สายตาของหลู่ฉางหลิน สอดส่องไปยังกลุ่มคน
ทันใดนั้น หลู่ฉางหลินก็ดวงตาเป็นประกายขึ้น แล้วเดินตรงไปยังข้างหน้า
ส้งหัวอันดีอกดีใจ นึกว่าหลู่ฉางหลินจะเดินเข้ามาพูดคุยกับเขา จึงรีบไปรอต้อนรับด้านหน้า ท่าทางกระหยิ่มยิ้มย่อง จะปกปิดอย่างไรก็ปกปิดไม่อยู่
ส้งหัวอันยิ้มแย้มและพูดขึ้นว่า: “เจ้าเมืองหลู่เกรงใจกันเกินไปแล้ว จะกล้าให้ท่านมาเองได้อย่างไรกันล่ะ? ตามหลักแล้วตัวข้าต่างหากที่ต้องไปคารวะท่าน......”
ส้งหัวอันยังไม่ทันพูดจบ หลู่ฉางหลินก็เปลี่ยนเบนทิศทางอย่างฉับพลัน มุ่งหน้าไปทางหวางซูเฟิน
รอยยิ้มบนใบหน้าของส้งหัวอันแข็งทื่อในทันที ยืนอยู่ที่เดิมด้วยใบหน้าเซื่องซึม มองไปที่หลู่ฉางหลินด้วยความที่ไม่อยากจะเชื่อ
หวางซูเฟินเห็นว่าหลู่ฉางหลินกำลังเดินมุ่งตรงมาทางเธอ ก็ตกใจเช่นกัน จึงรีบโค้งคำนับทำความเคารพ: “หวางซูเฟินจากบริษัท ตงหวาง กรุ๊ป สวัสดีเจ้าเมืองหลู่! ”
“ประธานหวางเหรอ สวัสดี สวัสดี! ” หลู่ฉางหลินตอบรับอย่างขอไปที จากนั้นก็เดินผ่านข้างกายของหวางซูเฟินไป และหยุดลงที่เบื้องหน้าของหลินหยุน
ทุกคนมีสีหน้าท่าทางที่สงสัยขึ้นโดยพลัน!
“คงไม่ใช่หรอก! หรือว่าหลู่ฉางหลินมาเพื่อจะพบเจอกับไอ้หนุ่มนั่น! ”
“เป็นแบบนี้ได้อย่างไร! ไอ้หนุ่มนั่นมีคุณธรรมมีความสามารถอะไรกัน? นึกไม่ถึงว่าหลู่ฉางหลินจะมาที่นี่เพื่อหาเขาด้วยตนเอง! ”
สิ่งที่ทำให้ทุกคนตกตะลึงนั้นอยู่ภายหลังจากนี้
คิดไม่ถึงว่าหลู่ฉางหลินจะยืนตัวตรง แล้วคำนับแสดงความเคารพต่อหลินหยุน และพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า: “คุณหลิน หลู่ฉางหลินมาคารวะอย่างกะทันหัน หากเป็นการละเมิดล่วงเกิน ก็ขอได้โปรดให้อภัยด้วย! ”
เงียบกริบกันไปทั่ว!
สีหน้าท่าทางของส้งหัวอันแข็งทื่อ!
สีหน้าท่าทางของส้งหัวเหลียงก็แข็งทื่อ!
เดิมทีรอยยิ้มอันร้ายกาจของหลิวเหอหมิง กลายเป็นความหวาดกลัวขึ้นในทันที!
ทุกคนต่างมองไปที่ภาพเหตุการณ์นี้ด้วยความตะลึงงัน ปากที่อ้าค้างไว้ไม่สามารถที่จะหุบลงได้!
แม้แต่หวางซูเฟินกับฉินหลัน สมองก็ยังหยุดทำงานลงชั่วขณะ มองไปยังภาพเหตุการณ์อย่างเหลือเชื่อ!
ผ่านไปครู่หนึ่ง ทุกคนจึงตั้งสติกลับคืนมาได้!
“ฉันไม่ได้มองผิดไปใช่ไหม? หลู่ฉางหลินทำความเคารพต่อไอ้หนุ่มนั่น! ”
“ไอ้หนุ่มนั่นตกลงเป็นใครกันแน่? ทำไมถึงได้รับการแสดงความเคารพจากหลู่ฉางหลิน! ”
สายตาของสามพี่น้องตระกูลส้งที่มองไปยังหลินหยุนนั้น เต็มไปด้วยความหม่นหมองและตื่นตะลึง!
หวางซูเฟินกับฉินหลัน สายตาที่มองไปยังหลินหยุนนั้น เต็มไปด้วยความหวั่นไหว!
ส่วนคนอื่น สายตาที่มองมาที่หลินหยุนนั้น เต็มไปด้วยความตื่นตะลึงอย่างหาที่เปรียบไม่ได้!
หลินหยุนมองไปยังการแสดงความเคารพของหลู่ฉางหลิน และเพียงแค่พนมมือขึ้นเล็กน้อย พูดขึ้นอย่างเฉยเมยว่า: “สวัสดีเจ้าเมืองหลู่! ”
ในตอนแรก หลินหยุนก็ไม่ทราบว่าผู้ที่หลู่ฉางหลินจะมาคารวะนั้นคือตัวเขา
แต่ว่า เมื่อเห็นหยู่ลั่วจินไซที่อยู่ด้านข้างของหลู่ฉางหลินแล้ว หลินหยุนครุ่นคิดเพียงเล็กน้อยก็เข้าใจได้แล้ว
หลู่ฉางหลินคงน่าจะมาเพื่อเหตุการณ์ฝนตกในครั้งนั้น
แม้ว่าตอนนั้นหลินหยุนจะยืนอยู่ในตำแหน่งที่ค่อนข้างลึกลับ แต่ถ้าหากจะตรวจสอบโดยละเอียดแล้ว ก็สามารถที่จะตรวจสอบออกมาได้อย่างแน่นอน
ที่สำคัญหยู่ลั่วจินไซก็ทราบถึงสถานะของตัวเขาแล้ว หลู่ฉางหลินเองก็คงจะทราบด้วยแล้วเช่นกัน
เห็นหลินหยุนยังคงนั่งอยู่ที่เดิมตรงนั้น ตอบรับการคารวะของหลู่ฉางหลินอย่างเฉยเมย ด้วยท่าทางโอ้อวดหยิ่งยโส จิตใจของทุกคนในที่แห่งนี้ก็ตกตะลึงขึ้นอีกครั้ง!
แม้แต่หวางซูเฟินกับฉินหลัน ต่างก็รู้สึกทนเห็นต่อไปไม่ได้อีกแล้ว
คนผู้นั้นคือหลู่ฉางหลิน!
ในอนาคตจะเป็นบุคคลยิ่งใหญ่ที่เข้าสู่ระดับผู้มีอำนาจในการตัดสินใจสูงสุดของจีน!
คนของตระกูลหลู่ที่มีประวัติยืนยาวนับร้อยปีแห่งมณฑลตงซาน!
นายเป็นเพียงวัยรุ่นคนรุ่นหลัง กล้าดีอย่างไรที่จะหยิ่งยโสได้ขนาดนี้!
หวางซูเฟินอดไม่ได้ที่จะกล่าวเตือนว่า: “หลินหยุน เจ้าเมืองหลู่คือผู้อาวุโส ทำไมนายถึงไม่มีมารยาทแบบนี้ล่ะ! ”
ฉินหลันก็รีบกล่าวเตือนขึ้นเช่นกัน: “หลินหยุน ท่านประธานกรรมการพูดได้ถูกต้อง นายช่างไร้ มารยาทเสียจริง! ”
ทั้งสองคนต่างก็คิดเป็นห่วงหลินหยุน
หลินหยุนยังไม่ทันได้พูดอะไร หลู่ฉางหลินรีบโบกมือขัดขวางขึ้นทันที: “ไม่เป็นไร คุณหลินเหมาะสมที่จะได้รับการคารวะนี้! ”
หลังจากนั้น หลู่ฉางหลินก็ได้โค้งตัวคารวะต่อหลินหยุนอีกครั้ง ต่อหน้าของทุกคนในที่แห่งนี้: “บุญคุณของคุณหลิน ข้าจะขอเป็นผู้แทนของผู้ที่รอดชีวิตเหล่านั้น แสดงความขอบคุณต่อท่านมา ณ โอกาสนี้! ”
หลินหยุนพูดขึ้นด้วยท่าทางเฉยเมย: “เรื่องเพียงเล็กน้อย ไม่มีอะไรที่น่าพูดถึงหรอก! เจ้าเมืองหลู่ไม่ต้องเกรงใจกันขนาดนี้! ”
“เจ้าเมืองหลู่เดินทางปลอดภัย! ”
ทุกคนต่างก็ลุกยืนขึ้น น้อมส่งหลู่ฉางหลินจากไป
ส้งหัวอันทั้งสามพี่น้องก็ไม่มีข้อยกเว้น เพียงแต่ว่า ส้งหัวอันสามพี่น้องมีสีหน้าท่าทาง ที่อึดอัดบ้างเล็กน้อย
รอจนหลู่ฉางหลินจากไปแล้ว ส้งหัวอันสามพี่น้องก็มีสีหน้าที่หม่นหมองขึ้นโดยพลัน
ภายในห้องโถง ทุกคนต่างวิพากษ์วิจารณ์เสียงดัง
“ได้ยินเมื่อครู่ที่หลู่ฉางหลินพูดหรือไม่? เขาบอกกับไอ้หนุ่มนั่นว่าหากมีเรื่องอะไรให้ช่วยเหลือก็ขอให้บอกกล่าวกันมา! ”
“นี่มันเป็นการให้สัจจะคำมั่นที่เป็นประโยชน์กับไอ้หนุ่มนั่นเลยทีเดียว! ”
“ใช่สิ ต่อไปหากไอ้หนุ่มนั่นร้องขอความช่วยเหลือในเรื่องที่ไม่ฝ่าฝืนกฎระเบียบของจีนแล้ว หลู่ฉางหลินก็คงจะสนับสนุนอย่างเต็มที่เป็นแน่! ”
ทุกคนต่างมีสีหน้าท่าทางที่หวั่นไหว!
นี่ก็เหมือนกับสูตรปลดล็อกในการเล่นเกมอย่างไรอย่างนั้น คนอื่นต่างก็ลำบากลำบนเพื่อที่จะเอาชนะเลื่อนระดับขึ้นทีละขั้น แต่หลินหยุนกลับเลื่อนขึ้นสู่ระดับสูงสุดเลย
แต่ว่า ใบหน้าของส้งหัวอัน กลับดูแย่ลงเป็นอย่างมาก
คำพูดของหลู่ฉางหลิน บ่งบอกชัดเจนว่ามีความหมายที่แอบแฝงอยู่
นั่นก็คือการกล่าวเตือนให้กับทุกคนในที่แห่งนี้ เตือนพวกเขาว่าห้ามไปสร้างความเดือดร้อนให้กับหลินหยุน เขาหลู่ฉางหลินนั้นสนับสนุนหลินหยุน ผู้ใดกล้าที่จะให้ร้ายข่มเหงหลินหยุนก็เท่ากับว่าเป็นปรปักษ์กับหลู่ฉางหลินเช่นกัน
แต่ว่า ส้งหัวอันก็มีบางอย่างที่ไม่เข้าใจ หลู่ฉางหลินเป็นข้าราชการที่ซื่อสัตย์ มีสัจจะตรงไปตรงมา อีกทั้งยังรักและปกป้องในเกียรติชื่อเสียงของตนอย่างมาก
แต่ก่อนเขาไม่เคยที่จะยุ่งเกี่ยวกับเรื่องวงการธุรกิจแต่อย่างใด ก็เพราะเกรงว่าจะเกิดคำพูดนินทาต่างๆ นานา
แต่ว่า ตอนนี้เขากลับมาอยู่ในการประชุมสุดยอดจงโจว เปิดเผยถึงการสนับสนุนไอ้หนุ่มน้อยที่มาจากต่างถิ่นอย่างเต็มที่
ไอ้หนุ่มน้อยผู้นี้ตกลงมีสถานะอะไรกันแน่? นึกไม่ถึงว่าจะทำให้หลู่ฉางหลินไม่สนใจในทุกเรื่องเช่นนี้!
ขนาดส้งหัวอันที่มีเล่ห์เหลี่ยมกลโกง ก็ยังไม่สามารถคาดเดาได้ถูก หลู่ฉางหลินทำแบบนี้ ที่จริงแล้วกำลังปกป้องพวกเขาอยู่
ซึ่งถ้าไปสร้างความโกรธเคืองต่อหลินหยุนแล้ว ผลลัพธ์ที่ออกมานั้นคนธรรมดาทั่วไปอย่างพวกเขาไม่มีทางสามารถที่จะทนรับไหวเป็นแน่
เจี่ยงสงกับเส้เทียนหัวและคนอื่น ๆ สีหน้าท่าทางกระหยิ่มยิ้มย่อง พวกเขาทราบดีว่า ปรมาจารย์หลินเก่งกาจหาผู้ใดเทียบเคียงไม่ได้
ตอนนี้ขนาดเจ้าเมืองหลู่แห่งเมืองจงโจวยังออกมาสนับสนุนปรมาจารย์หลินต่อหน้าสาธารณะ ต่อให้ตระกูลส้งเปิดเผยไพ่เด็ดใบสุดท้ายแล้ว จะสามารถทำอย่างไรได้ล่ะ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...