จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 96

บทที่96 ไปสมัครเรียนเถอะ

ขณะนี้เขาชื่นชมเจียงชื่อทั้งกายและใจ แม้แต่เรื่องจำพวกนี้ก็สามารถทำได้ เจียงชื่อคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาจริง ๆ

ยังไม่คอยให้เขาเอ่ยปากพูด มีคนอีกมากมายมาหาเขาที่หน้าประตู ทุกเพศทุกวัยมากันพร้อมเพรียง มีของฝากติดไม้ติดมือกันทุกคน ถึงไม่ใช่ของฝากก็เป็นเงินใส่ซองแดง

คนเหล่านี้ก็คือผู้ปกครองของนักเรียนโรงเรียนอนุบาลสวี้ฮุย สาเหตุที่มาหาก็เหมือนกับหญิงสาวที่มาหาเขาเมื่อครู่

ทุกคนต่างขอร้องให้กู่หลังพาลูกของเขาไปเข้าเรียนที่โรงเรียนอนุบาลสวี้ฮุย ยิ่งเร็วยิ่งดี หนำซ้ำพวกเขายังเสนอที่จะจ่ายค่าเล่าเรียนให้กู่หลังอีกด้วย

เพียงแค่กู่หลังรับปากตามคำขอร้องของพวกเขา พวกเขายินดีช่วยเหลือกู่หลังได้ทุกเรื่อง

สุดท้าย กู่หลังหัวเราะขึ้น พูดว่า “พอได้แล้ว พวกคุณไม่ต้องพูดแล้ว เรื่องต่าง ๆ ผมเข้าใจแล้ว”

“ของขวัญทั้งหมดพวกคุณเอากลับไปเถอะ ผมไม่ขอรับสักชิ้น นอกจากนั้น ผมไม่ต้องให้พวกคุณจ่ายค่าเล่าเรียนให้ คนอย่างผมกู่หลังจ่ายค่าเล่าเรียนเองได้”

“ผมแค่อยากจะบอกพวกคุณว่า เด็กเล็ก ๆ เป็นผู้บริสุทธิ์ เดิมก็ไม่ควรไปเกี่ยวข้องกับเรื่องราวเลวร้ายจำพวกนี้อยู่แล้ว พวกคุณทุกคนกลับไปเถอะ”

คนอื่นต่างมองหน้ากัน

“แล้วคุณ......”

“อีกประเดี๋ยวผมจะพาลูกไปสมัครเรียน”

“ดีมาก ดีมากจริง ๆ “

ทุกคนต่างหยิบของฝากออกจากบ้านของกู่หลังด้วยความดีใจ

กู่หลังนั่งลงด้วยความดีใจยิ่งนัก เงยหน้าขึ้นมองเพดาน หัวเราะออกมาคำโต

กู้หย่งเลี่ยงเดินเข้ามา “พ่อ ทำไมถึงดีใจอย่างนี้?”

“ลูกรัก ในที่สุดลูกก็ได้เรียนหนังสือแล้ว ลุงเจียงของลูกไม่ได้หลอกพวกเรา ให้พวกเรารอคอยวันที่ทุกคนมาขอโทษ!”

พูดไม่ทันจบคำ ครูใหญ่กานเต๋อหยางหอบเอกสารมัดใหญ่เดินเข้ามาหา

เขาเช็ดเหงื่อไปพลางพร้อมกับแย้มยิ้มพูดว่า “เอ่อ กู่หลัง ฉันเกรงว่าคุณไม่คุ้นเคยกับเอกสารการสมัครเรียน จึงตั้งใจจัดเตรียมเอกสารให้คุณถึงบ้าน เพื่อดำเนินการสมัครเรียนให้กับลูกของคุณที่บ้านได้ทันที”

“พี่ บุญคุณใหญ่หลวงครั้งนี้ไม่รู้ว่าผมจะตอบแทนอย่างไร ตั้งแต่นี้ต่อไป ผมขอทำงานงานถวายชีวิตให้กับคุณ คุณจะให้ผมทำอะไรผมทำได้ทุกอย่าง!”

เจียงชื่อหัวเราะ ทักทายอีกไม่กี่คำก็วางสายโทรศัพท์

สายฝั่งนี้เพิ่งวางลง มู่หยางอีโทรเข้ามาในทันที

“ฮัลโหล มีเรื่องอะไร?”

“ลูกพี่ เมื่อครู่ได้ข่าวจากสำนักอุตสาหกรรมและการพาณิชย์ บอกว่ารองผู้อำนวยการสำนักอุตสาหกรรมและการพาณิชย์——เหยียนก้วนอวี่มีเรื่องด่วนขอพบท่าน ขณะนี้อยู่ระหว่างเดินทางไปที่สำนักงานใหญ่”

“เขาบอกว่าเรื่องอะไร?”

“ไม่มี แต่เขามีท่าทีร้อนใจ คงจะไม่ใช่เรื่องเล็กแน่ ๆ”

เจียงชื่อครุ่นคิด “ได้ ผมรู้แล้ว อีกเดี๋ยวผมจะรีบไปทันที ถ้าเขาถึงก่อน ก็ให้เขารอผมสักครู่”

“OK รับทราบครับ”