ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 131

ในขณะที่หยุนฝู้เฉินกำลังฟังชื่อที่ผู้ใต้บังคับบัญชารายงานมา ภายในหัวใจของเขาก็ไม่รู้สึกหวั่นไหวเลยแม้แต่น้อย เขาเพียงแค่กำชับทหารจวนให้นำคนไปยังสถานที่ที่เตรียมเอาไว้รับแขกซึ่งอยู่ในห้องโถงใหญ่ก่อน

หลังจากนั้นก็ตะโกนบอกเซี่ยจินอานให้นางไปเตรียมอาหาร จนกระทั่งหลังจากที่ทั้งสองคนรับประทานอาหารเสร็จแล้ว ไม่สิ ควรจะเป็นหลังจากที่หยุนฝู้เฉินรับประทานอาหารเสร็จแล้วต่างหาก หลังจากที่เซี่ยจินอานเฝ้าดูหยุนฝู้เฉินรับประทานอาหารเสร็จแล้ว ทั้งสองคนจึงไปที่ห้องโถงใหญ่ทางด้านนั้นเพื่อไปพบแขกท่านนี้สักหน่อย

เซี่ยจินอานไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเลยจริงๆ เพราะว่านางหิวแล้ว

แต่นางกลับจำเป็นต้องตามเขาไป ในฐานะสาวใช้ส่วนตัว นางต้องคอยรับใช้อยู่ข้างกายเขาเท่านั้น

พอหยุนฝู้เฉินเพิ่งก้าวเข้าไปในประตูห้องโถงใหญ่ ผู้มาเยือนก็วางถ้วยน้ำชาลงทันที แล้วเดินเข้ามาต้อนรับ และตะโกนอย่างกระตือรือร้นว่า "เสด็จอา"

เมื่อเซี่ยจินอานยกสายตาขึ้นไปมองผู้มาเยือน ก็พบว่าบุคคลนี้มีดวงสมพงศ์กันกับนาง ซึ่งเขาก็คือไท่จื่อของราชวงศ์ หยุนจวินเฮ่อ

พอได้เห็นสีหน้าที่วิตกกังวลแขวนบนใบหน้าของเขา จึงถามไปว่า "ได้ยินมาว่าอาการประชวรของเสด็จอาแย่ลง ข้ารู้สึกเป็นกังวลอย่างมาก วันนี้ก็เลยรีบมาเยี่ยมสักครั้ง ไม่ทราบว่าสุขภาพของเสด็จอาเป็นอย่างไรบ้างแล้วพ่ะย่ะค่ะ?"

เซี่ยจินอานแอบตำหนิอยู่ในใจว่า: ข่าวนี้ของเจ้ามาเร็วมากเลยนะ ไม่ทราบว่าเป็นเรื่องที่น่ากังวลใจหรือเป็นเรื่องตลกก็ยากที่จะบอกได้

หยุนฝู้เฉินเหลือบมองหยุนจวินเฮ่อเบา ๆ แล้วพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า "ข่าวของไท่จื่อช่างเป็นข่าวที่รวดเร็วมากเลยทีเดียว"

รอยยิ้มบนใบหน้าของหยุนจวินเฮ่อแข็งทื่อ "...ข้าก็แค่ได้ยินเรื่องนี้มาเหมือนกัน"

หยุนฝู้เฉินเหลือบมองหยุนจวินเฮ่ออย่างเย็นชา แล้วเดินไปถึงที่นั่งซึ่งอยู่หัวโต๊ะ และนั่งลงไป เซี่ยจินอานยืนอยู่ข้างหยุนฝู้เฉินอย่างมีสติมาก และทำหน้าที่เป็นสาวใช้ที่ดีนางหนึ่ง

หยุนจวินเฮ่อถูกมองข้าม สีหน้าก็เลยยิ่งไม่น่าดูมากกว่าเดิม แต่เขากลับทำได้เพียงพยายามอดกลั้นเอาไว้ แต่ทว่าขันทีน้อยที่อยู่ข้างๆกลับทนไม่ไหวแล้ว ในขณะที่เห็นกระแอมไอและบีบนิ้วดอกกล้วยไม้ เขาก็เลยด่าด้วยความโกรธเคืองว่า "บังอาจ ไท่จื่อยังไม่ได้เข้าไปนั่งที่ประทับเลย เจ้ามีสิทธิ์อะไรถึงนั่งลงไปได้!"

เซี่ยจินอานเหงื่อไหลพลักด้วยความตกใจกลัวให้กับคำพูดของขันทีคนนี้

เจ้าไม่รู้หรือว่าเพื่อนของเจ้าเสียชีวิตอย่างไรที่หน้าประตูเมือง?

เซี่ยจินอานพูดอย่างราบเรียบเหมือนในยุคสมัยใหม่ว่า "ข้าเป็นพ่อของเจ้าไง!"

ทุกคน "???"

แต่หยุนจวินเฮ่อกลับเข้าใจเซี่ยจินอานดี เขาจึงมองไปที่เซี่ยจินอานและพูดว่า "การอบรมสั่งสอนจากทางบ้านของคุณหนูเซี่ย ช่างทำให้ผู้คนได้เปิดโลกทัศน์ใหม่ๆจริงๆ"

เซี่ยจินอานมีเค้าว่าได้อาศัยบารมีของเจ้านายมาอวดเบ่ง คาดว่าเป็นเพราะมีหยุนฝู้เฉินอยู่ที่นี่แน่ๆ ไท่จื่อองค์นี้จึงไม่อาจทำอะไรกับนางได้ หยุนฝู้เฉินยังคงปรารถนาที่จะให้นางช่วยชีวิตเขา คิดว่าเขาก็ไม่อาจเข้าข้างไท่จื่อที่เอาแต่ดูถูกคนไปเสียทุกที่ได้เช่นกัน

ดังนั้นนางจึงพูดว่า "การอบรมสั่งสอนจากทางบ้านของหม่อมฉันมันเกี่ยวอะไรกับไท่จื่อด้วยเพคะ ทำไม ทำไมถึงได้ยุ่งเรื่องของคนอื่นมากขนาดนี้ รถบรรทุกมูลคันหนึ่งวิ่งผ่านหน้าบ้านของเจ้าเจ้าก็ต้องลิ้มรสว่าเค็มไม่เค็มสักหน่อยทุกทีเลยใช่หรือไม่!"

หยุนจวินเฮ่อวางมาดเอาไว้ไม่ไหวแล้ว เขาโกรธจนยั้งอารมณ์ไว้ไม่ได้ จึงพูดว่า "กำเริบนัก! ทหารมาตบปากนางซะ!"

ในขณะที่พูดอยู่นั้นขันทีน้อยที่เพิ่งจะถูกเซี่ยจินอานเยาะเย้ยถากถางไปก็กำลังจะก้าวออกมาข้างหน้า และเตรียมที่จะตบสั่งสอนเซี่ยจินอาน!