ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 202

ฉินฮั๋วเหนียนก้มลงยืนอยู่กับที่ สีหน้าเต็มไปด้วยความปฏิเสธ “คุณหนู เหลียงฮุยนั่นพูดไปเรื่อยทั้งนั้น……”

“ท่านอาฉิน ข้าไม่ได้เป็นคนโง่ คำที่เหลียงฮุยพูดข้าไม่ได้เชื่อหมด แต่บางคำ ข้าคิดว่ามันจริง”

ในใจเฟิงฉิ้นหว่านกล่าวขออภัยอย่างลับๆต่อฉินฮั๋วเหนียน นางไม่อยากบีบบังคับฉินฮั๋วเหนียน แต่เรื่องบางเรื่อง นางต้องการที่จะเปิดเผยความจริงออกมา 

ในดวงตาของฉินฮั๋วเหนียนมีการต่อสู้ที่รุนแรงแวบเข้ามา สักพักหนึ่ง ได้เอ่ยปากด้วยเสียงอันหนักหน่วง “คุณหนู ข้าคิดว่าเรื่องนี้จะปิดบังไปตลอดชั่วชีวิตเจ้า แต่ว่าวันนี้……”

ฉินฮั๋วเหนียนพูดไป ยกมือขึ้นมาตบที่หน้าตัวเอง “ผิดที่ข้าเอง ก่อนมาก็ควรจะปกปิดหน้าตาไว้อย่างดี”

ผ่านไปสิบกว่าปีแล้ว หน้าตาของเขาก็มีการเปลี่ยนแปลงหลายอย่าง ชื่อก็เปลี่ยนแล้ว ทีแรกคิดว่าไม่มีอุปสรรค แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเหลียงฮุยผู้นั้นจะมองออกได้เลยทันที 

“ท่านอาฉินมาอย่างเร่งรีบ ก็เพราะกลัวว่าข้าและท่านแม่จะเกิดอันตราย จะโทษเจ้าได้อย่างไร? อีกอย่าง หลังจากนี้ธุรกิจยิ่งทำยิ่งใหญ่โตขึ้นท่านอาฉินหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะไปๆมาๆ ได้เจอกับคนตระกูลเหลียงก็ไม่แปลกเลย”

“คุณหนู ที่จริงแล้วเหลียงฮุยผู้นั้นเป็นอาของเจ้า แต่ว่า นายท่านไม่ได้ลักพาตัวคุณแม่ของเจ้าไป ความสัมพันธ์เขาทั้งสองนั้นดีกันมาก”

“ตอนนั้นความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลเหลียงและตระกูลเฟิงเหมือนกับที่เหลียงฮุยได้พูดไว้ค่อนข้างที่จะไม่ถูกกันสักเท่าไหร่ แต่ว่านายท่านรักคุณแม่ของเจ้ามาก เพื่อจะได้รับการยอมรับจากตระกูลเหลียง รับฮูหยินมาเป็นภรรยาอย่างไม่ปิดบัง ประมาณว่านายท่านได้ให้สมบัติจนเหลือเพียงครึ่งเดียวของตระกูลเฟิง ไม่ง่ายเลยที่รอถึงตระกูลเหลียงผ่อนผัน รอจนกว่าคืนที่จะเที่ยวหนองน้ำผ่านไปวันถัดมาจึงระบุวันที่งานสมรสอย่างเป็นทางการ แต่คาดไม่ถึง ในคืนวันนั้น ฮูหยินถูกซูฮั่นจางผู้นั้นตกหลุมรัก”

เฟิงฉิ้นหว่านขมวดคิ้วแน่น “จากนั้นตระกูลเหลียงจึงถวายคุณแม่ของข้าไปใช่หรือ?”

“ถูกต้อง ตระกูลเหลียงทำลายคำสัญญา ได้ขังท่านแม่ของคุณหนูไว้ แล้วคิดทุกวิถีทางเพื่อจะพูดคุยกับซูฮั่นจาง ให้ยากับคุณหนู และทิ้งคุณหนูไปบ้านอีกที่หนึ่ง จากนั้น……”

สายตาฉินฮั๋วเหนียนเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

“หลังจากที่นายท่านทราบเรื่องนี้แล้วแทบจะเป็นบ้าไปแล้ว หาคนอย่างบ้าคลั่ง ตระกูลเหลียงกลัวว่านายท่านจะทำลายแผนของตระกูลเหลียง จึงใช้เงินทองที่นายท่านได้ให้นั้น ซื้อคนมากมาย ทำลายล้างตระกูลเฟิง ให้นายท่านกลายเป็นผู้สิ้นเนื้อประดาตัว”

สายตาเฟิงฉิ้นหว่านหนักแน่น “หลังจากนั้นละ?”

“นายท่านยังถูกเฆี่ยนด้วยความโหดเหี้ยม บนใบหน้ามีบาดแผล มีรอยแผล ทำลายหน้าตาของท่าน จากนั้นชีวิตนายท่านจมลง แต่คาดไม่ถึงเลย สี่เดือนผ่านไป นายท่านได้รับกระดาษข้อความที่คุณแม่ของคุณหนูส่งมาอย่างยากลำบาก บอกว่าเขาได้ตั้งครรภ์ แต่นายหญิงตระกูลซูจะทำร้ายชีวิตของเขา นายท่านจึงฮึบขึ้นมาทันที คิดทุกวิถีทาง ในระหว่างช่วงเวลาที่นายหญิงตระกูลซูจะทำร้ายชีวิตคุณแม่ของคุณหนู ช่วยชีวิตคุณแม่ออกมา และพาหนีออกจากเจียงหนาน”

เฟิงฉิ้นหว่านเม้มปากแน่น “นายหญิงตระกูลซู ท่านแม่ของซูหยู ทุกวันนี้เป็นฮูหยินนางจางเฉิงเสี้ยงฐานะตำแหน่งอันสูงส่ง……

“ท่านอาฉินพูดต่อเถอะ บอกเรื่องราวทุกอย่างให้ข้า”

ฉินฮั๋วเหนียนถอนหายใจอย่างยาวนาน “นายท่านจิตใจงาม ระหว่างทางที่หนีไปได้ช่วยแพทย์ท่านหนึ่ง แพทย์ผู้นั้นเห็นรอยแผลที่หน้าของเขาเพื่อที่จะตอบแทนบุญคุณ จึงใช้ยาที่บรรพบุรุษได้เก็บไว้ให้มาช่วยรักษารอยแผลบนหน้าของนายท่าน เปลี่ยนหน้าตาของนายท่าน แพทย์ผู้นั้นยังวินิจฉัยออกมาว่า ตั้งแต่แรกแล้วร่างกายฮูหยินโดนวางยาพิษระยะช้า ถ้าหากตอนนั้นอยากต่อชีวิตอีก จะต้องใช้ยามากมาย แต่ชีวิตคุณหนูจะรักษาไว้ไม่ได้แน่นอน จึง……”

ฉินฮั๋วเหนียนอึ้งอยู่กับที่ สักพักหนึ่ง เหมือนจิตวิญญาณได้ออกจากร่าง “เป็นแบบนี้นี่เอง……”

เฟิงฉิ้นหว่านหลับตาไว้แน่น ตอนที่ได้ลืมตาขึ้น สีน้ำในสายตาถูกบีบกลับลงไป แทนที่ด้วยความแน่วแน่ที่ไม่เคยมีมาก่อน “ท่านอาฉินไว้ใจได้สิ่งที่ท่านพ่อทำไม่สำเร็จ ข้าจะทำมันให้สำเร็จเอง! ไม่ต้องสนอะไรตระกูลเหลียง จวนเฉิงเสี้ยนหรือจะเป็นองค์ชายสาม หากใครมีหนี้กับข้าตระกูลเฟิง ต้องคืนข้าทีละขีดทีละขีดกลับมาให้หมด!”

ฉินฮั๋วเหนียนพยักหน้าอย่างหนัก “คุณหนู แค่เพียงสามารถช่วยนายท่านแก้แค้น ข้าจะสละชีวิตของข้าเองก็ไม่เสียดาย คุณหนูมีคำสั่งอะไร ก็รีบให้ข้าไปทำเถอะ”

“ท่านอาฉิน ตอนนี้ที่สำคัญที่สุดคือจัดการเหลียงฮุยผู้นั้น เขารู้ว่าเป็นท่านอาฉิน รู้ความจริงของชีวิตข้า ยากที่จะไม่เก็บเป็นความลับอย่างแน่ใครก็ไม่รู้หรอกว่าจวนเฉิงเสี้ยนตระกูลซูคิดยังไง จะนำข้าที่เป็นลูกสาวที่มีก็ได้ไม่มีก็ได้นำกลับคืนไป ฉะนั้นเก็บข่าวไว้ดีกว่า”

“คุณหนูไว้ใจได้ ข้ารับรองได้ว่าเหลียงฮุยผู้ใดจะหายไปอย่างสะอาดหมดจด” ความมุ่งมั่นแวบเข้ามาในตาของฉินฮั๋วเหนียน 

“ท่านอาฉิน ท่านเพียงแค่ส่งเขาไปยังศาลปกครองก็พอแล้ว อย่างอื่นข้าจะจัดการเอง”

“คุณหนูส่งเขาออกไปแบบนี้ ไม่กลัวเขานำเรื่องไปฟ้องใต้เท้าจ้าว?”

“คำที่เขาพูดออกมาต้องมีคนเชื่อถึงจะได้” สายตาเฟิงฉิ้นหว่านได้มีความเฉยชาแวบเข้ามา เม็ดยาสองเม็ดนั้นไม่ได้ให้กินเปล่าๆ

“……ได้”