเรียนอนุบาลสวี้ฮุย หลายวันก่อนพวกเราพบกันไม่ใช่เหรอ?”

กู่หลังขมวดคิ้ว ฮ่าฮ่า เธอยังกล้าที่เอ่ยถึงเรื่องราววันนั้นอีกเหรอ?

“คุณมาหาผมมีธุระอะไร?”

หญิงคนนั้นถือกระเช้าผลไม้เดินเข้ามา วางกระเช้าผลไม้บนโต๊ะ แย้มยิ้มพูดว่า “ฉันมาครั้งนี้เพื่อมาขอโทษคุณด้วยใจจริง คุณกู่หลัง ฉันมาคิดรอบคอบแล้ว ความผิดของพ่อแม่จะไปตกอยู่ที่ลูกหลานได้อย่างไร? คุณกู่หลัง ฉันคิดว่าลูกของคุณควรจะได้เข้าเรียนในโรงเรียน”

“เพราะว่าใจผมมันสลายไปแล้ว ตอนนี้ผมกำลังตั้งใจหาโรงเรียนอนุบาลอื่นให้กับลูกของผม”

“โธ่ ไม่ต้องแล้ว ถ้าคุณไปแล้ว ลูกของพวกเราหมดอนาคตกันพอดี!”

กู่หลังขมวดคิ้ว “ฉันจะอยู่หรือไป เกี่ยวข้องกับลูกของพวกคุณได้อย่างไร?”

หญิงสาวเห็นว่าปกปิดไม่ได้แล้ว ถอนหายใจพูดว่า “คุณรู้ไหม หลังจากเรื่องในวันนั้น ผู้ปกครองของนักเรียนในโรงเรียนทุกคนถูกขึ้นบัญชีดำ ความผิดของพวกเราแต่ละอย่างถูกแจ้งประกาศอย่างละเอียด ผลลัพธ์ก็คือลูก ๆ ของพวกเราก็พลอยพัวพันเข้าไปด้วย ไปกินข้าวในร้านอาหารก็ไม่ได้ โดยสารรถประจำทางก็ไม่ได้ ไปห้องสมุดก็ไม่ได้ แม้แต่ไปซื้อของที่ตลาดก็มีแต่ผู้คนคอยกีดกันเลือกปฏิบัติ”

“หลายวันมานี้ใช้ชีวิตลำบากมากจริง ๆ เหมือนตกอยู่ในที่คุมขัง เดินไปที่ไหนก็มีแต่ถูกกีดกันถากถาง ทำอะไรก็ไม่ได้ ลูกของเราวันวันร้องห่มเอาแต่ร้องไห้อยู่ที่บ้าน คุณคิดดูสิว่าควรทำอย่างไร?”

หญิงสาวเช็ดคราบน้ำตา พูดเพิ่มเติมอีกว่า “จากนั้นพวกเราไปหาคุณเจียง เขาบอกว่าเรื่องนี้เขาไม่ขอยุ่งเกี่ยว จำเป็นต้องให้คุณยกโทษก่อนเท่านั้น ทำให้ลูกของคุณเข้าเรียนให้ได้ เขาถึงจะกล้าคัดชื่อออกจากรายชื่อในบัญชีดำ”

“คุณกู่หลัง ถือเสียว่าฉันขอร้องคุณล่ะ ขอความเมตตาจากคุณ ยกโทษฉันที่ก่อนหน้านี้ทำอะไรผิดไป” ฟังถึงตรงนี้ กู่หลังก็ล่วงรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น