จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 81

บทที่ 80 ลูกปัดกันศพเน่า

ซ้งเห้อหันหน้าไปมองหวางจื้อเหอและพูดว่า “ท่านหวางนี่เป็นลูกปัดหยกธรรมดา”

ชายชราร่างผอมที่อยู่ด้านหลังเจียงจงโยวตะคอก และพูดว่า “เป็นเพราะคุณไม่เก่งพอ ไม่รู้จักสมบัติล้ำค่าที่แท้จริง!”

ซ้งเห้อโกรธเล็กน้อย โดยปกติแล้วคนอื่นๆจะปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพ แม้แต่คนใหญ่คนโตอย่างหวางจื้อเหอก็เคารพเขามาก ตอนนี้ชายชราที่อยู่เบื้องหลังเจียงจงโยวกล้าที่จะดูถูกเขา!

“ในเมื่อคุณบอกว่าลูกปัดหยกนี้เป็นสมบัติล้ำค่า งั้นก็ให้แสดงให้พวกเราดูสิ?” ซ่งเห้อยิ้มเยาะ เมื่อกี้เขาได้ใช้พลังทิพย์เข้าไปแล้ว ถ้าลูกปัดนี้เป็นเครื่องรางมันต้องมีการเคลื่อนไหวอย่างแน่นอน

ความจริงปรากฏ ลูกปัดนี้เป็นลูกปัดหยกธรรมดา

“ถ้าอย่างนั้นทุกคนลืมตาดูให้ดีๆ!” ชายชราที่อยู่ข้างหลังเจียงจงโยว พูดด้วยน้ำเสียงแปลกๆ จากนั้นก็เดินไปที่โต๊ะ

ได้บ่นพึมพำในปาก ได้ร่ายรำไปมาตรงข้างหน้าลูกปัดหยก ใช้พลังทิพย์ที่แข็งแกร่งกว่าที่ซ่งเห้อใช้ในตอนนั้นส่งเข้าไปในลูกปัดหยกจากนั้นเขาก็ตะโกน “เปิดออก!”

ทันใดนั้น ลูกปัดหยกก็สว่างวาบด้วยแสงสีเขียว และความหนาวเย็นก็ลอยขึ้นมาในห้อง ทุกคนรู้สึกเย็นสบาย และสดชื่นขึ้นมา!

ทุกคนตกตะลึง และนิ่งอึ้ง!

หูเต่อลี่ลุกขึ้นยืนทันที และพูดด้วยความตกใจ “ลูกปัดหยกนี้มีผลเช่นนี้จริง!”

หวางจื้อเหอก็ลุกขึ้นยืน มองไปที่ลูกปัดหยกด้วยความตื่นเต้น และพูดว่า “ตอนนี้ฉันรู้สึกสดชื่น ร่างกายผ่อนคลาย หรือเป็นผลของลูกปัดหยกนี้หรือไม่?”

เจี่ยงสงก็ลุกขึ้นยืน ด้วยท่าทางตื่นเต้น “ในขณะนั้น ฉันรู้สึกว่าโรคคออักเสบของฉันที่เป็นเวลาหลายปีดูเหมือนจะดีขึ้นมาก หรือลูกปัดหยกนี้อาจเป็นเครื่องรางจริง?”

ชายชราเหลือบมองไปที่คนสองสามคน ด้วยใบหน้าที่เย่อหยิ่ง และพูดอย่างเย็นชา “ลูกปัดนี้สามารถปลุกให้มีสติและสมองปลอดโปร่ง เป็นเครื่องรางที่ท่านปุโรหิตเหลือไว้ ถ้าคนธรรมดานำมาติดไว้กับตัว ทำให้มีสติมีสมาธิ มีผลทำให้เลือดลมไหลเวียนดี วางไว้ที่บ้าน มันมีผลในการขับไล่วิญญาณชั่วร้ายและทำให้คนที่บ้านแคล้วคลาดปลอดภัย!”

เจียงจงโยวยืนขึ้น และพูดด้วยรอยยิ้ม “ท่านเจียง ท่านหวาง คุณหู ตอนนี้ยังสงสัยว่าสิ่งที่ฉันเอามาไม่ใช่สมบัติล้ำค่าหรือไม่?”

ทันใดนั้น ซ่งเห้อก็เดินไปหาชายชราคนนั้น โค้งคำนับอย่างเคารพ และพูดว่า “ฉันขอโทษที่ไร้มารยาท ที่แท้ท่านเป็นใต้ซือบำเพ็ญเซียนที่เข้าสู่แดนทิพย์! ขอโทษ ขอโทษ!”

ชายชราผู้นั้นเหล่ตามองซ่งเห้อ และพูดว่า “ตัวเองฝีมือไม่เก่งพอ ก็อย่าออกมาให้ขายหน้า!”

ซ่งเห้อหน้าแดง แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับใต้ซือบำเพ็ญเซียนที่เข้าสู่แดนทิพย์ เขาก็ไม่กล้าที่จะโกรธ แต่อย่างใด

“ท่านอาวุโสสั่งสอนได้ถูกต้อง ฉันจะกลับไปเดี๋ยวนี้ ตั้งใจฝึกฝน และไม่สนใจเรื่องทางโลก!”

หลังจากพูดจบ ซ่งเห้อก็หันหลังและจากไป

หวางจื้อเหอไม่สามารถเกลี้ยกล่อมเขาไว้ได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงเฝ้าดูซ่งเห้อจากไป

หูเต๋อลี่เป็นคนแรกที่พูดว่า “ท่านเจียงฉันรู้สึกว่าช่วงนี้กระสับกระส่าย ตอนกลางคืนก็นอนไม่ค่อยหลับ ลูกปัดที่ฟื้นสติทำให้สมองปลอดโปร่งนี้ฉันจะเอา คุณกำหนดราคามาเลย!”

“น้องหูสิ่งที่คุณพูดไม่ถูกต้อง! ถ้าตามอายุฉันแก่กว่าคุณ ร่างกายนี้ย่อมไม่ดีเท่าคุณอย่างแน่นอน ดังนั้นลูกปัดฟื้นสติทำให้สมองปลอดโปร่งน่าจะให้ฉัน” หวางจื้อเหอพูด

เจี่ยงสงก็ไม่ยอมน้อยหน้าใคร และพูดว่า “ของล้ำค่า ผู้มีวาสนาถึงจะได้ครอบครอง ของล้ำค่าชิ้นนี้ควรเป็นของใคร ต้องดูวาสนา พวกท่านสองคนไม่ต้องแย่ง ลองมาฟังท่านเจียงพูดว่าต้องการขายยังไง?

ผู้มีอิทธิพลเหล่านี้ไม่ขาดแคลนเงิน สิ่งที่ขาดคือสุขภาพและต้องการอายุยืนยาว หากสามารถยืดอายุ รักษาโรคและป้องกันภัยพิบัติได้ พวกเขาจะใช้เงินจำนวนมากเพื่อซื้อมัน

ที่ด้านหลัง เมื่อเห็นผู้มีอิทธิพลทั้งหลายกำลังแย่งชิงลูกปัดนี้ เฉียนหัวชิงแอบมองไปที่หลินหยุนอย่างเงียบๆ และถามเสียงเบา “คุณหลิน คุณคิดยังไง?”

หลินหยุนเหลือบมองไปที่ลูกปัดหยก ยิ้มอย่างเย็นชา และพูดว่า “ของปลอม”

คำพูดนี้หลินหยุนไม่ได้พูดเสียงเบา คนส่วนใหญ่ในห้องก็ได้ยิน

หวางจื้อเหอมองไปที่หลินหยุน ใบหน้าของเขาไม่แยแส เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับตัวเอง ไม่ต้องไปสนใจ

หลินหยุนมองเจียงจงโยวที่มีสายตาเยาะเย้ย และพูดเบาๆ “นี่คือสิ่งที่คุณยืนยันให้ฉันพูด หวังว่าคุณจะไม่เสียใจ!”

เจียงจงโยวคิดว่าหลินหยุนกำลังข่มขู่เขา หัวเราะเยาะและพูดว่า “ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่มีวันเสียใจแน่นอน!”

“เชิญเลย!” เจียงจงโยวใช้มือแสดงท่าทางเชิญ แม้ว่าหลินหยุนจะเคยค้นคว้าเกี่ยวกับโบราณวัตถุ แต่ลูกปัดนี้ไม่ใช่ของโบราณเขาไม่ต้องกังวลว่าหลินหยุนจะรู้เรื่องอะไร

หลินหยุนลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ เอามือไขว้หลัง เดินไปที่โต๊ะ ใช้นิ้วชี้ไปที่ลูกปัดหยกเบาๆ

ทันใดนั้นลูกปัดหินก็มีควันสีดำพุ่งออกมา ทันใดนั้นลมหนาวก็ปรากฏขึ้นในห้อง ทำให้ขนลุก ในสายลมหนาวนั้น บางครั้งมีเสียงหัวเราะที่แปลกประหลาด ซึ่งทำให้ขนหัวลุก

“เกิดอะไรขึ้น!”

ผู้มีอิทธิพลหลายคนกลัวจนหดตัวเข้าหากัน มองไปรอบๆ ด้วยความหวาดกลัว

เสียงของหลินหยุนค่อยๆดังขึ้น “สิ่งที่เรียกว่าลูกปัดฟื้นสติทำให้สมองโปร่งนี้ แท้จริงแล้วคือลูกปัดที่อมอยู่ในปากศพเพื่อกันศพเน่า เนื่องจากลูกปัดนี้ดูดซับหยินชี่จากคนตายมานานหลายปี ดังนั้นเมื่อใช้พลังทิพย์เข้าไปเร่ง จะทำให้มีลมเย็นสบายออกมา”

“แต่ว่าหากมนุษย์ธรรมดานำลูกปัดมาติดตัว ไม่เพียงแต่ไม่มีผลดีอะไร พอนานๆไปหยินชี่ของคนที่ตายแล้วจะจู่โจมเข้าไปทำลายร่างกายเราเอง ทำให้สับสนทางจิตใจ ความทุกข์ทรมานจากโรคทุกชนิด และที่หนักอาจถึงตาย”

“ถ้าคุณเอาลูกปัดนี้วางไว้ที่บ้าน จะดึงดูดวิญญาณเร่ร่อน ภูตผีปีศาจ และเมื่อเวลาผ่านไป พื้นที่ทั้งหมดจะกลายเป็นเหมือนบ้านร้าง”

ผู้มีอิทธิพลทั้งหลายต่างตกใจและโกรธมาก!

หูเต๋อลี่ตะโกนเสียงดัง “ดีนักนะเจียงจงโยว ฉันว่าแล้วทำไมคุณถึงใจดีขนาดนี้ สมบัติล้ำค่าขนาดนี้ไม่เก็บไว้ใช้เอง แต่กลับจะนำมาขายให้พวกเรา ที่แท้คุณมาเพื่อโกงพวกเรา!”