จะอ่อยให้คุณรักหัวปักหัวปำ นิยาย บท 52

บทที่ 51

“หมายความว่ายัยนั่นตั้งใจจะวางยาเพื่อมีอะไรกับคุณ?” คนถูกถามพยักหน้าแทนคำตอบ

“ฉันจะไปเอาเรื่องยัยนั่น” เธอผุดลุกขึ้นด้วยความเดือดดาล แต่ก็ถูกฉุดให้นั่งลงดังเดิม

“เอาตัวเองให้รอดก่อนเหอะ” เขาเอ็ดพลางรั้งแขนเธอเอาไว้ แต่สัมผัสนั้นกลับทำให้เธอสะท้าน จนต้องก้มลงไปซุกซบมือนั้นด้วยความเผลอไผล กระทั่งสติรับรู้ที่ยังพอหลงเหลือทำให้เธอรีบผละออกมาด้วยความตกใจ พร้อมกับรีบสะบัดหน้าแรงๆ เพื่อเรียกสติ

“งั้นฉันควรไปนอนแช่น้ำให้หายร้อนใช่ไหมคุณ” อีกครั้งที่เธอพยายามจะลุก แต่ก็ถูกเขาดึงเอาไว้อีก

“แบบนั้นเธอจะทรมานซะเปล่าๆ เผลอๆ อาจจะไม่สบายได้” เขาบอกพลางใช้หลังมือซับเหงื่อเม็ดเล็กๆ ที่ซึมอยู่บนหน้าผากให้ แต่มันกลับยิ่งเติมเชื้อไฟให้เธอกระสันมากขึ้น

“งั้นคุณต้องรีบออกไปซะ ออกไปแล้วขังฉันไว้ที่นี่” เธอทำหน้าตื่นขณะพยายามผลักไสเขาให้ออกไป แต่เขาก็ดื้อดึงเกินกว่าจะทำตาม

“แต่ฉันทิ้งเธอให้ทรมานคนเดียวไม่ได้” เขาบอกพลางลูบหน้าลูบตาเธออย่างอ่อนโยน

“แต่ถ้าคุณอยู่ คุณนั่นแหละจะแย่ คุณรีบออกไปเถอะ ก่อนที่ฉันจะควบคุมตัวเองไม่ได้” เธอบอกเขาพลางกัดเม้มริมฝีปาก พยายามอย่างยิ่งยวดที่จะอดทนอดกลั้น

“แล้วถ้าฉันเต็มใจล่ะ” เขาบอกพลางดึงมือเธอมาจุมพิตเบาๆ ทำเอาเจ้าของมือถึงกับครางสะท้านอีก

“ไม่! คุณไม่จำเป็นต้องเสียสละเพื่อช่วยฉันคุณเจตต์ ขอร้องล่ะ คุณรีบออกไปเถอะ ฉันจะไม่ไหวอยู่แล้ว” เธอครวญด้วยเสียงแหบโหย

“ก็ฉันบอกแล้วว่าฉันเต็มใจ”

“คุณจะเต็มใจได้ไง ในเมื่อคุณไม่ได้อยากแต่งงานกับฉัน คุณออกไปเถอะ ถือว่าฉันขอร้อง” เธอบอกเสร็จก็กัดเม้มริมฝีปากอย่างพยายามสะกดกลั้นความกำหนัดที่ทะยานสูงขึ้นเรื่อยๆ

“แล้วถ้าฉันบอกว่าฉันอยากแต่งกับเธอล่ะ” เขาบอกพลางไล้ปลายนิ้วไปที่แก้มเธอเบาๆ

“เป็นไปไม่ได้ ก็คุณบอกเองว่าไม่มีวันชอบหมากระเป๋าอย่างฉัน” เธอส่ายหน้าพร้อมกับพยายามที่จะขยับถอย ในขณะที่เขาก็พยายามจะขยับเข้ามาชิด

“…” เธอครางพลางแอ่นอกยกสูงด้วยความเสียดเสียว แต่ความเสียวก็ยังไม่หยุดแค่นั้น เพราะขณะที่ปทุมถันถูกซุกไซ้ละเลงเลีย เนินสวาทอวบอูมเบื้องหน้าก็กำลังถูกโรมรันด้วยมือของเขาที่กำลังสะกิดกรีดกราย ก่อนจุ่มจ้วงให้เรียวนิ้วได้สัมผัสความนุ่มลึกภายใน

“อื้อ…” ความอึดอัดทำเธอครางใบหน้าบิดเบี้ยวเหยเก ในขณะที่เขากลับครางกระหึ่มเพียงเพราะความคับแน่นที่กำลังตอดรัดตลอดเรียวนิ้ว อดคิดไม่ได้ว่าถ้าเป็นอย่างอื่นที่ไม่ใช่นิ้ว เขาจะรู้สึกดีมากแค่ไหน และเขาแทบอดใจรอไม่ไหว

ใบหน้าคมค่อยๆ เลื่อนลงมาจากอกอวบอิ่มอย่างแสนเสียดาย ก่อนจะกระหวัดเลียไปทั่วนวลเนื้อเนียน กระทั่งมาหยุดอยู่ที่หน้าท้องแบนราบ ซึ่งกำลังหดเกร็งประหนึ่งกำลังลุ้นระทึกว่าอีกฝ่ายจะทำอะไรต่อ แล้วเธอก็ไม่ต้องลุ้นอีกไป เมื่อปลายลิ้นค่อยๆ ลากต่ำลงมา แต่ก่อนจะถึงจุดหมายปลายทาง เสียงแหบโหยก็ครางสะท้านเบาๆ

“ไม่” สติสัมปชัญญะที่หลงเหลืออยู่น้อยนิดฉุดรั้งให้เธอยื่นมือไปผลักหน้าเขา แต่เขากลับดันมือนั้นออก แล้วก้มลงไปตวัดลิ้นชิมรสชาติกายสาวอย่างที่ใจต้องการ

“ยะ อย่า…” ความกระดากอายที่ยังมีอยู่มากทำให้เธอพยายามต่อต้าน ขณะเดียวกันก็ซ่านกระสันจนรวดร้าวไปหมด

“ไม่ต้องอาย เธอบอกเองไม่ใช่เหรอว่ายังไงซะฉันก็ต้องเป็นของเธอ” อา…ใช่ เธอเคยพูดเอาไว้ แต่พอเอาเข้าจริง เธอก็ไม่ได้เก่งอย่างที่ปากพูดเลยสักนิด โดยเฉพาะเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาสบตาหวานซึ้งประหนึ่งกำลังสื่อความหมายของการเป็นเจ้าของที่แท้จริง

“มีนา…ฉันจะเป็นของเธอด้วยความเต็มใจ” สิ้นเสียงเขาก็ก้มลงไปตวัดลิ้นกวาดชิมรสสาว ก่อนความหอมหวานจะทำให้เขาต้องสัมผัสมันด้วยความหิวโหย ทำเอาคนที่พยายามต่อต้านในคราแรกถึงกับครางเสียงหลงดีดดิ้นทุรนทุราย