จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 282

หวางซูเฟินกับฉินหลัน มองไปที่หลินหยุนด้วยความตกตะลึง

หวางซูเฟินอาจจะเข้าใจได้ว่าทำไมหลู่ฉางหลินถึงมีความเคารพต่อหลินหยุนขนาดนี้ และเธอยังยืนยันอย่างแน่ชัดว่า หลินหยุนเป็นนักบู๊

อีกทั้ง ยังเป็นนักบู๊ที่มีวิชาความสามารถเก่งกาจอีกด้วย!

แต่ ฉินหลันไม่ว่าอย่างไรก็คงคิดไม่ออก: “ท่านประธานกรรมการ หลินหยุนก็เป็นเพียงบอดี้การ์ดที่ฉันว่าจ้างมาโดยทั่วไปเท่านั้น ทำไมขนาดเจ้าเมืองหลู่ถึงกับต้องเคารพนอบน้อมต่อเขามากขนาดนั้นด้วยล่ะ? ”

หวางซูเฟินไม่ได้ตอบกลับไป มีเรื่องราวบางอย่าง ถ้าหากให้คนธรรมดาทั่วไปรับทราบแล้ว ก็จะไม่เป็นประโยชน์อะไร

เหยียนต้าวหมิงกับประธานหูและหลิวเหอหมิงรวมถึงคนอื่น ๆ มีสีหน้าซีดเซียว พวกเขาคิดกันจนศีรษะระเบิดแล้ว ก็คิดไม่ถึงว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นได้!

แค่บอดี้การ์ดธรรมดาคนหนึ่ง นึกไม่ถึงว่าเจ้าเมืองหลู่จะเคารพนอบน้อมกับเขาขนาดนั้นเชียว!

ยังจะกระทำการต่อหน้าพวกเขาทุกคน โดยประกาศการสนับสนุนต่อสาธารณะ!

เมื่อครู่ที่พวกเขาข่มเหงรังแกหลินหยุน ถ้าหลินหยุนจะแก้แค้นกลับคืน พวกเขาก็คงจะไม่มีชีวิตรอดเป็นแน่?

คุณชายหลี่กับพวกลูกเศรษฐีทั้งหลาย ตกตะลึงจนลูกตาต่างก็จะหลุดออกมาจากเบ้ากันเป็นแถวแล้ว

“ไม่ ไม่ใช่แน่นอน! คุณชายเฉิน นายรีบตบหน้าข้าดูหน่อยสิ ดูสิว่าข้านั้นได้ฝันไปหรือเปล่า! ”

“นั่นเป็นถึงเจ้าเมืองหลู่เชียวนะ! นึกไม่ถึงว่าจะเคารพนอบน้อมต่อไอ้หนุ่มนั่นขนาดนี้! ”

“เขาไม่ใช่เป็นแค่บอดี้การ์ดหรอกหรือยังไง? ทำไมถึงเปลี่ยนเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ! ”

คุณชายหลี่อยากจะร้องไห้ออกมาแต่ก็ไม่มีน้ำตา

ก็เหมือนกับช้างตัวหนึ่ง ไปเหยียบย่ำมดตัวน้อย แต่มดตัวน้อยนั้นกลับเปลี่ยนเป็นยักษ์ที่มีขนาดใหญ่กว่าช้างเป็นร้อยเท่าในทันที

เหตุการณ์ที่กลับตาลปัตรแบบนี้ ทำให้คุณชายหลี่มีใจคิดอยากจะตายเลยทีเดียวเชียว!

แต่ ยังไม่จบเพียงเท่านี้

ในขณะที่ทุกคนกำลังตกอยู่ในความตะลึงที่เจ้าเมืองหลู่ได้กระทำขึ้นนั้น

หญิงสาวผู้หนึ่งในชุดกระโปรงยาวสีแดง รูปร่างอรชร ท่าทางสง่างามสูงศักดิ์ และมีผ้าคลุมหน้า ได้พาสาวน้อยสี่คนที่สดใสร่าเริง มีบุคลิกท่าทางที่แตกต่างกัน เดินตรงเข้ามาด้วยท่าเดินที่อ่อนช้อย

ทุกคนต่างก็ไม่คุ้นเคยกับผู้หญิงคนนี้ แม้แต่พวกคนจากหลิงหนาน ก็ยังไม่ทราบถึงสถานะของหญิงผู้นี้เช่นกัน

แต่ว่า พวกสาวน้อยที่อยู่ด้านหลังผู้หญิงคนนี้ทั้งสี่คนนั้น หลายคนต่างก็มีความคุ้นเคยบ้าง

“สาวน้อยในชุดสีขาวผู้นั้นไม่ใช่หยุนเยว่จินไซที่มีชื่อเสียงโด่งดังหรอกเหรอ? ”

“นั่นคือเฟิงเหมียนจินไซ! ”

“หรือว่าสาวน้อยทั้งสี่คนนั้น ก็คือจินไซสี่คนในจำนวนจินไซทั้งหกคนของควีนจินล่ะ! ”

“อย่างนั้น ผู้หญิงที่เดินนำอยู่ด้านหน้า ก็คงจะเป็น......”

มีเพียงชื่อเดียว ที่อยู่ในจิตใจของทุกคน!

ควีนจินหลิงหนาน!

แต่ว่า ควีนจินหลิงหนานแต่ไหนแต่ไรก็ไม่เคยเข้าร่วมการประชุมสุดยอดจงโจวมาก่อน อีกทั้งสถานะระดับเธอนั้น ไม่ได้สนใจที่จะเข้าร่วมการประชุมสุดยอดจงโจวเลยแม้แต่น้อย

แต่ว่าวันนี้ทำไมถึงมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ได้?

ไม่รอให้ทุกคนได้สติกลับคืนมา ควีนจินหลิงหนานก็กวาดสายตามองไปในกลุ่มคน และพูดขึ้นว่า: “คุณหลินอยู่ไหม? ”

คุณหลิน คุณหลินอีกแล้วเหรอ!

ทุกคนต่างก็ตกตะลึงติดต่อกันอยู่หลายครั้ง จนด้านชาไปหมดแล้ว

ก่อนอื่นเลยคือพวกผู้มีอิทธิพลอำนาจและพวกเศรษฐีจากสิบแปดเมืองในหลิงหนาน แล้วก็เจ้าเมืองหลู่ จากนั้นก็ผู้มีชื่อเสียงโด่งดังอย่างควีนจินหลิงหนาน!

บุคคลผู้มีสถานะที่สูงที่สุดในหลิงหนานและจงโจวต่างก็มากันแล้ว อีกทั้งมาเพื่อมุ่งหาไอ้หนุ่มน้อยที่แปลกประหลาดผู้นี้!

ควีนจินมองเห็นหลินหยุนได้อย่างรวดเร็ว สายตาหยุดอยู่ที่ตัวของหลินหยุน และรีบเดินเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว

“คุณหลิน ไม่เจอกันตั้งนานเลย! ”

“ฉันได้ยินว่าหยู่ลั่วได้กระทำการอย่างมีตาหามีแววไม่ ซึ่งเป็นการล่วงเกินท่าน พอดีว่าฉันเองกำลังทำธุระอยู่ที่จงโจว ได้ทราบว่าท่านอยู่ที่นี่ จึงรีบมาหาท่านเพื่อขออภัยโทษ! ”

“หวังว่าคุณหลินจะมีเมตตา ให้อภัยที่หยู่ลั่วไม่มีสัมมาคารวะ! ”

พูดจบ ควีนจินก็หันไปทางหลินหยุน และโค้งคำนับ

เงียบกริบกันไปทั่วอีกครั้ง!

หวางซูเฟินกับฉินหลัน มองไปที่หลินหยุน เหมือนกับว่ากำลังมองไปที่ตัวประหลาด!

หลินหยุนเข้าใจที่ควีนจินพูดถึงหยู่ลั่วในการประชุมสุดยอดขนาดเล็ก ในเรื่องที่ต้องการจะชักชวนให้เขาเข้าร่วมทีมแข่งขันกีฬา

โดยหลินหยุนไม่ได้ใส่ใจเลยแม้แต่น้อย

ต่อหน้าของควีนจิน หลินหยุนจึงลุกยืนขึ้น ยิ้มและพูดขึ้นว่า: “คุณท่านจินไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้ ผู้ไม่รู้ย่อมไม่ผิด อีกทั้งในตอนนั้นหยู่ลั่วก็ได้กล่าวคำขอโทษแล้ว คุณลุกขึ้นเถอะ! ”

ตอนนี้ควีนจินได้ยืนตัวตรงแล้ว เรียกจินไซทั้งสี่: “หยุนเยว่ เฟิงเหมียน พวกเธอยังไม่รีบมาทำความเคารพคุณหลินอีกเหรอ! ”

หยุนเยว่กับคนอื่นก็รีบเดินมาด้านหน้า และแสดงความเคารพอย่างสุภาพต่อหลินหยุน: “สวัสดีคุณหลิน! ”

ต่างเป็นการแสดงความเคารพในลักษณะที่ผู้น้อยกระทำต่อผู้อาวุโส ซึ่งการจับมือที่เป็นการแสดงทักทายของจีนนั้นไม่เพียงพอที่จะแสดงออกถึงความนับถือเลื่อมใสของหยุนเยว่และคนอื่น ๆ

ซึ่งก็ไม่น่าแปลกอะไร โดยเฉพาะกับพวกหยุนเยว่ทั้งสี่คน ที่เคยได้เห็นกับตาของตัวเองถึงท่าทางการยิงธนูปราบผีของหลินหยุน

ลูกธนูดอกนั้น เปลี่ยนแปลงสีของทั้งชั้นดินและชั้นฟ้า!

โดยได้ยิงธนูสังหารวิญญาณบรรพบุรุษฮั่นป๋า และก็สร้างความยำเกรงต่อผู้คนนับไม่ถ้วน!

“ไม่ต้องเกรงใจ ลุกขึ้นมาเถอะ! ” ท่าทางของหลินหยุนก็ยังคงเฉยเมย

หลินหยุนมองไปที่หวางซูเฟิน และแนะนำให้กับควีนจินว่า: “ผู้นี้คือประธานกรรมการหวางแห่งบริษัท ตงหวาง กรุ๊ป เป็นผู้ใหญ่ที่ฉันให้การเคารพนับถือ! ”

เป็นผู้ใหญ่ที่ฉันให้การเคารพนับถือ?

แววตาของหวางซูเฟินกับควีนจิน ปรากฏถึงความสับสนขึ้นในเวลาเดียวกัน

ตั้งแต่ที่หวางซูเฟินได้รู้จักกับหลินหยุน ก็ไม่เคยที่จะทำดีอะไรต่อหลินหยุนเลย แถมยังจะเคยกล่าวเตือนหลินหยุนไปไม่รู้กี่ครั้ง

ตอนนี้เธอเองอดไม่ได้ที่จะเหงื่อตก

หลินหยุนไม่โกรธเคืองเธอก็ถือว่าโชคดีแล้ว ยังจะบอกว่าเธอคือผู้ใหญ่ที่ให้การเคารพนับถือ!

ตกลงว่าเรื่องนี้มีเงื่อนงำซับซ้อนอะไรที่เธอไม่ทราบอย่างนั้นเหรอ?

ควีนจินเองก็ไม่ได้เชื่อในคำพูดของหลินหยุน กำลังแอบคาดเดาอยู่ถึงความสัมพันธ์ระหว่าง หลินหยุนกับหวางซูเฟิน

แต่ก็ไม่สนว่าตกลงหลินหยุนกับหวางซูเฟินจะมีความสัมพันธ์อะไรต่อกัน ซึ่งผู้ที่สามารถทำให้หลินหยุนเอ่ยปากแนะนำได้นั้น ควีนจินเองก็ไม่กล้าที่จะเมินเฉยอยู่แล้ว!