จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1886

“เรื่องนี้ ความผิดความชั่วร้ายที่ปกปิดไว้ก็จะปรากฏออกมาอย่างชัดแจ้งเอง！”

พูดแล้ว หลินหยุนทรงตัวนิ่งทันที หันหลังกลับไปมองหลีซิงว่า “ตอนนี้คุณยังติดต่อฉีเย่ว์ได้ใช่ไหม？”

“ตอนนี้ฉันจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย！”

“ครั้งสุดท้ายที่จะติดต่อเขา บอกเรื่องของที่นี่ให้เขาฟังมากที่สุด หลังจากติดต่อ เอาช่องทางการติดต่อมาให้ฉัน！”

หลีซิงได้ฟัง ตกตะลึงทันที คิดไม่ถึงว่าหลินหยุนจะให้เธอทำแบบนี้ พูดทันทีว่า “เข้ามาโลกธรรมแล้ว ฉันไม่สามารถติดต่อกับท่านอาจารย์ได้！”

พูดแล้ว แสงในมือของสาดส่อง ยันต์สื่อสารปรากฏขึ้นมาในมือแล้ว

หลังจากนั้นก็มองไปยังหลินหยุนพร้อมพูดกล่าวว่า “นี่ก็คือยันต์สื่อสาร ถ้าหากคุณไม่วางใจละก็ เอาไปก็ได้！”

หลินหยุนหัวเราะอย่างเยือกเย็น ภายใต้การโบกสะบัดแขน ยันต์สื่อสารกลายเป็นผงละเอียดทันที ทันใดนั้นชี้แสงที่เบาบางออกมา และก็เข้าไปยังระหว่างคิ้วของหลีซิงแล้ว

หลีซิงตกใจใบหน้าซีดเผือดทันที แต่ว่าด้วยผลฝึกตนของเธอ ไม่สามารถตอบโต้ใดๆได้ ก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการต่อต้านอะไรเลย！

“คุณทำอะไร？”

หลินหยุนพูดเสียงขรึมว่า “คุณเปิดต้าเต๋ากู่ลับแล้ว แม้ว่าไม่พึ่งพายันต์สื่อสาร ก็สามารถส่งต่อข้อมูลโดยอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์พรสวรรค์ของกู่ลับ และยังไม่ถูกกฎเกณฑ์ของโลกธรรมควบคุมด้วย หรือคิดว่าฉันไม่รู้อย่างชัดเจนงั้นเหรอ？”

ได้ฟังหลินหยุนพูดแบบนี้ หลีซิงมีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที

ความลึกลับของต้าเต๋าแห่งกู่

หมื่นจักรวาล คนที่ทราบอย่างแท้จริงก็มีไม่มาก

แม้ว่าหลินหยุนเป็นนายน้อยโลกชางฉอง แต่ว่าเมื่อดูจากเวลาในสืบทอดของโลกชางฉองแล้ว น่าจะไม่รู้ถึงจะถูก

แต่เธอคิดไม่ถึงว่า จู่ๆหลินหยุนจะทราบดีเช่นนี้

สูดลมหายใจเข้าลึก สีหน้าของหลีซิงดูแย่มาก ก็ไม่ได้ปฏิเสธ พูดกล่าวว่า “คุณพูดถูก อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์พรสวรรค์ของฉัน สามารถส่งต่อข้อความได้จริงๆ แต่ฉันไม่ได้ทำแบบนั้น และก็ไม่มีทางทำแบบนั้นด้วย！เพราะว่าเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับสำนักฟ้าของเราเลย！”

“แม้ว่าเรื่องนี้จะถูกเปิดเผยออกไปแล้วจริงๆ งั้นคนของสำนักดินเป็นคนทำแน่นอน！และไม่มีทางเป็นสำนักฟ้าของฉัน！”

หลินหยุนพูดด้วยเสียงเยือกเย็นว่า “ฉันเชื่อแค่ความจริงเท่านั้น ตอนนี้ให้คุณอยู่ที่นี่ ก็เพราะว่ายังไม่มีหลักฐานใดๆปรากฏออกมา รอหลังจากที่ฉันหาหลักฐานเจอแล้ว ก็สามารถยืนยันว่าคุณจะเป็นหรือตายได้แล้ว！”

“ผนึกอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์พรสวรรค์ของคุณเดี๋ยวนี้ ก็ไม่ต้องเล่นลูกไม้อะไรแล้ว！”

“ไม่เช่นนั้น แม้ไม่มีหลักฐานใดๆก็ตาม ฉันก็จะสับฆ่าคุณก่อนแล้ว！”

เห็นสายตาของหลินหยุน ในใจของหลีซิงสั่นคลอน

เพราะว่าเธอสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าจากนัยน์ตาของหลินหยุนจริงๆ

หลังจากที่หลีซิงอย่างลึกซึ้งแวบหนึ่ง หลินหยุนก็ก้าวขึ้นไปยังเหนือนภาต่อแล้ว

ดาวบำเพ็ญชิงฮุย

สมกับที่เป็นดาวบำเพ็ญที่มีเจ้าครองธรรมอยู่

งั้นก็แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

ชี่ทิพย์เข้มข้น พละกำลังแห่งต้าเต๋าแข็งแกร่งสุดขีด

เหยียบเข้ามาในดาวบำเพ็ญ หลินหยุนก็บินโฉบไปยังวิหารธรรมที่กว้างใหญ่ไพศาลแห่งหนึ่ง

เขายังมาไม่ถึง เสียงแห่งต้าเต๋าแห่งธรรมดังก้องขึ้นมาแล้ว

ทันใดนั้น ยอดฝีมือทเหนือแดนสู่ธรรมะท่านหนึ่ง ก้าวเดินออกมาจากท่ามกลางวิหารธรรม มาถึงตรงหน้าของหลินหยุนและหลีซิงแล้ว

คนผู้นี้สวมชุดคลุมสีฟ้า เป็นวัยรุ่นอายุประมาณ27-28ปี

อายุยังน้อยมาก

หลังจากที่มาถึง ยกมือคำนับหลินหยุน เอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่เคารพว่า “ผู้อาวุโส ท่านอาจารย์เชิญผู้อาวุโสเข้าไปในวิหารธรรม！”

หลินหยุนพยักหน้าแล้ว ผลฝึกตนของอีกฝ่ายแข็งแกร่งมาก

เมื่อกี้เขาใช้พละกำลังแห่งจิตญาณกวาดมองดู จู่ๆไม่สามารถเข้าไปในวิหารธรรมได้

หลินหยุนพยักหน้า พูดว่า “ถูกต้อง ก็เป็นเช่นนี้แหละ！ฉันแซ่หลินได้ทราบข่าวคราวว่าพี่สาวฉันเคยปรากฏตัวที่โลกธรรมมาก่อน！เพราะงั้นครั้งนี้จึงมาโดยเฉพาะ！”

ชิงฮุยก็พยักหน้าแล้ว พูดว่า “ก่อนหน้านี้ฉันก็เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเช่นกัน แต่ว่าก็ไม่ได้สนใจ！หรือว่าองค์หญิงอยู่ในโลกธรรมจริงๆงั้นเหรอ？ถ้าหากเป็นเช่นนี้ละก็ ถ้าหากตรงไหนที่ฉันเป็นประโยชน์ให้คุณชายได้ พูดตรงๆมาเลย！”

หลินหยุนพูดว่า “ที่ฉันมาในครั้งนี้ ก็เพราะว่ามีบางเรื่องอยากที่จะยืนยันกับเจ้าครองธรรมสักหน่อย！”

ชิงฮุยพูดว่า “เชิญคุณชายพูดมาได้ตามสบาย！”

หลินหยุนพูดว่า “ได้ข่าวว่าเมื่อสองปีก่อน เจ้าครองธรรมเปิดแท่นบรรยายที่นี่ ดึงดูยอดฝีมือของโลกธรรมมาฟังเทศน์ไม่น้อยเลย？”

ชิงฮุยตกตะลึง ราวกับว่าไม่คาดคิดว่า จู่ๆหลินหยุนจะเปลี่ยนหัวข้อบทสนทนา เปลี่ยนไปยังเมื่อสองปีก่อนเลย

ในเวลานี้อดไม่ได้ที่จะพยักหน้าแล้ว พูดว่า “ถูกต้อง พูดอย่างแม่นยำ คือช่วงต้นเดือนมีนาคมเมื่อสองปีก่อน ฉันเปิดแท่นบรรยายอย่างเป็นทางการ และก็เพราะว่ามีความรู้สึกบางอย่าง อยากที่จะรีบร้อนอยากให้กลุ่มผู้บำเพ็ญเซียนต้าเต๋าแห่งธรรมมาที่นี่ เพื่อแลกเปลี่ยนความเข้าใจเกี่ยวกับต้าเต๋า”

“ทำไมจู่ๆคุณชายถึงได้ถามถึงเรื่องนี้ขึ้นมา？”

หลินหยุนไม่ได้ตอบคำถามของชิงฮุย และตามต่ออีกว่า “งั้น เจ้าครองธรรมยังจำได้หรือไม่ว่า มีเหนือแดนสู่ธรรมะท่านหนึ่งที่ชื่อว่าฝ่าหลัน ในขณะที่ได้ฟังอยู่นั้นเกิดความหมกมุ่นจนเกินไป？”

ชิงฮุยพยักหน้าพร้อมพูดว่า “จำได้อยู่แล้ว！ฝ่าหลันนั่นถือว่าเป็นยอดฝีมือท่านหนึ่งที่มีน้อยในทางภาคเหนือแล้ว！ขาดไปแค่ก้าวเดียว ก็สามารถเปิดต้าเต๋าได้แล้ว”

“หลังจากหนึ่งปีที่เขาฟังฉันบรรยาย จู่ๆก็เกิดความหมกมุ่นจนเกินไป และเอะอะโวยวายที่ลานปฏิบัติ นี่ก็เป็นเรื่องที่ฉันก็คิดไม่ถึงเช่นกัน！”

“ฉันรีบหยุดการบรรยายลงทันที พร้อมทั้งควบคุมเขาไว้！”

“แต่ว่าฝ่าหลันผู้นั้นหมกมุ่นอย่างลึกซึ้ง ไม่ให้โอกาสฉันได้ยื่นมือเข้าไปช่วยเขากลับมาเลยด้วยซ้ำ และก็ได้รับการแว้งกัดของต้าเต๋าแห่งธรรมแล้ว เสียชีวิตแล้ว”

“เรื่องนี้ ในตอนนั้นก็ได้แพร่หลายออกไปทั่วทั้งเขตเหนือ”

“และก็ถึงตอนนี้ ดูเหมือนว่าจะสงบลงหน่อยแล้ว！”

“พูดขึ้นมา ฝ่าหลันนั่นน่าเสียดายอย่างมากเลย！”

“ถ้าหากไม่ได้หมกมุ่นจนมากเกินไป เกรงว่าตอนนี้ก็น่าจะเปิดต้าเต๋าได้สำเร็จแล้ว！”