ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 133

คนเช่นนี้จะคู่ควรกับเสด็จอาที่ฉลาดห้าวหาญและสง่าผ่าเผยของเขาได้อย่างไร!

ด้วยเหตุนี้สายตาของหยุนจวินหงจึงเปลี่ยนไปแล้วก็เปลี่ยนอีก จนในที่สุดก็เปลี่ยนเป็นสายตาที่เฉยเมยขึ้นมา!

แน่นอนว่าเซี่ยจินอานได้สังเกตเห็นความเฉยเมยที่หยุนจวินหงมีต่อนางแล้ว ภายในใจจึงรู้สึกงงงันอยู่เล็กน้อย

นางไม่พูดอะไรเลยสักคำ ทำไมท่าทางของเด็กสาวคนนี้ถึงได้เปลี่ยนไปมากขนาดนี้!

เมื่อไม่กี่วันก่อนยังตะโกนเรียกนางว่าน้องเซี่ยอยู่เลย ชั่วพริบตาก็แสดงสีหน้าที่ไม่สู้ดีเช่นนี้ออกมาเสียแล้ว!

หยุนจวินหงชักสายตาที่กำลังพิจารณาเซี่ยจินอานอย่างถี่ถ้วนกลับมา แล้วมองไปยังหยุนฝู้เฉินและพูดว่า "เสด็จอา แม่นางจากตระกูลเซี่ยผู้นี้มีชื่อเสียงฉาวโฉ่และบุคลิกลักษณะไม่น่าเชื่อถือจริงๆ ทักษะทางการแพทย์ของน้องเซี่ยที่ข้าพบเจอเมื่อไม่กี่วันก่อนไม่เลวเลยจริงๆ ไม่สู้เสด็จอาให้เขาลองมาตรวจอาการสักหน่อยจะดีกว่านะขอรับ"

หยุนฝู้เฉินเหลือบมองหยุนจวินหงด้วยสายตาที่ซับซ้อนมากเลยทีเดียว

หลานชาย เจ้าจะรู้ไหมว่าคนที่เจ้ารังเกียจกับคนที่เจ้าเลื่อมใสศรัทธาเป็นคนคนเดียวกัน?

เซี่ยจินอานก้มศีรษะลงและกลั้นหัวเราะเอาไว้ ถ้าหากวันหนึ่งตัวตนของนางถูกเปิดเผยขึ้นมาล่ะก็ ช่างเป็นการตบหน้าตัวเองแท้ๆ

"ในใจของข้ารู้ดีว่าอะไรควรหรือไม่ควร" หยุนฝู้เฉินพูดอย่างเคร่งขรึม

หยุนจวินหงรู้ตัวว่าความคิดของหยุนฝู้เฉินผู้นี้ไม่สามารถเปลี่ยนผันได้ เขาก็เลยไม่พูดเน้นย้ำอะไรอีกต่อไปแล้ว แต่กลับพูดอีกเรื่องหนึ่งขึ้นมาว่า

"เสด็จอา ท่านรู้ไหมว่าน้องเซี่ยอยู่ที่ไหน?"

"ข้าไม่รู้" หยุนฝู้เฉินพูดอย่างหน้าไม่แดงหายใจไม่หอบ

"อ้าว" หยุนจวินหงพูดด้วยน้ำเสียงผิดหวังเล็กน้อย "เดิมทีข้าอยากคุยกับเขาเรื่องเด็กพวกนั้นสักหน่อย การตามหาญาติเป็นเรื่องที่ค่อนข้างสิ้นเปลืองเวลาเป็นอย่างมาก และเด็กเหล่านั้นก็ไม่สามารถรั้งอยู่ที่นั่นตลอดเวลาเพื่อรอให้ใครมาพบได้ ข้าจึงอยากตามหาน้องเซี่ยเพื่อหารือว่าจะจัดเด็กพวกนั้นอย่างไร"

เมื่อเซี่ยจินอานได้ยินคำพูดประโยคนี้ ภายในใจของเขาก็สั่นไหว และความคิดแบบเด็กๆก็ผุดขึ้นมาในหัวใจของเขา

หยุนฝู้เฉินเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วจึงพูดว่า "ถ้าข้าได้พบกับนางอีกครั้ง ข้าจะบอกนางให้นะ"

"ข้าอยากจะรับเด็กพวกนั้นมาอยู่ในความดูแลก่อน แล้วค่อยสอนให้พวกเขาเรียนรู้เรื่องเภสัชวิทยาเจ้าค่ะ" เซี่ยจินอานพูด

แต่เซี่ยจินอานไม่ได้พูดความคิดของตัวเองให้จบ นางไม่เพียงแต่อยากจะสอนเด็กๆเรียนรู้เรื่องเภสัชวิทยาเท่านั้น แต่ยังต้องการให้เด็กๆเหล่านี้เรียนวิชาแพทย์ด้วย เช่นนี้ไม่ว่าต่อจากนี้ไปพวกเขาจะถูกญาติรับไปเลี้ยงดูหรือไม่ พวกเขาทุกคนก็จะได้มีวิชาติดตัวไว้เลี้ยงชีพสักหนึ่งวิชา

สิ่งที่สำคัญที่สุดในแผนภาพแห่งอนาคตในใจของนางก็คือ นางต้องการให้มีเด็กเช่นนี้สักกลุ่ม เด็กที่เข้าใจทฤษฎีทางการแพทย์ จนถึงขั้นเป็นคนที่เข้าใจทฤษฎีทางการแพทย์สมัยใหม่เลยทีเดียว!

"จะยืมเท่าไหร่?"

ภายในดวงตาของเซี่ยจินอานเป็นประกาย อันที่จริงนางเตรียมใจที่จะถูกปฏิเสธเอาไว้แล้ว เพราะถึงอย่างไรนางก็เคยถูกปฏิเสธมาก่อน แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจู่ๆเขาก็ไม่ปฏิเสธนาง! นางคิดว่าเขาก็คงสงสารเด็กพวกนั้นเช่นกันอย่างแน่นอน

"ข้าก็ไม่แน่ใจ แต่จากการประมาณการของข้ามันก็อาจจะต้องใช้เงินสักหนึ่งล้านตำลึง!" พอเซี่ยจินอานพูดคำพูดสุดท้ายจบในใจของนางก็ไม่มีความฮึกเหิมแล้ว นางจึงแอบเหลือบมองไปที่ดวงตาของหยุนฝู้เฉิน เพื่อสังเกตดูว่าเขาโกรธหรือไม่

เมื่อเห็นว่าเขาไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆอยู่นาน ด้วยเหตุนี้เซี่ยจินอานจึงพูดรับประกันออกไปว่า "แต่ท่านวางใจได้ เงินหนึ่งล้านตำลึงนี้ข้าจะคืนเงินให้ท่านภายในห้าปีนี้อย่างแน่นอน!"

หยุนฝู้เฉินยกสายตาขึ้นไปมองเซี่ยจินอานและพูดว่า "ตกลง"