จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 49

บทที่ 48 มีวิธี

ได้ยินคำว่าความรักของแม่ เด็กทั้งสามคนก็มีอาการเสียใจ

ผู้หญิงสองคนที่ค่อนข้างจะโตหน่อย จึงทราบซึ้งกับคำพูดประโยคนี้ เวลานี้อดไม่ได้ที่จะร้องไห้อยู่หน้าเตียงของผู้เป็นแม่

“แม่คะ หลายปีมานี้ แม่ลำบากแล้ว!”

“ตอนนี้หนูโตแล้ว สามารถหาเงินได้แล้ว ต่อไปก็ให้หนูมาดูแลตอบแทนแม่เถอะ!”

พูดจบ หญิงสาวที่ใส่แว่นตาดำ จู่ๆก็ลุกขึ้นมา ถอดแว่นออก มองหน้าหลินหยุนอย่างเคร่งขรึม

“คุณเป็นดาราดังหยางหยิง!” แวบแรกโจวชิงเหอก็จำได้แล้ว อุทานอย่างตกใจ

หยางหยิงเป็นดาราหญิงที่ดังมากในช่วงนี้ เพราะภาพลักษณ์ที่สวยใสไร้เดียงสาของเธอ เป็นความฝันของแฟนคลับส่วนใหญ่

แต่ว่า สำหรับตัวตนของหยางหยิง กลับลึกลับมาก คิดไม่ถึงว่าตัวตนที่แท้จริงของเธอจะน่าสังเวชขนาดนี้

มิน่าล่ะเมื่อก่อนทั้งครอบครัวของเธอใช้ชีวิตลำบากนัก ตอนนี้ถึงสามารถที่จะเข้ามาพักในห้องพักผู้ป่วยพิเศษได้

เมื่อชาติก่อนหลินหยุนชอบหยางหยิงมาก เพราะหยางหยิงไม่เคยมีข่าวเสียหายอะไรเลย บริสุทธิ์มาก

หลังจากที่หลินหยุนถูกพ่อแม่รับตัวกลับไป กลายเป็นลูกมหาเศรษฐีแล้ว เขายังเคยชวนหยางหยิงหลายครั้ง แต่แล้วก็ถูกหยางหยิงปฏิเสธ

คิดไม่ถึงชาตินี้ เพราะเขาช่วยเชี่ยหยู่เวยช่วยเด็กคนนั้น แล้วก็เกิดเป็นทฤษฎีผีเสื้อขยับปีก วิถีแห่งโชคชะตาเปลี่ยนไป

หยางหยิงโค้งคำนับให้กับหลินหยุนอย่างสุภาพ ใบหน้าที่งดงามแฝงไว้ด้วยความขอร้อง: “คุณหมอ โปรดช่วยแม่ของฉันด้วย ต้องเสียเงินมากเท่าไหร่ฉันก็ยินดี!”

ผู้เชี่ยวชาญเหล่านั้นก็ยังคงไม่เชื่อหลินหยุน ผู้เชี่ยวชาญหม่ารีบกล่าวขึ้น: “คุณหยาง คุณอยากโดนเขาหลอก อะไรหยินชี่เข้ากระดูก เป็นคำพูดที่ไร้สาระทั้งนั้น!”

“สำหรับที่เขาสามารถบอกสภาพที่อยู่อาศัยของคุณแม่คุณ ต้องทำการตรวจสอบมาล่วงหน้าแล้วอย่างแน่นอน ถึงอย่างไรคุณก็เป็นดาราดัง สามารถรู้เรื่องพวกนี้ ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกอะไร”

“อาการป่วยของแม่คุณ ผมว่าควรที่จะไปรักษาที่เมืองหลวงหรือไม่ก็ไปรักษาที่ต่างประเทศถึงจะถูกต้อง”

ใบหน้าของหยางหยิงมีความลังเล มองแม่ที่นอนอยู่เตียงผู้ป่วย กล่าวอย่างเสียใจ: “ฉันก็เคยคิดที่จะไปเมืองหลวง หรือต่างประเทศ แต่ว่าอาการของแม่ตอนนี้ไม่สามารถที่จะเดินทางไกลได้เลย”

“คุณหมอคะ ในเมื่อคุณสามารถดูออกว่าแม่ฉันป่วยเป็นอะไร งั้นคุณก็ต้องมีวิธีรักษาใช่มั้ยคะ?”

“คุณพูดมาเถอะ เสียเงินเท่าไหร่ฉันก็เต็มใจ เมื่อก่อนที่บ้านไม่มีเงิน แม่ต้องลำบากเลี้ยงดูเราสามพี่น้องให้เป็นผู้เป็นคน ตอนนี้เป็นเวลาที่พวกเราต้องตอบท่านแล้ว”

ผู้เชี่ยวชาญหม่ายังคงไม่ลดละ พูดเกลี้ยกล่อมต่อ: “คุณหยาง อย่าให้ความเป็นห่วงทำให้สับสนนะ คุณไม่ควรเพราะเป็นห่วงอาการของแม่ ก็เชื่อพวกสิบแปดมงกุฎนะ!”

โจวชิงเหอทนฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว มองผู้เชี่ยวชาญหม่าแล้วถาม: “แล้วผู้เชี่ยวชาญหม่ามีวิธีที่ดีกว่านี้เหรอ?”

ผู้เชี่ยวชาญหม่าเงียบไปทันที แก้เก้อด้วยการทำหน้าเย็นชา: “แม้ว่าผมจะไม่มีวิธี แต่ยังไงผมก็โกหกคนไม่เป็น!”

“คุณไม่เคยลอง แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าหมอเทพหลินเป็นสิบแปดมงกุฎ!” โจวชิงเหอโมโหในใจ น้ำเสียงก็สูงโดยไม่รู้ตัว

“เอาละ อย่าเถียงกันอีกเลย!” หวางหยวนเผยกล่าวห้าม มองหลินหยุนด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม แล้วถาม ถ้าหากตามที่นานพูด คุณมีความมั่นใจกี่เปอร์เซ็นต์ที่จะรักษาหาย?”

สายตาของคนทั้งหมด จ้องมองไปที่หลินหยุนทันที

หลินหยุนไม่ได้ตอบทันที โรคแบบนี้ไม่ใช่การรุกรานของสิ่งชั่วร้าย และก็ไม่ใช่การบาดเจ็บภายใน แต่เป็นโรคที่สะสมมายาวนานหลายปี

หมอสามารถรักษาโรคได้ แต่ไม่สามารถที่จะรักษาอายุขัย ต่อให้ชาติที่แล้วหลินหยุนเคยบำเพ็ญเพียรถึงขึ้นแดนกษัตริย์เซียน ก็ยังไม่สามารถที่จะควบคุมการเกิดการตายได้

ผู้ป่วยถูกหยินชี่ทำร้ายมาสิบกว่าปี เข้าไปในกระดูกนานมากแล้ว นี่ไม่ใช่การป่วยธรรมดา แต่มันถึงขึ้นการสูญเสียชีวิต เป็นวัฏจักรการเวียนว่ายตายเกิดของโลกมนุษย์

อีกอย่างตอนนี้หลินหยุนมีเพียงพลังระยะปฐมภูมิตอนแรก จะรักษาให้หายนั้น ค่อนข้างที่จะยาก

หยางหยิงมองหลินหยุนอย่างคาดหวัง แล้วถาม: “คุณหมอ คุณมีวิธีมั้ย?”

โจวชิงเหอที่อยู่ข้างๆเขาก็กล่าวอย่างเคร่งขรึม: “หมอเทพหลิน เราได้วิดีโอคอลกับผู้เชี่ยวชาญในเมืองหลวงเพื่อหาแนวทางการรักษา แต่ก็ไม่ได้ข้อสรุป”

เชี่ยเจี้ยนโก๋พูดอย่างโมโห: “ฉันเลี้ยงนายมาตั้งแต่เด็ก ไม่เข้าใจนายแล้วใครจะเข้าใจนายอีก อย่ามาก่อกวนที่นี่เลย รีบกลับบ้านกับฉัน!”

“แล้วคุณรู้มั้ยว่าผมมาจากที่ไหน พ่อแม่ที่แท้จริงคือใคร?” หลินหยุนสีหน้าเฉยชา ถามอย่างต่อเนื่อง

เชี่ยเจี้ยนโก๋หยุดนิ่ง พูดไม่ออก

“คุณไม่เข้าใจเลย ดังนั้น คุณยังไม่เข้าใจผม ก็เหมือนกับความสามารถของผม ไม่ใช่สิ่งที่คุณสามารถจินตนาการได้”

พูดจบ หลินหยุนอาศัยจังหวะที่เชี่ยเจี้ยนโก๋อึ้งอยู่นั้น กลับเข้าไปในห้องผู้ป่วย

เมื่อเห็นหลินหยุนกลับมา หยางหยิงก็ถามอย่างร้อนใจ: “คุณหมอ ไม่ว่ายัง คุณต้องช่วยแม่ฉันนะคะ!”

หลินหยุนกล่าวอย่างเรียบเฉย: “วางใจเถอะ รอให้อุปกรณ์ที่ผมต้องการมาก่อน ผมก็จะช่วยแม่คุณทันที”

“ฮึ่ม งั้นพวกเราก็คอยดูกัน เขาจะใช้วิธีอะไรรักษาผู้เชี่ยวชาญในเมืองหลวงยังไม่มีวิธีเลย!” ผู้เชี่ยวชาญหม่ากล่าว แล้วก็หันกายจากไป

หวางหยวนเผยจ้องมองหลินหยุนแวบหนึ่ง ก็เดินจากไปด้วย

เชี่ยเจี้ยนโก๋จ้องหลินหยุน โกรธอย่างมาก เขาเพิ่งจะคิดได้ว่าสิ่งที่หลินหยุนพูดกับเขานั้นหมายความว่าอย่างไร

เขากลับถูกหลินหยุนเมินใส่

มันทำให้เชี่ยเจี้ยนโก๋ทั้งอายทั้งโกรธ

“ฮึ่ม ในเมื่อแกชอบที่จะอวดเก่ง งั้นฉันขอเตือนแกประโยคหนึ่ง หากแกล้มเหลว จุดจบมันต้องดูแย่มากอย่างแน่นอน!”

หลินหยุนมองหยางหยิงแวบหนึ่ง แล้วก็หันกายจากไป

ชาติที่แล้ว เขารู้สึกดีต่อหยางหยิงไม่น้อย ชาตินี้ ก็ถือว่าช่วยเธออีกสักครั้งละกัน!