จะอ่อยให้คุณรักหัวปักหัวปำ นิยาย บท 58

บทที่ 57

“มัด…” เสียงเรียกจากไกลๆ ทำให้คนที่เพิ่งเดินเข้ามาในโรงแรมจำต้องชะงักเท้าแล้วหันไปมอง

“พี่เม” ถึงแม้อีกฝ่ายจะปกปิดอำพรางใบหน้า แต่มีนาก็จำได้ดีว่านั่นคือพี่สาวของเธอ ขณะเดียวกันเจตต์ซึ่งยืนอยู่ข้างๆ ก็อดเคลือบแคลงการมาของอีกฝ่ายไม่ได้

“พี่ขอโทษที่ไปหลงเชื่อคำพูดของไอ้สารเลวนั่น ขอโทษที่พี่ไม่เชื่อมัดตั้งแต่แรก ที่มาวันนี้ก็เพราะอยากจะมาขอโทษ ถึงจะรู้ว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่ควรให้อภัยที่พี่เลือกเชื่อคนอื่นมากกว่าน้องสาวตัวเอง แต่พี่ก็ยังอยากให้แกยกโทษให้อยู่ดี เผื่อว่าพี่จะไม่มีโอกาสได้พูดมันอีก” เมษาเดินเข้ามาใกล้ ตอนนั้นเองที่มีนาได้สังเกตถึงความผิดปกติ ไม่ว่าจะเป็นเสื้อแขนยาว กางเกงขายาว แว่นกันแดดอันใหญ่ หน้ากากอนามัย แล้วก็ผ้าพันคออีกผืน ทั้งหมดถูกประโคมไว้บนตัวของอีกฝ่าย ซึ่งแน่นอนว่ามันผิดปกติวิสัยของคนที่ชอบแต่งตัวเซ็กซี่เป็นชีวิตจิตใจอย่างเมษา ที่สำคัญคำพูดแปลกๆ ตอนท้ายประโยคนั่นอีก

“ทำไมพี่พูดแบบนี้ แล้วพี่รู้ได้ยังไงว่ามันเลว หรือว่ามันทำอะไรพี่ ใช่ไหมพี่เม ตอบมาว่ามันทำอะไรพี่” เมื่อเห็นว่าพี่สาวเอาแต่ยืนอ้ำอึ้งไม่กล้าตอบ เธอจึงพุ่งเข้าไปกระชากหน้ากากอนามัยที่หน้าอีกฝ่ายออก พลันรอยช้ำที่อยู่บนหน้าอีกฝ่ายก็ทำให้ทั้งหมดนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนที่เมษาจะรีบดึงหน้ากากอนามัยขึ้นมาปิดรอยช้ำดังเดิม

“สารเลว…ฉันจะไปฆ่ามัน” นัยน์ตาเธอแดงก่ำด้วยความโกรธแค้น

“ไม่ๆๆ มัด อย่าไปยุ่งกับมัน ไม่มีใครทำอะไรมันได้หรอก พี่ผิดเองที่ไปหลงเชื่อมันตั้งแต่แรก สมควรแล้วละที่พี่ต้องเจอแบบนี้” เมษารั้งตัวน้องสาวเอาไว้

“แต่มันไม่มีสิทธิ์ทำกับพี่แบบนี้” มีนาโกรธจนตัวสั่น เห็นแบบนั้นเจตต์จึงพูดขึ้นบ้าง

“ตรงนี้คนพลุกพล่าน ฉันว่าเราไปหาที่เงียบๆ คุยกันเถอะ เชิญครับคุณเม” แล้วทั้งหมดก็พากันมาคุยในห้องของเธอที่อยู่ชั้นบนสุด

“แม่รู้เรื่องนี้รึยัง” ทันทีที่เข้ามาในห้อง มีนาก็เปิดฉากถามด้วยอารมณ์ที่เริ่มจะเย็นลงบ้างแล้ว

“พี่ไม่อยากทำให้แม่ไม่สบายใจ พี่อยากจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง”

“จัดการเอง? จัดการยังไง ไปให้มันทำร้ายอีกรึไง” คนที่อารมณ์เย็นลงแล้วก็หัวร้อนขึ้นมาอีกหลังได้ฟังที่พี่สาวพูด

“แล้วจะให้พี่ทำยังไง ถ้าพี่ดึงทุกคนเข้ามาเกี่ยวข้อง ทุกคนก็จะพลอยเดือดร้อนไปด้วย แต่ไม่ต้องห่วง ถ้าพี่จะตายพี่ก็จะลากมันลงนรกด้วย” เมื่อพูดถึงสามี นัยน์ตาเมษาก็แข็งกร้าวด้วยความเคียดแค้นชิงชัง

“แต่หนูไม่ยอม ถ้าจะมีใครต้องลงนรก ต้องเป็นไอ้เลวนั่นคนเดียว เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของหนูเอง พี่แค่อยู่เฉยๆ ก็พอ” ได้ยินน้องสาวพูดแบบนั้น เมษาก็โพล่งออกมาด้วยความร้อนใจ

“ไม่ได้นะมัด แกจะเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้ไม่ได้ พี่ขอล่ะ รับปากพี่ได้ไหมว่าแกจะไม่ยุ่งกับเรื่องนี้” เมษาว่าพลางลุกขึ้นหยิบแว่นขึ้นมาสวม

“แล้วนั่นพี่จะไปไหน” เห็นท่าทางรีบร้อนของพี่สาว มีนาก็อดสงสัยไม่ได้

“ถ้าเอาคลิปนี้ลงโซเชียล นั่นก็เท่ากับว่าพี่เมก็จะ…” แค่คิดว่าภาพที่พี่สาวโดนทำร้ายถูกแชร์ว่อนอินเทอร์เน็ต มีนาก็แทบรับไม่ได้

“ไม่เป็นไรมัด ขอแค่จัดการไอ้ชั่วนั่นได้ พี่ยอมทุกอย่าง ต่อให้ทำมากกว่านี้พี่ก็ยอม” เมษาบอกด้วยความแค้นเคือง ก่อนจะนึกขึ้นมาได้อีก

“อ้อ! ฉันยังมีคลิปที่มันแอบพาพรรคพวกมามั่วสุมเสพยาที่ห้องด้วยนะคะ จริงๆ ในกล้องวงจรปิดยังมีอีกเยอะเลย แต่ฉันเซฟมาแค่บางส่วน เดี๋ยวฉันส่งให้คุณนะ” เมษาบอกอย่างกระตือรือร้น ในขณะที่มีนาได้แต่นั่งมองหน้าพี่สาวเงียบๆ กระทั่ง…

“หนูขอโทษ ถ้าวันนั้นหนูพยายามมากกว่านี้ พี่คงไม่ตกอยู่ในสภาพนี้ หนูขอโทษนะพี่เม” มีนาร้องไห้โฮขณะโผเข้าไปกอดพี่สาว

“พี่ต่างหากที่ต้องขอโทษที่ไม่เชื่อแก เลิกร้องไห้งอแงได้แล้ว เห็นแกร้องไห้ขี้มูกโป่ง เดี๋ยวผู้ชายเขาก็ไม่เอาหรอก” เมษากอดปลอบพลางล้อเลียนน้องสาวก่อนเช็ดน้ำตาให้

“เอาครับ” จู่ๆ พ่อคุณก็โพล่งออกมา ทำเอาสองสาวหันขวับมามองด้วยความแปลกใจ

“เอาอะไรคะ” เมษาแสร้งหยั่งเชิง