ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 85

ฉินฮั๋วเหนียนทำตามคำสั่งของเฟิงฉิ้นหว่าน แพร่งพรายข่าวลืออย่างลับๆ ตามที่นางกำชับ

พวกหวางจื้อหยวนรู้สึกตกใจอย่างมาก แต่ว่าเป็นไปตามที่เฟิงฉิ้นหว่านคาดคิด พวกเขาค่อยๆ รู้สึกสบายใจขึ้น

สองวันให้หลัง ในที่สุดเจ้าหน้าที่ที่ลาดตระเวนตามท้องถนนก็ถอยกำลังไป เฟิงฉิ้นหว่านและฉินฮั๋วเหนียนก็ร่วมกันเริ่มตรวจสอบการค้าของตระกูลเฟิง ทำให้ร้านค้าของตระกูลเฟิงกลับมาเปิดใหม่ได้อีกครั้ง

เฟิงฉิ้นหว่านครุ่นคิดสิ่งที่ตนอยากทำอย่างละเอียด สีหน้าฉายความเคร่งขรึม

“ท่านอาฉิน ครั้งนี้ทวงคืนตระกูลเฟิงได้สำเร็จ เป็นเพราะเถ้าแก่ที่จงรักภักดีต่อท่านพ่อ หากไม่มีพวกเขาคอยให้ความร่วมมืออย่างลับๆ ข้าอยากจะทวงคืนการค้าของตระกูลเฟิง ก็คงไม่ง่ายขนาดนี้”

“ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นสิ่งที่พวกเขาพึงกระทำ ไม่จำเป็นต้องเก็บมาใส่ใจ”

“ตกรางวัลและลงโทษอย่างชัดเจนจึงจะอยู่ด้วยกันยาวนาน ครั้งนี้เถ้าแก่เหล่านั้นทำคุณงามความดี แน่นอนว่าย่อมต้องให้รางวัล แต่ว่าหากมีคนตีสองหน้าต่อหน้าทำอย่างลับหลังทำอีกอย่าง ท่านอาฉินคิดว่าควรจะจัดการอย่างไร?”

“ต่อหน้าทำอย่างลับหลังทำอีกอย่าง? คุณหนู สังเกตเห็นสิ่งใดหรือขอรับ?”

ฉินฮั๋วเหนียนขมวดคิ้วเป็นปม บรรดาเถ้าแก่ที่ครั้งนี้ร่วมมือกันช่วยขนย้ายตระกูลเฟิงจนว่างเปล่า ล้วนเป็นคนที่นายท่านให้ความไว้วางใจ ทั้งยังเป็นคนที่นายท่านเคยให้ความช่วยเหลือ ภายในใจระลึกถึงบุญคุณ ดังนั้นจึงเป็นคนที่เชื่อถือได้

แต่หากท่ามกลางพวกเขามีคนทรยศหักหลังนาย เช่นนั้นพวกเขาก็เป็นคนลืมบุญคุณและเนรคุณ

“หากคุณหนูพบเห็นหลักฐานที่แน่ชัด คุณหนูไม่ต้องลงมา อาฉินคนแรกที่จะไม่มีวันยกโทษให้พวกเขา！”

“ข้ารู้ดีว่าท่านอาฉินและบรรดาเถ้าแก่เหล่านี้ล้วนมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง แต่บางครั้งความสัมพันธ์จะดีเพียงใดก็ไม่อาจต้านทานผลประโยชน์ได้” เฟิงฉิ้นหว่านหวนคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อชาติภพก่อน

หลังจากบิดาเสียชีวิต คนที่สร้างความลำบากใจให้นางเป็นคนแรกคือตระกูลเถา เกาหวูทำลายชื่อเสียงของนาง เกาหนานช่วงชิงการค้าของตระกูลเฟิง ท่ามกลางความว้าวุ่นจิตใจของนางไม่อยู่กับเนื้อกับตัว สุดท้ายเคยคิดที่จะยอมเป็นหยกที่แตกละเอียดก็ไม่ขอเป็นกระเบื้องที่สมบูรณ์ครบชิ้น ดังนั้นจึงใช้หยกแขวนในการยักยอกตระกูลเฟิง

เพียงแค่เวลานั้นนางไม่ได้คิดจะวางแผนใดๆ เพียงแค่อยากทำลายตระกูลเฟิง แต่สุดท้ายแผนการนี้กลับถูกคนทำลาย

บรรดาเถ้าแก่ที่จงรักภักดีต่อท่านพ่อทยอยถูกเกาหนานควบคุม จากนั้นป้ายสีโทษต่างๆ แล้วขับไล่พวกเขาออกไป เหลือเพียงคนเดียว ที่ติดตามรับใช้อยู่ข้างกายเกาหนาน กลายเป็นเถ้าแก่ใหญ่ที่เขาไว้วางใจที่สุด

เวลานี้ตระกูลเฟิงเริ่มต้นไม่ เช่นนั้นสิ่งที่นางต้องทำเป็นอันดับแรกคือการกวาดล้างพวกคนทรยศ

ฉินฮั๋วเหนียนสีหน้าเคร่งขรึม แววตาเยือกเย็น： “ผู้ทรยศนาย สมควรตาย คุณหนูทำด้วยความวางใจเถอะ ด้านหลังมีอาฉินคอยระวังให้”

ก่อนหน้านี้มีแม่นมฉีและฉีเชิง ทำให้ฉินฮั๋วเหนียนแค้นใจอย่างมาก แต่ไม่รอให้เขาลงมือ คุณหนูก็จัดการเรียบร้อยแล้ว ทำให้เขาไม่ได้ใช้กำลัง จึงทำได้เพียงข่มความโมโหนี้ไว้ในใจ

เวลานี้หากพบว่าบรรดาเถ้าแก่ที่เป็นหนี้บุญคุณนายท่านก็มีคนทรยศหักหลังด้วย เช่นนั้นเขาจะทำลายกระดูกของคนคนนั้นให้แตกสลาย！

ใบหน้าของเฟิงฉิ้นหว่านฉายรอยยิ้ม： “ได้ยินท่านอาฉินพูดเช่นนี้ ข้าก็วางใจแล้ว”

เฟิงฉิ้นหว่านนัดเจอพวกเถ้าแก่ภายในร้านขายวัตถุโบราณ ที่นี่มีห้องสำหรับต้อนรับแขกโดยเฉพาะ เงียบสงบอย่างมาก

เมื่อได้ยินว่าเฟิงฉิ้นหว่านจะมา บรรดาเถ้าแก่ที่จงรักภักดีต่อเฟิงหลิงดีใจอย่างมาก ตอนเกาหนานหาเรื่อง พวกเขาหวาดกลัวยิ่งนัก จินหมิงรับหน้าที่ดูแลกิจการของตระกูลเฟิง ทำให้พวกเขาสิ้นหวังอย่างมาก

“เดิมทีข้าก็คิดเช่นนี้ เพราะถึงอย่างไรตอนที่ท่านพ่อมีชีวิต ท่านพ่อเคยพูดถึงเก้าแก่หวูหลายครั้ง บอกว่าเถ้าแก่หวูดูแลร้านขายวัตถุโบราณ สายตาเฉียบแหลม มีความเด็ดขาด ไม่ใช่คนที่คนทั่วไปสามารถเทียบได้”

“ท่านนายใหญ่ชมเกินไปแล้วขอรับ”

“ท่านพ่อมองผิดไปจริงๆ เพราะท่านมองหมาป่าชั่วเป็นสุนัขที่จงรักภักดี” เฟิงฉิ้นหว่านพูดหยอกล้อ

เถ้าแก่หวูรีบเงยหน้าขึ้น ใบหน้าของเขาฉายความตกตะลึงอย่างสุดขีด： “คุณหนูพูดเช่นนี้ได้อย่างไรขอรับ? ข้าจงรักภักดีต่อท่านนายใหญ่อย่างมาก ข้าคือคนกลุ่มแรกที่ติดตามท่านนายใหญ่”

เถ้าแก่คนอื่นๆ ก็รีบพูดโน้มน้าว ： “คุณหนู มีเรื่องเข้าใจผิดอะไรหรือไม่ขอรับ? เถ้าแก่หวูจงรักภักดีต่อท่านนายใหญ่มาก ปกติแล้วเรื่องโดยมาก ท่านนายใหญ่ก็ยกให้เถ้าแก่หวูเป็นคนจัดการ”

“เถ้าแก่หวู เห็นแก่ความสัมพันธ์ที่มีมานานหลายปี ท่านไปจากนครหลินผิง ข้าจะไม่สืบสาวเอาความ แน่นอน เหนือสิ่งอื่นใดคือท่านห้ามเอาอะไรไปแม้แต่น้อย”

ความโมโหเผาไหม้ในแววตาของเถ้าแก่หวูทันที： “คุณหนู คุณหนูพูดเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร? ข้าคือคนที่ช่วยท่านพ่อของคุณหนูทีละเล็กทีละน้อยจนตั้งหลักปักฐานในนครหลินผิงได้อย่างมั่นคง ตอนที่ข้าร่วมสร้างการค้ากับนายท่าน คุณหนุยังไม่เกิด? เวลานี้ นายท่านเพิ่งจากไปไม่นาน คุณหนูก็จะผลักไสไล่ส่งกันหรือขอรับ?”

“เถ้าแก่หวู ท่านเป็นคนฉลาด เรื่องมากมายเมื่อพูดออกไปตามตรงก็จะไร้ความหมาย ยกตัวอย่างเช่น ตอนที่ข้าให้ท่านอาฉินเอาทุกอย่างไปตระกูลเฟิง เหตุใดทุกคนล้วนลงมือ มีเพียงเถ้าแก่หวูที่นิ่งงัน?”

“คุณหนู หากเป็นเพราะเรื่องนี้ คุณหนูเข้าใจข้าผิดแล้ว ร้านขายวัตถุโบราณไม่ใช่ร้านขายข้าวปลาอาหารแห้ง ที่จะเคลื่อนย้ายทุกอย่างออกไปจนหมดได้ การเคลื่อนย้ายวัตถุโบราณล้วนมีเงื่อนไข ข้ากำลังคิดหาวิธี แต่คิดไม่ถึงว่าคุณหนูจะทวงคืนตระกูลเฟิงกลับมาเร็วเช่นนี้......”

สีหน้าของเถ้าแก่หวูเปี่ยมไปด้วยความเศร้า คล้ายเสียใจอย่างมาก

ทว่าเฟิงฉิ้นหว่านกลับหยิบจดหมายออกมาสองฉบับ แล้ววางไว้บนโต๊ะ