ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 175
หยุนชีคุกเข่าลงบนพื้น ร่างกายบังคับไม่ได้จนตัวสั่น ความตื่นตระหนกในใจทำอย่างไรก็เอาไม่อยู่ “คุณหนู ท่านให้โอกาสข้าอีกครั้งเถอะ บ่าวจะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกรอบแน่นอน”
“เหว้ยหลัน ส่งหยุนชีออกไปเถอะ”
“คุณหนู บ่าวไม่ไป! ถ้าหากคุณหนูไม่ยอมที่จะยอมรับบ่าวอีกรอบ บ่าวก็จะตายเพื่อบาปตัวเอง!”
ได้ยินคำนี้ แววตาเฟิงฉิ้นหว่านได้มีความเคร่งขรึมแวบเข้ามา “ได้สิ ฝั่งตระกูลหยุนกำลังคิดข้ออ้างไม่ออกที่จะมาถกเถียงกับข้า เจ้าตายแล้วพอดีเลยที่จะเป็นข้ออ้างสำหรับตระกูลหยุนที่จะมาใส่ร้ายข้าต่อไป”
“ไม่ บ่าวจะไม่ทำที่ของคุณหนูให้เลอะเทอะหรอก”
เฟิงฉิ้นหว่านขมวดคิ้วอย่างแน่น สายตายิ่งมีความเย็นชาเพิ่มเข้ามา “บางคน ทำทุกอย่างเพื่อที่จะมีชีวิตรอด แต่เจ้า แจ่มแจ้งว่าสามารถมีชีวิตที่ดีอีกต่อไปได้แต่กลับมีใจโหยหาความตาย เจ้าตัดสินใจแล้ว ข้าจะไม่รั้งแน่นอน”
“คุณหนู……”
“เหว้ยหลัน นำคนออกไป พร้อมกับนำใบสัญญาการค้าขายตัวให้เขาคืน”
“ทราบ”
“คุณหนู……” น้ำเสียงของหยุนชีแหลมคม คนฟังทนฟังไม่ได้เลย
เฟิงฉิ้นหว่านดันหันหลังไป ไม่ไปมองอีก
เหว้ยหลันต้องบิดแขนของเขา บังคับพาเขาออกไป
หยุนชีถูกดันไปนอกประตู ยังคงไม่ยอมแพ้ที่ดันเข้าไปบ้านตระกูลเฟิง
เหว้ยหลันถอนหายใจ “หยุนชี สถานการณ์ในตอนนี้ของคุณหนูไม่เป็นในแง่บวกเลย เจ้าก็อย่าไปรบกวนคุณหนูต่อไปอีกเลย”
หยุนชีตกตะลึงขึ้นมาทันที “สำหรับคุณหนูแล้ว ข้าไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้วหรือ?”
“ก่อนหน้านี้คุณหนูเลือกเจ้า แต่น่าเสียดายเจ้าทำลายความเชื่อใจที่คุณหนูมีต่อเจ้า สถานการณ์ตอนนั้น หากไม่ใช่ท่านชายฟู่ที่มาทันเวลา วันนี้ถึงเจ้าจะตายไปกี่พันรอบร้อยรอบ ก็แลกชีวิตของคุณหนูกลับมาไม่ได้แล้ว”
หยุนชีเจ็บปวดโดยที่นำมือจับหัว”ข้าคิดไม่ถึง……”
“เรื่องในโลกนี้คาดการณ์ยาก คุณหนูก็รู้ว่าเจ้าก็ไม่ผิด จึงไม่ได้ทำการลงโทษเจ้าใดๆเลย เพียงแค่นำเจ้าออกห่างจากชีวิตคุณหนู นี่ก็แสดงให้เห็นว่าคุณหนูเมตตาเจ้าแล้ว หยุนชี เป็นเวลาน้อยที่ข้าอาศัยอยู่ข้างคุณหนู แต่มีเพียงจุดเดียวที่ดูเข้าใจ สำหรับคุณหนูแล้วผู้ที่แสวงหาความตายอย่างง่ายดายนั้น เป็นการดูถูกและรังเกียจเป็นอย่างยิ่ง หากเจ้าอยากจะตอบแทนบุญคุณคุณหนูจริงๆ ก็คิดดีๆว่าจะทำอย่างไรเพื่อให้เกิดประโยชน์ต่อคุณหนู แต่ไม่ใช่การยอมสละชีวิตตัวเองอย่างง่ายดาย”
หยุนชีเงยหน้าขึ้นมา จากสายตาที่ตื่นตระหนกกลัวค่อยๆกลับมาสู่สภาพนิ่ง “ข้าไม่ตาย ข้ายังสามารถทำสิ่งต่างๆเพื่อคุณหนู! ข้าทำได้แน่นอน!”
เขายังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณคุณหนู ฉะนั้นจะไปตายได้ย่างไร?
“ถ้าอย่างนั้นก็ดี” เหว้ยหลันถอนหายใจเบาๆ “หากเจ้าเลือกแล้วว่าจะมีขีวิตอยู่ต่อไป ก็คิดดีๆ อะไรกันแน่ที่เป็นการตอบแทนบุญคุณต่อคุณหนู!”
ประตูใหญ่ของตระกูลเฟิงปิดลงอย่างแรง หยุนชียืนอยู่หน้าประตูเป็นเวลานาน แล้วคุกเข่าลงตรงบนพื้นก้มกราบสามครั้ง จากนั้นก็ไปทางฝู่หยาไปแล้ว
สาเหตุที่ทำให้คุณหนูเกลียดชังเขาเป็นเพราะตระกูลหยุน ถ้าอย่างนี้แล้ว เขาก็จะทำลายล้างตระกูลหยุน!
เขาจะกลายเป็นมีดใช้งานด้ามหนึ่งในมือของคุณหนู ช่วยคุณหนูทำให้หนทางข้างหน้าของนางไร้อุปสรรค!
เหว้ยหลันกลับถึงลานนอกบ้าน เฟิงฉิ้นหว่านกำลังยืนอยู่ริมหน้าต่าง มองดูดอกไม้บานตรงลานนอกบ้าน
“คุณหนู หยุนชีไปแล้ว”
“อืม” เฟิงฉิ้นหว่านพยักหน้าเบาๆ “ไปทักทายท่านแม่เถอะ”
เหว้ยหลันสังเกตสีหน้าของเฟิงฉิ้นหว่านอย่างละเอียด สุดท้ายอดใจไม่ได้ที่จะเอ่ยปากถาม “คุณหนู ท่านไล่หยุนชีไปก็เพราะว่าเขาไม่ได้จัดการข้าน้อยของเขาดีๆจริงๆหรือ?”
เสิ่นเยว่มองเห็นเงาหลังที่รีบร้อนของนาง ถอนหายใจอย่างหนัก “แม่นมโจว ทำไมข้อยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่ามันแปลกๆ?”
แม่นมโจวแอบๆหยักหน้าอยู่ด้านข้าง “บ่าวก็มองออกแล้ว ท่านชายฟู่ผู้นั้นคิดทุกวิถีทางเพื่อที่จะให้นางอยู่ไกล้ท่าน!”
“ของที่จะตอบแทนได้เตรียมพร้อมแล้ว พรุ่งนี้พวกข้าไปดูกัน นำของตอบแทนไปส่งให้กับท่านชายฟู่ผู้นั้น”
“ทราบ”
เฟิงฉิ้นหว่านกลับถึงสวน ก็เห็นฟู่ลั่วเฉินนั่งอยู่ขอบเตียง กระพริบตาอย่างเบาๆ ดูแล้วรู้สึกค่อนข้างแย่ “ท่านชาย องครักษ์หยุนซวนกล่าวว่าแผลตรงแขนท่านแตกออกอีกแล้ว เป็นอย่างไรกันแน่?”
ฟู่ลั่วเฉินเงยหน้าขึ้น สายตาที่ดึกดำพร้อมกับความมึนงง “หลังจากที่เจ้าไป ข้าได้หลับไปสักพัก ในฝันรู้สึกว่าแขนของตัวเองไม่มีแรง จากวันนี้ก็ไม่สามารถถือดาบได้อีกแล้ว จากนั้นตื่นมาแล้วอารมณ์ค่อยข้างยากที่จะสงบ จึงจับดาบฟันไปมาสองรอบ ไม่คิดเลยว่า……”
เฟิงฉิ้นหว่านกระพริบตาเบาๆรอบหนึ่ง สายตาที่สงสัยมองไปยังฟู่ลั่วเฉิน “ทำไมข้าจำไม่ได้ว่าท่านชายเคยถือดาบด้วยมือซ้าย?“
ฟู่ลั่วเฉินมีแผลตรงมือซ้ายชัดๆ แล้วเกี่ยวอะไรกับถือมีดได้หรือไม่ได้ละ?
ฟู่ลั่วเฉินตกตะลึงทีหนึ่ง แต่สีหน้ายังคงทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “เวลาออกบ้านต้องมักจะมีทักษะที่เก็บทับใต้กล่อง ที่จริงแล้วข้าถนัดใช้มือซ้าย แต่ว่าเปิดเผยต่อหน้าคนนอกปกติแล้วคือด้านขวา ทิ้งเคล็ดลับไว้ในช่วงยามวิกฤติ ไม่แน่อาจจะช่วยชีวิตได้”
อย่างนี้นี่เอง!
เฟิงฉิ้นหว่านพยักหน้าด้วยความชื่นชม สมกับเป็นฟู่ลั่วเฉิน ความคิดเนี่ยหนักแน่นมาก ถ้าไม่อย่างนั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะเหยียบองค์ชายหลายท่านของฝ่าบาท ครอบครองราชสำนักโดยตรง
“แผลตรงแขนของท่านชายยังไม่หายดี จึงใช้แรงไม่ได้ชั่วคราว รอให้แผลหายดีแล้ว ข้ารับรองเลยว่าจะไม่ถ่วงเวลาในการใช้ดาบของท่านชายถึงเวลาแล้วท่านชายแสดงให้ข้าดูหน่อยได้หรือ? ให้ข้าได้ชื่นชมการถือดับมือซ้ายอันหล่อเท่?”
ดวงตาของฟู่ลั่วเฉินสั่นด้วยความเย็นฉ่ำเล็กน้อย “……อืม”
แน่ใจแล้ว สามารถให้หยุนซวนตัวเป็นๆไปคาบสมุดภาพแล้ว
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาบุปผาซ่อนพิษ