ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 132

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาเพิ่งจะถูกดูหมิ่นไปเมื่อสักครู่นี้ เขาจะเอาคืนให้หมด!

เขาได้คิดเอาไว้เรียบร้อยแล้วว่าตัวเองจะต้องใช้แรงตบมากเท่าไหร่ ซึ่งจะต้องกล่าวว่าเขาจะตบปากของผู้หญิงคนนี้ให้แตกละเอียดไปเลย

แต่เขายังไม่ทันได้ก้าวออกมา เขาก็ได้ยินหยุนฝู้เฉินพูดเบาๆว่า "คนของข้า ไม่ลำบากให้ไท่จื่อมาสั่งสอนหรอก"

สีหน้าของหยุนจวินเฮ่อขรึมลง เห็นได้อย่างชัดเจนว่าท่าทีนี้ของหยุนฝู้เฉินเป็นการไม่ไว้หน้าเขา และต้องการจะปกป้องเซี่ยจินอาน ผู้นี้!

"ความหมายของเสด็จอา ก็คือจะให้ข้ากล้ำกลืนความคับข้องใจนี้ลงไปอย่างนั้นหรือ?"

หยุนฝู้เฉินพูดอย่างใจเย็นว่า "ไท่จื่อทรงมีเมตตาธรรมเสมอมา จะทรงถือสาเด็กผู้หญิงคนหนึ่งได้อย่างไร"

หยุนจวินเฮ่อสีหน้าเขียวปัด หยุนฝู้เฉินกำลังหยิบยกเรื่องชื่อเสียงของเขาขึ้นมาพูด ถ้าหากเขายืนกรานที่จะลงโทษเซี่ยจินอานในวันนี้ เช่นนั้นข่าวลือที่จะแพร่กระจายออกไปนอกจวนก็คือไท่จื่อผู้นี้มือถือสากปากถือศีลมาตลอดยี่สิบกว่าปีนั่นเอง!

ดังนั้นวันนี้เขาจึงทำได้เพียงเงียบเป็นใบ้ต่อเรื่องนี้เท่านั้น!

ด้วยเหตุนี้หยุนฝู้เฉินจึงแสร้งยิ้มและพูดว่า "ที่เสด็จอาพูดถูก"

ต่อจากนั้นหยุนจวินเฮ่อก็โยนคำถามออกมาถามสองสามข้อ แล้วทั้งหมดล้วนแต่ถูกหยุนฝู้เฉินตอบอย่างไม่สู่ใจความสำคัญใดๆเลย ซึ่งเขาไม่ได้ถามข้อมูลที่ตัวเองต้องการเลยสักนิด เขาจึงทำได้เพียงสะบัดแขนเสื้อแล้วเดินจากไป และตอนที่ขันทีน้อยเดินจากไปนั้น เขาก็ไม่ลืมที่จะจ้องมองเซี่ยจินอานตาเขียวปัด

หลังจากที่หยุนจวินเฮ่อเดินจากไปแล้ว เซี่ยจินอานกังวลว่าหยุนฝู้เฉินจะรอจังหวะคิดบัญชีแก้แค้น ในใจจึงรู้สึกกังวลมากเป็นพิเศษ แต่หยุนฝู้เฉินกลับดูเหมือนว่าจะลืมเรื่องนี้ไปเสียแล้ว และบอกให้เซี่ยจินอานไปรับประทานอาหารก่อน

หลังจากที่เซี่ยจินอานรับประทานอาหารเสร็จแล้วก็กลับมาอยู่ข้างกายหยุนฝู้เฉินอีกครั้ง แล้วปฏิบัติตัวเป็นสาวใช้ส่วนตัวคนหนึ่งอย่างมุ่งมั่นตั้งใจ แต่วันนี้มีแขกมาเยี่ยมเยือนมากเป็นพิเศษ ต่อจากไท่จื่อ องค์ชายห้ากับองค์ชายหกก็มาด้วยเช่นกัน และคำพูดส่วนใหญ่เป็นการพูดหยั่งเชิงเกี่ยวกับอาการป่วยของหยุนฝู้เฉิน

ขุนนางชั้นผู้ใหญ่ในราชสำนักก็มาเป็นจำนวนมากเช่นกัน คนกลุ่มนี้ทยอยกันไปๆมาๆอย่างไม่ขาดสาย

แต่สุดท้ายหยุนฝู้เฉินรำคาญเสียงอึกทึกครึกโครมมากจริงๆ เขาก็เลยปิดประตูกล่าวขอบคุณแขก

ในขณะที่พ่อบ้านกำลังถือรายชื่อหนึ่งมาหาหยุนฝู้เฉิน หยุนฝู้เฉินได้นั่งอยู่หน้าโต๊ะอ่านหนังสือ และกำลังดูชื่อที่อยู่ในรายชื่อ ซึ่งรายชื่อสาวใช้และบ่าวรับใช้ชายที่อยู่ในนั้นมีมากกว่าครึ่งหนึ่งของคนรับใช้ภายในจวน

"ท่านอ๋อง รายชื่อเหล่านี้ก็คือผู้สอดแนมที่เล็ดลอดออกนอกจวนไปส่งข่าวเมื่อวานนี้ขอรับ" พ่อบ้านพูด

เซี่ยจินอานก็รับเอามาดูด้วยเช่นกัน ไม่มีชื่อที่นางรู้จักสักคน แต่ดันไม่มีชื่อของฉินซิ่วเซียงนี่สิ มันช่างไม่มีเหตุผลเลยจริงๆ

ดูเหมือนว่าฉินซิ่วเซียงจะยังสามารถอดทนได้จริงๆ

ผู้มาเยือนมีสีหน้าเจื่อนๆเล็กน้อย เขาก็เลยพูดเบาๆว่า "ข้าได้ยินมาว่าอาการประชวรของเสด็จอาแย่ลง ข้าก็เลยรีบวิ่งมาที่นี่ทันที เสด็จอา พระองค์ไม่เป็นไรนะพ่ะย่ะค่ะ?"

"ไม่เป็นไร"

"เช่นนั้นก็ดีเลย" ผู้มาเยือนถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ในเวลานั้นเอง เซี่ยจินอานก็เดินออกมาจากเรือน แล้วยืนอยู่ข้างหลังหยุนฝู้เฉิน และมองไปที่ผู้มาเยือน

คนผู้นี้ก็คือองค์ชายแปดหยุนจวินหงไปเที่ยวหอนางโลมด้วยกันกับนางเมื่อไม่กี่วันก่อนนั่นเอง

หยุนจวินหงยังเห็นเซี่ยจินอานอยู่ข้างหลังหยุนฝู้เฉินแล้วเช่นกัน เขาจึงมีสีหน้าประหลาดใจมาก!

เขาคิดไม่ถึงเลยว่าจะเห็นผู้หญิงคนนี้อยู่ในจวนของเสด็จอา! หรือว่านางผู้นี้ก็คือเสด็จอาหญิงในอนาคตของเขา? !

ไม่สิ ได้ยินมาว่ามีข้างกายเสด็จอาผู้หญิงอยู่คนหนึ่ง นางคือคุณหนูรองแห่งตระกูลเซี่ย ที่สมคบกับข้าศึกทรยศต่อประเทศ!

อีกทั้งคนผู้นี้ก็คือผู้ที่รักษาอาการประชวรให้เสด็จอา และเป็นตัวการสำคัญที่ทำให้อาการประชวรของเสด็จอาแย่ลงอีกด้วย!