เวลานี้ในที่สุดหลินหยุนก็เข้าใจแล้วว่าทำไม หมิงหนีถึงได้วางแผนการแบบนี้
โดยนำตัวเย่เยว่มายังโลกรัก
และบุกเบิกต้าเต๋าสะบั้นรัก และต้าเต๋าแห่งความโศกเศร้าขึ้น
หลังจากที่เปิดเต๋าแล้ว ก็ฟันจิตมารของเขาทิ้ง เพื่อมาผสานเข้ากับเย่เยว่ เวลานี้ เย่เยว่จึงกลายเป็นสถานที่ฝากฝังจิตมารของเขาแล้ว
ต้าเต๋าสะบั้นรักสามารถทำให้เย่เยว่ไม่กลับกลายมาเป็นคนเดิมอีก
ถึงแม้หลินหยุนจะปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกหวั่นไหวแม้แต่น้อย ส่วนต้าเต๋าแห่งความโศกเศร้านั้น สามารถที่จะลบล้างความเป็นมารลงได้อย่างต่อเนื่อง
รอจนกว่าที่จะให้จิตมารและความเป็นมารสูญสิ้นไป หมิงหนีก็สามารถที่จะกลืนและผสานเย่เยว่ได้อีกครั้ง เพื่อเก็บส่วนนี้กลับคืนมาเหมือนเดิม
เมื่อถึงเวลานั้น เขาก็จะสามารถบำเพ็ญฝึกฝนระดับขั้นที่สูงขึ้นได้
แน่นอนว่า ขั้นตอนดังกล่าวจำเป็นต้องใช้ระยะเวลาที่ยาวนาน
แต่ไม่ว่าจะอย่างไร สิ่งนี้ก็ทำให้เขามองเห็นถึงความหวังได้บ้าง
โดยครั้งนี้ที่ได้พบเจอกับหลินหยุนอีกครั้งนั้น เขาก็พบว่าหลินหยุนเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมมากกว่าเย่เยว่เสียอีก
มือสองข้างของหลินหยุนจับกระบี่ยาวสีดำแน่น และมองไปยังเย่เยว่ที่อยู่ระยะใกล้
เจ็บปวดทรมานจิตใจถึงขั้นที่ไม่สามารถจะทนรับไหวแล้ว
ขณะเดียวกัน ความโกรธแค้นในจิตใจ ก็พุ่งขึ้นถึงขีดสุด
เขาปล่อยกระบี่มารนั้นลง ลอยเหาะถอยไปด้านหลัง โดยที่เวลานี้เขาเหมือนจะไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างไรอย่างนั้น แล้วก็มองไปที่หมิงหนี “หมิงหนี นายสมควรตาย! ”
หมิงหนีพูดขึ้นว่า “นายพ่ายแพ้แล้ว! ”
หลินหยุนกัดฟันแน่น “ฉันแพ้แล้วเหรอ? หมิงหนีนายบอกกับฉันมาหน่อยว่า หล่อนคือเย่เยว่อย่างนั้นเหรอ? เดิมทีฉันคิดว่า ไม่ว่าอย่างไรนายก็ถือว่าเป็นบุคคลผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่ง แต่ตอนนี้ ฉันว่านายไม่ได้ต่างไปจากเดรัจฉานเลย ระดับความจอมปลอม ความน่ารังเกียจของนาย ถึงขั้นที่ฉันจำเป็นต้องสังหารนายแล้ว! ”
หมิงหนีพูดว่า “นายสังหารฉันไม่ได้หรอก! ”
หลินหยุนไม่ต้องการจะพูดพร่ำเพรื่ออีก จึงหันหลังตะโกนไปยังท้องฟ้า “เถ่หนิว นำตัวเย่เยว่ไปเดี๋ยวนี้! ”
เถ่หนิวกวัดแกว่งทวนยาวในมือ แล้วก็กระโดดขึ้นมาในอากาศ
เย่เยว่เห็นดังนั้นแล้ว ก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมา แล้วก็ทำการสู้รบกับเถ่หนิวทันที
เถ่หนิวตกเป็นรองทันที
ต่อให้จะผสานสามทวนเป็นหนึ่งแล้ว ก็ยังคงถูกเย่เยว่ปราบได้อยู่หมัด
เวลานี้ฟางก็ได้เดินออกมา ร่วมรบกับเถ่หนิวเพื่อจะจัดการจับตัวเย่เยว่
แต่พลังบำเพ็ญของพวกเขาสองคนนั้นไม่สามารถที่จะทำถึงขั้นนี้ได้
แต่ทั้งสามคนกลับกลายเป็นว่าอยู่ในสถานการณ์ที่ตื้อตันทำอะไรต่อไม่ได้
หมิงหนีพูดขึ้นว่า “นายยังจะลงมือต่ออีกไหม? นายยังมีไพ่เด็ดท่าไม้ตายอะไรอีกไหม? ถ้าหากไม่มีแล้ว อย่างนั้นก็เข้ามาในแท่นบัวทองของฉันเถอะ! ”
แท่นบัวทองพลันขยายใหญ่ขึ้น
ส่องประกายแสงสีทองออกมา เพื่อต้องการจะแผ่ปกคลุมตัวของหลินหยุนเอาไว้
ในขณะนั้นเอง กระบี่ยาวที่เก่าแก่เล่มหนึ่ง ที่ถล่มทลายจักรวาลอย่างไม่สิ้นสุด ได้พุ่งตรงเข้ามาอย่างรวดเร็ว
เมื่อเห็นกระบี่เล่มนี้แล้ว ทุกคนต่างก็พากันสูดหายใจลึกกันทั้งหมด
“คือกระบี่วิญญาณฟ้าแห่งโลกกระบี่! ”
“เป็นไปได้อย่างไรกัน? ”
“กระบี่วิญญาณฟ้าทำไมถึงปรากฏขึ้นในเวลานี้ได้? ”
“นี่มาเพื่อช่วยหลินชางฉองอย่างนั้นเหรอ? ”
“คงไม่หรอก! ตั้งแต่ไหนแต่ไรก็ไม่เคยได้ยินมาว่าโลกกระบี่กับโลกชางฉองนั้นมีความสัมพันธ์อะไรกันเลย! ”
“......”
ขณะนั้น ทุกคนต่างก็รู้สึกว่าน่าเหลือเชื่ออย่างที่สุด
เพราะว่าคิดไม่ถึงอย่างแน่นอน
กระบี่วิญญาณฟ้าเหาะพุ่งตรงเข้ามา แล้วก็หยุดขวางอยู่ที่ระหว่างตรงกลางของหลินหยุนกับหมิงหนี ลำแสงกระบี่สีเขียวเปล่งประกายขึ้น และฟาดฟันลำแสงสีทองจากแท่นบัวทองที่พุ่งเข้าใส่หลินหยุนจนขาดสะบั้น
หมิงหนีเคลื่อนสายตาไปมา จากนั้นก็พูดว่า “คิดไม่ถึงว่า นายจะลงมืออีก! ”
น้ำเสียงที่กำเริบเสิบสานของชายคนหนึ่งดังขึ้นมาจากโลกกระบี่ที่ห่างไกล “เรื่องที่นายยังคาดคิดไม่ถึงนั้นมีอยู่อีกมาก! ”
หมิงหนีพยักหน้า และหลังจากที่มองไปยังทิศที่ตั้งของโลกกระบี่แล้ว ก็แกว่งมือเพื่อสะบัดให้เถ่หนิวและฟางร่นถอยหลังไป
เย่เยว่หันหลังกลับเข้ามายังภายในของแท่นบัวทอง
หมิงหนีควบคุมให้แท่นบัวทองสูญหายวับไปกลางอากาศ
ส่วนหลินหยุนนั้นนังคงยืนอยู่กับที่
โดยมองไปที่เถ่หนิงและฟาง และพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่ย่ำแย่ว่า “พวกเราก็กลับไปกันก่อนเถอะ! ”
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา เขาเพิ่มระดับขั้นความแข็งแกร่งรวดเร็วมากเกินไป!
แทบจะไม่เปิดโอกาสให้คู่แค้นได้ชำระล้างแค้นเลย เขาก็ขึ้นสู่ระดับขั้นสูงสุดของหมื่นจักรวาลแล้ว
ดังนั้นต่อให้จะเกลียดชังและเคียดแค้นอย่างไร ก็ไม่สามารถที่จะแก้แค้นกับเขาได้จริงจังเสียที!
ส่วนในครั้งนี้หลังจากที่โลกพุทธและโลกชางฉองระเบิดขึ้นนั้น แม้แต่ท้องฟ้าก็พังทลายลงมาด้วย และก็มียอดฝีมือจำนวนมากที่เสียชีวิตลง
แม้ว่าหลินหยุนจะได้ทำการตักเตือนในตอนแรกเริ่มแล้ว ก็ไม่มีใครเชื่อ
แต่นี่ก็ยังคงเป็นความแค้นอย่างยิ่งใหญ่เลยทีเดียว!
ดังนั้นทั่วทั้งหมื่นจักรวาล ก็ได้ก่อตังขึ้นเป็นอิทธิพลขนาดใหญ่เพื่อที่จะตามหาและนำตัวหลินหยุนออกมาสังหารให้สิ้นซาก
ไม่นานนัก หลินหยุนก็ได้รับรู้ข่าวสาร
โดยที่จื่อหวนเป็นคนส่งข่าวสารให้กับเขา
หลีซิงแห่งสำนักฟ้าก็ได้ส่งข่าวสารให้กับเขาด้วย
รวมไปถึงหอซิวซิน ที่ได้ส่งข่าวสารให้กับเขาเช่นกัน
แต่ในเวลานี้ ในหมื่อนจักรวาลก็มีคนจำนวนไม่น้อย ที่กำลังแอบตามหาร่องรอยของหลินหยุนอยู่
ชายวัยกลางคนหนึ่งในนั้น ที่อยู่ในชุดคลุมยาวสีเขียวเข้ม โดยเขาได้เหาะเหินมาจากทางตอนใต้ของจักรวาล เมื่อได้ทราบเรื่องราวที่เกิดขึ้นในโลกชางฉองกับโลกพุทธแล้ว เขาก็รีบมุ่งหน้ามายังใจกลางของจักรวาลในทันที และได้สืบค้นหาข่าวคราวของหลินหยุนมาโดยตลอด
ทิศตะวันออกของจักรวาล ที่ตั้งของโลกรัก
หญิงสาววัยรุ่นสองคน เวลานี้ก็ได้ส่งกำลังของตน ออกกระจายตามหาข่าวคราวของหลินหยุนอย่างต่อเนื่อง ถ้าหากในตอนนี้หลินหยุนพบเจอกับหญิงสาวสองคนนี้แล้ว ก็คงจะตกใจอย่างแน่นอน และก็จะตื่นเต้นดีใจอย่างมากด้วย
เพราะว่าสองคนนี้ ไม่ใช่คนอื่นไกล คนหนึ่งก็คือนางฟ้าปรวนแปรที่มาจากโลกฉองหลง และเข้าสู่จักรวาลพร้อมกันกับเขา
ส่วนอีกคนหนึ่ง ก็คือซิงเฟยที่ออกเดินทางจากโลกคุนชางพร้อมกับหลินหยุน จากนั้นก็หายสาบสูญไปอย่างสิ้นเชิง
หลายปีที่ผ่านมานี้ ซิงเฟยต่างก็ได้สืบหาติดตามข่าวคราวของหลินหยุนมาโดยตลอด
แต่ว่า เธอรับรู้และเข้าใจเรื่องราวของหลินหยุนน้อยเกินไป
อีกทั้งกองกำลังที่เธอสามารถใช้งานได้นั้นก็มีอยู่น้อยมาก
ดังนั้นจึงไม่เกิดผลลัพธ์อะไรเลย
แต่ในวันนี้ ในขณะที่เธอกำลังสนุกสนานอยู่กันกับนางฟ้าปรวนแปร กลับคาดคิดไม่ถึงว่า เธอจะพบเจอกับหลินหยุนได้
เวลานี้ซิงเฟยรวมถึงนางฟ้าปรวนแปร ต่างก็เข้าใจในหมื่นจักรวาล อย่างถ่องแท้มากยิ่งขึ้นแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...